W jednym kościele podczas zbierania ofiar na tacę w trakcie Mszy św. starszy ministrant chodził z dużym plecionym koszem, podobnym do tego, w którym składano owoce. W rzędzie ławek siedział chłopiec. Patrzył na wszystko z zainteresowaniem i bardzo chciał zajrzeć do kosza. Widząc, że wierni wrzucają do niego pieniądze, wsunął rękę do kieszeni, lecz ze smutkiem znalazł tam tylko kilka ziarenek piasku. †

Jeszcze kilka lat temu grodzieńska parafia Ducha Świętego na osiedlu Olszanka liczyła około 600 wiernych, i należało do niej rozległe pole, gdzie ksiądz proboszcz udzielał spragnionym Ciało Chrystusa. W tym roku, w piątą rocznicę poświęcenia ziemi pod budowę kościoła, parafia liczy już 5 tysięcy wiernych. Stopniowo „rosną” ściany, aby przekształcić się w potężną świątynię.

„Proszę przepuścić babcię!”, albo każdy jest odpowiedzialny za swoją parafię
    „Moment, w którym ksiądz biskup Aleksander Kaszkiewicz pokropił miejsce, które przeznaczono nam do zbierania się pod jednym dachem dla wspólnej modlitwy, stał się jednym z najbardziej wzruszających chwil dla parafian – mówi Krystyna Lisaj, jedna z pierwszych miejscowych parafianek. – W pewnym sensie stało się to dla nas wszystkich niesamowitym wydarzeniem, ponieważ do tej pory wiele prób otrzymania ziemi kończyło się porażką. Władze komentowały odmowę na różne sposoby: to wokół jest wiele kościołów, to mieszkańcy są przeciwni, żeby obok została wybudowana świątynia”. . †

"Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, […] wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi! (Warszawa, 2 czerwca 1979 r.)

To właśnie Duchowi Świętemu, dzięki któremu każdy wierzący jest wzmacniany jako świadek Chrystusa, papież Jan Paweł II poświęcił swoją 5. encyklikę. Jej nazwa brzmi “Dominum et vivificantem” („Pan i Ożywiciel”), ujawnia rolę Duchа Świętego w życiu Kościoła i świata. Encyklikę Ojciec Święty podpisał 18 maja 1986 roku – w święto Zesłania Ducha Świętego. †

Ks. abp
   Tadeusz Kondrusiewicz
   УDekret Prezydenta Republiki Białoruś z dnia 18 maja 2020 r. „O wsparciu socjalnym poszczególnych kategorii obywateli”, między innymi, przewiduje pierwszą bezpłatną próbę zapłodnienia in vitro (IVF). Oznacza to, że grzeszna procedura, sprzeczna z Pismem Świętym i naukami moralnymi Kościoła, ma być finansowana również z podatków wiernych.

☞ Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała dekret w sprawie wpisania wspomnienia św. Faustyny Kowalskiej do Ogólnego Kalendarza Rzymskiego. Wspomnienie obowiązkowe obchodzone będzie corocznie 5 października – w dniu odejścia św. Faustyny do wieczności. Decyzja została podjęta przez Ojca Świętego Franciszka z uwagi na liczne prośby duszpasterzy, osób zakonnych i stowarzyszeń świeckich oraz biorąc pod uwagę duży wpływ duchowości św. Faustyny w różnych częściach świata. †

Zastanawiać się nad kapłaństwem zacząłem mając 15 lat. W ten czas spotykałem ludzi nieszczęśliwych i kalekich. Na ich widok serce mi ściskało, i do głowy przyszła mi taka myśl: gdybym był kapłanem, to mógłbym im pomóc. Potem zacząłem służyć do Mszy św. u ks. inf. Michała Aranowicza w kościele pobernardyńskim w Grodnie, ponieważ w moim kościele parafialnym franciszkańskim komitet zabraniał służyć do Mszy, żeby księdzu nie odebrali „zaświadczenie”.
    Potem poszedłem do wojska. Stało się tak, że służyłem obok kościoła, chodziłem przez płot do świątyni, przystępowałem do spowiedzi i uczestniczyłem we Mszy świętej, a w miesiącu maju zamiast kolacji prawie codziennie tam chodziłem. Miejscowy ksiądz patrzył na mnie z początku bardzo dziwnie, z podejrzeniem, ponieważ w tamte czasy było nie do pomyślenia, że będąc w wojsku radzieckim, gdzie panowała atmosfera wojującego ateizmu, żołnierz podczas zwolnienia nie włóczy się po mieście, lecz idzie do kościoła, aby się modlić. Wkrótce upewnił się, że jestem „w porządku” i już nie podchodził do mnie z dystansem.
    Po służbie w wojsku wróciłem do Grodna, znalazłem pracę. Lecz codziennie chodziłem na Mszę świętą. Lubiłem czytać czytanie i śpiewać psalm. Pamiętam, że czasami prosiłem kolegów, którzy mnie zmieniali w pracy, żeby przyszli wcześniej, i wtedy biegłem, żeby zdążyć na Mszę Świętą. †

Człowiek szukający miłości, nie znajdzie innego, cudowniejszego źródła niż Serce Boga-Człowieka. Z tego Serca na Kalwarii, włócznią przebitego, wypłynęła Krew i Woda. W tym geście miłosierdzia zostaliśmy obmyci i oczyszczeni z brudu grzechów. Wiele czasu minęło od tych pamiętnych wydarzeń, mnóstwo pokoleń tej ziemi odeszło ku wieczności, a niewyczerpane Źródło Bożej Miłości i Miłosierdzia bije i wciąż jest żywe. Płynie z niego ku nam niesamowity strumień Bożej miłości i wszelkich Jego łask.

Serce Jezusa zaspokaja potrzeby
    To Źródło Bożej Miłości może zaspokoić nasze ludzkie tęsknoty i pragnienia, a nasz niepokój i beznadzieję wchłonie w swój życiodajny strumień. Serce Zbawiciela – jest jedynym znakiem, pod którym ludzie odnajdują i mogą zaspokoić swoje najgłębsze pragnienia, do których niewątpliwie należy pragnienie miłości i sensu życia. Jezus Chrystus nigdy nikogo nie odrzuca, a w Jego Sercu ratunek i pocieszenie odnajdzie każdy ufający Mu. †

W czerwcu kierujemy się ku Najświętszemu Sercu Jezusa, ponownie ucząc się, że miłość jest kosztowna, lecz także życiodajna. I oto ścieżki, którymi warto iść, aby pojęcie prawdziwej miłości w naszych umysłach nie zostało zachwiane.

1. Oddanie
   Medytując nad Najświętszym Sercem Jezusa, zdajemy sobie sprawę z tego, jak głęboka jest miłość Boga do nas. Jezus na krzyżu oddał się nam całkowicie, aby udowodnić swoją miłość do nas, i każdego dnia kontynuuje to w Ofierze Mszy Świętej.
    Tak, Jezus daje nam swoje serce za każdym razem, gdy przystępujemy do Komunii, a jedyną rozsądną rzeczą, jaką możemy zrobić, to oddanie Mu w zamian naszych serc. Jednym z pięknych sposobów, by to zrobić, jest poświęcenie siebie Najświętszemu Sercu Jezusa. Akt osobistego poświęcenia znajdziemy prawie we wszystkich modlitewnikach, a także w internecie.
    Pozostaje tylko pobożnie go odmówić i ze wszystkich sił starać się żyć zgodnie z jego treścią. †

Za cały świat Każdego dnia o 13.00 czasu meksykańskiego Eduardo rozpoczyna w internecie transmisję swojej modlitwy w domu przed obrazem Matki Bożej. Dołączają do niego ludzie z różnych krajów. To nie tylko katolicy, lecz także wierzący innych wyznań chrześcijańskich, żydzi i wszyscy ludzie dobrej woli. Eduardo postawił sobie za cel zebranie co najmniej 50 tys. osób, aby modlić się na Różańcu w święto Matki Bożej Fatimskiej. W rezultacie modliło się ponad 200 tys. osób. Wspólne modlitwy nadal trwają. Każdy może się do nich dołączyć. †

Punktem wyjścia dla naszej podróży z Bogiem przez codzienność (zgodnie z tytułem rubryki) był temat tęsknoty i pragnienia ludzkiego serca szukającego Boga. Z zaspokojeniem tego pragnienia wiązały się refleksje na temat różnych form modlitwy, pogłębienie w szczególności duchowego doświadczenia niektórych wielkich świętych. Jednak epitety, które są zwykle dodawane do postaci świętych, aby wyrazić swój szacunek i miłość, mają również odwrotną stronę: oddalają one nas od naszego doświadczenia, podnoszą świętych na piedestale honoru, a tym samym prawda o ich życiu umyka z oczu. Przykłady ich duchowych zmagań pozostają niesamowite, przypominając wysokie ideały. Podczas gdy nasze życie duchowe wygląda zupełnie inaczej. Wygląda czy faktycznie takim jest? Idziemy czy stoimy w miejscu? Szukamy Boga, czy już znaleźliśmy sobie dogodną odległość do Niego? Co jeśli Bóg wyszedł szukać i wzywa, lecz nie rozpoznajemy Jego głosu? †

“Jezus oddał życie za ludzi, aby każda owca została zbawiona. Dlatego kapłan musi naśladować Nauczyciela, który nigdy nie zostawi swojego stada bez opieki.

O powołaniu
    Swoje powołanie odkrywałem stopniowo. Zawsze o tym myślałem, lecz poważnie zacząłem zastanawiać się o kapłaństwie w liceum. Martwiłem się, czy to będzie właściwa droga? Jednak, myśli przychodzą i odchodzą, a chęć pójścia za Chrystusem nie zniknęła. Więc po ukończeniu szkoły postanowiłem pójść drogą, do której wzywa Pan Bóg. Dużą rolę w rozpoznawaniu mojego powołania odegrali krewni i przyjaciele, którzy byli przykładem, zawsze pomagali i wspierali. Duże znaczenie miała również modlitwa, w szczególny sposób modlitwa rodzinna wraz z rodzicami. †

Uczestnictwo we Mszy Świętej poprzez transmisję online nie jest formą alternatywną ani rytuałem liturgii Kościoła, lecz przymusową miarą i pomocą, która w tych okolicznościach umożliwia wiernym utrzymanie życia duchowego i więzi ze społecznością Kościoła.
    Chociaż fizycznie nie jesteśmy obecni w świątyni, jednak duchowo łączymy się z tym, co się tam dzieje. †

Ojciec Święty Franciszek mianował nuncjuszem apostolskim na Białorusi chorwackiego hierarchę, arcybiskupa-nominata Ante Jozićia. Zastąpił na stanowisku arcybiskupa Gábora Pintéra, pochodzącego z Węgier, który został skierowany do służby dyplomatycznej w Hondurasie.

Arcybiskup Ante Jozić urodził się 16 stycznia 1967 r. w Trilju. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 czerwca 1992 r. w archidiecezji Splicko-Makarskiej. W 1995 r. rozpoczął studia przygotowujące do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. Od 1999 r. pracował w nuncjaturze apostolskiej w Indiach. Następnie, w latach 2003-2009, był sekretarzem nuncjatury w Rosji. W 2009 r. został radcą nuncjatury na Filipinach. †

Witaj, Mały Czytelniku! Prawdopodobnie już wiesz lub słyszałeś coś o Duchu Świętym. Czas Go bliżej poznać. Duch Święty – jest kimś niezrozumiałym dla naszego umysłu. Jezus porównał Jego wpływ na serce człowieka z lekkim powiewem wiatru: „Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha (J 3, 8).†

Urodził się w zwykłej rodzinie. Wcześnie stracił swoich bliskich. Dużo się uczył. Inspirował się, czytał i pisał. Marzył o zostaniu aktorem. Spóźniał się na zajęcia na uniwersytecie, ponieważ dużo się modlił. Nie posiadał osobistych rzeczy. Dzielił się wszystkim, co miał: ubraniami i butami. Spał bez poduszki. I choć podróż życia św. Jana Pawła II dobiegła końca, wierni nie przestają dowiadywać się o nim czegoś nowego. I to nowe jest inspirujące. Przykład świętego Papieża budzi pragnienie do życia.

Z każdym rokiem stajemy się trochę inni. .
    Mają na to wpływ różne doświadczenia, przeżyte wydarzenia, dokonany wybór, stosunek do wielu rzeczy itp. Proponujemy krótką podróż w czasie po różnych rocznicach narodzin Jana Pawła II. Jakim był, jak się zmieniał i dorastał. Może coś będzie dla państwa odkryciem.
    Якім ён быў, як змяняўся, сталеў… Можа, штосьці стане для вас адкрыццём. †