Marian Skromblewicz z Odelska od dzieciństwa był związany z muzyką: mając 12 lat, po raz pierwszy zagrał na weselu, w ciągu ponad 30 lat kierował chórem i orkiestrą grodzieńskiego parku autobusowego i już od 20 lat sam tworzy instrumenty muzyczne.

Niezwykły człowiek
    Droga muzyczna pana Mariana rozpoczęła się w świątyni. Jako nastolatek przychodził do lokalnego kościoła, gdzie pompował powietrze do miechów organowych. „Nas, takich pomocników, organista miał z 10 osób. Silnik dla ogromnego instrumentu duchowego w tamtych czasach jeszcze nie wynaleziono, więc zmienialiśmy siebie nawzajem podczas Mszy św., po kolei wprawiając organy w ruch” – wspomina mężczyzna.
    Dziś instrumenty duchowe pan Marian sporządza swoimi rękami. Jego kolekcja składa się z wielu trąb i trąbek, rogów i rożków, fletów i okaryn. „W dzieciństwie do kościoła biegaliśmy wraz z kolegą Tadziem (dziś arcybiskup Tadeusz Kondrusiewicz – uw. aut), mieszkającym obok. Niedawno, gdy zobaczył całą moją ekspozycję instrumentów muzycznych, powiedział zdziwiony: «I to wszystko twoje?! Kiedyż zdążyłeś tyle wszystkiego zrobić?»” – z uśmiechem opowiada muzyk. †

☞ Ojciec Święty Franciszek zmienił nazwę Tajnego Archiwum Watykanu. Będzie odtąd się nazywało Apostolskie Archiwum Watykańskie. Ta decyzja została ogłoszona w motu proprio „L’esperienza storica”. „W związku z przemianami, jakie zaszły zarówno w języku, jak i we wrażliwości społecznej, historyczna nazwa może budzić błędne skojarzenia. Sugeruje, że jest tam przechowywana wiedza zarezerwowana dla nielicznych – zaznacza papież. – Jednak Tajne Archiwum Watykańskie zawsze było i stara się być w pełni temu przeciwstawne”. Instytucja przechowuje fragmenty kodeksów i tekstów, które znajdowały się w bezpośredniej jurysdykcji Biskupów Rzymu.†

Plany episkopatu Hierarchowie wybierali temat na przyszły rok duszpasterski w Kościele na Białorusi. Zdecydowano, że będzie on poświęcony św. Janowi Pawłowi II, a za jego hasło obrano słowa „Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Między innymi zatwierdzono tłumaczenie na język białoruski „Liturgii Godzin. IV tom. Okres Zwykły XVIII-XXXIV tygodnie”, zrobione przez Sekcję ds. Przekładu Tekstów Liturgicznych oraz Oficjalnych Dokumentów Kościoła przy KKBB. Episkopat kraju postanowił też przeprowadzić ogólnobiałoruski Dzień Życia Konsekrowanego, który odbędzie się 10 lutego 2020 roku w Grodnie.
    †

Późną jesienią, gdy noce stają się coraz dłuższe, większość z nas otwiera oczy na długo przed świtem, o zmroku. Zajęci własnymi sprawami nie zauważamy, kiedy rozpoczyna się dzień – poranek mija szybko. Jednak właśnie na początku dnia, jak też zanim się zabieramy do jakichkolwiek czynności, warto stanąć przed Bogiem, powierzając Mu tę drogę, którą mamy przejść.
    Poranne godziny, gdy dokoła jest jeszcze ciemno, gdy czujesz się niewyspany, oderwany od ciepłego przytulnego łóżka to wspaniały czas na osobistą modlitwę, podobnie jak kryzys życiowy, zmrok na duszy, przygnębienie, nieznane. Bóg jest obok w każdej porze, nawet jeśli nie widzimy ani jednego promienia światła – dosłownie i przenośnie. †

Uważam, że wszelkie trudności i cierpienia kleryk powinien przeżywać z Jezusem. Z miłością przyjmować swój krzyż i odważnie iść za głosem Zbawiciela.

O powołaniu
   Dla mnie osobiście powołanie jest bezgraniczną miłością miłosiernego Boga okazaną jako młodemu chłopakowi, który szukał swojej drogi życiowej. „Nie wyście Mnie wybrali, ale ja Was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał” (J 15, 16). Rozpoznawałem swoje powołanie podczas rekolekcji, regularnie organizowanych w grodzieńskim Wyższym Seminarium Duchownym, poprzez rozmowy z kapłanami, siostrami zakonnymi oraz osobami świeckimi, których Opatrzność Boża stawiała na mojej drodze, a którzy ukazywali mi żywą i głęboką wiarę. Dużo rozważałem nad tym tematem na modlitwie. Gorejące we mnie pragnienie naśladowania Chrystusa spotęgował wspaniały przykład proboszcza mojej rodzinnej parafii ks. prałata Antoniego Filipczyka.
    Jestem bardzo wdzięczny za okazane wsparcie na wybranej drodze rodzicom, bliskim, parafii. Niech Bóg wam wszystkim wynagrodzi! †

Хрыстос заснаваў толькі адну Царкву і горача маліўся аб еднасці сярод хрысціян.
Chrystus założył tylko jeden Kościół i gorąco się modlił o jedność wśród chrześcijan. Niestety, w historii chrześcijaństwa miały miejsce liczne podziały z powodu ludzkiej niedoskonałości. Tym nie mniej, istnieją pewne cechy, dzięki którym można odróżnić prawdziwy Kościół Chrystusowy.
1. Wieczność. Kościół powinien istnieć od założenia do dnia dzisiejszego. Nie może być ograniczony okresem czasu. Kościół posiada tę cechę. Mimo wyzwań i prześladowań trwa do dziś. †

Witaj Maleńki Czytelniku! Czy lubisz śpiewać? A czy wiesz, że patronką muzyki kościelnej oraz wszystkich muzyków jest św. Cecylia? Na obrazach nieraz jest przedstawiana jako męczenniczka z mieczem i różą w ręku obok instrumentu klawiszowego lub skrzypiec. Dziś chcę ci przybliżyć postać tej świętej.

Cecylia urodziła się w szlachetnej rzymskiej rodzinie. Już w młodości zrozumiała chrześcijańską mądrość duchową, więc sensem jej życia stała się służba biednym oraz chęć zachowania czystości i cnoty do śmierci. Niewielu wiedziało, że pod pięknym ubraniem nosi włosiennicę. †

Pierwsze dni listopada to możliwość, by zastanowić się nad przemijaniem życia i nieuchronną koniecznością śmierci, a także nad ostatecznym przeznaczeniem człowieka. Do tej refleksji zachęca nas atmosfera cmentarza, gdzie przychodzimy, by zapalić znicze, postawić kwiaty i wznieść do Boga swoje modlitwy w intencji bliskich zmarłych.

Dziś na łamach „Słowa Życia” opowiemy o niezwykle dzielnej osobie – śp. Genowefie Kozakiewicz. Kobieta posługiwała jako gospodyni u lidzkich kapłanów, zamordowanych podczas II wojny światowej. †

Żyć Ewangelią
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

W ramach I Synodu Diecezji Grodzieńskiej bp Aleksander Kaszkiewicz powołał Podkomisję ds. Śpiewu i Muzyki Kościelnej, wchodzącą w skład Komisji ds. Duszpasterstwa Liturgicznego i Życia Sakramentalnego. Obszarem jej zainteresowań jest wszystko to, co dotyczy śpiewu i muzyki w naszych świątyniach.
    Muzyka kościelna odznacza się świętością, czyli prawdą, pięknem formy oraz powszechnością. Nie może ona podlegać świeckim reminiscencjom i banalnym formom muzyki rozrywkowej. Repertuar wykonywany podczas Mszy św. powinien być zgodny z przepisami liturgicznymi, uwzględniać poszczególne części liturgii, odpowiadać okresowi liturgicznemu. ✝︎

Z nadejściem jesiennych chłodów częściej pada deszcz, niebo zasłaniają ciemne gęste chmury, dni stają się coraz krótsze – i wielu ludzi popada w stan przygnębienia. Czują się bardziej zmęczeni, smutni, zdenerwowani, apatyczni. Nie chce im się wstawać z łóżka w zimny poranek, tracą energię i entuzjazm do pracy. Ten stan określa się jako depresję sezonową, a właściwie sezonowe zaburzenie afektywne. Czym jest i jak z tym walczyć?

Skąd się bierze depresja sezonowa
    W ciągu wielu wieków życie człowieka było mocno związane z naturą. Wiosenne i letnie miesiące sprzyjały wzmożonej pracy, natomiast jesienią i zimą, kiedy przyroda zamiera, a dzień staje się krótszy, tempo życia także naturalnie ulegało ograniczeniu. Człowiek wpadał w lekki stan „uśpienia”, spowolnionego metabolizmu oraz zmniejszonej energii i przygotowywał się do przetrwania zimy. Rytmy przyrody i pory roku wyznaczały zatem jego codzienną aktywność. †

Papież Franciszek
   W naszych czasach, naznaczonych globalizacją, która powinna być solidarna i szanować specyfikę narodów, a zamiast tego nadal doznaje ujednolicenia i zadawnionych walk o władzę, podsycających wojny i rujnujących planetę, ludzie wierzący są wezwani do zaniesienia wszędzie, z nową energią dobrej nowiny, że w Jezusie miłosierdzie pokonuje grzech, nadzieja zwycięża lęk, braterstwo triumfuje nad wrogością.
    Chodzi o to, by odczuć silne wezwanie do działalności misyjnej wśród wszystkich ludzi i narodów, żyjących na marginesie tu, wśród nas. Właśnie od naszego braterstwa, wiary i miłości będzie zależała moc i impuls do działalności misyjnej. Żyć w braterstwie wyłącznie we własnym zamkniętym kole oznacza gasić Ducha, który jednoczy ludzi do głoszenia, że Chrystus jest naszym pokojem i w Nim zostaje przezwyciężony wszelki podział, jedynie w Nim jest zbawienie każdego człowieka i każdego ludu.
    Jest jeden niezbędny warunek, aby w pełni żyć misją – modlitwa. Żarliwa i nieustanna modlitwa zgodnie z nauczaniem Jezusa głoszonym również w dzisiejszej Ewangelii, w której opowiada On przypowieść o tym, że „zawsze powinniśmy się modlić i nie ustawać” (Łk 18, 1).
    Modlitwa jest pierwszym wsparciem ludu Bożego dla misjonarzy, pełnym miłości i wdzięczności za ich trudne zadanie głoszenia i dawania światła i łaski Ewangelii tym, którzy jeszcze jej nie przyjęli. Jest dziś dobra okazja, abyśmy zadali sobie pytanie: czy modlę się za misjonarzy?

☞ W Watykanie zaprezentowano elektroniczny różaniec. Nie tylko ułatwia on odliczanie kolejnych „Zdrowasiek”, lecz także proponuje bogaty materiał dydaktyczny, który uczy tej modlitwy. Aktywacja e-różańca odbywa się poprzez wykonanie Znaku Krzyża. Po zintegrowaniu się z aplikacją Click To Pray eRosary na smartfonie czy tablecie niezwykła bransoletka uruchamia audioprzewodnik z obrazkami i pedagogią, opracowaną, by ułatwić młodym uczenie się i zgłębianie modlitwy różańcowej.†

26 października przypada 106. rocznica narodzin dla Nieba bł. Celiny Borzęckiej. Wraz z córką Jadwigą założyła Zgromadzenie Sióstr Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa (zmartwychwstanki), co jest fenomenem w historii Kościoła. Jak stało się to możliwe? Pod jakim względem błogosławiona może być bliska każdemu wiernemu?

Gość numeru – s. Anna Helena Skalik CR z Rzymu (Włochy), która wraz z innymi siostrami organizuje pielgrzymki śladami bł. Celiny i jej córki Jadwigi. W wywiadzie dla „Słowa Życia” zakonnica opowiada o niezwykłej postaci założycielki wspólnoty oraz o dalszych losach jej rodziny. †

Jubileusz
   diecezji witebskiej
    Została założona 13 października 1999 roku przez papieża Jana Pawła II. Na terytorium diecezji działają trzy sanktuaria: w Brasławie, Szumilinie i Rosicy. Szczególne centrum pobożności maryjnej znajduje się w Udzielu. Obecnie diecezja witebska składa się z 94 parafii w 11 dekanatach, gdzie posługuje 89 kapłanów, a także 45 sióstr i 3 braci zakonnych. Liczba wiernych wynosi około 170 tysięcy osób.
    †

Dzięki nadzwyczajnemu postępowi w medycynie i psychologii, możemy lepiej interpretować stan i zachowanie własne, a także innych ludzi. Jednak wiara i religia nie wyłączają się nawzajem, wręcz przeciwnie – są znaczącymi elementami życia. Ta myśl zainspirowała mnie wraz pracownikami katolickiej poradni diecezji grodzieńskiej do stworzenia w „Słowie Życia” nowej rubryki „Dopomóc dobrą radą”.

Dzięki odpowiednim kwalifikacjom nasi specjaliści są w stanie pomóc lepiej rozumieć siebie oraz swoich bliskich. †