Katolicy Łotwy
robią na drutach skarpetkiі
dla papieża
Mowa o ręcznie robionej na drutach parze ciepłych bawełnianych skarpet, ozdobionych tradycyjnym łotewskim narodowym ornamentem. Najpiękniejszą otrzyma w prezencie papież Franciszek. Pozostałe skarpetki jako pomoc charytatywna pojadą na Ukrainę do regionów uległych zniszczeniu z powodu wojny. Oprócz tego „Caritas” zachęca wiernych, w sposób szczególny uczestników konkursu, modlić się o pokój na świecie.†

Tomik wierszy pod takim tytułem wydała Alesia Filipowa – parafianka słonimskiego kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W swoich utworach młoda kobieta i mama opowiada o wielkiej miłości do Boga, dzieci i swojej rodziny, do ludzi i otaczającego świata.

Droga do wiary
    Autorka tomika wierszy Alesia Filipowa urodziła się w m. Reczyca, na Homelszczyźnie. Niestety, dziewczyna nie może pochwalić się tym, że od dziecięcych lat wszczepiano jej wiarę: rodzice byli niepraktykującymi prawosławnymi.
    „Pamiętam swoje dzieciństwo... Babcia przed położeniem się spać zawsze szeptała jakieś słowa przed ikoną. Był to obraz św. Mikołaja Cudotwórcy. Jednak wtedy tego nie wiedziałam, zdawało mi się, że zwraca się do Boga. Ja również bardzo pragnęłam się modlić, ale nie umiałam, więc po prostu rozmawiałam z Wszechmocnym w głębi swego serca – opowiada Alesia. – Oczywiście, najważniejsze święta były obchodzone i w naszej rodzinie. Na przykład na Wielkanoc udawaliśmy się do świątyni, by poświęcić jajka i kulicze. Tylko gdy siadaliśmy do stołu nikt nie tłumaczył, po co to wszystko”.
    Autorka pamięta, że pewnego razu jej mama zaczęła opowiadać o koleżance, która chciała pojechać do monastera w Żyrowiczach. Alesia zainteresowana tym miejscem nawet przez pewien czas rozważała opcję zostania zakonnicą. Jednak Bóg miał dla niej inny plan. †

Podczas studiów w seminarium duchownym klerycy otrzymują wiedzę z zakresu filozofii i teologii. W ramach nauki tego, co się tyczy konkretnie sakramentu pokuty, omawia się wiele pytań, na przykład: po co istnieje spowiedź, na czym polega rola kapłana, jak poprawnie rozumieć warunki spowiedzi, aby była ważna.
    Oczywiście uczą się też praktycznych aspektów tego sakramentu. Każdy kapłan powinien znać formułę rozgrzeszenia, umieć znaleźć podejście do człowieka, wiedzieć, jaką dawać pokutę. Alumni zdobywają wiedzę o poprawnym z punktu widzenia psychologii stosunku do różnych osób, o sposobie udzielania porad duchowych oraz ich adresatach. Spowiednik powinien potrafić pomóc człowiekowi dobrze się wyspowiadać, pobudzić do prawdziwej skruchy i postanowienia poprawy. †

Przez cały dzień padał zimny deszcz.
    Dima wrócił do domu z podwórka i przypomniał sobie, że mama prosiła go, by poszedł do sklepu.
    Przy supermarkecie znajdowała się letnia oficyna. I już któryś dzień z rzędu donosiło się stamtąd głośne miauczenie kota. Ludzie przystawali i zaglądali pod oficynę. Dima również podszedł, by zobaczyć, skąd pochodzą bezradne dźwięki. Przy oficynie stało kilka kobiet i ładowacz. †

W mińskim wydawnictwie „Encyklopediks” ujrzała światło dzienne książka, w której opowiada się o życiu w byłej gminie żodziszkowskiej w pierwszej połowie XX w., a także uchyla się rąbka historii kościoła św. Judy Tadeusza we wsi Wiszniewo (dekanat Smorgonie). Wydanie jest podzielone na 2 części: pierwsza zawiera wspomnienia Feliksa Żyłki, w drugiej natomiast przedstawiono artystyczno-dokumentalną opowieść Anatola Szczuczki.

Wspomnienia pisane sercem
   Franciszek Żyłka, członek Białoruskiego Towarzystwa Geograficznego, edytor i fundator książki, opowiada, że pomysł jej wydania pojawił się przy tworzeniu drzewa genealogicznego rodziny Żyłków. „Aby doprowadzić do końca pracę nad rodowodem musiałem znaleźć pewne informacje o swoich przodkach. Wysłałem zapytanie do krewnego Bogusława Żyłki do Gdańska. W odpowiedzi na nurtujące mnie pytania dostałem od Bogusława pamiętnik jego ojca – Feliksa Żyłki, który do 1939 roku był wójtem w gminie żodziszkowskiej – opowiada pan Franciszek. – Sięga lat 1900-1951. †

Mając 11 lat, wolała stracić życie niż czystość. Nie przelękła się śmierci, bojąc się raczej obrazić Boga. Jest patronką młodzieży, dziewcząt i bielanek.

Przebaczyła oprawcy
    Maria Goretti przyszła na świat 16 października 1890 roku w Corinaldo (Włochy). Po pewnym czasie rodzina przeniosła się do Ferriere di Conca. Po śmierci ojca pobożna 10-letnia dziewczynka często brała do rąk różaniec i modliła się o pokój dla duszy taty.
    Po odejściu do wieczności męża i ojca cały ciężar utrzymania rodziny spadł na matkę. Starsi bracia, by zarobić na utrzymanie, musieli pracować u sąsiadów, w polu lub winnicy, Maria natomiast pomagała mamie w zajęciach domowych. Kiedy pewnego dnia usłyszała, jak chłopcy opowiadali nieskromne żarty, zawołała: „Wolałabym raczej umrzeć, niż takie słowa powtarzać”. Nie spodziewała się, że tak rychło przyjdzie jej krwią i życiem przypieczętować swoje słowa. †

Ojców paulinów można poznać po białym habicie, który wskazuje na srogość życia zakonnego poświęconego Panu Bogu. Ojcowie prowadzą działalność duszpasterską w Ameryce, Australii, Afryce, w wielu krajach Europy: Polsce, Chorwacji, Słowacji, Czechach, Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Rumunii, na Węgrzech, Ukrainie, Litwie. Od 1993 roku posługują też na Białorusi. W ciągu 25 lat służą w parafiach Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Koreliczach oraz św. Anny w Worończy (dekanat Nowogródek).

Dziś redakcję „Słowa Życia” odwiedził o. Jerzy Sakowicz OSPPE, by opowiedzieć o początkach powstania Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (paulinów), jego charyzmacie oraz ikonie „Czarnej Madonny”, która mocno wpłynęła na maryjny kształt duchowości zarówno ojców zakonnych, jak i licznych wiernych Europy Centralnej i Wschodniej. †

Papież Franciszek
   Chciałbym powiedzieć, zwłaszcza ludziom młodym: naszym najgorszym wrogiem nie są konkretne problemy, niezależnie od tego, jak bardzo są poważne i dramatyczne: największym zagrożeniem jest zły duch przystosowania, który nie jest łagodnością ani pokorą, ale przeciętnością, małodusznością.
    Gdy rodzice patrzą na młodego człowieka biernie siedzącego cały dzień, myślą o nim: „Jest chory, coś mu dolega” – i prowadzą go do lekarza… Czyż nie tak? Życie młodych to nieustanne dążenie naprzód, zdrowy niepokój, zdolność, by nie zadowalać się życiem bez piękna, bez koloru. Jeśli młodzi ludzie nie będą głodni autentycznego życia, dokąd będzie zmierzała ludzkość? Dokąd będzie zmierzała ludzkość z pasywną, pozbawioną niepokoju młodzieżą?
    Młody człowiek musi dojść do progu pewnego przełomu, gdzie otwiera się możliwość, by przestać żyć samym sobą, swoimi dziełami, swoimi dobrami, i właśnie dlatego, że brakuje mu życia w pełni – opuścić wszystko, by pójść za Panem... Jezus nie oferuje żadnych namiastek, ale prawdziwe życie, prawdziwą miłość, prawdziwe bogactwo! Jakże młodzi mogą podążać za nami w wierze, jeśli nie widzą, że wybieramy oryginał, jeśli widzą nas uzależnionych od półśrodków? Jest źle, jeśli spotykasz chrześcijan w połowie, chrześcijan – pozwolę sobie powiedzieć – „karłowatych”, którzy rosną tylko do pewnej wysokości, a dalej już nie, chrześcijan o ograniczonym, zamkniętym sercu. Jest źle, jeśli się z czymś takim spotykasz. Potrzebny jest przykład kogoś, kto zaprasza mnie do wyjścia „poza”, do „więcej”, aby wzrastać.
Fragment przemówienia podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 13.06.2018  †

☞ Rada Kardynałów (К-9) przekazała Ojcu Świętemu Franciszku projekt nowej Konstytucji Apostolskiej o Kurii Rzymskiej. Na 25. Sesji Rady został przygotowany pierwszy tekst, do którego papież później wprowadzi uwagi i poprawki, według niego dobre, pożyteczne i konieczne. W dokumencie Rada podkreśliła, że różne elementy współczesnej reformy Kurii Rzymskiej już wprowadzono w ciągu 5 lat działania przed K-9. †

Projekt fotograficzny pod takim tytułem został zaprezentowany w mieście nad Niemnem. Kolekcja zdjęć autorstwa Jerzego Z. Kosiuczenki unaocznia archeologię wizerunku Madonn w postaci rzeźby średniowiecznej w Europie, pokazując, w jaki sposób kult maryjny znalazł swój wyraz w sztuce.

Piękno i tajemnica rzeźby romańskiej i gotyckiej w Europie od X do XVI wieku
    Prezentacja zbioru fotografii Jerzego Z. Kosiuczenki odbywała się w Centrum Informacyjno-Turystycznym Diecezji Grodzieńskiej w ramach spotkania Duszpasterstwa Nauczycieli i Wychowawców m. Grodno, organizowanego przez ks. kan. Antoniego Gremzę. Autor kolekcji, przedstawiających rzeźby Madonny, opowiedział zebranym, że prezentowane ujęcia zostały wykonane w wielu renomowanych muzeach, galeriach zamkowych, muzeach diecezjalnych, kościołach i klasztorach, starych kaplicach oraz w miejscach kultu. Zbiór powstawał w latach 1995-2015 w trakcie podróży fotografa po krajach Europy: Austrii, Francji, Niemczech, Polsce, Portugalii, Włoszech.†

„Fałszywy Papież”
Nello Scavo, jeden z autorów, powiedział, że pomysł wydania powstał po tym, jak światło dzienne ujrzała książka „Wrogowie Franciszka”. W niej dochodzono, z jakim sprzeciwem oraz przeszkodami spotyka się papież. Autorzy książek wybrali około 80 podstawowych oskarżeń pod adresem Ojca Świętego i podjęli poważną pracę, by je obalić.
    „Wybraliśmy wiadomości, które wydały się nam najciekawsze, zaczynając od czasów dyktatury argentyńskiej do naszych dni. Każdą z nich, jedną po drugiej, sprawdzaliśmy, uzupełniając o podważenie i wykrycie” – zaznaczył jeden z autorów.†

W jakich wypadkach w kościele mogą odmówić celebracji Mszy św. pogrzebowej?

Prawo na pogrzeb kościelny posiada każda ochrzczona osoba. W Kodeksie Prawa Kanonicznego są wymienione sytuacje utraty przez wiernego tego prawa (kan. 1184 § 1). Powinni zostać go pozbawieni:
    1) notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy;
    2) osoby, które wybrały spalenie swojego ciała z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej (na przykład po to, by zaprzeczyć prawdzie o wskrzeszeniu umarłych w dniu Sądu Ostatecznego);
    3) inni jawni grzesznicy, którym nie można przyznać pogrzebu bez publicznego zgorszenia wiernych.†

Wielu wybiera się latem na urlop. Zwykle planują go odpowiednio wcześniej, by ze wszystkim zdążyć i maksymalnie skorzystać z przeznaczonego na odpoczynek terminu. A jak spędzają swój czas wolny w trakcie wakacji alumni wyższego seminarium? Jak odpoczywają w lecie osoby duchowne i konsekrowane?

Podczas letniego odpoczynku alumni wyższego seminarium pozostają tam jeszcze przez pewien czas. Spełniają obowiązki tych, ofiarną pracę których nie zawsze się zauważa w trakcie roku akademickiego, a która jest bardzo ważna i niezbędna. Tak więc klerycy porządkują terytorium przyległe do seminarium, dbają o czystość i ład wewnątrz budynku, przygotowują go do rekolekcji, w których wkrótce będą uczestniczyli ministranci i kapłani. To bezcenne doświadczenie uczy kleryków troszczyć się o swoją Alma Mater, szanować pracę i wysiłek innych ludzi. †

Wraz z upalnym latem przychodzi gorąca pora pielgrzymek. Podobnie jak w ubiegłych latach, w czerwcu wyruszą piesze pielgrzymki do narodowego sanktuarium w Budsławiu, a w lipcu wierni podążą do diecezjalnego sanktuarium w Trokielach. W której z pielgrzymek diecezji grodzieńskiej wziąć udział, by razem przemierzyć drogę do świętego miejsca? Jakich reguł warto się trzymać pielgrzymowi, by podróż duchowa przyniosła bogate plony i pozostawiła w duszy głęboki ślad? †

Jeden z najpopularniejszych świętych. Nie ma chyba kościoła, w którym nie byłoby ołtarza, figury lub obrazu św. Antoniego. Jest patronem franciszkanów, antoninek oraz wielu bractw; dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych i in.

Kościoły
   nie mieściły
    jego słuchaczy
    Ferdynand Bulonne przyszedł na świat w 1195 roku w Lizbonie (Portugalia). Pomiędzy 15 a 20 rokiem życia wstąpił do Kanoników Regularnych św. Augustyna. Studiował teologię w Coimbrze. Tam też w 1219 roku przyjął święcenia kapłańskie.
    Wielkie wrażenie wywarło na nim spotkanie z pięciu franciszkanami, a w sposób szczególny ich prosty i ubogi styl życia. Ojcowie podążali do Afryki, by głosić Słowo Boże. Dowiedziawszy się o ich śmierci, Ferdynand odebrał to jako Boże wezwanie, wstąpił do wspólnoty franciszkanów, przybierając imię Antoni. Zdecydował udać się do Maroka, aby głosić Ewangelię poganom nawet za cenę utraty życia. Niestety z powodu ciężkiej choroby musiał wrócić. Jednak udał się nie do ojczyzny tylko do Włoch. †