Дні моладзі – гэта, перш за ўсё, свята веры, якая праяўляецца ў выражэнні сапраўднай, шчырай радасці з таго, што ёсць выдатная магчымасць сустрэцца маладым вучням Хрыста ў атмасферы малітвы. Дні моладзі збіраюць людзей, для якіх словы Касцёл і Бог добра знаёмыя і якія імкнуцца, каб менавіта ў супольнасці ўзбагаціць і ўзмоцніць сваю веру. Аб гэтым у некалькіх словах распавядаюць прадстаўнікі моладзевых груп з Гродна і Іўя, якія прыехалі ў Ваўкавыск.

Крыстына Будзіловіч, Гродна:
    Першы раз я прыехала ў Ваўкавыск, каб пазнаёміцца з каталіцкай моладдзю, маімі аднагодкамі, каб падзяліцца сваёй верай у Бога, памаліцца аб памнажэнні маёй веры, бо вера для мяне з’яўляецца Божым дарам, якім мы павінны дзяліцца з кожным чалавекам. Дыяцэзіяльныя дні моладзі – гэта адзін са спосабаў паказаць нашу любоў да Бога праз малітву, перажыванне св. Імшы, рэлігійныя спевы, актыўны ўдзел у праграме. Дзякуючы ўдзелу ў Днях моладзі ў нас з’явіліся новыя знаёмыя, вельмі спадабалася катэхеза, выступленне моладзевых гуртоў і размова з біскупамі. †

Растлумачце, калі ласка: калі чалавек зрабіў смяротны грэх, нават некалькі, а потым пакаяўся, ці зменіцца пасля гэтага ягоны лёс, ці будзе ён несці пакуты пры зямным жыцці, ці ёсць у яго шанец быць уваскрослым?

Адказваючы на гэтае пытанне, хачу растлумачыць сэнс пакарання за грахі. Касцёл адрознівае вечнае пакаранне ад часовага (ККК 1472 і наступныя). Смяротны грэх пазбаўляе чалавека камуніі з Богам і замыкае перад ім уваход у вечнае жыццё. Гэта вечнае пакаранне. Аднак, калі чалавек пакаяўся за грэх і прыняў хрост ці (у выпадку ахрышчанага) прыступіў да споведзі і атрымаў прабачэнне грахоў, то вечнае пакаранне здымаецца, і, праз заслугі Езуса Хрыста, чалавеку адкрываецца Нябеснае Валадарства. Часовае ж пакаранне застаецца. Гэта не штосьці штучнае, дадзенае Богам, але, хутчэй, плён грэшных учынкаў. Гэтая кара выплывае з натуры граху. Напрыклад, хтосьці здрадзіў жонцы. На споведзі гэты грэшнік атрымаў прабачэнне граху, але засталіся вынікі здрады: сямейная рана, крыўда, аслабленая любоў, недавер, жаданне разысціся і г.д. Атрымліваецца, што чалавек, хоць і шкадуе за грэх і атрымаў сакраментальнае прабачэнне, але павінен яшчэ прайсці праз шматлікія цярпенні: альбо на зямлі, альбо пасля смерці (у чыстцы). Сэнс гэтых пакут у тым, каб падрыхтавацца да больш поўнага (на зямлі) і цалкавітага (у небе) прыняцця ахвяраванай любові. †

Нядаўна, чытаючы нейкую кнігу, я натыкнулася на апісанне дзьмухаўца. Здавалася б, што нічога цікавага нельга даведацца пра гэтую звычайную кветачку, якая расце проста пад нагамі. Але, чытаючы радок за радком, я ўсё больш здзіўлялася.
    Бог, ствараючы дзьмухавец, не толькі паспрабаваў зрабіць яго прыгожым і вясёлым. Ён агарнуў велізарным клопатам маленькае насенне гэтай раслінкі.
    Вы ўсе добра ведаеце, як цвіце дзьмухавец: гэта ярка-жоўтая кветка, якую вельмі любяць дзеці. Усе Вы, напэўна, не раз плялі вянкі з дзьмухаўцоў, рабілі свістулькі з яго сцяблінак. Некаторыя гаспадыні гатуюць салат з дзьмухаўцоў і нават вараць варэнне. Калі дзьмухавец адцвітае, яго галоўка становіцца падобнай на белы пушысты шарык, бо пялёсткі ператвараюцца ў “парашуцікі”, да якіх прымацавана насенне. Неверагодна, што гэтыя малюсенькія зярняткі з’яўляюцца аб’ектам вялікага клопату нашага Стварыцеля. †

XX дыяцэзіяльныя дні моладзі ў ваўкавыску

У чым феномен Дзён моладзі ў нашай дыяцэзіі? Чаму больш за 1000 чалавек ужо на працягу некалькіх гадоў прыязджаюць на сустрэчу моладзі Гродзенскай дыяцэзіі? З кім сустрэліся маладыя людзі ў Ваўкавыску?

Сёлета гэта была юбі­лейная сустрэча, та­му што ў 20-ты раз моладзь нашай дыяцэзіі сабралася разам. Сустрэчы маладых бяруць свой пачатак у 1993 годзе, калі кс. бп Аляксандр Кашкевіч, па прыкладзе Святога Айца Яна Паўла II, пастанавіў прысвяціць асаблівую ўвагу ў дыяцэзіі выхаванню маладых людзей. З таго часу ў розных кутках нашай дыяцэзіі моладзь збіраецца разам. Дыяцэзіяльныя дні моладзі з года ў год вандруюць па розны гарадах і мястэчках нашай вобласці. Ужо ў другі раз сустрэча маладых адбылася ў Ваўкавыску, моладзевай сталіцы нашай дыяцэзіі. Па традыцыі, Дыяцэзіяльныя дні моладзі распачынаюцца малітвай і перапоўнены радасцю і юнацкім энтузіязмам вызнаваемай веры.
    Малады подых Касцёла на Гродзеншчыне можна было адчуць 10 – 12 мая ў парафіі св. Станіслава Косткі ў Ваўкавыску. “Вельмі радуецца маё сэрца, калі я бачу Вас тут, у гэтай святыні”, – такімі словамі прывітаў усіх прысутных кс. Алег Дуль, пробашч парафіі-гаспадыні Дыяцэзіяльных дзён моладзі гэтага года. І пачалося... †

Дэканат Смаргонь

Касцёл, першапачаткова асвечаный пад тытулам святога Юрыя, быў заснаваны тут у 1440 г. Напачатку ХХ ст. у парафіяльным архіве яшчэ захоўваўся арыгінальны дакумент 1444 г., у якім панна Соф’я Бутвіловіч запісала на мясцовы касцёл аднаго свайго халопа з Іжы з абавязкам адпраўляць адну св. Імшу на год. Аднак, галоўным фундатарам войстамскай плябаніі лічыўся Стэфан Андрушкавіч-Ядоўгавіч, які, не маючы нашчадкаў, у 1491 г. надзяліў касцёл зямлёю, халопамі і вёскамі. Потым фундуш памножылі Адам Андрушкавіч, Анджэй Ядоўгавіч, Мацей Андрушка. У сярэдзіне XVI ст. пры касцёле дзейнічала альтарыя.
    Войстамская парафія належала да Свірскага дэканата, з 1930-х гг. – да Вілейскага. У XVI ст., як і многія іншыя каталіцкія святыні Смаргоншчыны, касцёл св. Юрыя быў ператвораны ў кальвінскі збор, па інш. звестках – толькі страціў на карысць рэфарматараў частку зямельных уладанняў. Але з другой паловы XVII ст. у Войстаме зноў адзначаецца дзеючы касцёл. †

Хрысціянская думка

Папа Францішак
   Менавіта вера, якая дазваляе бачыць далей за межы нашага чалавечага позірку, далей за межы зямнога жыцця, дазваляе сузіраць “адкрытыя нябёсы”, – як кажа св. Стэфан, – і жывога Хрыста праваруч Айца.
    Арцыбіскуп Клаўдыа Гуджэроці
   Езус – гэта паветра, якім я дыхаю. Мы з Ім знаёмы ўжо шмат часу, і нам немагчыма жыць адзін без аднаго. Калі мне прапануюць шукаць Бога ў нейкім іншым месцы – я не ведаю, куды яшчэ пайсці, бо Бог – унутры. Тут я ўзгадваю словы св. Аўгустына, які кажа: я шукаў Цябе звонку, шукаў Цябе ў рэчах, і пачуў голас, які сказаў мне: вярніся ў самога сябе, бо праўда ўнутры. Для мяне Езус – частка мяне, і я – частка Яго.
    Кс. бп Аляксандр Кашкевіч
   З даверам і адвагай ідзі­це за Езусам. Дазвольце, каб Ён заўсёды быў вашым настаўнікам і сябрам. Тады вы пераканаецеся, што жыццё набірае асаблівы сэнс і перад вамі адкрываюцца новыя дзівосныя гарызонты веры.

 

    Вернасць Хрысту і Яго Евангеллю, каб абвяшчаць Яго словам і жыццём, даючы сведчанне Бога нашай любоўю і міласэрнасцю перад усімі, гэта яскравы прыклад і навука, якую даюць нам абвешчаныя сёння святыя.
   
    Падчас кананізацыі, Рым, паводле wiara.pl, 12.05.2013 †

Чаму Папа не спявае?
    Назіраючы за папам Францішкам, многія заўважылі, што Наступнік св. Пятра не спявае ні падчас адпраўлення св. Імшы, ні ўдзяляючы ўрачыстае бласлаўленне.
    Аднак, вядомы італьянскі ватыканіст Сандро Магістэр паведамляе, што ў гэтым няма нічога дзіўнага. Ён прызнае, што Папа любіць слухаць музыку, але сам не спявае. Прычынай гэтага з’яўляецца праблема са здароўем, паколькі ва ўзросце 21 года Хорхе Марыа Берголіа перажыў вельмі сур’ёзнае запаленне лёгкіх, у выніку чаго яму выдалілі верхнюю частку правага лёгкага. Пасля гэтых аперацый Папа мае кароткае дыханне і часам, нават калі гаворыць, яго голас гучыць ціха. Акрамя гэтага, ён сам прызнаўся, што вельмі фальшывіць. †

Крыніца: ekai.pl

У першую нядзелю мая ў Гродзенскай дыяцэзіі адзначаецца Дзень маці. У святынях дыяцэзіі вернікі моляцца за тых, хто даў ім жыццё, а для памерлых мам просяць вечнага шчасця ў небе. 5 мая ўрачыстасць адбылася на Узгорку надзеі ў Капцёўцы з удзелам маці, дзяцей, і ўсіх, хто прыбыў у пешай пілігрымцы з Гродна, каб прасіць у Панны Марыі ласкаў для сваіх сем’яў.

У праграме ўрачыстасці былі канферэнцыі, малітва Ружанца, Крыжовы шлях, які ўзначаліў дапаможны біскуп Пінскай дыяцэзіі Казімір Велікаселец. Ключавым момантам святкавання стала літургія, якую цэлебраваў біскуп Велікаселец. †

З кожным годам пешая пілігрымка Ашмяны-Баруны, прысвечаная Дыяцэзіяльнаму дню маці, збірае ўсё больш і больш удзельнікаў не толькі з Ашмяншчыны, але і з іншых куткоў нашай дыяцэзіі. Галоўны арганізатар пілігрымкі кс. Павел Паўлюкевіч сказаў, што асабіста для яго пілігрымка з’яўлаецца шанцам дастукацца да сэрцаў маці, ад веры якіх вельмі многае залежыць.
    Па асабістай ініцыятыве ашмянскага вікарыя кс. Паўла Паўлюкевіча, такія пілігрымкі ў ашмянскай парафіі ладзяцца ўжо чацвёрты раз. Кс. Павел трохі распавёў, што падчас сваёй падрыхтоўкі да святарства ўдзельнічаў у многіх пілігрымках, і яму падабалася там своеасаблівая малітоўная атмасфера, якая спрыяла духоўнаму ўзрастанню.†

“Пане, дадай нам веры” (Лк 17, 5)

18-21 чэрвеня 2013

Дзеці і моладзь Гродзенскай дыяцэзіі запрашаюцца да ўдзелу ў V Парафіядзе, якая сёлета адбудзецца 18-21 чэрвеня ў Гродне пад дэвізам “Пане, дадай нам веры” (параўн. Лк 17, 5). Спецыяльны камунікат па справе ўдзелу ў гэтай інтэграцыйнай сустрэчы дзяцей і моладзі выдаў ксёндз біскуп Аляксандр Кашкевіч. Ніжэй можна пазнаёміцца з праграмай Парафіяды, а таксама знайсці больш дэталёвую інфармацыю па конкурсах трыяды “Святыня”, “Тэатр” і “Стадыён”.
    Прымаць групы дзяцей і моладзі традыцыйна будзе парафія Беззаганнага Зачацця НПМ (Гродна-Паўднёвы). †

“Не варта вяртацца ў Польшчу”
Кшыштаф Казлоўскі
18/2013
Дастаткова часта можна прачытаць артыкулы, якія датычаць Калінінградскай вобласці і яе жыхароў, а таксама шансаў, якія нам дае памежны рух. А як выглядае праблема Касцёла ў Калінінградскай вобласці? Пра гэта маглі даведацца ўдзельнікі сустрэчы з кс. Ежы Стэцкевічам, якая адбылася ў Інстытуце хрысціянскай культуры імя Яна Паўла II у Ольштыне. Кс. Стэцкевіч з чэрвеня 1991 г. працуе ў Калінінградзе. Стварае шэраг парафій на тэрыторыі ўсёй вобласці, у тым ліку і парафію св. Войцеха (Адальберта) у Калінінградзе, дзе будуе касцёл і вялікую парафіяльную структуру. “На дадзены момант можна сказаць, што ў Калінінградскай вобласці існуе сапраўдны каталіцкі Касцёл. Гэта ўсё плён нашай катэхетычнай і харытатыўнай дзейнасці. На працягу доўгага часу дзейнічаў тэалагічны каледж, у якім вучылася шмат моладзі. Лекцыі вялі таксама і вармінскія ксяндзы: кс. Станіслаў Казакевіч, бп Яцэк Язерскі, кс. Уладзіслаў Турак”, – гаворыць кс. Ежы.
    На сённяшні дзень у вобласці існуе 25 парафій. У 10 гарадах жывуць ксяндзы. “Можна сказаць, што тая зямля ўжо не пустынная, што там ёсць жывы Касцёл, а людзі маюць магчымасць практыкавацца”, – дадае кс. Стэцкевіч. †