Papież Franciszek
   Często idziemy do Boga jedynie w chwilach, gdy potrzebujemy, żeby prosić o pomoc. Lecz Wszechmogący widzi dalej i zaprasza nas, abyśmy poszli dalej, do szukania nie tylko Jego darów, ale i Jego samego, będącego Panem wszystkich darów; do powierzenia Jemu nie tylko problemów, ale i powierzenia też życia. W ten sposób może wreszcie dać nam największą łaskę, jaką jest oddanie swego życia.
    Tak, najważniejszą rzeczą w życiu jest uczynienie z życia daru. Dotyczy to wszystkich: rodziców względem swoich dzieci i dzieci wobec rodziców w podeszłym wieku. Przychodzi mi tu na myśl sytuacja wielu osób starszych, pozostawionych samymi sobie przez rodzinę, tak jakby byli – wybaczcie, że tak powiem – odpadami. Jest to dramat naszych czasów: samotność osób starszych, a życie dzieci, wnuków nie staje się darem dla starszych. Uczynienie z życia daru tych, którzy żyją w małżeństwie i tych którzy są konsekrowanymi; jest istotne gdziekolwiek, zarówno w domu, jak i w pracy, a także dotyczy wszystkich osób wokół nas. Bóg pragnie, abyśmy wzrastali w darze: tylko w ten sposób staniemy się wielcy.

Fragment przemówienia przed modlitwą „Anioł Pański” w Watykanie, 29.09.2020

☞ W Watykanie ogłoszono Dyrektorium Ogólne o Katechizacji przygotowany przez Papieską Radę ds. Nowej Ewangelizacji. Składa się z 3 części i 12 rozdziałów. Osobny rozdział poświęcony jest refleksji nad rolą kultury cyfrowej. W szczególności zwraca się uwagę na naukę i technologię. Specjalne miejsce w dokumencie poświęcono kwestii bioetyki. Nowe Dyrektorium Ogólne o Katechizacji zostało „spadkobiercą” „Ogólnej Instrukcji Katechetycznej” z 1971 roku i „Dyrektorium Ogólnego o Katechizacji” z 1997 roku. †

28 czerwca wierni kościoła św. Judy Tadeusza w Wiszniewie (dekanat Smorgonie) obchodzili 200-lecie poświęcenia świątyni parafialnej. Została ona wzniesiona staraniem przodków jako świadectwo wiary i miłości do Chrystusa. Do dziś służy jako dom Boży na ziemi.

Data jubileuszu świątyni, wznoszącej się na wiejskim wzgórzu, z pewnością nie jest zaznaczona na сzerwono w kalendarzu, lecz jest znamienna dla wszystkich mieszkańców miejscowości. Proboszcz parafii ks. Antoni Kozłowski, który służy w Wiszniewie od prawie 16 lat, mówi, że jeśli rozpatrywać kościół wyłącznie jako budynek architektoniczny, to 2 wieki – nie jest aż tak dużo, ponieważ na terenie diecezji znajdują się bardziej starożytne świątynie. Lecz jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że kościół w Wiszniewie jest przede wszystkim wspólnotą, to dla parafii taka rocznica jest doniosła i uroczysta. †

Najdroższej Krwi Zbawiciela. Uroczystość ta była ustanowiona w 1849 roku przez papieża Piusa IX. W 1933 Papież Pius XI podniósł je do rangi świąt pierwszej klasy na pamiątkę dziewiętnastu wieków, jakie upłynęły od momentu przelania Najświętszej Krwi za ludzkość.

W 1960 roku papież Jan XXIII ogłosił list apostolski „Inde a Primis” o rozszerzaniu nabożeństwa ku czci Przenajdroższej Krwi Pana Naszego Jezusa Chrystusa, jako nieograniczonego źródła duchowych owoców i lekarstwa przeciw złu nękającemu ludzkość. Była to zachęta wiernych, aby przez cały lipiec otoczyć szczególną czcią Krew Chrystusa i rozważać tajemnicę o Jej niesłychanej obfitości i nieogarnionej wartości. Właśnie papież Jan XXIII zatwierdził litanię do Najdroższej Krwi Pana Jezusa. †

Czas słoneczny Tworzył go i przeprowadzał wszystkie niezbędne obliczenia proboszcz parafii o. Sobiesław Tomala OFM wraz z wiernymi. W środku zegara umieszczony jest gnomon, od którego pada cień. Ten cień pokazuje czas. Nałożony na zegar łaciński napis brzmi: „Ten cień przechodzi, jak nasze życie na ziemi”. Kolejny napis to motto Zakonu Braci Mniejszych: „Pokój i dobro”. Na wstędze znajdują się również współrzędne Soligorska, herb miasta i herb zakonu franciszkanów.
    Jak zauważył proboszcz parafii, w planach jest stworzenie zegara ściennego i równikowego. †

Większość z nas wie na czym polega problem pornografii. Znane są również konsekwencje uczestnictwa w niej. Lecz mało jest informacji o tym, jak pomóc osobie uzależnionej od pornografii.
    Najpierw należy ustalić, czy przyczyna problemu leży na płaszczyźnie zewnętrznej (np. łatwy dostęp do materiałów pornograficznych, brak pozytywnych wzorców zachowań seksualnych w otoczeniu, brak relacji w rodzinie) lub wewnętrznej (np. pornografia staje się jedynym sposobem na stymulowanie uwalniania hormonów, takich jak endorfiny i adrenalina oraz związane z nimi reakcje). Od tego będą zależały zalecenia, które otrzymuje osoba, która trafiła „w pułapkę”. †

W poprzednim artykule skupiliśmy się na tym, że osoba, która stara się nie grzeszyć i jak najlepiej służyć Bogu, idzie „od dobrego do lepszego”, otrzymując pomoc dobrego ducha. Same reguły stanowią zatem pewną ścieżkę: zaczynamy ją iść poprzez nawrócenie i wraz z tą łaską otrzymujemy szczególny stan duszy, tak jak ciepły chleb na długą drogę. Ten stan św. Ignacy nazywa duchowym pocieszeniem. Używając słowa „pocieszenie” jako swoistego terminu, pochodzi on od znanych wszystkim doświadczeniom radości, bliskości, wzniosłego nastroju i dobroci. Jednak sprecyzowanie, że pocieszenie jest właśnie duchowe, zwraca uwagę na pochodzenie i cel tych wewnętrznych poruszeń. †

Śmierć człowieka zawsze jest wielkim ciosem dla najbliższego otoczenia. Gdy umiera kapłan, w żałobie jest wtedy pogrążona cała rodzina parafialna, dla której był prawdziwym ojcem.

26 czerwca odszedł do wieczności ks. prałat Józef Trubowicz. Droga jego życia trwała prawie 95 lat, z czego 64 lata spędził w kapłaństwie. W tym czasie ksiądz Józef stał się duchowym przewodnikiem dla wielu wiernych miasta Grodna. Znało go wiele pokoleń ludzi: jednych ochrzcił, innym asystował przy zawieraniu sakramentalnego związku małżeńskiego, a dla innych był stałym spowiednikiem... †

Wśród 7 złych nawyków (wad), które tłumią i zaciemniają sumienie, a także otwierają człowieka na zło i sprawiają, że jest podatny na grzech z przyzwyczajenia, Katechizm Kościoła Katolickiego nazywa lenistwo. Jest to rodzaj trwałego stosunku do życia, niechęć do wykonywania wysiłków fizycznych, umysłowych lub duchowych. Mówiąc najprościej, człowiek owładnięty lenistwem marnuje, a nawet zabija czas dany przez Boga. †

Tegoroczne uroczystości w Trokielach odbywały się w niezwykłym otoczeniu: nie słychać było radosnego śpiewu i modlitwy wspólnego kroczenia pielgrzymów. Jednak pomimo trudności spowodowanych pandemią, niektórzy pielgrzymi przybyli na coroczny fest indywidualnie. Dzięki temu że się zdecydowali i odważyli świątynia ożyła. Wierni mieli nadzieję, że wkrótce wszystko wróci do normy.

Należę do kategorii ludzi, dla których rok bez pielgrzymki można uznać za przeżyty na próżno. Gdy okazało się, że z powodu koronawirusa pielgrzymki zostały odwołane, byłam bardzo zmartwiona. Ale potem s. Marlena zaproponowała, żeby pojechać do Matki Bożej na rowerach. Szczerze mówiąc, na początku wahałam się, ponieważ rower – absolutnie nie jest moim środkiem transportu, zwłaszcza, że tylko niedawno nauczyłam się na nim jeździć. Lecz pragnienie pielgrzymowania było tak silne, że pokonało mój strach i zgodziłam się. Dołączyła do nas także s. Wiktoria i dwie inne osoby świeckie. †

Raz do roku w gęstwinie leśnej niedaleko wsi dubok, w powiecie ostrowieckim, słychać odgłosy akordeonu i pobożny religijny śpiew około dwustu wiernych. W ten sposób rozpoczyna się festyn ku czci matki bożej nieustającej pomocy (lub bolesnej), pod imieniem której wśród wiekowych dębów wznosi się kaplica.

   MODLITWA Z WNĘTRZA ZIEMI
    „Leśna” kaplica została zbudowana w 1929 roku przez miejscowych wiernych pod kierownictwem ks. Romualda Dronicza, proboszcza parafii w Żodziszkach (do dziś kaplica należy do niej). Tutejszy lud, który zawsze miał silny kult Bogurodzicy (przed I wojną światową w miasteczku działał kościół Matki Bożej Bolesnej), wybrał miejsce na przyszłą kaplicę w lesie na kopcu, w pobliżu rzeki Wilii, aby ukryć świątynię przed ewentualną napaścią i mieć dla siebie zapewnione schronienie dla wspólnej modlitwy.
    „Na uroczystości poświęcenia kaplicy zgromadziło się około 6 tysięcy osób – mówi ks. Paweł Koleśnik, który posługuje w kościele w Żodziszkach przez ostatnie prawie 20 lat.
    – To jest zrozumiałe. W tamtym czasie wsie były bardziej zaludnione, parafie zatłoczone. Dziś ta sama wioska Dubok ma tylko 3 domy”.†

"Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą. Jego życie jest pozba-wione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa.

Na samym początku swojego pontyfikatu papież Jan Paweł II skupia się na przyszłości ludzkości, wyzwaniach, przed którymi stoi, i wyznacza drogę, którą warto iść. Prawdziwa droga człowieka jest postrzegana jako pielgrzymka przez życie do Ojca, przez którego został on stworzony. †

Nie często spotykamy na naszej drodze ludzi wielkiego formatu serca, oddania i pokory. Trzeba mieć wiele szczęścia, aby spojrzeć takiej osobie w oczy, aby ze spotkania z nią doświadczyć autentyczności owych cnót i wartości.
    Wielu wiernych z parafii Najświętszego Odkupiciela w Grodnie zapewne poznało osobiście o. Józefa Gęzę CSsR – człowieka bezinteresownej służby, emanującego radością i otwartego na innych. Kapłan przyciąga do siebie poczuciem spokoju, rozsądku i mądrości.

Droga do kapłaństwa
    Dostojny jubilat pochodzi z diecezji tarnowskiej (Polska). Urodził się niedaleko Tuchowa, gdzie znajduje się Sanktuarium Maryjne i Wyższe Seminarium Duchowne Redemptorystów.
    Wychowywał się on w wielodzietnej rodzinie. Oprócz niego rodzice wychowywali jeszcze trzech chłopców i pięć dziewczynek. Mama przeważnie zajmowała się domem i gospodarstwem, a tata był piekarzem. †

Papież Franciszek
   Jezus jest mostem, pontifex, pomostem między nami a Ojcem. Jezus ukazuje Ojcu swe rany, które są ceną naszego zbawienia. Mojżesz jest obrazem Jezusa – orędownika, który modli się za nas, wstawia się za nami.
  Mojżesz pobudza nas, byśmy modlili się z takim samym zapałem, jak Jezus, wstawiali się za światem, pamiętali, że pomimo wszystkich jego słabości, zawsze należy on do Boga. Wszyscy należą do Boga, zatwardziali grzesznicy, ludzie najgorsi, najbardziej skorumpowani przywódcy są dziećmi Bożymi i Jezus czuje to i wstawia się za wszyst-kimi. A świat żyje i rozwija się dzięki błogosławieństwu sprawiedliwego, dzięki poboż-nej modlitwie, którą święty, sprawiedliwy, orędownik, kapłan, biskup, papież, osoba świecka, każdy ochrzczony nieustannie wznosi za ludzi, w każdym miejscu i w każdym okresie dziejów.
  Pomyślimy o Mojżeszu orędowniku, a gdy nachodzi nas chęć, aby kogoś potępić i złościmy się wewnętrznie – zezłoszczenie się czyni nam dobrze, jest w tym coś zbawiennego, ale potępianie nie czyni dobra... Gdy się zezłościsz, co powinieneś czynić? Idź, oręduj za tą osobą. To nam bardzo pomoże

Fragment przemówienia podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 17.06.2020

☞ W ramach Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka powołano specjalną Komisję ds. sytuacji nadzwyczajnych spowodowanych pandemią koronawirusa. Funkcjonuje ona we współpracy ze wszystkimi strukturami Kurii Rzymskiej i miejscowymi Kościołami. Działalność wspierają światowe instytucje intelektualne, m.in. Uniwersytet Georgetown i Uniwersytet Poczdamski, Katolicki Uniwersytet Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mediolanie (Włochy), międzynarodowa organizacja „World Resources Institute”. Zadaniem watykańskiej Komisji ds. COVID-19 jest przygotowanie przyszłości Kościoła po zakończeniu pandemii. †