“Udali się z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie”.(Łk 2, 16)

Drodzy Diecezjanie!

Boże Narodzenie znowu zaprasza nas do Betlejem, w którym pasterze znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Wspominając wydarzenia tamtej nocy, starajmy się przeżyć je na nowo. Wzywajmy Ducha Świętego, aby pomógł nam wejść w tajemnicę betlejemskiej nocy, uczestniczyć w niej z miłością, w duchowej bliskości ze Świętą Rodziną.
    Niech naszym udziałem będzie doświadczenie narodzin Jezusa we własnym życiu. Niech Chrystus rodzi się w naszych sercach, by Jego miłość owocowała codziennymi czynami miłości, Jego radość pomagała przezwyciężać wszelki lęk i bojaźń, a Jego dobroć – pochylać się nad potrzebującymi. †

Z Gwiazdą Betlejemską, Józefem, Maryją, maleńkim Jezusem oraz innymi uczestnikami procesji młodzież parafi i Matki Bożej Anielskiej wyruszy 26 grudnia od domu do domu. Kolędnicy odwiedzą dziesiątki rodzin, aby napełnić serca ludzi radością z okazji Narodzenia się Chrystusa, a w dodatku otrzymać mnóstwo jaskrawych emocji oraz wór poczęstunków.

“Tradycja kolędowania w grodzieńskiej parafii franciszkańskiej pojawiła się jeszcze w latach 90., jednak z biegiem czasu stopniowo zanikła – opowiada o. Paweł Romańczuk OFMConv. – W celu odrodzenia i poszerzenia tego pięknego świątecznego obrządku w ubiegłym roku stworzyliśmy specjalną grupę kolędników.
    Do jej składu weszli ministranci i młodzież z parafii. Nasze pierwsze kolędowanie odbyło się bardzo pomyślnie. Podczas odwiedzania domów udało się dotknąć serc ludzi prawdziwą prostotą i szczerością, pomóc w pełni odczuć atmosferę świąt Bożego Narodzenia. Gospodarze spotykali nas z ogromną radością. Mówili, że przez wiele lat nie witali kolędników. Dziękowano nam, częstowano, a to świadczy, że debiut się udał. Dlatego też w tym roku nawet nie powstało pytanie, czy znów pójdziemy dzielić się Dobrą Nowiną”. †

Papież Franciszek
    Niektóre zlaicyzowane społeczeństwa zatraciły chrześcijański sens niedzieli, na którą swe światło rzuca Eucharystia. W takich sytuacjach konieczne jest ożywienie tej świadomości, aby odzyskać sens świętowania, radości, wspólnoty parafi alnej, solidarności, odpoczynku, który odnawia duszę i ciało. Tych wszystkich wartości uczy nas Eucharystia. [...] Co możemy odpowiedzieć tym, którzy twierdzą, że nie ma potrzeby chodzenia na Mszę św., nawet w niedziele, bo ważne jest, aby dobrze żyć, kochać innych? To prawda, że jakość życia chrześcijańskiego mierzy się zdolnością do miłości, jak Jezus powiedział: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 35). Jakże jednak możemy praktykować Ewangelię, nie czerpiąc niezbędnej do tego energii w każdą niedzielę, jedna po drugiej, w niewyczerpalnym źródle Eucharystii? Nie idziemy na Mszę św., aby dać coś Bogu, ale aby otrzymać od Niego to, czego naprawdę potrzebujemy.

 †

Papież Franciszek
    Ponownie zbliża się Pascha Pana! Aby się do niej przygotować, każdego roku Opatrzność Boża daje wiernym Wielki Post – „sakramentalny znak naszego nawrócenia”, który zapowiada i urzeczywistnia możliwość nawrócenia się
do Wszechmocnego całym sercem i całym życiem.
W tym roku pragnę pomóc Kościołowi w przeżywaniu
z radością i w prawdzie tego czasu łaski, a inspiruję się słowami Jezusa: „Ponieważ wzmoże się nieprawość, ostygnie miłość wielu” (Mt 24, 12). [...] Chciałbym, aby mój głos wyszedł poza granice Kościoła katolickiego i dosięgnął Was wszystkich, mężczyźni i kobiety dobrej woli, otwarci na Boga. Jeśli podobnie jak my smucicie się z powodu rozprzestrzeniania się złośliwości w świecie, jeśli niepokoi Was zlodowacenie paraliżujące serce i czyny, jeśli widzicie, że słabnie poczucie ogólnego człowieczeństwa, dołączcie do nas, by razem się modlić do Boga, pościć i razem, na ile jest to możliwe, pomagać braciom!
Fragment orędzia na Wielki Post 2018  †

---

   Ks. bp Aleksander Kaszkiewicz
      W Wielkim Poście jesteśmy w sposób szczególny zaproszeni do podjęcia na nowo wysiłku osobistego nawrócenia. Już teraz zastanówmy się, jakie postanowienia wielkopostne poweźmiemy w tym roku, aby ten czas łaski nie minął bezowocnie, ale pomógł nam odnowić się wewnętrznie i jeszcze bardziej zbliżyć do Boga.
Tradycja Kościoła podpowiada, że szczególnie pomocne w walce z grzechem i pokonywaniu własnych słabości są modlitwa, post i jałmużna. Postarajmy się wykorzystać okres Wielkiego Postu jako okazję do pogłębienia naszego życia modlitwy. Oprócz niedzielnej Mszy św., bierzmy udział w pięknych, uświęconych wielowiekową tradycją nabożeństwach Gorzkich Żali i Drogi Krzyżowej, które pomogą w rozważaniu tajemnic Męki Pańskiej. Dobrze będzie, jeśli w Wielkim Poście zadbamy o wspólną modlitwę w rodzinie, o lekturę Pisma Świętego, o udział w Eucharystii również w dni powszednie. Nie zapomnijmy także o obowiązku wzięcia udziału w rekolekcjach parafialnych, przystąpienia do sakramentu pojednania i przyjęcia Komunii św. Każda forma modlitwy zbliża nas do Boga, wzbudza w sercu miłość do Niego, wdzięczność i pokorę, chroni przed pychą i egoizmem.
Wielki Post jest także czasem umartwienia, czyli kształtowania woli przez dobrowolną rezygnację z tego, co niepotrzebne, zbyteczne lub szkodliwe, co utrudnia życie duchowe i może doprowadzić do uzależnienia. […] Jałmużna pomaga wyzwolić się z obojętności, egoizmu i zbytniego przywiązania do dóbr materialnych, a zarazem czyni nas bardziej wrażliwymi na potrzeby bliźnich.
   
Fragment listu pasterskiego na Wielki Post 2018  †

Narodzenie Pana na pewno jest dla chrześcijanina jednym z najbardziej oczekiwanych dni w roku. Żaden inny nie przynosi tylu wrażeń i emocji, radości i pokoju do serca. Ta uroczystość ma szczególną atmosferę, którą nie zawsze da się przekazać lub opisać, trzeba jej po prostu doświadczyć, w niej się zanurzyć. Dlatego też wszyscy z niecierpliwością czekamy na to ważne wydarzenie – Dzień Urodzin Chrystusa.
    Jednak jak często się zdarza, że po uroczystości, po przyjemnych i radosnych chwilach wraca szara codzienność: praca, obowiązki, kłopoty... Takie jest życie. I może się wydać, że po Bożym Narodzeniu nie zostało już ani śladu. Choinka jest chowana na strychu lub wrzucona do śmietnika; piękne i szczere słowa, powiedziane i usłyszane podczas łamania się opłatkiem, zacierają się w pamięci; radość, że cała rodzina zebrała się razem, gaśnie. Wszystko wraca na swoje miejsce. Jak się mówi, święta, świę- ta i po świętach. Jednak czy w tym tkwi prawdziwa istota Bożego Narodzenia? Na pewno nie! †

•  Liczba katolików w Szwecji wzrasta z powodu migracji i wielu nawróceń. Wśród nawróconych – byli luteranie, ateiści oraz muzułmanie. Ordynariusz Stockholmu kardynał Anders Arborelius zauważa, że „zwykle są to ludzie dobrze wykształceni, którzy dążą do szukania prawdy”. Hierarcha przyznał, że jest zmuszony do kupowania lub wynajmowania świątyń protestanckich, by mieć miejsce na celebrowanie dla wiernych Eucharystii. W ten sposób Skandynawia dziś jest jedynym regionem Europy, gdzie Kościół katolicki rozwija się w szybkim tempie†

To Boże Narodzenie będę obchodził po raz 56. W ciągu ostatnich 11 lat przeżywam je ze szczególną, wielką radością w duszy...

Boże Narodzenie w naszej rodzinie świętowało się zawsze. Nawet w czasach, gdy kościoły były zamknięte, za wiarę prześladowano. Pamiętam, jak podczas służby wojskowej otrzymywałem od krewnych opłatek w kopercie.
    Jednak w niezauważalny sposób w moim życiu nadszedł taki okres, w którym nie mogłem odróżnić dnia powszedniego od uroczystości – wszystko było tak samo szare. I to ja byłem temu winny. Z powodu nadużycia alkoholu znalazłem się na marginesie społecznym. Choć byłem świadomy, że jest to straszne, że z mego powodu cierpią żona i dzieci, nic nie mogłem z tym zrobić. Niby czyniłem postanowienia, ale nie udawało mi się ich realizować. †

Tak się stało, że znowu odbywam karę (do 25 stycznia 2020 roku) w grodzieńskim więzieniu nr 1. Jest to jedno z nielicznych podobnych miejsc, gdzie przedstawiciele wyznań chrześcijańskich okazują wsparcie duchowe zarówno osobom skazanym, jak i objętym śledztwem. Dzięki duchowieństwu wielu aresztowanych przychodzi do Boga i postanawia zejść z drogi, która przyprowadziła ich do zakładu karnego..

     Ja również w więzieniu poznałem Wszechmocnego. Zostałem ochrzczony w Kościele katolickim przez o. Kazimierza Żylisa. Jednak nie do końca otworzyłem swe serce i rozum: nadal grzeszyłem, mając nadzieję, że miłosierny Bóg mi przebaczy. Szczerze mówiąc, nie modliłem się, nie brałem udziału w Eucharystii. Ale ziarno, które zasiał w mym sercu o. Kazimierz, choć z opóźnieniem, a jednak zakiełkowało. †

Sombrero od Ojca Świętego sprzedano na aukcji
K a p e l u s z  wystawiony na aukcji sam w sobie nie miał żadnej szczególnej wartości. Stał się cenny, ponieważ ofiarował go papież.
    Franciszek praktykuje taki sposób charytatywności dosyć często. Podobnie nie tak dawno postąpił ze sprezentowanym mu „Lamborghini” – samochód będzie sprzedawany na aukcji „Sotbis”. Uzyskane środki zostaną przeznaczone na wsparcie trzech projektów charytatywnych. †

Nadchodzące święta to doskonały czas, by dać upust swej wyobraźni i pasjom artystycznym. Każdy z nas marzy o tym, by w przededniu Bożego Narodzenia dom stał się naprawdę piękny, wyjątkowy, inny od wszystkich, by zachwycał oryginalnością. Co roku pojawiają się nowe trendy dekorowania, a święta są bardziej kolorowe. Na półkach sklepowych można znaleźć ogrom ozdób świątecznych. Migocące światełka choinkowe, śnieżynki, różnokolorowe bombki przyciągają uwagę i nie pozwalają przejść obojętnie.

OZDOBY EKOLOGICZNE
    W Grodnie można już odczuć przedświąteczną atmosferę. Sklepy i ulice coraz bardziej się świecą uroczystymi ozdobami, ludzie rozglądają się w poszuki- waniu prezentów. „U nas również króluje bożonarodzeniowy duch – mówi Daria Fiedotowa-Wanowicz, współwłaścicielka sklepu „Lola”. – Zostały wystawione na sprzedaż przedmioty wykonane za pomocą tradycyjnej i współczesnej techniki rzemiosła artystycznego. Każdy z nich wyróżnia się swym pomysłem i stylem. Są aniołki, dzwoneczki, girlandy ze świątecznymi gwiazdami wykonanymi ze słomy. Można je powiesić na choince. Proponujemy również świece świąteczne o przyjemnym zapachu. Mogą być przedmiotem wystroju wnętrz. Mamy też bardzo ciekawe choinki ze słomy. Ich wierzchołki są ozdobione gwiazdą betlejemską”. Podczas rozmowy pani Daria wyraża opinię, że właśnie taka gwiazda, nie zaś pięcioramienna, jest bliższa chrześcijanom. Ten ciepły symbol przypomina o przodkach, o wsiach, z którymi wiążą się wspomnienia z dzieciństwa wielu osób dotyczące obchodów Bożego Narodzenia oraz kolędowania. †

Mimo że święta Bożego Narodzenia sięgają swoją tradycją pierwszych wieków naszej ery, ubieranie choinki jest zwyczajem stosunkowo młodym. Na drzewo bożonarodzeniowe iglaki zostały wybrane w XVI wieku. W życiorysie św. Bonifacego czytamy, że podczas bożonarodzeniowej Mszy św. wyciął on święty dla pogan dąb oraz wszystkie drzewa dookoła, zostawiając tylko jedną małą sosnę, która stała się pierwowzorem dzisiejszej choinki.

   Tradycja stawiania na święta drzewka iglastego szybko rozprzestrzeniła się w protestanckich krajach Europy. Kościół katolicki początkowo nie był przychylny temu zwyczajowi, ale z czasem zaakceptował go i nadał mu nowe znaczenie. Choinka stała się symbolem biblijnego „drzewa poznania dobra i zła”, dlatego ozdabiano ją małymi czerwonymi „rajskimi” jabłuszkami, przypominającymi o grzechu pierworodnym. Świąteczne drzewko można było ubierać tylko w Wigilię, czyli w dniu, w którym Kościół wspomina Adama i Ewę, co też nawiązuje do tematu grzechu i upadku człowieka.†

Jest jednym z najbardziej znanych mistyków Kościoła. Jego dzieła, pełne zachwytu nad tajemnicą Trójcy Świętej, ciągle są odczytywane na nowo. Komentowali je m.in. św. Teresa od Dzie- ciątka Jezus, św. Edyta Stein i św. Jan Paweł II. Jan od Krzyża jest uważany za jednego z głównych twórców literackiego języka hiszpańskiego. Jego proza jest pełna poetyckich wyrażeń, a poezja nasycona duchową symboliką.

REFORMATOR KARMELITÓW I PRZYJACIEL ŚW. TERESY Z AVILA
    Przyszły święty urodził się w 1542 roku w miejscowości Fontiveros (Hiszpania) w pobliżu m. Ávila w Starej Kastylii. Był trzecim synem Gonzaleza de Yepes i Katarzyny Alvarez. Gdy miał dwa lata, zmarł jego ojciec. Osierocona rodzina żyła w strasznej nędzy. Kilkakrotnie się przeprowadzała, szu- kając źródeł do utrzymania. Mimo wszelkich trudności matka wychowywała dzieci w duchu chrześcijańskim, pielęgnowała w nich wielką cześć dla Maryi. †

Adwent istnieje w tradycji Kościoła w ciągu wielu wieków. Elementy przygotowania do Bożego Narodzenia są starannie przekazywane przez wiernych z pokolenia na pokolenie. Niektóre z nich stały się wyróżnikiem poszczególnych narodów,
inne pozostają niezmienne niezależnie od czasu i miejsca.

Wieniec adwentowy
     Tradycja robienia wieńców pochodzi z Niemiec. Na początku XIX wieku kapłan Johann
Hinrich Wichern, który wziął na wychowanie kilkoro dzieci z ubogich rodzin, postanowił stworzyć przedświąteczną atmosferę. Sporządził ze starego drewnianego koła swoisty wieniec ze świecami i powiesił go w domu pod sufitem. Zaczynając od 1 grudnia codziennie podczas wspólnej modlitwy z dziećmi zapalał po jednej świecy. Ich liczba prowadziła rachunek dni, pozostających do świąt. W ten sposób dzieci mogły śledzić, jak się zbliża wielka uroczystość.
    Dziś tradycja robienia wieńca uległa pewnej zmianie. Wcześniejsze 24 świece ustąpiły miejsca 4 (zgodnie z liczbą niedziel poprzedzających Boże Narodzenie). Wieniec najczęściej jest robiony z gałęzi jodły. A w Szwecji to, na przykład, nieduża skrzynia, niby arka, z czterema rozmieszczonymi na niej po kolei świecami. Od dołu jest ozdabiana i otaczana mchem oraz gałęziami jodły lub żurawiny. Zgodnie ze zwyczajem, ulec spaleniu pierwszej świecy powinna czwartaczęść, drugiej – trzecia, trzeciej – połowa. W ostatnią, czwartą niedzielę przed świętami wszystkie świece się palą na ukos: pierwsza już prawie spłonęła, a ostatnia dopiero zaczyna się palić.†

Papież Franciszek
    Budowanie kultury spotkania i współpracy wymaga czegoś więcej niż samej tylko tolerancji. Wymaga wyciągnięcia ręki, zaufania i zrozumienia. [...] To pozwala nam podjąć dialog życia, a nie tylko wymianę myśli. Wymaga dobrej woli i akceptacji, ale nie należy jej mylić z obojętnością czy po- wściągliwością w wyrażaniu naszych najgłębszych przekonań. Owocnie angażować się razem z innymi znaczy dzielić się naszymi odmiennymi tożsamościami religijnymi i kulturowymi, zawsze jednak z pokorą, uczciwością i szacunkiem.
Otwartość serca jest pielgrzymką, która prowadzi do poszukiwania dobra, sprawiedliwości i solidarności. Skłania, aby zabiegać o dobro naszych bliźnich. W Liście do Rzymian św. Paweł napominał: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz 12, 21). Jest to postawa, którą wszyscy możemy naśladować. Religijna troska o dobro naszego bliźniego, wychodząca z otwartego serca, płynie jak wielka rzeka, nawadniając jałowe, pustynne ziemie nienawiści, korupcji, biedy i przemocy, które tak bardzo niszczą ludzkie życie, dzielą rodziny i oszpecają dar stworzenia.

†

•  Papież Franciszek otrzymał w darze od producenta luksusowy samochód Lamborghini Huracan, którego wartość wynosi ponad 280 tys. dolarów. Ojciec Święty oddał go na aukcję. Część kwoty uzyskanej ze sprzedaży otrzyma dzieło Pomocy Kościołowi w Potrzebie na odbudowę zniszczonych wsi chrześcijańskich na Równinie Niniwy w Iraku. Pozostałe pieniądze zostaną przeznaczone na projekt pomocy kobietom – ofiarom handlu ludźmi i prostytucji, a także na rzecz lekarzy, leczących kobiety i dzieci w Afryce.†