Od ponad 20 lat w Grodnie funkcjonuje Poradnia Katolicka. Jej działalność jest ukierunkowana na świadczenie pomocy osobom doświadczającym trudności w życiu osobistym, małżeńskim i rodzinnym. Specjaliści okazują wsparcie, m.in. w nawiązaniu lub pogłębieniu komunikacji między małżonkami, w rozstrzygnięciu trudnych spraw związanych z wychowaniem dzieci i młodzieży. W jaki sposób ludzie zaangażowani w poradnictwo służą podpowiedzią w kwestiach życia? Dlaczego w wielu sytuacjach poradnia jest miejscem pierwszej konsultacji? Na te oraz inne pytania odpowiada ks. Paweł Sołobuda, który duchowo opiekuje się poradnią.

– Ks. Pawle, czym się wyróżnia Poradnia Katolicka? Jakie są główne cele i zadania tej placówki?
    – Najważniejsze jest to „katolicka”. Dlaczego? Bowiem ogromnie się różni z poradnią, która tego wyrazu w nazwie nie posiada. Podam bardzo prosty przykład z własnego doświadczenia. Przychodzi do mnie małżeństwo z problemami. Mają za sobą 20 lat wspólnego życia, trójkę dzieci. Psycholog w poradni państwowej zalecił im się rozejść albo znaleźć sobie kochanków. Są to ludzie wierzący, więc byli w szoku, gdy to usłyszeli. W poradni katolickiej nigdy nie otrzyma się podobnej rady! W naszej placówce pracują ludzie, którzy dbają o życie duchowe. Widzimy więc, że podejście do okazywanej pomocy znajduje się na zupełnie innym poziomie. Nasz cel – pomóc człowiekowi radą opartą na wartościach religijnych, a także profesjonalną terapią. †

25 lat w drodze „Od dnia, kiedy zostałam cudownie uzdrowiona, postanowiłam, że będę wędrować do świętych miejsc chrześcijaństwa. Więc od 70. roku życia, co roku przez trzy miesiące kroczę w pielgrzymce – opowiada pani Emma. – Pierwszym sanktuarium, które odwiedziłam, było Lourdes. Potem Fatima. Dziś kolej na Częstochowę. Pomyślałam, że ostatnie owoce mojego życia chcę przynieść Matce Bożej: modlitwę o pokój na świecie, za kapłanów i za młodzież. To są najważniejsze intencje, które możemy zawierzyć tylko Maryi”. W trakcie podróży do jasnogórskiego sanktuarium kobieta pokonała około tysiąca kilometrów. Jej znaki rozpoznawcze to pomarańczowa kamizelka, kij, kapelusz i różaniec. Ma przy sobie też nieduży wózek, w którym trzyma wszelkie rzeczy niezbędne w pielgrzymce. †

W rozważaniach o formach modlitwy nie da się pominąć modlitewną lekturę Pisma Świętego. Zgodnie z tym, co zostało powiedziane na początku Biblii, Bóg za pomocą Słowa stworzył wszystko. To samo powtarza Jan Ewangelista, nazywając Słowem Syna Bożego.
    Słowo zawarte w Starym i Nowym Testamencie staje się osiągalne również dla nas. Papież Benedykt XVI w adhortacji „Verbum Domini” zaznacza: „Słowo Boże leży u podstaw każdej prawdziwej duchowości”. To stwierdzenie zaprasza nas, by popatrzeć na własny stosunek do modlitwy Słowem Bożym. Czy moje życie duchowe stoi na trwałym fundamencie? Może rozważania biblijne wydają mi się niekonieczną ozdobą, „wyszukaniem” dostępnym wyłącznie dla wybranych?†

Biblia napisana prawie dwa tysiące lat temu pozostaje najpopularniejszym wydaniem wszystkich czasów. Proszę sobie wyobrazić, że jest drukowana nieustannie! Proponujemy uwadze czytelników listę ciekawostek o Piśmie Świętym.

1) W ciągu roku ludzie nabywają około 100 milionów egzemplarzy Biblii. Najdrożjsze edycje kosztują miliony (!) dolarów. Mimo to Pismo Święte jest najtańszą książką na świecie. Żadne wydanie nie ma tylu bezpłatnych egzemplarzy. †

Trzeba koniecznie podzielić te dwa wymienione zagadnienia: poświęcenie życia Bogu a ofiarowanie cierpienia za innych ludzi. Poświęcenie życia Bogu to droga podążania za ewangelicznymi radami czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, sposób doskonałego naśladowania Zbawiciela w Jego czynach (w Kościele jest obecne w różnych formach życia zakonnego). „Rady ewangeliczne, w ich wielości, są proponowane wszystkim uczniom Chrystusa. Doskonałość miłości, do której są powołani wszyscy wierni, nakłada na tych, którzy w sposób wolny przyjmują wezwanie do życia konsekrowanego, obowiązek praktykowania czystości w bezżenności dla Królestwa, obowiązek ubóstwa i posłuszeństwa. [...] Stan życia konsekrowanego ukazuje się zatem jako jeden ze sposobów przeżywania «bardziej wewnętrznej» konsekracji, która opiera się na chrzcie i polega na całkowitym oddaniu się Bogu. W życiu konsekrowanym wierni, za natchnieniem Ducha Świętego, decydują się w sposób doskonalszy iść za Chrystusem, poświęcić się umiłowanemu nade wszystko Bogu oraz, dążąc do doskonałej miłości w służbie Królestwa, głosić w Kościele chwałę świata, który ma przyjść, oraz być jego znakiem” (KKK, 915-916). †

16 sierpnia już po raz 27. wyruszy Ekumeniczna Piesza Pielgrzymka Białystok – Grodno – Wilno.
    Szlak do Matki Bożej Ostrobramskiej będzie przebiegał przez trzy państwa: Polskę, Białoruś i Litwę.
    W ciągu dziewięciu dni pątnicy pokonają ok. 300 km. Dla każdego będzie to czas modlitwy, refleksji, duchowej przemiany i radości spotkania z Chrystusem i Jego Matką w Duchu Świętym.

Czym pielgrzymka Białystok – Grodno – Wilno różni się od innych? Dlaczego warto podjąć trud i wyruszyć w drogę do Matki Bożej Miłosierdzia w Ostrej Bramie? Na te oraz inne pytania odpowiada ks. dr Łukasz Żuk, kierownik pielgrzymki ekumenicznej. †

Żyć Ewangelią
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

Ochrona zabytków sakralnych jest obowiązkiem zarówno całej diecezji, jak i poszczególnych parafii, osób duchownych i świeckich. Polega na trosce o stan pomników religijnych, a także na budzeniu świadomości społecznej o ich niepowtarzalnej wartości.
    Przedmiotem dyskusji Komisji ds. Dziedzictwa Kościoła Grodzieńskiego i Budownictwa Sakralnego są wartości religijne, historyczne, patriotyczne, naukowe i artystyczne diecezji grodzieńskiej. Składają się na nie świątynie, ich otoczenie, cmentarze, a także ruchome i nieruchome przedmioty służące kultowi religijnemu. ✝︎

Mimo sukcesów w dziedzinie naukowej Edyta Stein postanowiła wstąpić do klasztoru, by swoje życie poświęcić Bogu, którego odnalazła po długich latach poszukiwań i niewiary...

Tęsknota do prawdy
    Edyta Stein, później s. Teresa od Krzyża, urodziła się w 1891 roku we Wrocławiu (dziś Polska). Była 11. dzieckiem głęboko wierzących Żydów. W wieku dwóch lat straciła ojca. Od tego czasu troska o dużą rodzinę w całości przeszła na matkę, kobietę mądrą i mocno przywiązaną do tradycji swojego narodu.
    Będąc nastolatką, Edyta – osoba niezależna, o błyskotliwej inteligencji – porzuciła wiarę, w której została wychowana, gdyż nie dawała jej pewności Bożej opieki. Ta decyzja skłoniła dziewczynę do jeszcze bardziej gorliwego poszukiwania prawdy. Studiowała filozofię, fenomenologię, psychologię. Pracowała nad własnymi dziełami pod nadzorem najwybitniejszych umysłów humanistycznych tamtych czasów. Robiła karierę naukową, co dla kobiety wtedy było zjawiskiem dość rzadkim. †

Papież Franciszek
    Być zdolnym do współczucia – to jest klucz. To jest nasz klucz. Jeśli wobec osoby potrzebującej nie czujesz współczucia, jeśli nie wzrusza się twoje serce, to znaczy, że coś jest nie tak. Bądź czujny. Bądźmy czujni. Nie dajmy się wciągnąć w egoistyczną niewrażliwość. Prawdziwym obliczem miłości jest miłosierdzie wobec potrzebującego życia ludzkiego. W ten sposób stajemy się prawdziwymi uczniami Jezusa i w ten sposób objawia się oblicze Ojca: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36).
Fragment przemówienia przed modlitwą „Anioł Pański” w Watykanie, 14.07.2019 †

☞ Papież Franciszek spotka się z europejskimi skautami w ramach forum „Euromoot-2019”, które odbędzie się w Watykanie. Weźmie w nim udział około 5 tysięcy członków ruchu skautów w wieku od 16 do 21 lat. Program wydarzenia zawiera prezentację działalności skautów w okolicach Rzymu (Włochy), podczas której zaistnieje możliwość podzielić się swoim doświadczeniem, opowiedzieć o niepowtarzalnych tradycjach w różnych krajach. Oprócz tego uczestnicy spotkania zwiedzą miejsca związane z życiem słynnych świętych, a także będą mieli okazję do rozmowy z Ojcem Świętym podczas audiencji. †

Podczas tegorocznych uroczystości w diecezjalnym sanktuarium Matki Bożej Królowej Naszych Rodzin w Trokielach około setki małżeństw na nowo złożyło przysięgę życia w miłości, wierności i sumienności do samej śmierci. Inicjatorem odnowienia przyrzeczeń ślubnych wystąpił kustosz sanktuarium ks. Jerzy Biegański. W ten sposób kapłan i małżonkowie w Roku Rodziny, który przeżywamy w Kościele na Białorusi, pragnęli podkreślić znaczenie orędownictwa Matki Bożej.

Razem w codzienności, razem w wieczności
    W uroczystej ceremonii, której przewodniczył biskup pomocniczy diecezji grodzieńskiej Józef Staniewski, m.in. uczestniczyła rodzina Mikołajewych – Walery i Olga. Przed obrzędem małżonkowie wraz z córkami Leną, Poliną i Anną dali publiczne świadectwo wiary. „To świadectwo jest głównym znakiem obecności Maryi w naszym życiu – zaznacza pani Olga. – Na początku swej drogi duchowej w ogóle nie rozumiałam kultu Matki Bożej. Pamiętam, prosiłam Boga o pomoc, bym traktowała Maryję tak, jak On tego chce. †

Książę niebieskiego
   wojska Uroczystej Mszy św. z tej okazji przewodniczył ks. Jerzy Żegaryn – proboszcz parafii św. Michała Archanioła w Nowogródku. Przyjął figurę orędownika Kościoła na Białorusi, aby rozpocząć peregrynację po diecezji grodzieńskiej.
    Rzeźbę przywieziono sanktuarium w Gargano (Włochy), najznakomitszego miejsca objawień św. Michała Archanioła. Znajduje się tam jedyna świątynia, która nie została poświęcona ręką ludzką, gdyż uczynił to sam archanioł. †

Z Bogiem przez codzienność

W dwóch ostatnich artykułach dość uważnie przyjrzeliśmy się rachunkowi sumienia. Zaczęliśmy od klasycznej formy, zapoznaliśmy się z przeglądem dnia i modlitwą miłującej uwagi, ich cechami i etapami. Został nam do zrobienia jeden krok – musimy trochę się cofnąć, by zwiększyć przestrzeń obserwacyjną.
   Do Bożej Obecności przychodzę jako realny człowiek, a nie wymyślony bohater, który wszystko robi wspaniale, a do tego coraz bardziej się doskonali. Co można uznać za moją szczerość w relacji ze Stwórcą i Zbawcą? Wir słów i myśli czy milczenie? Uśmiech czy ukrytą w dłoniach twarz? A może wyrzeczenie się aktywnego badania siebie i proste trwanie przed spojrzeniem Boga, który bezgranicznie i bezwarunkowo mnie kocha? †

Według danych etnografów na Białorusi znajduje się około 200 cudownych źródeł. Woda z nich jest uważana za uzdrawiającą nie tylko dla ciała, lecz także dla ducha. Sądzi się, że może leczyć najróżniejsze choroby. Jedno ze źródeł – źródło św. Jakuba – leży we wsi Trokiele na Ostrowiecczyźnie.

L okalni mieszkańcy czerpali kojącą wodę ze źródła św. Jakuba od dawna. Samo miejsce też ma długą historię. „W 1820 roku przy źródle, znanym ze swej cudotwórczej wody, została pobudowana kaplica – opowiada Kazimierz Woronowicz, przewodniczący komitetu kościelnego parafii Dojlidki. – Co roku 25 lipca we wspomnienie świętego organizowano tam festy. Ta tradycja istniała do 1939 roku, a potem przyszły czasy ateistyczne. Najpierw zniszczono kaplicę, potem podczas melioracji zasypano miejsce, skąd biła kojąca woda. A propos, mechanizator, który na rozkaz władz zburzył źródlaną studnię, niedługo potem popełnił samobójstwo...”. . †

Czasami osoba chora nie zgadza się na kurację, pokładając ufność jedynie w wierze, która ma uzdrawiającą moc. „Jeśli przylgnę do Ciebie całą moją istotą, zniknie ból i smutek, i prawdziwe się stanie życie moje, całkiem wypełnione Tobą” (św. Augustyn, „Wyznanie”, 10, 28, 39). Jednak Biblia nie pochwala zachowania ludzi, którzy ignorują pomoc medyczną z powodów religijnych. Uzdrowienie przez wiarę nie może przeciwstawiać się profesjonalnej medycynie. W Piśmie Świętym mówi się jasno: „Sprowadź lekarza, bo jego też stworzył Pan, nie odsuwaj się od niego, albowiem jest on ci potrzebny. Jest czas, kiedy w ich rękach jest wyjście z choroby” (Syr 38, 12-13). Jezus również mówił, że „nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają” (Mt 9, 12). Biblia zachęca człowieka, by troszczył się o siebie i własne zdrowie.†