"Niepokonana modlitwa"
o. Roman Szulc 10/2011
  
    Nowenna Pompejańska, o której pisze o. Roman Szulc, jest szczególnym przykładem nowenny, łączącej w jedno sześć zwykłych nowenn. Nowenna trwa 54 dni. Ten, kto pragnie modlić się słowami Nowenny Pompejańskiej, powinien codziennie odmawiać trzy części Różańca Świętego: Radosną, Bolesną i Chwalebną. Przed rozpoczęciem nowej części należy przedstawić swoją intencję – tylko jedną. W ciągu 27 dni wierni odmawiają część błagalną Nowenny Pompejańskiej, a przez następne 27 dni odmawiają część dziękczynną. Szczególnym czcicielem tej modlitwy był o. Pio, który polecał ludziom, aby odmawiali tę modlitwę.
    W artykule o. Roman Szulc przytacza wiele przykładów-świadectw ludzi, którzy odprawili nowennę Pompejańską, kiedy pomagała ona ludziom w bardzo ciężkich sytuacjach życiowych.
    Sceptykom, którzy zwracają uwagę na to, że modlitwa w ciągu 54 dni jest jednym z zabobonów chrześcijańskich, o. Roman odpowiada: "Sprawa jest nie w liczbach, a w ufności Bogu. Pan Bóg oczekuje od nas wytrwałości i dużo otwiera nam dzięki tej modlitwie. Wyrywa nas z duchowego lenistwa, i to, co kiedyś wydawało się nierozwiązalnym problemem, możemy zobaczyć w innym świetle". †

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Kończy się jesień, a wydaje się, że jeszcze niedawno założyliśmy kurtki.
    W listopadzie wspominamy naszych zmarłych i całymi rodzinami gromadzimy się na cmentarzu. W listopadzie też rozpoczyna się Adwent. W tym roku I Niedziela Adwentu przypadnie na 27 listopada.
    W tym miesiącu czeka na nas wędrówka po pustych zakątkach naszej duszy. Odczujemy radość lotu na skrzydłach: przez jakiś czas będziemy dobrymi aniołami. Porozważamy również, czy trzeba bać się Boga.
  Z Bogiem!

  CYTAT Z PISMA ŚWIĘTEGO: "Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich" (Jn 15,13).
    Otóż właśnie. Nie wszyscy jesteśmy gotowi oddać swoje życie za przyjaciela. Co tam życie, chociażby odrobinę czasu.
    Kiedyś mój najlepszy przyjaciel zapytał mnie: "Czy byłabyś w stanie oddać mi swoją nerkę?" Zastanowiłam się. A on powiedział, że oddałby, nie zastanawiając się.
    Nigdy nie zapomnę jego słów. Szanuję swego przyjaciela. Być może kiedyś pokłócimy się, ale po prostu o tym nie myślę. Tak, jak to robił wtedy on – mój przyjaciel Witalij. †

Otwarcie wystawy "Zachowując życie", poświęconej 70-leciu męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana Kolbe, odbyło się 25 października w grodzieńskim Muzeum Historii Religii. Wśród gości honorowych obecni byli ojcowie franciszkanie na czele z ojcem generalnym zgromadzenia - o. Marco Tasca.
   Wystawa została przygotowana wspólnie z proboszczem kościoła Matki Bożej Anielskiej o. Józefem Makarczykiem.
    Ponieważ św. Maksymilian Maria Kolbe należał do wspólnoty ojców franciszkanów, wystawa zaczyna się od materiałów, związanych ze zgromadzeniem i historią klasztoru OO. Franciszkanów w Grodnie. Na przykład, na wystawie można obejrzeć dwa rzadkie wydania Mszałów, niegdyś należących do ojców franciszkanów. Są to weneckie wydania Mszałów Franciszkańskich, jeden z nich, pochodzący z 1687 r., należał kościołowi Matki Bożej Anielskiej w Grodnie. Na wystawę przekazał go o. Józef Makarczyk. †

Zbliża się listopad – miesiąc naszej szczególnej więzi duchowej ze zmarłymi oraz modlitwy w ich intencji. Kościół od zarania swych dziejów szczególną troską modlitewną otacza dusze zmarłych, przebywających w czyśćcu i, aby osiągnąć niebo, potrzebują modlitewnej pomocy. 1 i 2 listopada wierni zapalają też znicze na grobach swoich bliskich. W kościołach składa się natomiast ofiary pieniężne na tzw. wypominki, czyli kartki, na których wymienione są imiona i nazwiska zmarłych. W trakcie nabożeństw są one odczytywane przez kapłana, a ich dusze są polecane Bogu, by okazał im swoje miłosierdzie i przyjął do wiecznej chwały. Ta troska o zmarłych w naszej tradycji występuje w dwojakiej odmianie: wypominki listopadowe – gdy imię zmarłego wyczytuje się podczas listopadowego nabożeństwa za zmarłych oraz roczne – gdy zmarłych wspomina się w ciągu całego roku w każdą niedzielę przed Mszą św. †

Dawno-dawno temu za błękitnymi morzami, za wysokimi górami spotkali się trzej mędrcy. Zaczęli oni się sprzeczać, co dla człowieka jest najważniejsze: jego przeszłość, teraźniejszość czy przyszłość?
    Pierwszy mędrzec powiedział:
    - Moja przeszłość czyni mnie tym, kim jestem. Umiem to, czego nauczyłem się w przeszłości. Nie pomylę się więcej, ponieważ przechowuję wspomnienia o tych błędach, które kiedyś popełniłem. Wierzę w siebie, ponieważ dobrze wychodziły mnie rzeczy, za które brałem się wcześniej. Podobają mi się ludzie, z którymi kiedyś było mi łatwo i przyjemnie. Patrzę na was teraz, widzę wasz uśmiech i czekam, że będziecie mnie zaprzeczać, ponieważ już niejednokrotnie sprzeczaliście się ze mną, wiem, że z czymś się nie pogodzicie. †

Dać świadectwo tego, że Różaniec jest modlitwą młodych oraz połączyć młodzież kilku miast w jedności modlitewnej - oto cele organizatorów modlitwy różańcowej przez telefon, która odbyła się 7 października w grodzieńskiej bazylice katedralnej.

Jak powstała idea wykorzystania nowych technologii w rozmowie z Bogiem, wyjaśnił ks. Antoni Gremza, duszpasterz DA "OPEN". †

W październiku Kościół wzywa nas do oddania czci Maryi w Różańcu Świętym. Modlitwa różańcowa jest naszą szkołą życia. Jest naszym przewodnikiem w drodze do nieba.
    Przy pomocy Różańca możemy rozważnie zaplanować każde wydarzenie: radość, smutek, wychwalanie, świadectwo.
    Musimy pokochać tę modlitwę, ponieważ jest ona przejawem miłości do Boga, Chrystusa, Kościoła przez Maryję, Matkę Bożą i naszą Matkę. Dziękuję Bogu za dar tej modlitwy. Po odmówieniu Różańca w kościele, w kaplicy, w drodze, czujemy głęboki pokój i radość. Kiedy gorliwie modlimy się na paciorkach Różańca, z rozważaniem tajemnic z życia Jezusa i Maryi, stajemy się uczniami w szkole Ewangelii i, jakby, żyjemy zgodnie z rytmem Miłości Bożej, przybliżając innym Królestwo Boże. Dlatego zachęcam Was wszystkich do modlitwy na Różańcu.
    Na rozpoczęcie Różańca z młodzieżą w katedrze grodzieńskiej, 7.10.2011

Ks. Oleg Kononowicz urodził się 19 września 1984 r. we wsi Grandzicze (obecnie Grodno). Podczas nauki w szkole uczęszczał na lekcje religii w rodzinnej parafii, był ministrantem. W 2000 r. dostał się do szkoły zawodowej. Po jej ukończeniu otrzymał zawód radiotechnika. W 2003 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie, które ukończył w 2010 r. obroną pracy magisterskiej z teologii moralnej. Po święceniach diakonatu odbył praktykę duszpastersko-liturgiczną w parafii Lida-Fara. 16 listopada 2010 r., w uroczystość Matki Bożej Miłosierdzia, w katedrze grodzieńskiej przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bpa Aleksandra Kaszkiewicza. Zgodnie z dekretem Księdza Biskupa został skierowany do parafii Brzozówka (dekanat Nowogródek), gdzie pełnił obowiązki wikariusza. Obecnie ks. Oleg Kononowicz pracuje jako wikariusz w parafii św. Józefa w Grodnie oraz przyczynia się do rozwoju mass mediów w Diecezji Grodzieńskiej.
    Ks. Olegowi życzymy wszelkich łask Bożych w głoszeniu Słowa Bożego na stronach naszej gazety.

Dekanat Brzostowica Wielka

Pierwsze wzmianki pisemne o istnieniu drewnianego kościoła katolickiego w Brzostowicy Wielkiej pochodzą z 1495 r. Murowany kościół w Brzostowicy Wielkiej został założony w 1615 r. Podczas represji po powstaniu 1863-1864 r. parafia katolicka została zlikwidowana i odrodziła się dopiero po imperatorskim Manifeście 1905 r. o wolności sumienia. W czasach II Rzeczypospolitej w Brzostowicy Wielkiej istniały dwie katolickie parafie. W czasach sowieckich katolicy zostali bez świątyni, natomiast obu kościołom nadano status pomników architektury. Parafia w Brzostowicy Wielkiej odrodziła się dopiero w 1989 r. †

Dzisiaj Różaniec jest jednym z najpopularniejszych nabożeństw w Kościele. Już od 1671 roku październik jest miesiącem specjalnie wyznaczonym do tej wspaniałej modlitwy. To nabożeństwo nieustannie rozpowszechnia się po całym świecie. Prawie we wszystkich parafiach istnieją kółka Żywego Różańca, które tworzą zarówno ludzie starsi, jak i młodzież.

Błogosławiony Jan Paweł II poświęcił modlitwie różańcowej cały list apostolski. Papież powiedział: "Jeśli pragniecie przez kilka chwil być bliscy sercu Papieża, łączmy się w modlitwie różańcowej, w której polecam was wszystkich Maryi Pannie; pragnąłbym, byście wy również mnie polecali Jej w ten sposób".
    Nabożeństwo różańcowe cieszy się wielką popularnością w rodzinach. Naprawdę, dzisiaj jest to jedna z najbardziej rozpowszechnionych modlitw młodych rodzin. †

2002 rok

---

   16 listopada  -  Ks. bp Aleksander Kaszkiewicz udzielił święceń diakonatu alumnom VI roku WSD w Grodnie.
   17 listopada -  Ks. bp Aleksander Kaszkiewicz dokonał poświęcenia nowego kościoła w Dociszkach (dek. Raduń).
   19-20 listopada - Tradycyjnie alumni VI roku wraz z ks. prefektem Włodzimierzem Hulajem odbyli dziękczynną pielgrzymkę do Ostrej Bramy.
   30 listopada -  Poświęcenie nowo wybudowanego Domu Parafialnego w Indurze. Poświęcenia dokonał ks. bp Aleksander Kaszkiewicz.  †

Benedykt XVI

    "Wytrwajcie w głoszeniu świadectwa wartości ludzkich i chrześcijańskich, tak głęboko zakorzenionych w wierze i w historii tej ziemi i jej ludności. Nie lękajcie się żyć w wierze i głosić jej świadectwo w różnych warstwach społeczeństwa, w rozlicznych sytuacjach ludzkiej egzystencji. Macie wszystkie powody, by pokazać, że jesteście silni, pełni ufności i odważni, także dzięki światłu wiary i sile miłości".

    Fragment homilii podczas Mszy św. na południu Włoch, 09.10.2011 †

Z ks. Antonim Gremzą, duszpasterzem młodzieży oraz nauczycieli i wychowawców, rozmawiał ks. Paweł Sołobuda.

Jak Ksiądz ocenia 5-letnią działalność Duszpasterstwa "OPEN"?
Grodno jest miastem uczelni wyższych, a więc jest miastem studenckim. Nasze duszpasterstwo "OPEN", któremu nazwę wybrała sama młodzież, ma na celu pomagać młodemu człowiekowi otwierać się na Boga, Kościół i ludzi. W ciągu 5 lat działalności Duszpasterstwa da się zauważyć wiele dokonań. Byłem inicjatorem powstania Duszpasterstwa, którego w Grodnie bardzo brakowało. Obserwując młodzież, którą opiekowałem się w ciągu tych lat, zauważyłem, że ona chce być razem, a wspólnotę Kościoła odbierać w sposób bardziej rodzinny. Młodzież pragnie, aby duszpasterze troszczyli się o rzeczywiste potrzeby młodego człowieka i społeczeństwa, aby nie była to tylko troska teoretyczna, lecz przede wszystkim, wyrażona w apostolskim zapale i czynie. Nie chciałbym sam oceniać pracy Duszpasterstwa. Jako duszpasterz zawsze chciałem maksymalnych osiągnięć. Wiem, że młodzież potrafi dokonać wielu dobrych dzieł, wystarczy pomóc jej w odpowiednim momencie. Ocenę pozostawiam tym, którzy obserwują działalność i zaangażowanie w życie religijne młodzieży Grodna i diecezji. Młodzież jest bardzo aktywna: uczestniczy w diecezjalnych spotkaniach młodzieży, czuwaniach papieskich, akcjach dobroczynnych. †

19 września gościem naszej redakcji był ks. Jan Kuczyński, proboszcz parafii św. Franciszka Ksawerego w Grodnie.

- Księże Janie, proszę powiedzieć kilka słów o sobie: o swojej drodze do kapłaństwa i o samej służbie Chrystusowej.
   - Urodziłem się w 1975 r. w parafii Zabłoć (dekanat Raduń). Tam ukończyłem szkołę średnią. Od wielu lat byłem ministrantem i pomagałem przy kościele, pełniąc funkcję kościelnego. W wieku 14 lat zrozumiałem, że coś muszę uczynić w swoim życiu. Ciągnęło mnie do kościoła, lubiłem się modlić. Kiedy widziałem, jak ksiądz proboszcz w czasie Wielkiego Postu spowiada do późnych godzin wieczornych, a potem jeszcze sam udziela Komunii św., zadawałem sobie pytanie: dlaczego brakuje kapłanów? Dlaczego on sam musi tyle pracować? Moja parafia była bardzo żywa i pobożna. Dużo czasu spędzałem w kościele, interesowały mnie stare książki religijne, przebieg różnych celebracji, wystrajanie szopki lub przygotowanie Grobu Pańskiego na Wielkanoc. Po prostu żyłem tym wszystkim - to było moje. Z tego powodu niejednokrotnie wyśmiewano mnie w szkole. †

W parafii pw. Najświętszego Odkupiciela w Grodnie na Dziewiatówce 8 października odbyły się święcenia diakońskie redemptorysty Edwarda Petelczyca.

Na uroczystej Mszy św., której przewodniczył ks. bp Aleksander Kaszkiewicz, obecni byli wiceprowincjał Warszawskiej Prowincji redemptorystów o. Sylwester, brat o. Edwarda o. Witold ze zgromadzenia ojców pijarów, o. Andrzej Krot z parafii greckokatolickiej w Grodnie, a także ojcowie redemptoryści, pracujący w diecezji grodzieńskiej.
    Podczas kazania o. Sylwester opowiedział o znaczeniu posługi diakonatu, osobliwościach jego przygotowania, obowiązkach i posłudze diakona. Szczególną uwagę kaznodzieja zwrócił na przyrzeczenia, które składa kandydat na diakona:
    - Podczas święceń kandydat złoży przyrzeczenia jako znak jego godności. Zwracam waszą uwagę na trzy przyrzeczenia, jakie składa kandydat przed wyświęceniem na diakona. Po pierwsze, jest to przyrzeczenie modlitwy za Kościół, przyrzeczenie celibatu oraz posłuszeństwa biskupowi i władzy kościelnej. Przyrzeczenie modlitwy oznacza dla diakona odmawianie każdego dnia Liturgii Godzin, podczas której diakon modli się za Kościół i za wszystkich ludzi na całym świecie.†