Olek i Piotrek mieszkali na jednej klatce schodowej ośmiopiętrowej kamienicy. Do szkoły chodzili do tej samej klasy. Po lekcjach chłopcy zawsze razem bawili się na podwórku.
    Pewnego razu Olek ujrzał w sklepie śliczny samochód na pilota. Bardzo się chłopcu spodobał, więc poprosił mamę, by mu kupiła tę zabawkę. Po kilku dniach, jadąc do domu na rowerze, spotkał rozradowanego Piotrka, który trzymał w ręku jego wymarzony samochód.
   – Skąd to masz? – zapytał zdziwiony Olek.
    – Twoja mama mi dała – odpowiedział Piotrek. – Możemy bawić się razem!
    Olek się zatrzymał i nie mógł wymówić ani słowa. Zabawkę, o którą tak prosił, mama sprezentowała Piotrkowi. †

Co roku w Gudogajach gromadzą się setki wielbicieli Matki Bożej w tajemnicy szkaplerza świętego. Wierni z zaufaniem w sercu i modlitwą na ustach wpatrują się w łaskami słynny obraz, dążąc do zjednoczenia z Bogiem przez wstawiennictwo Maryi.
    Tegoroczny fest jest szczególnie uroczysty, ponieważ w parafii obchodzi się 255-lecie konsekracji świątyni, 10. rocznicę poświęcenia Kalwarii Gudogajskiej oraz 5. rocznicę ustanowienia tu sanktuarium.

O pobożności szkaplerznej i rozwoju kultu Matki Bożej w gudogajskim obrazie opowiada o. Arkadiusz Kulacha OCD, były delegat prowincjalny ojców karmelitów bosych na Białorusi. †

Żyć Ewangelią
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

Chrystus poprzez swoje słowa oraz czyny objawił nam Boga, który jest bogaty w miłosierdzie. Z miłością pochylał się nad ludźmi doświadczonymi cierpieniem duchowym lub fizycznym. Zachęcał uczniów do naśladowania Wszechmocnego, mówiąc: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36). Jezus uświadomił nam, że posługa miłości wobec ubogich nigdy nie straci swojej aktualności, ponieważ „ubogich zawsze macie u siebie” (J 12, 8). Jest zatem rzeczą oczywistą, że I Synod diecezji grodzieńskiej nie może uchylić się od podjęcia refleksji nad dziełem charytatywnym. ✝︎

Pragnąc podkreślić znaczenie św. Marii Magdaleny dla Kościoła, Ojciec Święty Franciszek w 2016 roku postanowił, że jej coroczne wspomnienie obowiązkowe 22 lipca będzie posiadało w Kalendarzu Rzymskim stopień święta.

Św. Maria Magdalena jest postacią biblijną.
    Z kart Nowego Testamentu wiemy, że należała do grona najbliższych uczniów Jezusa, dzięki czemu była naocznym świadkiem większości wydarzeń związanych z paschalnym dziełem Zbawiciela. Obok Matki Bożej wiernie stała pod krzyżem, na którym zawisł Jezus Chrystus (por. Mt 27, 55-56; Mk 15, 40-41; J 19; 25-27). Jako pierwsza spotkała Mesjasza Zmartwychwstałego, by później oznajmić Dobrą Nowinę apostołom (por. Mt 28, 1-11; Mk 16, 1-8; Łk 24, 1-11; J 20, 1-18). Prawdopodobnie znajdowała się też wśród kobiet zgromadzonych z apostołami oczekującymi na obietnicę wylania Ducha Świętego (por. Dz 1, 14). †

Papież Franciszek
   Ewangelista Łukasz ukazuje trzy postacie – trzy przypadki powołania, które unaoczniają, czego żąda się od pragnących pójść za Jezusem, aż do końca, całkowicie.
    Pierwsza postać obiecuje Mu: „Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz” (Łk 9, 57). Wielkoduszny. Ale Jezus odpowiada, że Syn Człowieczy, w przeciwieństwie do lisów, które mają nory, i ptaków, które mają gniazda, „nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł wesprzeć” (Łk 9, 58). Wskazuje to na absolutne ubóstwo Jezusa. On bowiem opuścił ojcowski dom i zrezygnował z wszelkich zabezpieczeń, by głosić Królestwo Boże owcom zagubionym swego ludu. W ten sposób wskazał nam, że misja w świecie nie może być statyczna, lecz wędrowna. Chrześcijanin jest wędrowcem. †

☞ Watykańska Dykasteria ds. Świeckich, Rodziny i Życia podała tematy, wybrane przez Ojca Świętego Franciszka, na obchody Światowych Dni Młodzieży. Dwa najbliższe odbędą się w diecezjach, a kolejne – o charakterze międzynarodowym – będą miały miejsce w Lizbonie (Portugalia). Temat ŚDM na rok 2020 – „Młodzieńcze, mówię ci wstań” (Łk 7, 14), na 2021 rok – „Wstań! Uczynię cię świadkiem rzeczy, które widziałeś” (Dz 26, 16). W 2022 roku młodzi będą rozważać temat „Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem” (Łk 1, 39). †

26 lipca przypada liturgiczne wspomnienie świętych Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny, czyli dziadka i babci Jezusa Chrystusa. Ten dzień ma przypomnieć wszystkim, jak ważni są dziadkowie dla rodziny i społeczeństwa. Jest to wspaniała okazja do modlitwy w ich intencji oraz wyświadczenia starszemu pokoleniu szczególnej życzliwości.

   Uczą, wychowują, przekazują wiarę i miłość
    W jednej ze swoich homilii Ojciec Święty Franciszek przypomniał, że osoby starsze to ci, którzy zostawiają pewną spuściznę – przekazują wiarę, historię, doświadczenie i mądrość. Jak stare wino mają wewnętrzną siłę, by przekazać szlachetne dziedzictwo. „Seniorzy są dla młodych źródłem mądrości. Kiedy rodziców nie było w domu albo wyznawali dziwne ideologie, niegdyś głoszone przez politykę, właśnie babcie przekazywały wiarę” – stwierdza papież. Dowodem tego mogą być historie wielu dorosłych osób, które miały szczęście w trakcie najmłodszych lat cieszyć się przebywaniem w towarzystwie dziadków. †

W diecezji witebskiej
   nowy kościół Uroczysty obrzęd zrealizował biskup witebski Oleg Butkiewicz. Najpierw hierarcha pokropił wodą święconą ściany kościoła, a potem namaścił ołtarz świętym olejem. Po zasłaniu go obrusem rozpoczęła się Eucharystia.
    Na koniec uroczystości został podpisany dekret o poświęceniu świątyni. Wraz z ordynariuszem witebskim i proboszczem parafii ks. Aleksandrem Piwowarem podpisali się pod nim kapłani, którzy wcześniej pracowali w Bieszenkowiczach i byli obecni na uroczystości. †

Lato to czas pielgrzymek. Bez przerwy docierają do nas informacje, która pielgrzymka doszła na miejsce, która dopiero wyrusza.
    Wędrowanie do świętych miejsc jest czasem prawdziwie wiernej modlitwy. Jednak potrzebujemy do tego również komfortu fizycznego. Jak go zapewnić? Co warto wziąć ze sobą? Proponujemy krótki poradnik pielgrzyma.

Modlitewnik
    Wspólna modlitwa i śpiew podczas pielgrzymki są bardzo ważne, dlatego nie wolno zapomnieć modlitewnika, różańca oraz śpiewnika z repertuarem pieśni (najczęściej każda z pielgrzymek ma własny). †

Kobieta, która dowiedziała się, że spodziewa się dziecka, jest pełna radości i wzruszenia. Mogą ją niepokoić pytania: „Czy zostanę dobrą mamą?”, „Co powinnam ofiarować swemu niemowlęciu, by wychować je na szlachetnego człowieka?”. Odczuwać swego rodzaju zakłopotanie z tego powodu jest zupełnie normalne – przecież to taka odpowiedzialność!

Zatroszczyć się o odporność duchową
    Będąc w stanie nadmiernego zatroskania przyszłe matki mogą pochłaniać lektury o wychowaniu, szykować dla dziecka śliczne ubranko. Niektóre uczęszczają na specjalne kursy, radzą się koleżanek „z doświadczeniem”. Wszystko to, wiadomo, jest potrzebne. Jednak najważniejsze, co może uczynić kobieta już na etapie przygotowania do spotkania z niemowlęciem – ofiarować siebie i jego Bogu. †

Pewna wdowa miała małego synka, którego mocno kochała. Chłopiec nazywał się Andrzej. Kobieta dużo czasu poświęcała jego wychowaniu, ponieważ w życiu człowieka jest to bardzo ważne i konieczne.
    Od wczesnego dzieciństwa chłopiec wiedział, że trzeba pomagać nie tylko mamie, lecz także innym ludziom: chorej babci, samotnemu mężczyźnie w podeszłym wieku, młodszym kolegom, sąsiadom, przyjaciołom. Dla kogoś przyniesie wody ze studni, dla kogoś skoczy do sklepu czy apteki, zreperuje zabawki… Wszyscy lubili Andrzeja, gdyż był uczciwy i dobry. Jednak czasami, gdy nikt nie widział, chłopiec płakał, ponieważ jego tatuś umarł młodo. Kobieta, zauważając łzy na jego twarzy, próbowała pocieszyć syna na wszelkie sposoby. Pewnego razu powiedziała:
    – Kochanie, nie masz taty, ale masz mnie. Niektóre dzieci nie mają żadnego z rodziców i muszą mieszkać w sierocińcu. Więc nie grzesz przed Bogiem i przestań płakać. Oprócz rodzonego taty każdy człowiek ma Ojca Niebieskiego. Wszystko widzi, wszystko słyszy, wszystko wie. Jest to nasz Bóg. Dał nam ziemię, zasiedlił ją ptakami i zwierzętami, po czym stworzył człowieka i wytłumaczył, jak powinien się on zachowywać: troszczyć się o przyrodę, kochać ludzi i każde stworzenie, nikogo nie krzywdzić. I nie wylewać przesadnych łzy, lecz pomagać tym, komu jest trudniej. †

Lato to dobry czas na odpoczynek. Jednym kojarzy się przede wszystkim z wyjazdem nad morze, innym z podróżami po miastach i miasteczkach. Wielu Białorusinów od dawna wybiera rodzinne strony jako alternatywę dla wczasów za granicą. I nie ma w tym nic dziwnego: posiadamy piękne krajobrazy, bogatą historię. Nawiedzając katolickie świątynie, możemy ubogacić swoje spojrzenie na naszą niepowtarzalną architekturę. Dziś proponujemy ogląd miejsc, które rzeczywiście warto zwiedzić. Letni czas jest do tego wspaniałą okazją.†

Żyć Ewangelią
Komisja ds. Ekumenizmu i Dialogu Międzyreligijnego

Komisja Synodalna ds. Ekumenizmu i Dialogu Międzyreligijnego ma na celu promowanie jedności chrześcijan, podążając za wezwaniem naszego Pana Jezusa Chrystusa: „Aby byli jedno” (J 17, 21) – oraz szerzenie szacunku, pokoju i dialogu między religiami. Swoje zadanie komisja realizuje na czterech płaszczyznach:
    • naukowej – rozpowszechniając studium dokumentów dotyczących ekumenizmu i dialogu międzyreligijnego;
    • duchowej – zachęcając do zaangażowania się w dzieło modlitwy o jedność i szacunek pomiędzy chrześcijanami i przedstawicielami innych religii;
    • praktycznej – wprowadzając w życie to, co zostanie wypracowane na płaszczyźnie naukowej i duchowej;
   • współdziałania międzyludzkiego (na fundamentach rodzinnych, przyjacielskich i koleżeńskich) – podkreślając potrzebę ludzi dobrej woli, a także konieczność ruchu oddolnego od wierzących w Boga Jedynego.

Nieduże miasteczko Lubcza, co pod Nowogródkiem, w którym mieszka mniej niż 1500 osób, a katolicy stanowią zaledwie dziesiątą część wszystkich mieszkańców, od dawna przechowuje w sobie ogromną wartość chrześcijańską. Właśnie stąd zaczęła się szerzyć wiara w Jezusa na terytorium byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Tu została wzniesiona pierwsza katolicka świątynia oraz założone pierwsze łacińskie biskupstwo na naszych ziemiach.

Od domu do świątyni
    Wspólnota parafialna powstała w Lubczy w XIII wieku. Dookoła panowało jeszcze pogaństwo, a wyznawcy Chrystusa już gromadzili się na nabożeństwach w kościele, który znajdował się po lewej stronie od lubczańskiego zamku. A propos, był tam koronowany Mendog – pierwszy wielki książę litewski. Pałac zachował się do dziś, a świątynia zniknęła z powierzchni ziemi – została spalona podczas wojny trzynastoletniej (1654-1667).
    Od tamtych czasów lubczańska wspólnota katolicka doświadczała trudnego okresu „tułaczki”, który dobiegł końca właściwie dopiero 30 czerwca bieżącego roku. W tym dniu w Lubczy została poświęcona nowa świątynia. †

Papież Franciszek
    Duch Święty jest budowniczym komunii, jest artystą pojednania, który potrafi usunąć bariery między Żydami a Grekami, między niewolnikami a wolnymi, by stworzyć z nich jedno ciało. Buduje On wspólnotę wierzących, harmonizując jedność ciała i wielość członków. Sprawia, że Kościół rośnie, pomagając mu wyjść poza ludzkie ograniczenia, grzechy i wszelkie skandale.
    Duch Święty sprawia, że Bóg pociąga – uwodzi nas swoją Miłością i w ten sposób nas ujmuje, aby poruszyć historię i zainicjować procesy, przez które przenika nowe życie. Bowiem tylko Duch Boży ma moc humanizowania i uczynienia braterską każdą sytuację, poczynając od tych, którzy Go przyjmują.
Fragment przemówienia podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 19.06.2019 †