Папа Францішак падобны да св. Францішка з Асізі
   Падобным чынам выказаліся 83% італьянскай моладзі, якая лічыць, што гэтае падабенства праяўляецца асаблівым чынам у навучанні Папы. Даследаванні былі праведзены Інстытутам “Toniolo”, удзел у іх прынялі 9 тысяч маладых італьянцаў ва ўзросце ад 19 да 29 гадоў. Моладзь таксама выказалася на тэму, што больш за ўсё яе захапляе ў навучанні Папы. На думку некаторых з іх, Святы Айцец шмат увагі звяртае на ахову прыроды і свету, у якім мы жывём. Многія асаблівым чынам звярнулі ўвагу на тое, што ён часта гаворыць аб бедных і заклікае да грамадскай справядлівасці, а таксама вельмі часта ў сваіх выказваннях заклікае людзей да міру ва ўсім свеце. Усё гэта, на думку маладых італьянцаў, вельмі важна ў цяперашні час. †

www.credo-ua.org

29 верасня парафія св. Міхала Арханёла ў Міхалішках адзначала ўрачыстасць.
    У касцёле сабраліся сотні вернікаў, якія дзякавалі Богу за 360-годдзе парафіяльнай святыні і за перададзеную веру, а таксама прасілі аб тым, каб сённяшняя моладзь не страціла гэтай веры, а па прыкладзе сваіх продкаў захавала яе для нашчадкаў.

Па запрашэнні пробаш­ча парафіі кс. Анатоля Захарэўскага, урачыстасць узначаліў дапаможны біскуп Пінскай дыяцэзіі Казімір Велікаселец. У Міхалішкі прыбылі таксама святары і вернікі з наваколля.
    Таксама ў гэты дзень адзначалася свята святых арханёлаў Міхала, Габрыэля і Рафала, а група парафіян прыняла сакрамант канфірмацыі. †

30 верасня ў парафіі Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Гродне ўрачыста адзначыў 57-годдзе прэзбітэрскага пасвячэння кс. прэлат Юзаф Трубовіч. Ксёндз прэлат з’яўляецца самым старэйшым святаром у Гродзенскай дыяцэзіі.

Урачыстасці распачаліся святой Імшой, якую ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч. На пачатку Імшы іерарх заахвоціў удзельнікаў маліцца за святара, які адзначае такую значную дату прыняцця пасвячэння.
    Па словах біскупа, кожнаму святару неабходна духоўная падтрымка вернікаў. “Малітва вельмі патрэбна кожнаму святару; дзякуючы малітве сваіх парафіян ён можа ўзрастаць у пакліканні і з кожным днём станавіцца ўсё больш верным слугой Евангелля”, – дадаў іерарх.
    Гамілію прамовіў кс. Юрый Марціновіч, які паходзіць з парафіі, дзе зараз служыць кс. Юзаф Трубовіч. “Нам добра вядома, як неабходны чалавеку святар, бо менавіта ён мае ўладу, дадзеную яму з неба, каб падчас кожнай Імшы зводзіць Бога на зямлю, – сказаў кс. Марціновіч. – Кожны святар сваім голасам, жэстамі і прагненнем сэрца «прыводзіць» да нас Бога. Яго голас становіцца голасам Хрыста, яго ногі нясуць Хрыста іншым людзям”. †

Мы ўсе створаны толькі па волі Бога. І, па сутнасці, асабіста нам, людзям, у гэтай бязмежнай прасторы належыць толькі адно – права выбару.

Для гэтага мы і жывём, каб з вольнай воляй, самастойна, з тысяч варыянтаў выбіраць адзін. Але, як часта здараецца, гэтая бязмежнасць магчымасцей ап’яняе, асляпляе беднага чалавека. Тады падаецца, што я магу ўсё, што мне не патрэбна нічыя дапамога, што я сам здольны распараджацца ўсім, што маю. Гэта і ёсць пыха.
    У Першым пасланні да карынцянаў гаворыцца: “Што ты маеш, чаго б не атрымаў? А калі атрымаў, чаму хвалішся, як быццам не атрымаў?” (1 Кар 4, 7). Пра што ідзе гаворка? Пра нашыя таленты, магчымасці і ўсё тое добрае, чым адорвае нас Бог на працягу цэлага жыцця. Так, Бог менавіта АДОРВАЕ. І было б страшнай самаўпэўненасцю забыцца пра гэта.
    Быў час, калі я цікавілася пытаннямі магіі, экстрасэнсорыкі і іншымі такога кшталту ў кантэксце хрысціянства. Мне тады вельмі хацелася зразумець, чаму гэта лічыцца грахом. Вось, напрыклад, ёсць бабулечкі, якія лечаць дзетак, здымаюць усялякае насланне, ёсць “Бітва экстрасенсаў”, дзе вырашаецца столькі людскіх бед! А ёсць містыкі, прызнаныя Касцёлам, якія дзейнічаюць у хрысціянскіх святынях і лічацца людзьмі, адоранымі Святым Духам. Чаму першыя – гэта паслядоўнікі д’ябла і вялікія грэшнікі, а другія – дзеці Божыя, падарожнікі асаблівага святога шляху? †

Будуць выдадзены
невядомыя тэксты Караля Вайтылы
    Невядомыя дагэтуль тэксты выпусціць выдавецтва “WAM”. Гэта тэксты набажэнстваў, якія рыхтаваў малады душпастар парафіі св. Фларыяна ў Кракаве.
    “Я вельмі ўсцешаны, што гэты тэкст быў знойдзены. Я вельмі здзівіўся. Мяне ўразіла тое, што ўжо тады Караль Вайтыла, будучы ксяндзом і душпастарам моладзі, так апярэджваў літургічную рэформу. Можна сказаць, што ён апярэджваў Сабор”, – гаворыць кардынал Станіслаў Дзівіш, даўняя правая рука Караля Вайтылы і Яна Паўла II. “У той складаны час, у перыяд праследавання Касцёла, Вайтыла не спыніўся на гэтым. Ён бачыў вялікія справы, на якіх можна будаваць будучыню”, – дадаў кардынал.
    “У гэтых асабістых каментарыях і парадах, уплеценых у біблійныя і літургічныя тэксты, аўтар – кс. Вайтыла – дае нам прадчуванне смаку таго, чым ён карміў нас ужо як Папа, – гаворыць а. Яцэк Сепсяк, галоўны рэдактар выдавецтва «WAM». – Можна сказаць, што гэтыя невядомыя да гэтага часу думкі маладога душпастара дазваляюць нам убачыць, якім ён абяцаў быць, чым захапляўся ў маладосці, як спалучаў малітву, літургію ці пара-літургію з тэатральнай тэхнікай, з мастацкім чытаннем і спевам”.†

У суботу, 26 кастрычніка 2013 года, у сотую гадавіну смерці бл. Маці Цэліны Бажэнцкай, якая прыпадае на гэты дзень, у парафіі Беззаганнага Зачацця НПМ у Квасоўцы адбудуцца ўрачыстасці ў яе гонар.

Святкаванне ў касцёле, у якім шмат гадоў назад малілася Цэліна Бажэнцкая, распачнецца ружанцовым набажэнствам а 11-й гадзіне, спалучаным з просьбамі і падзякамі за ласкі, атрыманыя праз заступніцтва бласлаўлёнай. Урачыстую Эўхарыстыю а 12-й гадзіне ўзначаліць кс. бп Аляксандр Кашкевіч, ардынарый Гродзенскай дыяцэзіі. Пасля св. Імшы адбудзецца ўшанаванне рэліквій бл. Цэліны, а затым – прэзентацыя кнігі “Слядамі бл. Маці Цэліны і Маці Ядзвігі Бажэнцкіх у Беларусі”, выдадзенай у выдавецтве нашай дыяцэзіі. †

Хвала Хрысту!
   Мяркую, халоднымі паль­цамі гартаеце старонкі газеты, каб адшукаць рубрыку “На скрыжаванні”. Восеньскі настрой? Ведаеце, так і атрымалася ў сённяшнім нумары. З падаючым лісцем і дажджом прыходзіць час роздуму. Восень – самы час, каб паразважаць, “разгрузіцца” і зрабіць нейкія высновы.
    Сёння рубрыка “На скры­жаванні” прапануе Вам даведацца аб тым, як жыць з праблемамі, каб не згубіць смаку радасці, якім чынам назапашваецца вопыт і ці можна пражыць усё жыццё кахаючы.
   Добрага баўлення часу. З Богам! †

З 28 па 29 верасня ў Слоніме адбыўся ІХ Турнір па міні-футболе памяці бласлаўлёнага Яна Паўла ІІ. Арганізатарамі сустрэчы выступілі: адказны па справах спорту і фізічнага выхавання моладзі Гродзенскай дыяцэзіі кс. Артур Малафей, галоўны трэнер футбольнага клуба “Слонім” Аляксей Шубянок, а таксама трэнер дзіцячай школы ФК “Слонім” Аляксандр Гусар.

Ужо не першы год генеральным спонсарам турніру з’яў­ляецца Баляслаў Вацлававіч Івашка (ААТ “ВИБОТОРГ”). Партнёрамі турніру выступілі Юрый Валянцінавіч Бяссонаў (дырэктар “Белтрансгазу” г. Слонім), кс. Віталь Даброловіч (дырэктар “CARITAS” Гродзенскай дыяцэзіі) і Пастаральны цэнтр пры Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў Беларусі. †

Пакліканы Богам для жыцця і любові, чалавек атрымаў ад Стварыцеля заданне пладзіцца і размнажацца. Перадаючы жыццё, жанчына і мужчына супрацоўнічаюць у творчай справе самога Бога. Ад сексуальных адносін адмаўляюцца перш за ўсё тыя, хто па прыкладзе Езуса Хрыста захоўвае чыстасць дзеля Нябеснага Валадарства – манахі і святары, але часам таксама і хрысціянскія сужэнцы свядома ўстрымліваюцца ад сужэнскага акту. Каб зразумець, чаму яны гэта робяць, варта ўзгадаць вучэнне Касцёла адносна годнасці чалавечай асобы, што цалкам грунтуецца на Божым законе, упісаным у натуру чалавека і асветленым у Святым Пісанні.
    Каталіцкі Касцёл навучае, што сексуальны сужэнскі акт – гэта выраз еднасці жанчыны і мужчыны, якія дзякуючы сакраментальным сувязям любові здзяйсняюць ўзаемнае дараванне самога сябе і прыняцце дару другой асобы. Адбываецца гэта на духоўна-цялесным узроўні ў вернасці і адкрытасці на нараджэнне патомства. Сужэнская любоў мае асабовы характар: гэта любоў чалавека – асобы, якая праяўляе сябе праз імпульсы цела, сілу пачуццяў і імкненне духу і волі. Глыбока асабовая еднасць у сужэнстве не абмяжоўваецца толькі цялесным з’яднаннем, але заключаецца ў адзінстве сэрца і душы, што ў сваю чаргу рэалізуецца ў вернасці, непарушнасці сужэнства і адкрытасці на стварэнне камуніі асоб: спачатку саміх сужэнцаў, а з цягам часу таксама і сям’і. †

Сустрэліся неяк раз у вёсцы каля плота кульгавы сабака, кот з распухлым вялікім носам, мыш без хваста і выпацканая ў штосьці чорнае свіння. Сталі яны размаўляць ды на свае няшчасці адзін аднаму жаліцца.
    – Што гэта ў цябе з нагой, чаму ты кульгаеш? – пытае кот сабаку.
    – Я пагнаўся за машынай, і лапа трапіла пад кола, – сумна сказаў сабака.
    – А навошта ты за машынамі ганяешся? – спыталася свіння.
    – Ды я і сам не разумею, навошта гэта раблю, – адказаў сабака, – проста хочацца ганяцца за машынамі і брахаць на іх, звычка ў мяне такая кепская. А ў цябе чаму такі вялікі распухлы нос? – спытаў сабака ката.
    – А я люблю мух лавіць, – сказаў кот. – Аднойчы, калі я лавіў мух, я не заўважыў чмяля, які сядзеў на шыбе, ён укусіў мяне за нос.
    – А ты што, любіш есці мух? – здзівілася мыш.
    – Ды не, мух я зусім не ем, – сказаў кот. †

У суботу 14-га верасня святочна распачаўся новы навучальны год у Гродзенскай ВДС. 24-я інаўгурацыйная ўрачыстасць распачалася святой Імшой а 12-й гадзіне, якую ўзначаліў Яго Эксцэленцыя ксёндз біскуп Аляксандр Кашкевіч.

Падчас св. Імшы, цэ­лебра­ванай у се­міна­рыйнай каплі­цы, казанне прамовіў вядомы прапаведнік з Польшчы а. Юзаф Аўгустын SJ. Ён раскрыў сэнс служэння і вялікасці святара, які павінен атаясамлівацца з крыжам Збаўцы. Таксама падчас эўхарыстычнай літургіі чатыры студэнты трэцяга курса ўпершыню апранулі сутаны, асвечаныя Гродзенскім біскупам.
    Другая частка інаўгура­цыйнай урачыстасці адбылася ў зале імя бл. Яна Паўла II. Ардынарый у сваім уступным слове заклікаў студэнтаў семінарыі добра ўсвядоміць сэнс таго шляху, які яны абралі: “(...) Святар не толькі цэлебруе Эўхарыстыю, але ў першую чаргу дзейнічае «In Persona Christi» – ад імя асобы Езуса Хрыста. (...) Толькі ў асобе Езуса Хрыста святар можа распазнаць свой сапраўдны вобраз...”. †

Сардэчна вітаю Вас, Чытачы “Слова Жыцця”!

Перажываючы Год веры, я прапаную Вам яшчэ раз задумацца над тым, чым з’яўляецца дар веры. Здаецца, што раней жыццё было менш складаным, лягчэй было вызначыць, хто сябар, а хто вораг, хто веруючы чалавек, а хто атэіст. У сённяшнім жа свеце, хоць ніхто нам не перашкаджае практыкаваць веру і навучаць дзяцей рэлігіі, чалавек, магчыма, адчувае сябе ў большай небяспецы, чым калісьці. Часам яго высмейвае і крытыкуе свецкі свет, які жыве і дзейнічае так, нібы Бога не існуе. У сувязі з гэтым такія паняцці як вера, Бог, Касцёл, запаведзі ці праўда ніякім чынам не ўплываюць на жыццёвыя рашэнні або маральны выбар гэтага свету. На жаль, знешні свет уплывае на веру таксама праз розныя спакусы і ўнушэнні, з якімі мы не заўсёды можам справіцца. Сумненні, што прыходзяць з боку свецкага свету, бзыяць верніку, як камар, каля вуха і спадарожнічаюць яго пошукам, абуджаючы пытанні, тыпу: а калі тое, чаму вучыць Касцёл, – няпраўда? †