"Miłości nie da się kupić" o. Dariusz Piórkowski SJ
   Układając przypowieść biblijną o robotnikach w winnicy, autor pisze, że w ten sposób Chrystus przypomina nam, że Bóg tak naprawdę nie mieści się w naszych kategoriach. Często Go nie rozumiemy i musimy się do tego otwarcie przyznać. Boża sprawiedliwość jest inna od naszej, nie według prawideł ekonomicznego i matematycznego rachunku, lecz podług miłosierdzia: ratująca i przebaczająca, a nie wydzielająca odpowiednio do zasług. Bóg nie wypłaci nam premii i wysługi lat.
    "Jaką pracę moglibyśmy wykonać, aby zagwarantować sobie wieczne szczęście?" – pyta autor artykułu. "Szkopuł w tym, że żadną. Na tym polega właśnie Dobra Nowina, że jako chrześcijanie już otrzymaliśmy niebo w zalążku, bez najmniejszego starania z naszej strony. A to niebo przychodzi do nas szczególnie w Chrzcie św. i Eucharystii. Musimy więc pozbyć się złudzenia, iż zachowując przykazania, zapracowujemy sobie na niebo". Przeciwnie, to, że staramy się naśladować Chrystusa jest skutkiem wcześniejszego przyjęcia nieba, czyli samego Boga w naszym życiu. Żadnych szczególnych przywilejów za chrześcijańskie przodownictwo i wykonanie zadań "ponad" normę w niebie nie będzie. Bo miłości (Boskiej i ludzkiej) nie można żądać, a tym bardziej kupić. Można ją jedynie przyjąć.
    Budując wokół siebie mur z wykonania religijnych obowiązków i potrzeb, z niezbędności ofiarowania i przyjęcia postanowień, można zamknąć się na podstawową ewangeliczną prawdę: najpierw należy przyjąć dobroć Boga, a dopiero potem można samemu dawać. †

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Żółkną liście, zmienia się pogoda, a za nią także nastrój. Mam nadzieję, że jesteście w dobrym humorze. Dzisiaj w numerze: odpowiedzialność w myślach, logika w czynach, a usta podśpiewują piosenkę w stylu disco. Krótko i zrozumiale. Nie marnujemy czasu, idziemy do przodu.
  Z Bogiem!

  CYTAT Z PISMA ŚWIĘTEGO: "Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał" (Jn 3,16).
    Dał za każdego z nas. Za nasze życie wieczne. Zanim pójdziemy do nieba, najpierw musimy przeżyć życie ziemskie, które jest dla nas próbą. I tylko od siły i mocy ducha zależy, jak zostanie pomalowane nasze płótno życiowe: czy będą na nim czarne plamy, czy będzie zupełnie czarne, czy za życia ciągle praliśmy je, dlatego będzie ono białe. Bóg kocha nas tak mocno, że "Syna swego Jednorodzonego dał", a nam często szkoda czasu na dziękczynną modlitwę... To jest sprawiedliwie? Odpowiedź jest oczywista – nie. †

Światowe Dni Młodzieży w Madrycie były wyjątkową szansą dla młodych ludzi, która pozwoliła odkryć Stary Świat, porozmawiać z rówieśnikami z innych państw, aktywnie odpocząć i jednocześnie dołączyć się do duchowego życia całego świata poprzez udział w nabożeństwach i zwiedzanie świętych miejsc. Jestem bardzo wdzięczny Bogu za tę szansę.

    Myślę, że zacząć należy od przyjazdu do Wrocławia. Miasto położone jest nad rzeką, dlatego ma sporą ilość mostów, czym przypomina Petersburg. Katedra i kilka innych świątyń tworzą swoisty kompleks. Znajduje się tam także siedziba Caritasu. Młodzież z tej organizacji bardzo serdecznie nas spotkała, poczęstowała herbatą i pokazała miasto. †

Bractwo Żywego Różańca powstało w 1826 roku w Lyonie (Francja). Dzisiaj w całym świecie liczy ponad 9 milionów członków. Ma ono na celu ożywienie różańca, zebranie pod jego sztandarem jak najwięcej ludzi. Zadaniem Bractwa jest, aby należało do niego chociażby 15 osób. Na dzień dzisiejszy, po tym, jak Papież Jan Paweł II wprowadził Tajemnice Światła, do tego, aby powstało Bractwo potrzebne jest 20 osób. Tworzą one tak zwaną Różę. Każdy członek Róży jest zobowiązany do codziennego odmawiania jednej dziesiątki różańca i rozważania jednej tajemnicy w ciągu miesiąca. Zazwyczaj raz na miesiąc członkowie wymieniają się tajemnicami. Tak wspólnie modli się 20 osób, a więc codziennie odmówiony jest cały różaniec i rozważane są wszystkie tajemnice. Wszystkich członków Róży dotyczy taka sama zasługa, jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem Bractwa Żywego Różańca jest wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną misyjnych działań Kościoła. †

W swoim pokoju Michałek często lubił rozmawiać z zabawką, słonikiem. Dzisiaj, gdy chłopczyk usłyszał od mamy dziwne słowa o tym, że prawdziwe bogactwo znajduje się w ludzkim sercu, Michałek wziął na ręce swego słonika i powiedział mu:
    – - Słoniku, nie wiesz, dlaczego dorośli czasem wymyślają różne głupoty i zmuszają dzieci do wierzenia w nie? Dzisiaj mama powiedziała mi, że wszystkie bogactwa i skarby człowieka znajdują się w jego sercu. Pewnie myśli, że jestem jeszcze mały i nie wiem, co to jest skarb. Pamiętasz, słoniku, jak oglądaliśmy razem kreskówkę o piratach? W niej jeden pirat długo szukał skarbów, a potem znalazł kufer ze złotem i innym bogactwem. Nie pamiętasz? Ten pirat przez cały czas śpiewał piosenkę:
    "Hej-hej, wy, cienie na ścianie, chcę waszych skarbów, oddam wam swoje..."
    Michał jeszcze nie skończył piosenki pirata, jak nagle za plecami usłyszał ochrypły cichy głos: "Dobrze, dobrze myślisz". †

XXII rok akademicki w Wyższym Seminarium Duchownym

10 września w Grodzieńskim Wyższym Seminarium Duchownym odbyła się inauguracja kolejnego, dwudziestego drugiego, roku akademickiego. Podczas uroczystości ksiądz biskup Aleksander Kaszkiewicz wręczył sześciu kandydatom na I rok indeksy, a alumni III roku podczas Mszy św. w kaplicy seminaryjnej przeszli ceremonię obłóczyn: przywdziali sutanny.

    Witając alumnów I roku, ksiądz biskup podkreślił, że "uroczysta inauguracja roku akademickiego jest ważnym historycznym wydarzeniem, które, dzięki Bożej Opatrzności, na zawsze wpisuje się w życie Kościoła Katolickiego, ponieważ oblicze naszych wiernych, oblicze Kościoła na Białorusi jest bardzo uzależnione od formacji alumnów, a potem od ich zaangażowania jako kapłanów Chrystusowych w posługę duszpasterską". †

Дарагія чытачы! Jak funkcjonuje katedra grodzieńska? Jakie są plany dalszego odnowienia ołtarza i świątyni? Jakie duszpasterstwa istnieją przy katedrze? Jak pracuje kancelaria parafialna? Odpowiedzi na te i inne pytania można uzyskać u proboszcza kościoła katedralnego ks. Jana Kuczyńskiego. Pytania będą przyjmowane 19 września w godzinach 10.00 – 13.00 pod numerem 756438. Można przesyłać je także na adres elektroniczny: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. . Odpowiedzi zostaną umieszczone w najbliższych numerach "Słowa Życia".

Dekanat Brzostowica Wielka

Кościół pod podwójnym wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Jozafata Męczennika został pobudowany dwa kilometry od wsi Zaniewicze (okolica szlachecka), na cmentarzu. Świątynia z otynkowanej cegły w stylu neoklasycyzmu została wzniesiona, według niektórych danych, w 1917 r. z fundacji pana Borzęckiego, według projektu opracowanego w 1908 r. Niewykluczone, że świątynia została pobudowana w pierwszej połowie XIX w. Po powstaniu 1863 r. kościół zamknięto, a nabożeństwa odnowiono dopiero w 1917 r. Potwierdza to także data na kropidle, które znajduje się w świątyni: "1854 rok".
    Później fundator został pochowany w swojej świątyni. Jego żona Celina (lata życia 1833 – 1913) i córka Jadwiga (1863 – 1906) przeniosły się do Rzymu, gdzie założyły nową wspólnotę zakonną Sióstr Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa (zmartwychwstanek). Obie zostały pochowane w Kętach pod Krakowem, w głównym domu zgromadzenia. †

Ksiądz Józef Staniewski, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie, pełni tę funkcję już od 7 lat. Z okazji rozpoczęcia nowego roku akademickiego w seminarium rozmawialiśmy z ks. Józefem o powołaniu młodych ludzi, o tym, dlaczego w seminarium nie może być konkursu dla maturzystów, czy ciężko jest się uczyć, a także o tym, dlaczego w latach dziewięćdziesiątych na naukę do seminarium zgłaszało się więcej chętnych niż dzisiaj.

- Czy dzisiaj w grodzieńskim Wyższym Seminarium Duchownym odbywają się jakieś zmiany, by mogło ono odpowiadać potrzebom współczesnego technologicznego świata?
    - Dzisiejsza młodzież, dzisiejszy świat są uzależnione od kroplówki multimedialnej: ciągle potrzebują pewnego hałasu, ruchu, bez telefonu komórkowego i Internetu większość z nich już nie może się obejść. Lecz my, jak kiedyś, tak i dzisiaj, musimy głosić Ewangelię, a ona pozostaje niezmienna. Człowiek się zmienia, dlatego powinien dostosować się do Ewangelii, jeśli chce zostać czy księdzem, czy katolikiem. Właśnie dlatego w doczynieniu do Pisma Świętego nic nie zmieniamy, naszym celem jest, aby współczesny człowiek chciał słuchać Ewangelii, przyjmował ją i żył według niej. †

2001 rok

---

   2 grudnia  -  Ks. bp Aleksander Kaszkiewicz poświęcił kaplicę św. Barbary na starym cmentarzu w parafii Lida-Fara.
   4 grudnia  -  Ks. abp Ivan Jurkovicz, nuncjusz apostolski w Mińsku, po raz pierwszy odwiedził naszą diecezję.
  6 grudnia  -  Odszedł do wieczności ks. prał. Alojzy Tomkowicz. †

-  Księże Pawle, kilka słów o sobie. Bardzo proszę przedstawić się naszym Czytelnikom.
   - Pozdrawiam serdecznie wszystkich czytelników "Słowa Życia" oraz księdza redaktora. Pochodzę z parafii Imienia NMP w Wierejkach. Urodziłem się 16 maja 1979r. w Pożarkach. Od razu po szkole zgłosiłem się do Grodzieńskiego Seminarium Duchownego. W okresie formacji seminaryjnej ukończyłem kurs z zakresu zabytkoznawstwa i konserwatorstwa sztuki kościelnej na Uniwersytecie M. Kopernika w Toruniu i kurs z zakresu problemów alkoholizmu i Apostolstwa Trzeźwości w Zakroczymiu. Po ukończeniu seminarium w 2001 roku zostałem skierowany jako kleryk na praktyki liturgiczno-duszpasterskie do parafii Podwyższenia Krzyża Św. w Lidzie. 16 listopada 2002 r. zostałem wyświęcony na diakona, po czym dalej pełniłem służbę Bożą w lidzkiej Farze. W tejże parafii miałem swój pierwszy, choć i króciutki, bo tylko 3 dni, wikariat. Po święceniach kapłańskich, których mi udzielił nasz ordynariusz ks. bp Aleksander Kaszkiewicz dnia 24 maja 2003r., zostałem mianowany wikariuszem lidzkiej Fary. Od razu potem zostałem przeniesiony na wikariat do parafii Św. Kosmy i Damiana w Ostrowcu, gdzie przebywałem ponad dwa lata. W roku 2008 ks. bp Aleksander Kaszkiewicz skierował mnie na studia magistersko-licencjackie z zakresu prawa kanonicznego na Katolicki Uniwersytet Lubelski, który ukończyłem w 2008 roku obroną pracy magisterskiej pt. "Sytuacja prawna Kościoła Katolickiego w Republice Białoruś" i egzaminem licencjackim. Obecnie jestem na IV roku studiów doktoranckich na tymże wydziale i przygotowuję rozprawę doktorską na temat naszej Konferencji Biskupów. Ponadto od zeszłego roku jestem wykładowcą prawa kanonicznego w Kolegium Katechetycznym im. bp. Z. Łozińskiego w Baranowiczach. †

Ina Ordyniec, Szczuczyn
    Pielgrzymka do Hiszpanii była wprost niewiarygodną podróżą, podczas której życie stało się dla mnie marzeniem na jawie!
    W drodze do Madrytu zwiedziliśmy inne państwa, zobaczyliśmy wiele niewiarygodnych miejsc: Polska, Niemcy, Francja, Austria, Włochy... I wreszcie przyjechaliśmy do Llírii – maleńkiego miasteczka niedaleko Walencji. Przywitali nas dobrzy, życzliwi ludzie. W Llírii zwiedziliśmy dużo ciekawych miejsc, cudownych, niewiarygodnie pięknych świątyń. Byliśmy także nad Morzem Śródziemnym.
    Ale głównym celem naszej pielgrzymki był Madryt, dokąd śpieszyli młodzi ludzie z całego świata. Pierwszego dnia zebraliśmy się na placu Cibeles, gdzie po Mszy św. odbyło się uroczyste otwarcie Światowych Dni Młodzieży. Zaskoczyła nas szczerość i otwartość otaczających nas ludzi. Nie znaliśmy się, rozmawialiśmy w różnych językach, ale mogliśmy się porozumieć, ponieważ łączyła nas wiara, łączyła wielka Miłość Chrystusa. Te uczucia przepełniały nas.
    Podczas naszego pobytu w Madrycie wysłuchaliśmy ciekawych konferencji na temat wiary i jej współczesnych problemów, zwiedziliśmy to dziwne miasto z jego wielowiekową tradycją, spróbowaliśmy dań narodowych. †

Папа Benedykt XVI

    Lecz co oznacza dla naszego życia codziennego to wołanie: poprzez Eucharystię wzmocnić prymat Boga? Komunia eucharystyczna, drodzy przyjaciele, pozbawia nas indywidualizmu, przekazuje nam duch Chrystusa, martwego i zmartwychwstałego, jednoczy nas z Nim; tajemniczo łączy nas z naszymi bliźnimi, którzy stanowią Kościół (1 Kor 10,17). Eucharystia podtrzymuje i przemienia całe życie codzienne. Jak pisałem w swojej pierwszej encyklice, "w Komunii eucharystycznej zawiera się bycie miłowanym i jednocześnie miłowanie innych. Eucharystia, która nie przekłada się na miłość konkretnie praktykowaną, jest sama w sobie fragmentaryczna" ("Deus caritas est", 14).

    Białoruska sekcja Radio Vaticano, 11.09.2011 †

D uszpasterstwo Akademickie "OPEN", powstałe w październiku 2006 roku, obchodzi swoje pięciolecie. Duszpasterzem studentów i młodzieży pracującej od samego początku jest ks. Antoni Gremza. Z angielskiego nazwa duszpasterstwa oznacza "otwarty". Otwarty na wszystkich, na nową młodzież, na nową ewangelizację. Wszystko zaczęło się od wspólnej czwartkowej Eucharystii i katechezy, która odbywała się od razu po Mszy św. w klasztorze sióstr nazaretanek. Obawy, że nikt oprócz organizatorów nie przyjdzie na spotkanie, posłużyły motywacją do intensywnego przygotowania się. Dzisiaj wspólnota "OPEN" liczy sześćdziesiąt pięć osób, a na czwartkowe Msze Święte przychodzi ponad sto osób.
    Celem każdego duszpasterstwa akademickiego jest zachęcanie do szczerej przyjaźni z Bogiem i poznania prawdy, jaką Bóg objawił w Jezusie, oraz tworzenie prawdziwej wspólnoty. To wszystko jest realizowane przez wspólne wyjazdy i rekolekcje oraz spotkania z ciekawymi gośćmi. Studenci w swojej wspólnocie gościli już ks. Jana Kuczyńskiego, o. Kazimierza Żylisa, o. Andrzeja Wróblewskiego CSsR, ks. Antoniego Radziewicza, rodziny chrześcijańskie. †

Caritas – to miłość oparta na braterstwie. Miłość bratnia, podnosząca, wspierająca, akceptująca. Kościół od samego początku angażował się w działalność charytatywną. "Caritas" jest jedną z jego organizacji o działalności charytatywnej, której celem jest okazywać miłość bliźniemu.
    W diecezji grodzieńskiej "Caritas" istnieje od 1990 roku. Już po czterech latach działał przy wszystkich większych parafiach, jednak dopiero 24 marca 1994 r. został zarejestrowany oficjalnie. Grodzieński "Caritas" współpracuje z Austrią, Danią, Niemcami, Irlandią, Polską i Stanami Zjednoczonymi. Od 2005 roku do dnia bieżącego jego dyrektorem jest ks. Witalij Dobrołowicz.
    W Grodnie "Caritas" prowadzi szereg projektów charytatywnych. Jego pomoc jest skierowana szczególnie do rodzin wielodzietnych, do osób samotnych i bezdomnych. Organizacja współpracuje z parafiami, szkołami, instytucjami edukacyjnymi, charytatywnymi fundacjami i stowarzyszeniami oraz szpitalami. Od samego początku swego założenia "Caritas" troszczy się o duchowy rozwój ludzi, prowadzi konsultacje, wspiera potrzebujących w sytuacjach kryzysowych. †