Chrystus zmartwychwstał! Alleluja!
    W Święta Zmartwychwstania Pańskiego z odnowioną wiarą i głęboką wdzięcznością pochylamy się nad niepojętą tajemnicą nieskończonej Bożej miłości.
    Z miłości do nas Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek, wziął na siebie grzechy całego świata, aby wszystkich nas, przybranych dzieci Bożych, raz na zawsze pojednać z Ojcem, bogatym w łaskę i miłosierdzie, a przez to otworzyć drogę do życia wiecznego. †

W obecnej sytuacji, gdy wielu katolików z obawy przed zakażeniem koronawirusem nie przystępuje do Komunii sakramentalnej albo nie ma możliwości osobiście nawiedzić świątynię, aby wziąć udział w Najświętszej Ofierze, można korzystać z Komunii duchowej. Czym ona jest? Jak prawidłowo ją „przyjąć”?

Komunia duchowa to łączność człowieka z Jezusem Eucharystycznym, realizująca się poprzez pragnienie przyjęcia Komunii sakramentalnej. Jednocześnie takie pragnienie opiera się na wierze ożywionej przez miłość. †

Witaj, Mały Czytelniku! Być może, już nie pierwszy raz, słyszałeś historię o tym, jak Archanioł Gabriel przybył do Najświętszej Maryi Panny i oznajmił jej, że urodzi Syna Bożego. To uroczyste wydarzenie nosi nazwę Zwiastowanie Pańskie i obchodzone jest w kościele 25 marca.

Аnioł został wysłany przez Stwórcę, aby objawić Jego wolę. Bóg postanowił spełnić dawną obietnicę, że wyśle swojego Syna, który wykupi cały świat od grzechu. Ojciec Niebieski robi to, ponieważ bardzo kocha człowieka. Syn Boży – Jezus – miał się narodzić na ziemi, a Maryja miała być Jego Matką. Z tą wiadomością anioł przyszedł do Maryi. Powiedział: „Raduj się, pełna łaski, Pan jest z Tobą” – co oznacza wielki szacunek od Boga. Maryja przyjęła wolę Pana Boga z pokorą i oddała Mu całe życie.
    W scenie Zwiastowania znajduje się cudowny przekaz o Bożej miłości. Trzeba tylko otworzyć swoje serce i zaprosić Jezusa do swojego życia, pozwolić mu zamieszkać w nas. Przezwyciężył On grzech, zmartwychwstał i teraz chce żyć w każdym ludzkim sercu. Musimy być otwarci, jak Maryja w czasie Zwiastowania, aby przyjąć wolę Boga w swoim życiu, ponieważ Wszechmogący najlepiej wie, czego potrzebujemy. Niech nam przypomni o tym następna historia. †

Małżeństwo pomiędzy wierzącą i niewierzącą osobami może przeżywać wiele trudnych sytuacji. Bywają one różne, poczynając od tego, że niewierzący współmałżonek sam nie chce uczęszczać na mszę, a kończąc tym, że uniemożliwia praktykowanie wiary osobie wierzącej.

W zależności od stopnia „utrudniania życia”, konsekwencje mogą być mniej lub bardziej bolesne psychicznie, albo nawet fizycznie. Najbardziej spotykanym problemem w takim związku jest brak więzi duchowej i porozumienia się. Z jednej strony wierzący współmałżonek stara się iść na ustępstwa, by uniknąć kolejnych konfliktów, a z drugiej – pragnie duchowego wzrostu, żyje więc w ciągłym wewnętrznym rozdarciu. Dlatego radzę wierzącej osobie szukać wsparcia w kościele, w rozmowie z kapłanem, podczas spowiedzi, modlitwy, w grupach parafialnych, a przede wszystkim przez czytanie Słowa Bożego. Konieczne jest nieustanne poznawanie Boga i wzmacnianie swojej wiary i życia, jako prawdziwego chrześcijanina, nie zważając na wszelkie przeciwności. †

Tegoroczny okres Wielkiego Postu przeżywamy w Roku św. Jana Pawła II.
    Nie sposób nie zajrzeć do dziedzictwa Papieża i karmić się przesłaniami, które kierował do nas przez cały pontyfikat, tak aby umacniać swoje serca.

Nawracać się do Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa
    W czasie Wielkiego Postu wszyscy powinniśmy ze szczególną uwagą patrzeć na Krzyż, aby na nowo zrozumieć jego wymowę. Nie możemy widzieć w nim jedynie pamiątki wydarzeń, jakie miały miejsce przed dwoma tysiącami lat. Powinniśmy rozumieć naukę Krzyża tak, jak on przemawia do naszych czasów, do dzisiejszego człowieka: „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” (Hbr 13, 8). W Krzyżu Zbawiciela wyraża się usilne wezwanie do nawrócenia: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 15). I to wezwanie powinniśmy przyjąć jako skierowane do każdego z nas i do wszystkich w sposób szczególny z okazji okresu Wielkiego Postu. Pamiętajmy również, że w liturgii wielkopostnych stacji, jak również w nabożeństwie Drogi Krzyżowej modlitwa kontemplacyjna prowadzi do zjednoczenia się z tajemnicą Tego, kogo Bóg posłał pokonać grzech, choć sam nie zaznał grzechu.
    Na wzór świętych każdy ochrzczony jest wezwany, aby wierniej naśladować Jezusa, który zmierzając do Jerozolimy, świadom nadchodzącej męki, wyznaje uczniom: „Chrzest mam przyjąć”. Tak więc wielkopostna droga jest dla nas posłusznym naśladowaniem Syna Bożego, który stał się uległym Sługą. †

O rosyjskich
    nowomęczennikach Na spotkaniu przewodniczący katolickiego Episkopatu Białorusi zwrócił się do obecnych z przemówieniem. Hierarcha przypomniał historię rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego rosyjskich nowomęczenników, u początków którego stał sam.
    Publikacja zawiera życiorysy arcybiskupa mohylewskiego Jana Czeplika i 14 innych ofiar reżimu ateistycznego. Wśród nich kapłani obrządku łacińskiego i greckokatolickiego, zakonnicy i świeccy. Autorem książki jest znany badacz i historyk ks. Krzysztof Pożarski. †

Szkoła św. Józefa daje fundament, na którym możemy budować życie chrześcijańskie. Postępując zgodnie z zasadami świętego, łatwiej nam będzie stać się świadkami Jezusa w codziennym otoczeniu, według własnego powołania. I zwyczajnie być szczęśliwym – w ziemskim i niebiańskim świecie.

Jak dobrze byłoby mieć kogoś, kto nigdy nie odmówi pomocy, kto będzie uważnie słuchał i zawsze wspierał. W rzeczywistości każdy z nas ma taką osobę – niepozorną, ale skuteczną. Milcząca postać z Biblii, bez obecności której nie można przedstawić całej wartości dziejów Ewangelii.
    19 marca wspominamy najważniejszego świętego, mającego szczególną łaskę u Boga – św. Józefa. Jego wdzięk dla wierzących wynika nie tylko ze szczególnych zasług u Najwyższego, ale także z doświadczenia zwykłych codziennych trudności. Dlatego chrześcijanie mają rację, gdy szukają jego patronatu w pewnych trudnych sytuacjach – spontanicznych i codziennych. Jego bliskość do nas jest oczywista, ponieważ z Pisma Świętego życie św. Józefa wydaje się najbardziej zrozumiałe dla zwykłego człowieka. Jest nam bliski w pracy, w niewiedzy o swoją przyszłość, w trosce o rodzinę oraz w wychowaniu dzieci. Tak jak my, św. Józef zarabiał na życie, opiekował się bliźnim, przenosił się z miejsca na miejsce i przeżywał drobne radości i lęki. Jednak, Józef zachował jedną odmienność: w każdej sytuacji postępował, jak prawdziwy Boży człowiek. I to daje każdemu z nas powód do refleksji i naśladowania go. †

Pokusy są obecne w życiu każdego człowieka. Doświadczając pożądliwości – doświadczamy i pokus.

Źródła uwodzenia
    Codziennie, przez niejeden raz jesteśmy kuszeni do grzechu i zła. Św. Augustyn mówi, że musimy ciągle wybierać między królestwem Bożym a szatana. Im bardziej ktoś postępuje na drodze chrześcijańskiego wzrostu, tym bardziej dotkliwe pokusy będą go nawiedzać. Nawet sam Jezusa był kuszony przez diabła na pustyni (por. Mt 4, 1-11; Łk 4, 1-13). Ewangelia podaje, że szatan, usiłował wystawić na próbę Jego synowską postawę wobec Boga. „Jezus odpiera te ataki, które jakby streszczają w sobie pokusy Adama w raju i Izraela na pustyni, a diabeł oddala się od Niego «do czasu» (por. Łk 4, 13)” (KKK 538). Męka Jezusa od trwogi konania w Getsemani, aż po szyderstwa faryzeuszy i wyrzut łotra na Golgocie jest ostatnim, najbardziej dotkliwym kuszeniem, jakiego doświadczył Chrystus, jako człowiek. Ojcowie Kościoła widzieli w tych uwodzeniach szatana odzwierciedlenie trzech pokus świata z Pierwszego Listu św. Jana (2, 16): pożądliwość ciała, oczu oraz pychę żywota.†

☞ Ojciec Święty zatwierdził temat kolejnego Synodu Biskupów, który odbędzie się w październiku 2022 roku. Będzie on brzmiał następująco: „Dla dobra Kościoła synodalnego – komunia, uczestnictwo oraz misja”. Decyzję podjęto na podstawie wyników konsultacji przeprowadzonych z konferencjami biskupimi, Synodami Wschodnich Kościołów, dykasterii Kurii Rzymskiej i radą wyższych przełożonych zakonnych. †

Papież Franciszek
   W sercu każdego człowieka, nawet najbardziej zepsutego i dalekiego od dobra, kryje się namiętne pragnienie światła. Nawet jeśli jest pod ruinami kłamstw i błędów, zawsze ma pragnienie prawdy i dobra, które jest pragnieniem Boga. To Duch Święty stwarza takie pragnienie: to On jest żywą wodą, która przemienia proch; to On jest powiewem Stwórcy, który dał nam życie.

Fragment przemówienia podczas ogólnej audiencji „telewizyjnej” w Watykanie, 11.03.2020

Żyć Ewangelią
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

Komisja ds. Duszpasterstwa Rodzin i Małżeństw
    1. Jakie formy działalności duszpasterskiej dotyczącej rodzin istnieją w Państwa parafii (proszę wymienić grupy czy towarzystwa)?
    2. Kto jest odpowiedzialny za duszpasterstwo rodzin (kapłan / siostra zakonna / osoba świecka)?
    3. Jakie kierunki działalności duszpasterskiej dotyczącej rodzin uważają Państwo za najbardziej potrzebne (młode rodziny, rodziny w wieku dojrzałym, związki niesakramentalne i in.)?
    4. Czy odbywa się w Państwa parafii przygotowanie do sakramentu małżeństwa (jeśli tak, to w jaki sposób)?
    5. Czy uważają Państwo za konieczne wykorzystanie w duszpasterstwie rodzin wykwalifikowanych osób? Kogo mogliby Państwo polecić?
    6. Jak Państwa zdaniem w rodzinie i przy kościele powinno się odbywać wychowanie dzieci i młodzieży, by w przyszłości zakładali rodziny chrześcijańskie?

25 marca Kościół katolicki na całym świecie będzie obchodził uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Mamy wyjątkową okazję, aby podziękować i zastanowić się nad życiem. Również w tym dniu można uroczyście przyjąć obowiązek duchowej adopcji dziecka, którego życie jest zagrożone. Istotą tego obowiązku jest to, że człowiek składa obietnicę, w ciągu 9 miesięcy, modlitwy za jedno poczęte dziecko, aby mogło się urodzić, nie stając się ofiarą aborcji.

W 2019 roku na Białorusi urodziło się 87 851 dziecko. Jest to historyczne minimum z okresu od 1945 roku. Jeśli mówimy o innym wskaźniku – liczba przerwanych ciąż, to wyniosła ona ponad 20 000. Jak ważne jest, aby być blisko kobiety, która planuje aborcję i znalezienie odpowiednich słów, takich, które do niej dotrą? Jak w mieście nad Niemnem walczą o prawo do narodzin dzieci? Rozważają eksperci, którzy nie są obojętni w kwestii ochrony życia poczętego. †

„Dziękujemy ci, kobieto, za to, że jesteś kobietą!”.
    Tymi słowami, pewnego razu, Jan Paweł II w swoim liście zwrócił się do pięknej połowy ludzkości.
    Rzeczywiście, nic nie może zastąpić uwagi, troski, wytrwałości i miłości, które niesie kobieta.
    Duch kobiecości jest również nieodłączną częścią Kościoła, która nadaje mu przytulność, szczególne piękno i moc.”

Z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet redakcja gazety „Słowo Życia” zaprasza czytelników do zapoznania się z niektórymi wiernymi Kościoła diecezjalnego, którzy czynią go wytrwałym i atrakcyjnym. †

Z niedowierzaniem rozeszła się w poranek 17 lutego bieżącego roku po całej diecezji grodzieńskiej, kraju i świecie smutna nowina, że w szczuczyńskim szpitalu zmarł młody kapłan. W wieku 35 lat po nagrodę do Pana odszedł ks. Paweł Borysiewicz... Ktoś powiedział: Jednak najbardziej zaskakuje ono gdy przychodzi nieoczekiwanie, w chwili nagłej i niespodziewanej. „Rozstanie – to coś, czego się boimy i staramy się do tego nie dopuścić, chociaż przychodzi zawsze”.. Niestety śmierć nikogo nie pyta, nie zapowiada wcześniej swojej wizyty. Jak złodziej przychodzi niechciana, nieoczekiwana i zabiera to, co miało dla nas ogromną wartość.

Skromny i sprawiedliwy
    Ksiądz Paweł posługiwał w kilku parafiach naszej diecezji. Najpierw jako wikariusz w parafii św. Józefa w Grodnie, parafii Matki Bożej Różańcowej w Raduniu i parafii św. Michała Archanioła w Oszmianie, następnie – administratorem parafii Bożego Ciała w Dworcu. I ostatnim miejscem jego posługi była Nowojelnia (dekanat Dziatłowo), gdzie pracował przez prawie 5 lat.†