Francesco
najbardziej popularnym
imieniem we Włoszech

Wśród innych popularnych imion znalazły się również arabskie Youssef czy irlandzkie Ryan, jak też imiona chińskie, co pokazuje wzrost liczby dzieci obcokrajowców. Od lat 1990. we Włoszech odnotowuje się stały spadek liczby urodzeń, co jest równoważone przez wzrost rodzin imigrantów.†

Koncert bożonarodzeniowy odbędzie się w kościele pobrygidzkim
   
   

25 grudnia, w uroczystość Bożego Narodzenia, w kościele Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Grodnie zostanie celebrowana Msza św. w języku angielskim. Początek Eucharystii o godz. 16.00.
Następnie odbędzie się koncert świąteczny, przygotowany przez studentów z Afryki.
   
   Zapraszamy serdecznie!

Ćwiczenia duchowe nt. „Przyszliśmy oddać Mu pokłon” (Mt 2, 2) odbędą się
w dniach 6–8 stycznia 2017 roku. Do udziału są zaproszeni chłopcy w wieku od 14 lat. Uczestnicy będą mieli możliwość doświadczyć klimatu życia seminaryjnego, porozmawiać z klerykami, kierownikami duchowymi oraz pogłębić prawdy wiary i modlitwę.

Chętni powinni zgłosić swój udział do 3 stycznia.
Liczba uczestników jest ograniczona.

Numery kontaktowe:
(8 029) 695-24-69 – ks. Walery Bykowski;
(8 029) 744-99-61 – ks. Andrzej Liszko;
(8 0152) 77-02-34 – seminarium.

Spotkanie opłatkowe dla uczestników pielgrzymki „Grodno – Roś”.  Spotkanie odbędzie się w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Grodnie 26 grudnia.
   
   

Program:
    19.00 – Msza św. w intencji wszystkich ofiarodawców i uczestników pielgrzymki;
    20.00 – dzielenie się opłatkiem i słodki poczęstunek w dolnym kościele.
   
    Obecni także usłyszą kolędy i życzenia z okazji świąt Bożego Narodzenia.
    Zapraszamy uczestników pielgrzymki oraz tych, kto chce nimi zostać w przyszłości.
   
    Bardziej szczegółowe informacje można uzyskać pod numerem:
    (8-029) 784-05-72 – ks. Jerzy Martinowicz.

Co roku w Święta Bożego Narodzenia dzielimy się opłatkiem. Wędruje on z rąk do rąk wraz z życzeniami i słowami pojednania. Jednak w czasie przedświątecznej gorączki mało kto zastanawia się, skąd na naszych stołach bierze się chleb wigilijny, kto go wyrabia i jak obecnie wygląda jego wypiek.
    Aby znaleźć odpowiedzi na te pytania, proponujemy zajrzeć do opłatkarni sióstr nazaretanek w Nowogródku.

Pierwsze „nowogródzkie” opłatki zaczęto wypiekać jeszcze w latach 30. ubiegłego stulecia. Wiele czasu upłynęło już od tamtej chwili. Ręczne ubijanie ciasta poszło w zapomnienie. Zamiast ciężkich żelaznych szczypców pojawiły się nowoczesne maszyny. Niezmienny pozostał jednak smak opłatków wigilijnych, gdyż są one wciąż wykonywane według tradycyjnej receptury. „Są one robione z tej samej substancji, co opłatki używane podczas Mszy św. – opowiada s. Jeremia Kulikowska CSFN, która wcześniej pracowała w opłatkarni. – Jest to rodzaj chleba, upieczonego z białej, starannie przesianej mąki pszennej i wody, bez żadnych dodatków czy konserwantów. Siostry produkują tysiące dużych i małych opłatków, o wymiarach 10x18 lub 6x10 centymetrów. Są one przydatne do spożycia przez 12 miesięcy od momentu przygotowania”. †

Dawniej tradycja wypieku opłatków była zastrzeżona wyłącznie dla wspólnot zakonnych. Dopiero w XVII wieku każda parafia otrzymała takie prawo. Pomagali także aktywni świeccy wierni. Na przykład na Białorusi w czasach sowieckich organiści, kościelni i ich pomocnicy robili opłatki w swoich domach, a potem rozdawali parafianom. W ten czas opłatki pieczono w prostokątnych, ciężkich szczypcach żelaznych, zwanych „żelazami” lub „żelazkami”. Na wewnętrznej stronie formy były wybijane różne znaki – symbole religijne. Na szczypcach grawerowano także sceny związane z Bożym Narodzeniem: Dzieciątko Jezus w żłóbku, adorujących Matkę Bożą, Świętego Józefa i aniołów, a także woła i osiołka, według legendy obecnych w szopie betlejemskiej. Pomiędzy żelazne płyty wlewano ciasto, zamykano szczypce i wkładano je do żaru. Po kilku minutach wyjmowano gotowy opłatek ozdobiony odciśniętym wzorem i nożem wyrównywano brzegi. Powstałe w ten sposób okrawki były wielkim przysmakiem dla dzieci.

Тradycja łamania się opłatkiem swoimi korzeniami sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Nie miała początkowo związku z Bożym Narodzeniem, lecz była symbolem komunii duchowej członków wspólnoty. Z czasem na wigilijną Mszę wierni zaczęli przynosić chleb, który błogosławiono, a następnie się dzielono. Zabierano go do domów dla chorych czy tych, którzy z różnych powodów nie byli w kościele, także go przesyłano krewnym i znajomym. Praktyka ta zanikać zaczęła w IX wieku. †

Chcemy tego czy nie, najpierw patrzymy na zewnętrzną stronę rzeczywistości, która stwarza pierwsze wrażenia i opinię o świecie, innych, o swoim życiu. Zewnętrzne powinno pochodzić od wewnątrz. Nie maskować, lecz odsłaniać prawdę o człowieku. Czasami się zdarza, że zewnętrzne piękno rzeczywiście odzwierciedla wewnętrzne. Lecz najczęściej czujemy, że za solidną jaskrawą powłoką kryje się coś zupełnie nieodpowiednego.
    Oczywiście, można uznać, że z twojej „fasady” jeszcze nie sypie się tynk. Ale jeśli zajrzeć do środka? Musisz przyznać: czasami obawiasz się, że przez szczeliny spojrzy na ciebie... pustka.
    Przed świętami nasze domy naprawdę stają się czystsze. Ludzie często mówią: „A któż by moją duszą się zajął, póki jestem w pracy lub, jeszcze lepiej, śpię?”. Nie będzie tak, bo to prywatna sprawa człowieka. Tam, w twojej ukrytej głębi, jest ta słabość, która boi się zostać sama, bez Boga. Tam jest to wielkie pragnienie, aby stać się człowiekiem, które nie może pozostawać zamknięte i przytłumione.
    Drzwi naszych spiżarni otwierają się z trudem. Dlatego Adwent rozpoczyna każdy rok liturgiczny i trwa nie jeden dzień, aby ponownie powtórzyć w pokornej modlitwie: „Przyjdź, o Panie!”. I On przychodzi.
    Jak do biednych, słabych, obrażonych – z pocieszeniem i miłością. †

Modlitwa na Adwent
    Wszechmogący Boże, zabierz ode mnie wszelkie pyszne myśli, pragnienia mojej własnej chwały, zazdrość, chciwość, obżarstwo, lenistwo i lubieżność, uczucia gniewu, żądzę zemsty, pragnienie albo radość z nieszczęścia innych, przyjemność z doprowadzania ich do złości i gniewu, zadowolenie z zarzutów lub ze znieważania kogokolwiek będącego w nieszczęściu i niedoli. A we wszystkich moich czynach i słowach, myślach obdarz mnie, dobry Boże, sercem pokornym, skromnym, cichym, zgodnym, cierpliwym, miłosiernym, łaskawym, czułym i litościwym, tak abym zakosztował Ducha Świętego. Daj mi prawdziwą wiarę, mocną nadzieję i żarliwą miłość. Taką miłość do Ciebie, która przewyższałaby nieporównanie miłość siebie samego, abym nie kochał niczego co mogłoby Ci się nie podobać, lecz wszystko co kocham, abym kochał w Tobie. Amen.
   Амэн.

Papież Franciszek
    Należy słuchać Słowo Boże i rozumieć, czego ono naucza. Jedną z najważniejszych dróg, która w tym pomaga, jest katechizacja. Dzięki niej głoszenie wiary wychodzi nam naprzeciw w konkretności życia osobistego i społecznego. Wraz z tym istnieje inna, także ważna droga. Polega na tym, aby żyć wiarą, na ile to jest możliwe.
    Nie róbmy z wiary abstrakcyjnej teorii, która mnoży wątpliwości. Dążmy do jej praktykowania poprzez służenie braciom, szczególnie potrzebującym. Wtedy liczne formy wątpień znikną, gdyż poczujemy obecność Boga i prawdę Ewangelii w miłości, która bez jakiejkolwiek naszej zasługi mieszka wewnątrz, a którą dzielimy się z innymi.
        
Fragment przemówienia podczas audiencji generalnej w Watykanie, 23.11.2016  †

Alkohol, narkotyki, gry hazardowe... Trafiając w pułapkę, człowiek wcześniej czy później zaczyna szukać wyjścia. A jest ono jedyne – walczyć ciągle z pokusami. W diecezji grodzieńskiej funkcjonuje jedyne na Białorusi Duszpasterstwo Trzeźwości, które opiekuje się osobami uzależnionymi. Jego celem jest pomóc im przyjść lub powrócić do Boga, którego „usunęli” z życia, bo przeszkadzał żyć tak, jak chcieli. Teraz On jest jedynym ich zbawieniem.

Przede wszystkim
    trzeźwość duszy
    ci diecezji grodzieńskiej istnieje od 2002 roku. Dekretem ks. biskupa Aleksandra Kaszkiewicza jego duszpasterzem był mianowany ks. Aleksander Pietrowicz. Później pomagał mu o. Andrzej Wróblewski, ks. Mikołaj Cichonowicz... A rozpoczął pracę duszpasterską z osobami uzależnionymi jeszcze w końcu lat 1990-tych ks. Mariusz Iliaszewicz, który zorganizował pierwsze na Białorusi rekolekcje trzeźwościowe w łazduńskiej parafii, gdzie był proboszczem (dekanat Iwie). Jak wspominają świadkowie tamtych wydarzeń, mieszkańcy zamykali się w domach, chowali kosztowne rzeczy, gdy usłyszeli, że przyjadą alkoholicy anonimowi. Nie rozumieli... Tak naprawdę, nawet sami uczestnicy nie do końca wiedzieli, po co się zbierają i do czego to wszystko ma służyć. Po przybyciu pili kawę, rozmawiali. A kościół... Czy to jest konieczne? †

Dymitr, 42 lata. Jest żonaty, ma dwoje dzieci. Z zawodu inżynier-programista. Obecnie jest na urlopie wychowawczym z młodszym synem. Alkoholu spróbował jeszcze w szkole. Stopniowo się przyzwyczaił. Na uniwersytecie z powodu „hulanek” zaczął opuszczać zajęcia, później – pracę. Samodzielnie próbował zerwać z nałogiem. Wystarczało najwyżej na kilka miesięcy. Ma za sobą trzy kodowania. Jesienią bieżącego roku postanowił zwrócić się do Grodzieńskiego Obwodowego Centrum Klinicznego „Psychiatria-Narkologia”, gdyż wyraźnie zrozumiał, że trzeba leczyć nie ciało, lecz psychikę. W instytucji uzależnionemu od alkoholu zaproponowano odbyć 28-dniowy program leczenia. Czy uda się Dymitrowi rozpocząć normalne życie, odzyskać zaufanie bliźnich i własny spokój ducha?

Dzień pierwszy
    Przyjechałem do centrum. Nieco niespokojnie... Rozmawiałem z lekarzem. Zapoznałem się z grupą. Opowiadałem o sobie. Więcej słuchałem, niż mówiłem... Muszę jeszcze trochę się skupić. Trudno... †

•  Papież Franciszek udzielił wszystkim kapłanom uprawnienie do rozgrzeszenia z grzechu aborcji. W ten sposób on przedłużył w czasie pozwolenie, które działało podczas Roku Miłosierdzia. Ogłosił o tym w liście apostolskim „Misericordia et Misera” („Miłosierdzie i nieszczęśliwa”) z okazji zakończenia Jubileuszu. W nim Ojciec Święty podkreślił, że „aborcja jest grzechem ciężkim, ponieważ kładzie kres niewinnemu życiu; jednakże nie ma żadnego grzechu, którego nie mogłoby objąć i zniszczyć Boże miłosierdzie”. Dlatego kapłani powinni zostać „przewodnikami, pokrzepieniem i radością” dla ludzi, którzy żałują za uczynione zło i szukają drogi zjednoczenia z Ojcem. †

Podczas pogrzebu ludzie często zasłaniają lusterka, kładą chleb na stole koło krzyża. Gdy wynoszą ciało, przewracają ławki i taborety, na których stała trumna, sypią ziarno, liczą kwiaty, aby były do pary... Czynią różne niepotrzebne rzeczy zamiast tego, żeby skupić się na modlitwie i rachunku sumienia. Proszę na łamach gazety przybliżyć, jakim zwyczajom z niewiedzy ulegają chrześcijanie i jak należy poprawnie przeprowadzić obrzęd pogrzebu.
    Anna Niemczynowicz, Swisłocz
   
    Na te i inne pytania odpowiada ks. Jerzy Mieduszewski, proboszcz parafii św.św. Piotra i Pawła Apostołów we w. Niedźwiedzice (diecezja pińska).

   - Czy zdarzało się Księdzu w praktyce duszpasterskiej mieć do czynienia z ludzkimi przesądami podczas pogrzebu? Proszę opowiedzieć, jak Ksiądz reagował na takie sytuacje.
    - Mam do czynienia z przesądami prawie podczas każdego pogrzebu. I co ciekawe: ludzie przekonują siebie, że przestrzegają starożytnej tradycji, którą trzeba uszanować, gdyż inaczej stracą samoświadomość. Na takie ludzkie przekonania mam tylko jedno pytanie: co ze samoświadomością chrześcijańską? Pismo Święte konkretnie nam mówi: gdzie jest skarb twój, tam jest serce twoje. Jeśli stawiamy Chrystusa na drugim miejscu, dlaczego później wymagamy spełnienia Jego obietnicy zbawienia? Najczęściej staram się podobnymi słowami zachęcić ludzi do modlitewnego wsparcia duszy zmarłego. Próbuję uniemożliwić wykonanie zabobonów: gdy przychodzę do domu, gdzie znajduje się zmarły, wyjaśniam kolejność tego, co się będzie działo. Wtedy ludzie są bardziej spokojni i skupiają się na modlitwie. †

Papież Franciszek
   zatwierdził temat
   Światowych Dni Młodzieży

Przygotowanie do światowego spotkania młodych, które odbędzie się w Panamie w 2019 roku, już się rozpoczęło. Wiadomo, że czasem przeprowadzenia forum będzie nie lato, zaś styczeń, luty albo marzec, ponieważ w zwykły dla jego organizacji czas w kraju trwa pora deszczowa.
    Poza tym, Papież zatwierdził tematy Dni Młodzieży, które w najbliższych dwóch latach będą obchodzone na poziomie diecezjalnym. Są one także poświęcone Maryi.†

Koncert bożonarodzeniowy odbędzie się w kościele pobrygidzkim
   
   

25 grudnia,, w uroczystość Bożego Narodzenia, w kościele Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Grodnie zostanie celebrowana Msza św. w języku angielskim. Początek Eucharystii o godz. 16.00.
   Następnie odbędzie się koncert świąteczny, przygotowany przez studentów z Afryki.
  
  
  Zapraszamy serdecznie!