Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, na brzegu jeziora nie ma Jezusa, a także Jego uczniów, wsiedli do łodzi, przybyli do Kafarnaum i tam Go szukali. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: „Rabbi, kiedy tu przybyłeś?”. Odpowiedział im Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, żeście widzieli znaki, ale dlatego, żeście jedli chleb do sytości. Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec”. Oni zaś rzekli do Niego: „Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?”. Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: „Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał”. Rzekli do Niego: „Jakiego więc dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: «Dał im do jedzenia chleb z nieba»”. Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu”. Rzekli więc do Niego: Panie, dawaj nam zawsze tego chleba”. Odpowiedział im Jezus: „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie”. †

J 6,24-35

Każdy może przyjść do Jezusa
   Zasadnicze pytanie stawiają dzisiaj uczniowie Chrystusowi. Jak żyć, ażeby pełnić nakazy Boga? Chrystus zachęca apostołów, aby mieli mocną wiarę w Syna Bożego. Chrystus, przychodząc na ziemię, wypełnia wolę Ojca, daje życie światu. Świat powinien w to uwierzyć i zrozumieć odwieczną prawdę zbawienia. Przez Chrystusa, przez krzyż każdy człowiek przychodzący do Zbawiciela może dostąpić zbawienia.
    W dzisiejszych czasach warto się nad tym zastanowić. Warto zrobić swoisty rachunek sumienia, rachunek ze swojego życia. Będąc przy Chrystusie, będziemy mieć wszystko, co jest nam potrzebne do zbawienia naszej duszy, do zrozumienia swojego powołania na ziemi. Każdy z nas, jako istota żywa, pragnie, nieustannie dąży do tego, co jest poza nim, a ostatecznie dąży do Boga, by wyznać, jak św. Teresa z Avili: „Bóg sam wystarczy”.