Żyć Ewangelią
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

Kościół realizuje misję uświęcania poprzez świętą liturgię, która polega na sprawowaniu kapłańskiego urzędu Pana Jezusa. Dobrze przeżyta Msza św. jest źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego. W niej głosi się i celebruje misterium Chrystusa, o istocie którego wierni powołani są świadczyć w świecie.
    Zagadnieniem, którym zajmuje się Komisja ds. Duszpasterstwa Liturgicznego i Życia Sakramentalnego jest szeroko rozumiana liturgia Kościoła, w sposób szczególny lokalnego – grodzieńskiego. Podczas swoich obrad członkowie komisji skupiają uwagę na ukształtowanej liturgii w parafiach, sprawowanych sakramentach i sakramentaliach. Ich celem jest uwrażliwienie wiernych na to, że każdą celebrację trzeba starannie przygotować zgodnie z księgami liturgicznymi. Zadanie to należy przede wszystkim do duszpasterzy i parafialnego zespołu liturgicznego. ✝︎

Papież Franciszek
   Każdy z nas jest misją w świecie, ponieważ jest owocem Bożej miłości. Nawet gdyby ojciec i matka zdradzili miłość kłamstwami, nienawiścią i niewiernością, Bóg nigdy nie wycofuje się z daru życia, od zawsze przeznaczając każde ze swoich dzieci do swego życia Boskiego i wiecznego (por. Ef 1, 3-6). †

W tym roku nasza parafia Opieki Najświętszej Maryi Panny w Dojlidkach (dekanat Ostrowiec) obchodzi sporo jubileuszy. 210 lat temu został zbudowany kościół, pochłonięty przez pożar podczas I wojny światowej. Minęło 90 lat od jego ponownego wzniesienia i poświęcenia oraz 30 lat od chwili zwrócenia świątyni katolikom po odbiorze jej przez władze świeckie. Do tego proboszcz parafii ks. Oleg Szpień świętuje 20. rocznicę święceń kapłańskich. Tyle okazji do radości!

Początki
    Kościół w Dojlidkach wzniesiono w 1809 roku jako filialny parafii Soły (do tego czasu owe ziemie były podzielone między solską i gudogajską parafią). Powstałą parafię przez dłuższy czas nazywano Daukszyską, zgodnie z nazwą lokalnego majątku, dopóki Daukszyszki nie złączyły się z sąsiednimi wioskami Wagisy i Dojlidki.
    Wiemy, że do 1859 roku przy kościele posługiwał ks. Justyn-Korwin Sakowicz (pochowany przy świątyni). Właśnie dzięki jego staraniom w Trokielach, gdzie bije cudowne źródło, wybudowano drewnianą kaplicę św. Jakuba. Do dziś w lipcu organizuje się tam fest ku czci świętego.
    W 1917 roku kościół w Daukszyszkach został spalony przez niemieckich okupantów. Wierni zaczęli gromadzić się na modlitwie w kaplicy na cmentarzu. W miejscu zniszczonej świątyni postanowiono wybudować nową, w stylu zakopiańskim. †

“Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela” – wypowiada kapłan w trakcie ślubu. A jednak co roku do sądów kościelnych trafia wiele skarg powodowych o orzeczenie nieważności sakramentu małżeństwa. Czy aby stało się ono możliwe, muszą wyrazić zgodę obie strony? Co się stanie, jeśli jeden z małżonków nie będzie pojawiał się na rozprawach? Na te oraz inne pytania odpowiada ks. kan. Cezary Mich, oficjał Sądu Kościelnego Diecezji Grodzieńskiej.

–Ks. Cezary, czym jest stwierdzenie nieważności małżeństwa?
    – Zgodnie z wykładnią Kościoła katolickiego nie można mówić o „rozwodzie kościelnym”, czy o rozwiązaniu małżeństwa przez rozwód.
    W świetle prawa kanonicznego dopuszcza się stwierdzenie nieważności małżeństwa kościelnego. Polega na określeniu, że związek nie został ważnie zawarty. †

☞ Papież Franciszek mianował biskupem pomocniczym diecezji kijowsko-żytomierskiej na Ukrainie ks. Aleksandra Jazłowieckiego. Do tego czasu ksiądz posługiwał jako kanclerz i moderator kurii diecezjalnej. Młody kapłan (40 lat) będzie jednym z pięciu najmłodszych biskupów katolickich na świecie. Jest tylko o trzy miesiące starszy od najmłodszego hierarchy – biskupa ukraińskiego Kościoła greko-katolickiego Piotra Łaza. Ciekawe, że wszyscy ci hierarchowie posługują na Ukrainie.†

Z Białorusi do Afryki Spotkanie stało się możliwe dzięki zaproszeniu arcybiskupa librevilleskiego Basile Mvé Engone SDB. W trakcie wizyty omówiono cechy wyróżniające gaboński Kościół, jego potrzeby, a także rozmaite drogi współpracy.
    Kapucyni posługują w Gabonie przez niecałe 20 lat.
    W ciągu tego czasu zakonnicy rozwinęli tam aktywne duszpasterstwo. Między innymi troszczą się o chorych, dbają o narodowe sanktuarium Matki Bożej Gabońskiej.†

Różaniec jest często nazywany bronią pozwalającą zwyciężać demony i przeciwstawiać się grzechom. Postrzega się go też jako szansę na zbawienie, gdyż bardzo skutecznie pomaga wybłagać dla duszy życie wieczne. W historii wielu świętych i błogosławionych odgrywał bardzo ważną rolę, mimo że jest to modlitwa niezwykle trudna.

Ochrona przed złem
    „Dajcie mi armię ludzi odmawiających różaniec, a zwyciężę świat” – powiedział kiedyś bł. Pius VII, podkreślając potęgę tej modlitwy. Moc Różańca nie jest abstrakcyjna, lecz całkowicie realna. Tak na przykład Franciszek – jeden ze świadków objawień Matki Bożej w Fatimie (Portugalia), został zbawiony właśnie za sprawą tej modlitwy. Maryja, zapytana przez chłopca, czy pójdzie on do Nieba, odparła: „Musisz odmówić wiele Różańców”. Pastuszek był posłuszny Królowej świata i regularnie się modlił. Różaniec może rozwiązać każdy problem. Jak mówiła sługa Boża s. Łucja, drugi świadek objawień w Fatimie: „Nie ma trudności, która nie zostałaby wyjaśniona przez tę modlitwę”. †

Z okazji 100. rocznicy opublikowania przez papieża Benedykta XV Listu Apostolskiego Maximum illud – dokumentu mającego rozbudzić w całym Kościele świadomość obowiązku misyjnego – Ojciec Święty Franciszek ogłosił październik bieżącego roku Nadzwyczajnym Miesiącem Misyjnym. Jako motto przewodnie zostały obrane słowa: „Ochrzczeni i posłani: Kościół Chrystusa z misją w świecie”.

Misje to temat, który dotyczy wszystkich wiernych. Każdy z nas powinien rozbudzić w sercu pragnienie głoszenia Ewangelii oraz przekształcenia swojej wspólnoty w rzeczywistość misyjną i ewangelizacyjną, pamiętając, że misje są „umiłowaniem Jezusa, a jednocześnie miłością do Jego ludu”. †

W księdze Dziejów Apostolskich została przytoczona pouczająca historia, która klarownie pokazuje naturę wróżbiarstwa. Chodzi o wędrówkę misyjną apostoła Pawła do miasta Filippii. Towarzyszył mu ewangelista Łukasz, który to prowadzi narrację: „Kiedy szliśmy na miejsce modlitwy, zabiegła nam drogę jakaś niewolnica, opętana przez ducha wieszczego. Przynosiła ona duży dochód swym panom” (Dz 16, 16). W tym fragmencie wyraźnie się mówi, że opętanie może przejawiać się również w pociągającej formie, poprzez przepowiednie, czyli proroctwa. „Ona to, biegnąc za Pawłem i za nami, wołała: «Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego, oni wam głoszą drogę zbawienia». Czyniła to przez wiele dni” (Dz 16, 17-18). Jak zareagował apostoł? „Paweł, mając dość tego, odwrócił się i powiedział do ducha: «Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, abyś z niej wyszedł». I w tejże chwili wyszedł” (Dz 16, 18).†

Witaj Maleńki Czytelniku! Niedługo rozpocznie się październik, który w Kościele jest miesiącem poświęconym modlitwie różańcowej. W tym czasie wierni gromadzą się razem, by wychwalać Matkę Bożą Różańcową i rozważać tajemnice Różańca św., opisujące ważne wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa i Jego Matki Maryi.
    Czy wiedziałeś, że modlitwa różańcowa może zmienić świat, szczególnie jeśli ludzie odmawiają ją razem? Wielokrotnie wypowiedziana z wiarą wpływała na losy narodów, zmieniała życie człowieka. Różaniec może działać cuda! †

Mamy już za sobą lato. Tę porę roku nazywa się też nieraz „małym życiem”, gdyż jest wypełniona najróżniejszymi przedsięwzięciami, wydarzeniami, znajomościami. Z powodu tej intensywności czasami można się zgubić i niespodziewanie uświadomić, że nie udało się w końcu rzeczywiście odpocząć: w głowie tysiące trudnych przemyśleń, a w sercu brak lekkości. Jako chrześcijanie powinniśmy pamiętać, że zawsze mamy możliwość odnowienia sił w Bogu. Kościół w swoją kolej proponuje liczne warianty na spędzenie czasu wolnego w lecie. Czy katalog od Niebios może nie być atrakcyjny?

W dzisiejszym numerze „Słowa Życia” o swoim udanym odpoczynku opowiadają ci, którzy skorzystali z propozycji parafii.†

Żyć Ewangelią.
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

Kościół głosi Słowo Boże, aby Dobra Nowina o Zbawieniu rozszerzała się na wszystkie strony świata; sprawuje sakramenty, aby żywy Jezus przenikał ludzką codzienność; podejmuje posługę miłości (caritas) i świadectwo życia chrześcijańskiego, aby otaczać troską zwłaszcza tych, „którzy się źle mają” (Mt 9, 12). Podstawowym zadaniem, bez względu na czasy i okoliczności, jest otwieranie człowieka na osobiste spotkanie z Chrystusem, który jest „wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” (Hbr 13, 8). Kościół realizuje tę misję poprzez zorganizowaną zbawczą działalność, zwaną duszpasterstwem. Jego cel polega na skutecznym prowadzeniu ludzi żyjących „tu i teraz” do spotkania z Bogiem w wierze, nadziei i miłości. ✝︎

Pierwszą szkołą świętości jest chrześcijańska rodzina. Stanowi ona najważniejsze miejsce kształtowania charakteru i świadomości człowieka. Jako pierwsza uczy właściwego odniesienia do wiary – więzy jedności i miłości łączące jej członków inspirują do poszukiwania i otwierania się na Boga.
    Wielu córek i synów zostało ogłoszonych świętymi właśnie dzięki trzymaniu się wartości przekazanych przez wiernych Stwórcy rodziców. Poprzez wyniesienie ich na ołtarze Kościół ukazuje wyznawcom Chrystusa przykład do naśladowania, a także przypomina, że za wstawiennictwem świętych i błogosławionych można otrzymać pomoc i łaskę od Wszechmogącego.
    Niech przytoczone 10 historii staną się kolejnym dowodem na to, że rodzina to pierwsza szkoła świętości.

Święci Joachim i Anna
   – rodzice Najświętszej Maryi Panny
    Tradycja chrześcijańska opisuje rodziców Maryi jako małżeństwo dyskretne, ciche. Joachim i Anna byli bogobojni, utrzymywali bliską relację z Wszechmogącym. Swój majątek dzielili na trzy części: jedną przeznaczali na utrzymanie świątyni, drugą ofiarowywali ludziom potrzebującym oraz pielgrzymom, trzecią zaś zachowywali dla siebie.
    Wychowywali Maryję w łasce, którą była obdarzona przez Boga. Ponieważ babcia i dziadek Chrystusa uczestniczyli w tajemnicy Wcielenia, dziś wszyscy dziadkowie są powierzani ich opiece. †

Papież Franciszek
   Jezus nie zaprasza nas do abstrakcyjnej miłości, eterycznej czy teoretycznej, zredagowanej na biurkach, do przemówień. Droga, którą nam proponuje jest tą, którą On sam przebył jako pierwszy, droga która sprawiła, że umiłował tych, którzy go zdradzali, niesprawiedliwie Go osądzili, tych, którzy go zabili. […] Jest to nakaz, który ma na celu czynną, bezinteresowną i nadzwyczajną życzliwość wobec tych, którzy nas skrzywdzili.
    Poprzez tę zachętę Jezus chce na zawsze położyć kres powszechnej praktyce – zarówno wczoraj jak i dziś – bycia chrześcijanami i zarazem życia według prawa odwetu. Nie można myśleć o przyszłości, budować państwa, społeczeństwa opartego na „sprawiedliwości” przemocy. Nie mogę podążać za Jezusem, jeśli system, który promuję i którym żyję, to „oko za oko, ząb za ząb”.
    „Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie!” (Łk 6, 31) – co oznacza miłować się nawzajem, pomagać i pożyczać, nie oczekując niczego w zamian. […] Chodzi o postawę, która nie jest postawą ludzi słabych, ale silnych, postawą mężczyzn i kobiet, którzy odkrywają, że by czuć się ważnym nie jest konieczne znęcanie się, poniżanie lub uciskanie – wręcz przeciwnie. Taka postawa jest proroczą siłą, której nauczył nas sam Jezus Chrystus, […] wskazując, że właściwą drogą jest służba.

☞ Papież Franciszek przekazał pozdrowienie organizatorom i uczestnikom XXV Międzynarodowego Kongresu Duchowości Prawosławnej na temat „Powołani do życia w Chrystusie”. Zgodnie z tradycją forum odbywa się we włoskim klasztorze w Bose. Jest to jedyne miejsce, gdzie gromadzą się przedstawiciele prawie wszystkich Kościołów prawosławnych.
    W specjalnym telegramie Ojciec Święty zachęcił wiernych do pogłębiania skarbów duchowych, które jednoczą katolików i prawosławnych, aby być przekonującymi świadkami Ewangelii i obdarzać ludzkość nadzieją w poszukiwaniu prawdziwych odpowiedzi.†