Skąd się biorą choroby, jak je przyjąć i wyleczyć?
    Ciało, umysł i dusza człowieka stanowią JEDNO. Gdy cierpi ciało, trzeba zapytać, co się dzieje w umyśle człowieka lub w jego duszy. Psychosomatyka daje nam klucz ułatwiający otwarcie drzwi do wiedzy o tym, jakie przyczyny psychiczne lub duchowe leżą u podstaw chorób. Jakie problemy życiowe, jakie nieuświadomione aspekty psychologiczne tworzą energetyczną dysharmonię, przejawiające się jako schorzenia. Zrozumienie przyczyn oraz praca nad podniesieniem poziomu energii we własnym organizmie pozwalają wyleczyć wiele chorób. Mam wrażenie, że dziś pomieszały się nam cele, do których dążymy, ze środkami, które do tego wykorzystujemy. Nie wierzysz? Pomyśl chociażby o postanowieniach, ograniczeniach i „rewolucjach” w swoim zachowaniu, na które decydujesz się w Adwencie czy Wielkim Poście. †

Do życia trojga pastuszków wkroczył sam Bóg i powierzył im przekazać Orędzie skierowane do całego świata. Łucja, Franciszek i Hiacynta nie tylko starli się osobiście spełnić żądania Maryi, lecz także szli do innych, aby przekonać ludzi o prawdziwości tych objawień i zachęcić ich do modlitwy. Dzieci stały się zdolne do heroicznych ofiar, składanych z miłości do Jezusa za nawrócenie grzeszników i zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi. Były przejęte losem grzeszników. Współczucie do ludzi zagubionych wzrosło jeszcze bardziej po zobaczeniu ukazanej im przez Maryję wizji piekła.
    Pewnego dnia Franciszek i Hiacynta usłyszeli od Maryi, że niedługo odejdą do nieba. Przyjęli to ze spokojem świadczącym o dojrzałości ich wiary. Łucji natomiast Maryja powiedziała, że zgodnie z pragnieniem Pana Jezusa będzie żyła długo, aby uczyć ludzi godnego oddawania czci Jej Niepokalanemu Sercu.

Niedługo po otrzymaniu Orędzia Franciszek i Hiacynta zmarli.
    W maju 2000 roku papież Jan Paweł II dokonał ich beatyfikacji. Wspomnienie liturgiczne błogosławionych Hiacynty i Franciszka Marto przypada na 20 lutego. Łucja natomiast wstąpiła do karmelitanek bosych. Odeszła do wieczności znacznie później, w 2005 roku. Nadal trwa jej proces beatyfikacyjny, który niedługo powinien dobiec końca.†

Modlitwa za chorych i cierpiących
    Boże, Ojcze nasz, niech Twa Opatrzność czuwa nad chorymi i cierpiącymi, aby nie marnowali cierpienia, lecz umieli je wprzęgać w Twą służbę i włączali je w ofiarę Chrystusa. Daj, Ojcze najlepszy, wszystkim cierpiącym łaskę dobrego, owocnego przeżywania bólu, dodawaj sił i otuchy, pocieszaj, oszczędzaj ich, ile można, pozwól nieść im ulgę. Karm ich, Ojcze, Ciałem Twego Boskiego Syna. Żyj w nich i buduj swoje Królestwo. Pozwól się realizować powołaniom chorych, błogosław wspólnotom chorych. Pozwól cierpiącym, aby byli pożyteczni dla bliźnich i Kościoła. Niech Duch Święty prowadzi ich do świętości i szczęścia wiecznego.
   Amen.

Papież Franciszek
    Gdy kobieta zdaje sobie sprawę, że jest w ciąży, każdego dnia uczy się żyć w oczekiwaniu, że zobaczy spojrzenie tego dziecka, które przyjdzie na świat... Także my musimy żyć w oczekiwaniu na to, że będziemy widzieli Pana, że spotkamy Go. Nie jest to łatwe, ale można się tego nauczyć. Najpierw trzeba mieć serce pokorne. Tylko ubogi umie czekać. Kto jest już pełen siebie i swoich posiadłości, nie potrafi pokładać swojej ufności w nikim oprócz siebie. Czymś, co bardzo chwyta mnie za serce, jest pewne wyrażenie św. Pawła skierowane do Tesaloniczan. Napełnia ono pewnością nadziei: „W ten sposób na zawsze będziemy z Panem” (1 Tes 4, 17).
    To coś pięknego: wszystko mija, ale po śmierci osiągniemy życie wieczne z Bogiem. Ta sama nadzieja znacznie wcześniej sprawiła, że Hiob zawołał: „Ja wiem: Wybawca mój żyje. (...) To właśnie ja sam Go zobaczę, moje oczy Go ujrzą” (Hi 19, 25. 27). I w ten sposób na zawsze będziemy z Panem.
    Czy w to wierzycie?
        
Fragment przemówienia podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 01.02.2017  †

Biskup pomocniczy diecezji grodzieńskiej w kolejną rocznicę sakry biskupiej – o wychowaniu młodego pokolenia, obowiązkach i zadaniach pasterskich, stojących przed dzisiejszym Kościołem na Białorusi.

- W lutym obchodził Ekscelencja trzecią rocznicę przyjęcia sakry biskupiej. Ten czas był bogaty w różne wydarzenia i spotkania. Które z nich najbardziej zostały w pamięci i dlaczego?
 -  „Za wszystko dziękujcie Panu” – mówi w Piśmie św. autor natchniony. Wspominam więc szczególny moment dotyku Pana Boga pełnią kapłaństwa poprzez pasterskie dłonie księdza biskupa Aleksandra Kaszkiewicza 1 lutego 2013 roku z radością i dziękuję za kolejną rocznicę święceń.
   Od tamtego momentu nie tyle się zmieniłem, ile zdobyłem świadomość, że Pan Bóg wybrał i przez decyzję papieża Franciszka naznaczył i uzdolnił mnie do tego, abym szedł i głosił Ewangelię.†

•   W dniu złożenia przysięgi przez prezydenta USA Donalda Trumpa papież Franciszek skierował do Waszyngtonu telegram. Zwrócił się w nim do nowego kierownika państwa: „Przekazuję serdeczne pozdrowienia i zapewniam o modlitwie o to, by Wszechmocny obdarzył Pana mądrością i siłą do wykonywania obowiązków na tym wysokim stanowisku”. W dalszej części Papież pisze: „Proszę, by Pana decyzjami kierowały bogate duchowe i etyczne wartości, które stworzyły historię amerykańskiego narodu oraz o udział tego kraju w szerzeniu szacunku do człowieka i jego wolności na całym świecie”. †

Wybierając się w drogę, człowiek czasami nie widzi nic poza kasami i wagonami. A przecież obsługują je setki pracowników, którzy dbają o podróżnych. Kolejarze nie zapominają również o własnej drodze, na której podobnie jak inni są pasażerami...

Pod opieką redemptorystów
    Duszpasterstwo kolejarzy jest najstarszym w diecezji grodzieńskiej. Powstało w 1994 roku w Porzeczu. Wtedy znajdował się tam odcinek pierwszej na ziemiach białoruskich drogi kolejowej. Schowana wśród lasów wieś była dosyć znana. Prawie co roku przyjeżdżały tam ekipy filmowe „Belarusfilmu” oraz Litewskiego Studia Filmu. „Zimorodek”, „Dwoje na wyspie łez” to zaledwie początek długiej listy filmów, w których został nagrany dworzec w Porzeczu. Właśnie tam – w miejscu znanego węzła kolejowego – zaistniało duszpasterstwo pracowników kolei, którzy pragnęli razem rozwijać się duchowo.
    Z biegiem czasu ośrodek duszpasterstwa przeniósł się do Grodna. Tam znajduje się dziś duża część wspólnoty na czele z duszpasterzem (od zawsze opiekowali się nią ojcowie redemptoryści). Pozostała część to mieszkańcy Swisłoczy, Wołkowyska i Lidy. Tam odbywają się formacje na miejscu. Do duszpasterstwa należy około stu osób. Średni wiek członków wspólnoty wynosi 40-60 lat. „Niektórzy już nie pracują na kolei, ale wciąż należą do duszpasterstwa – zauważa o. Edward Petelczyc CSsR, który już 2. rok jest duszpasterzem wspólnoty. – W ciągu tylu lat ludzie stali się rodziną. I dziś dobrze znają siebie nawzajem, przyjaźnią się rodzinami”.  †

II Kongres medyków-chrześcijan
   z Europy Wschodniej
   odbędzie się na Białorusi

Celem kongresu jest zjednoczyć medyków w służbie Bogu, ukształtować chrześcijańsko-centryczną motywację w wykonywanym zawodzie. Ważną częścią spotkania będzie dzielenie się wiedzą i doświadczeniem ze specjalistami z różnych państw oraz rozważanie nad skomplikowanymi etycznymi dylematami we współczesnej nauce i praktyce medycznej. Forum odbędzie się dzięki chrześcijańskim organizacjom medycznym z Białorusi, Mołdawii, Rosji i Ukrainy. †

Biblioteka seminaryjna zaprasza chętnych do korzystania z niej!

Księgozbiór ogólny wynosi ponad 35 tys. egzemplarzy: publikacje z filo- zofii, teologii, biblistyki, historii Kościoła i historii powszechnej, prawa społecznego, psychologii, socjologii, pedagogiki, a także utwory literackie oraz wydania periodyczne. Czytelnicy mają również dostęp do różnorodnych źródeł naukowych, które będą służyły pomocą do napisania prac naukowych i dyplomowych.
   
   Zapisać się do biblioteki może każdy chętny.
    Trzeba mieć przy sobie paszport. †

Powinno ono uzupełniać zdanie: „Radio Maryja: ...!”.

Кatolicka stacja radiowa z powodzeniem zakończyła testowanie systemu nadania i przygotowuje się do transmisji w regularnym formacie. Nowe hasło zostanie ogłoszone przez jego autora i będzie wykorzystywane przy dalszej pracy radia.
   
    Swoje propozycje można wysyłać na adres Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. do 15 lutego. Autor najciekawszego hasła otrzyma nagrodę.
    Najwyżej oceniane będą proste, jaskrawe i pozostające w pamięci warianty.

Białorusini zapraszają do udziału w międzynarodowym konkursie ku czci bł. Bolesławy Lament

Plastyczno-literacki konkurs jest organizowany przez szkołę ogólnokształcącą nr 1 w polskim mieście Nidzica i Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny.
   
   Jego hasłem są słowa: „Wszystko ku większej chwale Pana”. Jest to kluczowe hasło i duchowe podmurze życia bł. Bolesławy na drodze do świętości. Celem konkursu jest rozpowszechnienie kultu błogosławionej, pokazaniu bogactwa jej osoby oraz cnót duchowych.
   
   Informacje szczegółowe można zobaczyć na stronie internetowej misjonarki-swietej-rodziny.org, na której znajdują się dane o partnerach konkursu, wymagania od prac twórczych, sposób i adres ich wysyłki.
   
    Prace konkursowe są przyjmowane do 1 marca.

Szczęść Boże!
   Witam czytelników „Na skrzyżowaniu” i zapraszam
do wspólnego świętowania 6. Urodzin młodzieżowej rubryki w gazecie „Słowo Życia”.

Zwykle w tak uroczystym dniu mówi się o przeżytych latach. Przypomnijmy sobie, od czego się wszystko zaczęło... W lutym 2011 roku został opublikowany pierwszy artykuł rubryki, pobłogosławiony na dalszy rozwój przez redaktora naczelnego ks. Pawła Sołobudę. Właśnie on został ojcem chrzestnym działu dla młodzieży, gdzie co miesiąc się spotykaliśmy dla refleksji nad wybranym tematem.Nie przez przypadek została też wybrana nazwa rubryki. Skrzyżowanie przypomina rozdroże, gdzie człowiek się zatrzymuje, aby się zdecydować, w którym kierunku iść dalej.
Na takim rozdrożu każdy z nas staje co dnia, gdy się zastanawia nad odpowiedzią bliźniemu, zrobieniem lub niezrobieniem czegoś itd. Krzyż jest symbolem zwycięstwa dobra nad złem, znakiem Zmartwychwstałego Chrystusa. †

Dziś da się zauważyć tendencję do używania tej metody przez psychiatrów i psychoterapeutów przy leczeniu różnego rodzaju fobii i uzależnień. Trzeba przyznać, że to zjawisko nadal nie jest w pełni zbadane. Wśród uczonych istnieją różne opinie na temat hipnozy, jej wpływu na psychikę człowieka itd. Dyskusje o „leku” trwają nadal. Gruntownych badań z przejrzystymi wynikami wciąż brakuje. Dlatego też wykorzystywanie hipnozy jako metody leczenia jest ryzykowne, gdyż skutki mogą być nieprzewidywalne i nie zawsze pozytywne. Musimy się zgodzić, że nie jest zbyt przyjemne czuć się pacjentem, na którym są przeprowadzane eksperymenty. †

Pierwsze na świece szpitale powstawały przy klasztorach i świątyniach chrześcijańskich. Przy wejściu zawsze wisiał krzyż – symbol bezgranicznego miłosierdzia Jezusa. Tam pacjentów leczono bezinteresownie – nie za pieniądze, tylko ze względu na miłość i współczucie do człowieka. Każdy chory, nawet jeśli był biedny, mógł przyjść do szpitala, aby otrzymać potrzebną pomoc medyczną.

Dziś do chorego na pilne wezwanie przyjeżdża pogotowie. Na samochodzie jest namalowany krzyż. Jednak dlaczego jest czerwony na białym tle? Tak wygląda emblemat organizacji charytatywnej, która na początku nosiła nazwę Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. Została stworzona w Szwajcarii w celu okazywania pomocy rannym podczas bitew (niezależnie od tego, po czyjej stronie walczyli). Ze względu na to, że Szwajcarzy nie brali udziału w żadnej wojnie i nie wspierali żadnej ze stron walczących, emblemat komitetu zrobiono podobny do flagi Szwajcarii, tylko na odwrót – zamiast białego krzyża na czerwonym tle, czerwony krzyż na białym tle. Krzyż czerwonego koloru symbolizuje zarówno krew, jak i miłość. †

Drugiego lutego Kościół obchodzi Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. To święto 20 lat temu ustanowił św. Jan Paweł II. Wierni dziękują w nim Panu za ludzi, których On powołał poprzez różne charyzmaty i duchowość, aby głosili światu Jego miłosierdzie, wzmacniali i aktualizowali sprawę szerzenia Ewangelii dla sprawiedliwości i pokoju w jednej dużej rodzinie ludzkiej. Około 160 osób konsekrowanych z diecezji grodzieńskiej – reprezentujących 22 żeńskie oraz 14 męskich kongregacji, towarzystw, zakonów i instytutów – w tym dniu odnowi śluby zakonne.

W jaki sposób osoby konsekrowane rozpoznają swoje powołanie? Może Wszechmogący posyła do nich anioła albo przemawia ludzkim głosem? W czym „wybrani” widzą własne przeznaczenie? Czy to prawda, że dążą do ograniczenia się w rozmowach, noszą przy pasie sznurek z węzełkami i znają sekret starożytnego balsamu leczniczego? Szukamy odpowiedzi razem ze „Słowem Życia”.†