"Chcę Wam powiedzieć wszystkim, a zwłaszcza młodym: nie ustawajcie w modlitwie. Może to być nawet modlitwa bez słów. "

Papież Jan Paweł II – filozof, pisarz, poliglota (rozmawiał w 13 językach!).
    Przez ostatnie 450 lat – pierwszy następca św. Piotra spoza Włoch, ze wschodniej części Europy. Można go również nazwać politykiem, gdyż rządził krajem. I chociaż Watykan jest najmniejszym krajem na świecie, obowiązków z tego wynika nie mniej. Gdy było to możliwe, lubił incognito wyjeżdżać na narty w góry w pobliżu Rzymu… Skąd Papież czerpał ochotę i siłę, by prowadzić tak aktywne życie?
    W wielu programach telewizyjnych i wywiadach współpracownicy Ojca Świętego Jana Pawła II, jego przyjaciele i znajomi wspominają, że przykładał wielką wagę do modlitwy. Kardynał Konrad Krajewski, który obecnie jest jałmużnikiem papieskim, był przy Ojcu Świętym w ciągu siedmiu ostatnich lat. Przypomina, że Jan Paweł II często modlił się przed Najświętszym Sakramentem: „tam nabierał kolorów życia”. †

Wielu księży z diecezji grodzieńskiej obchodzą w 2020 roku okrągłe rocznice święceń kapłańskich.
    Świętując mniejsze lub większe jubileusze, uświadamiają sobie coraz bardziej, że to, co otrzymali od Pana Boga z biegiem lat staje się zwiększonym obowiązkiem pracy i poświęcenia.
    W dzisiejszym numerze gazety „Słowo Życia” księża-jubilaci opowiadają o początkach drogi kapłańskiej, podsumowując lata swojej posługi, a także mówią o intencjach modlitewnych, które noszą w swoim sercu w tym szczególnym dla nich roku.

Poruszając temat powołania, patrząc na to z perspektywy przeżytych lat, widzę, że Pan Bóg w swojej Opatrzności miał swój plan. W swoim czasie postawił na mojej drodze ś.p. ks. kan. Władysława Mieszczańskiego i przez jego serce, usta, a także przykład życia przemówił i zachęcił do pójścia drogą kapłaństwa. Nie mogłem oprzeć się wtedy jego słowom: „Spróbuj”. Na czym polega istota posługi kapłańskiej? Moim zdaniem, przede wszystkim na byciu z ludźmi. Trzeba kochać to i poświęcać swój czas dla innego człowieka. Także to nieustanne modlitwy, ponieważ kapłan, to ”mąż modlitwy”. A najważniejsze w modlitwie to słuchanie, by móc pozwalać Bogu, który powołał, działać i spełniać to, czego On chce: „Słuchaj...”, a „będziesz...”. †

Papież Franciszek
   Wiara jest krzykiem; nie-wiara jest tłumieniem tego krzyku, rodzajem „omerty” – zmowy milczenia. Wiara jest protestem przeciwko żałosnemu stanowi, którego przyczyny nie rozumiemy; nie-wiara jest poprzestawaniem na znoszeniu sytuacji, do której się dostosowaliśmy. Wiara jest nadzieją, że będziemy zbawieni; nie-wiara jest przyzwyczajeniem się do gnębiącego nas zła.
    W sercu człowieka istnieje silniejszy niż wszelkie argumenty przeciwne głos błagający. Głos, który wypływa spontanicznie, nikt go nie nakazuje, głos, który zastanawia się nad sensem naszego pielgrzymowania tu na ziemi, zwłaszcza gdy znajdujemy się w mroku: „Jezu, zmiłuj się nade mną! Jezu, zmiłuj się nad nami wszystkimi!”.
    Lecz czyż te słowa nie są wyryte w całym stworzeniu? Wszystko przyzywa i błaga, aby tajemnica miłosierdzia znalazła swoje ostateczne wypełnienie. Modlą się nie tylko chrześcijanie: współdzielą oni krzyk modlitwy ze wszystkimi ludźmi. Lecz można jeszcze poszerzyć ten horyzont: św. Paweł mówi, że całe stworzenie „jęczy i wzdycha w bólach rodzenia” (Rz 8, 22). Artyści często wyrażają ten milczący krzyk, który nurtuje w każdym stworzeniu i wyłania się przede wszystkim w sercu człowieka, ponieważ człowiek jest „żebrakiem Boga” (por. KKK 2559).

Fragment przemówienia podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 06.08.2020

☞ W Wadowicach (Polska) rozpoczęła się diecezjalna faza procesu beatyfikacyjnego Sług Bożych Karola i Emilii Wojtyłów, rodziców św. Jana Pawła II. Postulator procesu ks. prałat Sławomir Oder zaznaczył, że ich postacie są dobrze znane w Polsce i w wielu innych krajach, dlatego pierwszym krokiem do przyszłej beatyfikacji jest radosna wiadomość dla wielu wiernych na całym świecie. Uroczystą Mszę św. z tej okazji w miejscowym kościele odprawił metropolita krakowski arcybiskup Marek Jędraszewski. †

W związku z pandemią koronawirusa Kościół proponuje wiernym trzymać się razem online, aby dodatkowo nie być narażonym na ryzyko infekcji. Zamiast masowo gromadzić się w świątyniach, każdy może wirtualnie uczestniczyć we Mszy Świętej. I w okolicznościach, w których wszyscy się znaleźliśmy – jest to wybór w duchu chrześcijanina: odpowiedzialny i z troską o bliźniego.

Oczywiście, jesteśmy przyzwyczajeni do wielkości wnętrza kościołów, oddawania znaku pokoju parafianom, przyjmowania Ciała Chrystusa... I to wszystko dodaje nam pobożności. Jednak, Kościół –to nie kamienne lub drewniane ściany, lecz przede wszystkim poczucie bliskości Pana Boga, który mieszka w nas. A okres samoizolacji może przynieść dobre owoce – pokazać, jaka jest naprawdę nasza wiara. O stosunkach z Bogiem, a także o przykładach inicjatyw religijnych w trudnych czasach opowiadają wierni, którzy przez pewien okres preferowali praktyki religijne w wirtualnej rzeczywistości.†

Юбілей старэйшага
   ў Беларусі іерарха Яго Эксцэленцыя нарадзіўся ў Стараволі, што на Брэстчыне, у набожнай каталіцкай сям’і. Скончыў Рыжскую духоўную семінарыю, уступіў у Ордэн Братоў Прапаведнікаў (дамініканцаў). 3 чэрвеня 1984 года прыняў святарскае пасвячэнне. Служыў на Піншчыне.
    6 мая 1999 года папа Ян Павел II прызначыў яго тытулярны

Więcej: Z prasy katolickiej (211)