16 listopada – uroczystość Najświętszej Maryi Panny Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia. Już od 25 lat Ona opiekuje się diecezją grodzieńską jako główna patronka.

Cudowny obraz Matki Miłosierdzia zajmuje centralne miejsce w wielu domach naszego kraju. Jest to jeden z nielicznych obrazów, na którym Maryja jest przedstawiona sama, bez swego Boskiego Syna. Zauważył to trafnie św. Maksymilian Kolbe i ułożył modlitwę:
    „Matko Boska Ostrobramska,
    nie masz na swym ręku Dzieciątka Jezus,
    to weź mnie na swoje ręce
    i przenieś szczęśliwie przez całe życie”. †

Śmierć jest zjawiskiem nieodłącznie wpisanym w ludzkie istnienie i życie człowieka. Śmierć to nie koniec istnienia, a jego kontynuacja, związana z przejściem do wieczności, kiedy dusza oddziela się od ciała i spotyka się ze swoim Stwórcą. Osobę wierzącą może straszyć nieprzewidywalność i zaskoczenie tego momentu. W tym samym czasie jego nieuchronność musi przypominać o tym, że w każdej chwili trzeba być gotowym do własnej śmierci jak i innego człowieka.
    Wtedy, gdy to wszystko rozumiesz, serce raczej przeszkadza spokojnie spojrzeć w oczy śmierci i przyjąć utratę jako coś oczywistego.
    Z największym bólem i goryczą spotykają się bliscy zmarłego. Czują pustkę, którą trudno czymś wypełnić. W takich chwilach ważne jest, aby być obok cierpiących, pocieszyć słowem, zaoferować swoją pomoc. Czasami trudno znaleźć odpowiednie słowa, dlatego lepszym rozwiązaniem jest jedynie obecność i ciche wsparcie w rozwiązywaniu napotkanych problemów. Grono znajomych tradycyjnie przekazuje rodzinie zmarłego środki finansowe, co ma duże znaczenie dla osób, które spotkali się z niespodziewanymi wydatkami. †

 • Dzięki Matce Bożej Ostrobramskiej dokonało się wiele cudów. Pierwszy z nich miał miejsce w 1671 roku. Po upadku z drugiego piętra na bruk dziecko ocalało i nie odniosło żadnych obrażeń.
    • Wyrazem kultu oraz wdzięczności wiernych dla Matki Miłosierdzia jest kilka tysięcy wotów, tworzących srebrną okładzinę ścian kaplicy Ostrobramskiej. Medaliony, ryngrafy, tabliczki, korale – to tylko niektóre z nich.
    • Według najnowszych badań obraz Pani Ostrobramskiej został namalowany na dębowych deskach ok. roku 1620-1630 w Wilnie przez nieznanego malarza.
    • Na przełomie XVII i XVIII wieku obraz ozdobiono srebrną pozłoconą sukienką (prawdopodobnie w darze od wileńskich złotników). Składa się ona z 17 części o łącznej wadze prawie 14 kg.
    • Pod metalową sukienką Matka Boża ubrana jest w czerwoną tunikę z podwiniętymi rękawami. Szyja okryta jest szalem, a głowa białą chustą. Postać okrywa zielonkawo-błękitny płaszcz zarzucony na głowę i ramiona.
    • Głowę Matki Bożej zdobią dwie korony. Pierwsza pochodzi z końca XVII wieku, druga zaś z połowy XVIII wieku (podtrzymują ją 2 anioły).
    • Wizerunek Pani Ostrobramskiej umieścił na swym prymicyjnym obrazku św. Jan Paweł II.
    • Obraz jest szanowany przez wszystkie wyznania chrześcijańskie. †

Papież Franciszek
    Dzień dzisiejszy jest czasem misji i odwagi. Odwagi, aby umocnić chwiejne kroki, odzyskać smak spalania siebie dla Ewangelii, zaufania w siłę, którą misja niesie ze sobą. Jest to czas odwagi, chociaż jej posiadanie nie oznacza gwarancji sukcesu. Ona jest nam potrzebna do walki, niekoniecznie aby zwyciężyć; aby głosić, choć niekoniecznie nawracać. Potrzebna jest nam odwaga, aby być alternatywą dla świata, nie stając się polemicznymi czy agresywnymi. Aby otworzyć się na wszystkich, nie umniejszając jednak nigdy absolutności i wyjątkowości Chrystusa, jedynego Zbawiciela wszystkich. Aby oprzeć się niedowiarstwu, nie stając się jednak aroganckimi.
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym, 23.10.2016   †

•   Według Rocznika Statystycznego Kościoła na całym świecie przybyło 18 mln katolików. Tym samym liczba wyznawców Jezusa Chrystusa osiągnęła niemal 1,3 mld osób. W ujęciu ogólnym przybyło też księży. Najwięcej na kontynencie azjatyckim i afrykańskim. Najwięcej kapłanów ubyło w Europie i Ameryce. Mniej jest braci i sióstr zakonnych oraz seminarzystów przygotowujących się do kapłaństwa. Wzrost liczby kleryków zauważa się tylko w Afryce i Oceanii. †

Radio Watykańskie informowało, że pod koniec października papież Franciszek przyjął na audiencji członków Papieskiego Instytutu Jana Pawła II – organizacji, która zajmuje się badaniem zagadnień związanych z rodziną i małżeństwem. Papież zauważył, że dzisiaj aktualna jest tematyka „bliskości” Kościoła. Życzył, aby teologia i duszpasterstwo rodzin kroczyły w parze. W związku z tym proponujemy zastanowić się nad tematem duszpasterstwa rodzin w diecezji grodzieńskiej.

Rodzina jest Kościołem domowym
    Każdy proboszcz w diecezji jest duszpasterzem rodzin, którymi opiekuje się w parafii. Z kolei każdy wierzący jest częścią tej społeczności, bo jest ojcem lub matką, synem lub córką. Duszpasterstwo rodzin nie można wyłączyć ze struktury Kościoła, ponieważ wszyscy wierni stanowią jedną wielką rodzinę chrześcijańską.
    W jaki sposób duchowieństwo dzisiaj troszczy się o rodziny? We wszystkich parafiach jest zorganizowane odpowiednie przygotowanie narzeczonych do przyjęcia sakramentu małżeństwa. Każdego roku w uroczystość Świętej Rodziny małżonkowie odnawiają przysięgę i razem z dziećmi pochylają głowy na błogosławieństwo przed Najświętszym Sakramentem. W okresie Bożego Narodzenia odbywają się odwiedziny duszpasterskie. Ma miejsce obrzęd poświęcenia mieszkania, a kapłan ma możliwość bliżej zapoznać się z wiernymi. W luźnej atmosferze parafianie mogą zadać duszpasterzowi różne nurtujące pytania. Z zasady dla rodziców i dzieci w czasie Adwentu i Wielkiego Postu w parafiach są prowadzone rekolekcje. †

Narodziny dziecka prawie dla każdej kobiety są najszczęśliwszym momentem w życiu. Ile radości, emocji i oczekiwań przynosi na świat mały człowiek! Marzenia kochającej matki zostają zniszczone w jednej chwili, gdy dziecko traci zdrowie.
    Wychowanie dziecka niepełnosprawnego – los wielu matek. Wśród nich – Halina Korewo. Otrzymując informację o negatywnej diagnozie syna, kobieta nie opuściła swych rąk, nie straciła wiary w Boga i ludzi. W ciągu 28 lat godnie znosi wszystkie wypróbowania, z którymi spotyka się w życiu.

- Pani Halino, proszę opowiedzieć, kiedy Pani się dowiedziała, że syn ma problemy ze zdrowiem?
    - Wadim miał wtedy 3 lata. Mieszkaliśmy w Lidzie, syn chodził do przedszkola. Był bardzo uroczym chłopakiem, wyróżniał się wśród dzieci: lubił śpiewać piosenki, często wchodził na krzesło i recytował wiersze. Pewnego dnia Wadim poczuł się źle, pojechaliśmy z nim do szpitala... Lekarze nie od razu sprecyzowali diagnozę. Wtedy, kiedy powiedzieli, że syn ma guz mózgu, ziemia uciekła spod nóg. Trzeba było przyjąć to nieoczekiwane doświadczenie i odpowiedzieć na wyzwania, które postawiło przed nami życie: albo się załamać, albo walczyć. Wybraliśmy to drugie i zaczęliśmy walkę z chorobą. †

Modlitwa o błogosławieństwo dla rodziny
    Boże dobry i miłosierny, oddajemy pod Twoją opiekę nasz dom, rodzinę i wszystko to, co mamy. Błogosław nas, strzeż od wszelkiego zła, chroń w niebezpieczeństwie, broń przed nieszczęściem, umacniaj naszą wiarę. W smutku i cierpieniu daj szczerą nadzieję. Uczyń, abyśmy zawsze byli zjednoczeni z Tobą.
    Amen.

Bieg Bożego Miłosierdzia
   odbył się w Krakowie

W zależności od wieku biegacze pokonywali dystans od 300 do 2000 metrów. Podczas biegu czekało na nich zapoznanie się z sylwetkami świętych, m.in. św. s. Faustyny Kowalskiej, św. Jana Pawła II, św. Kingi, św. br. Alberta. „Styl życia, który promujemy łączy w sobie wartości duchowe z aktywnością fizyczną, wartości kulturowe z edukacyjnymi” – zaznaczyli organizatorzy projektu. Bieg stał się także szczególnym złożeniem hołdu św. Janowi Pawłowi II, który zainicjował Światowe Dni Młodzieży.
    Акцыя таксама стала праслаўленнем св. Яна Паўла ІІ, які ініцыяваў Сусветныя дні моладзі. †

12 listopada w kościele św. Michała Archanioła biskup pomocniczy archidiecezji mińsko-mohylewskiej Aleksander Jaszewski SDB udzieli święceń prezbiteratu diakonowi Denisowi Brazińskiemu. Początek Mszy św. o godzinie 12.00.
   
    Diakon pochodzi ze Smorgoń. Ukończył studia i formację w Wyższym Seminarium Duchownym w Grodnie. Po święceniach będzie należeć do grona kapłanów diecezji grodzieńskiej. Został skierowany do pracy duszpasterskiej na Mohylewszczyźnie.

Тradycyjnie we wspomnienie Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie gromadzą się wierni różnych narodowości. Msza Święta z udziałem Białorusinów zostanie odprawiona 19 listopada o godz. 15.00 w kościele św. Teresy (obok kaplicy cudownego obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej).
   
    Dni wspólnej modlitwy odbędą się w sanktuarium wileńskim.

СUroczysty koncert dziękczynienia za 25 lat istnienia diecezji grodzieńskiej odbędzie się 22 listopada, w dniu poświęconym św. Cecylii, patronki muzyki kościelnej. Chór wystąpi w kościele rektoralnym Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie.
   
    O godzinie 19.00 rozpocznie się Msza św. w uroczystej oprawie muzycznej chóru. Po Mszy św. odbędzie się koncert.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Witam wszystkich czytelników rubryki młodzieżowej „Na skrzyżowaniu”. W dzisiejszym numerze zastanowimy się nad siłą jedności, bliskością przekonań i tak niezbędnym kompromisem. Zastanowimy się nad tym, dlaczego trudno jest być solidarnym i gdzie szukać porozumienia.
   Naprzód z Bogiem!

    Cytat z Biblii:
    „Każdy człowiek niech będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia” (Jk 1, 19)
   W Biblii wyraźnie się podkreśla, że ludzie mogą wiele mówić, ale nie słyszeć się nawzajem. Tam też jest podpowiedź: trzeba bardziej słuchać, myśleć i dopiero później się wypowiadać. Ważne jest, aby mieć szczere i czułe serce. Wtedy są znacznie większe szanse na osiągnięcie z innymi porozumienia, które polega na serdeczności.†

Кościół preferuje pochówek ciał, chociaż nie zakazuje kremacji. Domaga się przechowywania prochów w miejscu świętym, zakazując ich rozrzucania – czytamy w instrukcji „Ad resurgendum cum Christo” opublikowanej 25 października br. w Watykanie przez Kongregację Nauki Wiary. W dokumencie przypomina się, że od ponad pół wieku Kościół zezwala na kremację zwłok pod warunkiem, by „wybór ten nie był podyktowany wolą odrzucenia chrześcijańskich dogmatów, albo w duchu sekciarskim, albo też pod wpływem nienawiści wobec religii katolickiej i Kościoła” (n.1).
    Pochówek jest najbardziej odpowiednią formą wyrażenia wiary i nadziei w zmartwychwstanie ciała, uwypuklającą jego godność. Według watykańskiej instrukcji „Kościół nie może pozwolić na postawy i obrzędy, które uwzględniają błędne pojęcie śmierci, postrzeganej zarówno jako ostateczne unicestwienie osoby, jak i chwilę jej fuzji z matką naturą lub ze wszechświatem, jako etap w procesie reinkarnacji, lub też jako ostateczne wyzwolenie z «więzienia» ciała” (n.3). †

Umierają nie tylko ludzie. Świat jest ułożony tak, że wszystko kiedyś zniknie: zwierzęta, rośliny, takie ciała niebieskie jak gwiazdy. W końcu swojej drogi przestają istnieć – wybuchają lub gasną.
    Chrześcijanie wierzą, że ludzi po śmierci czeka życie wieczne. Wtedy, kiedy czynią dobro i żyją uczciwie, dusza po ziemskiej podróży trafia do nieba, gdzie nie ma ani smutku, ani cierpienia. Takie życie nazywane jest szczęściem wiecznym.
    A teraz, wyobraź sobie na chwilę, że niespodziewanie ktoś obdarzył Cię nieśmiertelnością. I wtedy będziesz miał 100, 200, 500, a nawet więcej lat. Czy nie będziesz chciał dorastać, rozwijać się? W przeciwnym razie można na zawsze pozostać siedmioletnim lub dziesięcioletnim dzieckiem, uczyć się w tej samej klasie, według tego samego programu. Na pewno wcale tego nie chciałbyś. Dlatego Bóg urządził wszystko w najbardziej mądry sposób. †