Żyć Ewangelią
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

W trudnym okresie po 1991 roku, gdy na terenie nowo powstałej diecezji grodzieńskiej brakowało prezbiterów, męskie i żeńskie zgromadzenia zakonne podjęły trud pracy duszpasterskiej i katechetycznej, co w dużej mierze przyczyniło się do odrodzenia Kościoła na naszych terenach. Posługa wielu zgromadzeń nadal ubogaca wspólnoty parafialne Grodzieńszczyzny. Zgodnie z charyzmatem swoich założycieli kontynuują one misję swoich poprzedników.

Papież Franciszek
   Jezus umiłował nas jako pierwszy, umiłował nas pomimo naszych kruchości, naszych ograniczeń i ludzkich słabości. To On uczynił nas godnymi Jego miłości, która nie zna granic i nigdy się nie kończy. Dając nam nowe przykazanie, prosi nas, abyśmy się wzajemnie miłowali nie tylko i nie tyle naszą miłością, ile Jego miłością, którą Duch Święty wlewa do naszych serc, jeśli błagamy Go z wiarą. W ten sposób – i jedynie w ten sposób – możemy miłować się wzajemnie nie tylko tak, jak sami miłujemy, ale jak On nas umiłował, to jest o wiele więcej. […] Ta miłość sprawia, że stajemy się nowymi ludźmi, braćmi i siostrami w Panu, i czyni nas nowym Ludem Bożym, Kościołem, w którym wszyscy są powołani, by kochać Chrystusa i w Nim miłować się wzajemnie.
    Miłość, która objawia się w krzyżu Chrystusa i do której przeżywania On nas wzywa, jest jedyną siłą, która przemienia nasze serce kamienne w serce z ciała; która czyni nas zdolnymi do miłowania naszych nieprzyjaciół i przebaczania tym, którzy nas skrzywdzili; która sprawia, że postrzegamy drugiego jako obecnego lub przyszłego członka wspólnoty przyjaciół Jezusa; która pobudza nas do dialogu i pomaga nam siebie wysłuchiwać i poznawać się nawzajem. Miłość otwiera nas na innych, stając się podstawą ludzkich relacji. Uzdalnia do przezwyciężania barier naszych własnych słabości i uprzedzeń, tworzy mosty, uczy nowych dróg, wyzwala dynamizm braterstwa.

☞ Papież Franciszek zezwolił na pielgrzymki do Medjugorja (Bośnia i Hercegowina). Wcześniej były one przez Kościół zabronione. Decyzja Ojca Świętego uwzględnia znaczny napływ osób udających się do Medjugorie i otrzymujących tam obfite łaski Boże. Jednak ten gest nie powinien być odbierany przez wiernych jako uznanie autentyczności rzekomych objawień, które nadal wymagają zbadania przez Kościół. „Należy unikać tego, by podobne pielgrzymki powodowały zamieszanie lub dwuznaczność w aspekcie doktrynalnym” – zaznacza tymczasowy rzecznik Stolicy Apostolskiej. †

Zesłanie Ducha Świętego można uważać za początek, narodziny Kościoła. Dopełnia ono objawianie się Boga ludziom. W Starym Testamencie ukazuje się Bóg Ojciec, później Stwórca posyła na świat Syna, który w ofierze za ludzkość umierana krzyżu, lecztrzeciego dnia zmartwychwstaje. Potem Duch Święty zstępuje na zebranych w wieczerniku apostołów, Maryję oraz niewiasty, obdarowująс ich licznymi darami. Innymi słowy, Zesłanie Ducha Świętego jest uczczeniem trzeciej Osoby Boskiej, posłanej na świat, aby to, co Ojciec stworzył, a Syn odkupił, zostało utwierdzone i uświęcone.
    Zesłanie Ducha Świętego uważa się też za jedno z najważniejszych świąt kościelnych. Mimo że jest to uroczystość ruchoma (data zależy od Wielkanocy), zawsze przypada w rozkwicie wiosny – w najpiękniejszej porze roku. Zapewne z tego powodu święto Zesłania Ducha Świętego ma też drugą, nie mniej popularną, nazwę Zielone Świątki. †

12 czerwca Kościół obchodzi wspomnienie 108 blogosławionych męczenników, ofiar II wojny światowej. Beatyfikacji tych osób w 1999 roku dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II. Biskupi, kapłani, klerycy, zakonnicy i zakonnice, a także wierni świeccy dowiedli swego bohaterstwa w najtrudniejszych czasach prześladowań i doświadczeń wiary. Wśród tych ludzi, którzy oddali życie za Chrystusa i bliźnich, znalazł się urodzony w Grodnie ks. Henryk Hlebowicz. W ciągu pewnego okresu posługiwał on w kilku parafiach okupowanej Białorusi, gdzie też zginął.

   Z zachwytem do oświaty i religii
    Ks. Henryk był znany jako człowiek niesamowicie inteligentny. Skończył wileńskie seminarium duchowne, kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Uzyskał stopień doktora teologii na Uniwersytecie Wileńskim i doktora filozofii po studiach na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu w Rzymie. Mimo bystrego umysłu i bogatej wiedzy pozostawał pokorny i skromny. „Dwa razy doktor, trzy razy dureń” – lubił żartować sam kapłan. Z zapałem zdobywał wiedzę, jednak nie po to, by zachować ją dla siebie, lecz po to, by dzielić się nią z innymi. †

29 czerwca o. Waldemar Słota, proboszcz parafii Przemienienia Pańskiego w Brzostowicy Wielkiej, obchodzi 25. rocznicę święceń kapłańskich. Jubileuszowa data to nie tylko powód do dziękczynienia za ów dar, lecz także okazja do refleksji nad wielkością i płynącymi z niego zobowiązaniami. W dzisiejszym numerze „Słowa życia”solenizant opowiada o swojej posłudze na niwie Pana.

– Mówi się często, że niezbadane są ścieżki Boga, którymi nas prowadzi. Jednych porywa do takiej lub innej posługi (kapłańskiej, lekarskiej, nauczycielskiej) stopniowo i spokojnie, innych raptownie i całkiem niespodziewanie. O. Waldemarze, w jaki sposób Ojciec rozeznał swoje powołanie i otworzył serce na wezwanie Pana?
    – To była długa, dość trudna, ale piękna droga. Po maturze skończyłem technikum i, mając 21 lat postanowiłem, że pójdę do seminarium, by rozeznać swoje powołanie, zrozumieć, czy właściwy szlak wybieram. Doznałem głębokiej przemiany: ukierunkowałem się na nowe życie, które stopniowo poznałem i wybrałem jako swoje, jako dar Chrystusa dla mnie. W wyniku w dniu 29 czerwca1994 roku abp Józef Kowalczyk włożył na mnie ręce i otrzymałem sakrament święceń kapłańskich. †

Muzułmanie
   przechodzą na
   katolicyzm Pisarz i historyk Jean-Francois Chemain, przygotowując publikacje naukowe zwraca uwagę, że byli islamiści często przechodzą na katolicyzm ze względu na nadprzyrodzone doświadczenia. „Wielu nawraca się pod wpływem widzeń, snów, cudów czy nieprawdopodobnych spotkań” – opowiada francuski pisarz. Jak wynika z badań, stosunkowo niewiele przypadków nawróceń ma miejsce pod wpływem tzw. współczesnej ewangelizacji i rozmów w stylu „Jezus cię kocha”. †

Z Bogiem przez codzienność

Niedawno w korytarzu dziecięcej szkoły muzycznej, czekając na syna, usłyszałam, jak nauczycielka mówiła do małej cymbalistki: „Prześpiewuj muzykę samej sobie. Zagrałaś nie tę nutę? Popraw się i graj dalej, nie zatrzymuj się”. Ciekawy obraz do rozważań. Rzeczywiście często „fałszujemy” w życiu, nie trafiamy w nuty, nie robimy pauz, nieuważnie słuchamy Kompozytora i Dyrygenta niewiarygodnej symfonii Wszechświata, w której mamy własne niepowtarzalnie brzmienie. Jednak aby poprawić błąd, trzeba znać swoją partię. Powinna ona dźwięczeć gdzieś wewnątrz, mimo zewnętrznego hałasu: melodia miłości do Boga i bliźniego. Sumienie pomaga odczuć fałsz i brak harmonii. Wystarczy tylko nie zagłuszać jego głosu w sercu, lecz przysłuchiwać się do podpowiedzi.
    I ta dobra chęć podprowadza nas ku cudownej formie modlitwy, którą jest rachunek sumienia. Na pewno wielu korzystało z niej przynajmniej z konieczności, podczas przygotowywania się do spowiedzi. Ale być może nawet wtedy nie w pełni, tylko po to, by policzyć grzechy i wady. Warto zdecydować się na codzienny rachunek sumienia, gdyż kryje się w nim wielki skarb duchowy.†

Gdy niektórzy katolicy z podejrzeniem podchodzą do spowiedzi świętej i mogą w ogóle zaniedbać swoje życie religijne, są też ci, którzy – natchnieni – z wielką powagą i ciekawością odbierają sakramenty wiary katolickiej. Przedstawicieli niekatolickiego wyznania często interesuje sposób otrzymania ulgi psychologicznej, gdy mogą opowiedzieć o swoich przewinieniach komuś innemu, oraz pocieszenia, gdy mogą usłyszeń słowa modlitwy odpuszczenia grzechów. Jednak czy ma prawo niekatolik stanąć w kolejce do katolickiego kapłana, by skorzystać z sakramentu pojednania?
    Odpowiedź na to pytanie można znaleźć w Kodeksie Prawa Kanonicznego, w którym bardzo przejrzyście mówi się o sakramentach Kościoła katolickiego. „Katoliccy szafarze udzielają godziwie sakramentów tylko wiernym katolikom, którzy też godziwie przyjmują je tylko od katolickich szafarzy” (kan. 844 §1). Tak więc aby godziwie przystąpić do sakramentu spowiedzi świętej u katolickiego kapłana, trzeba znajdować się w pełnej łączności z Kościołem katolickim, czyli być katolikiem.†

Witaj Maleńki Czytelniku! Na pewno w ostatnim dniu roku szkolnego wróciłeś do domu i pomyślałeś: „Nareszcie wakacje! Gdzie by się wybrać? Zasłużyłem na odpoczynek!”. Obstawiam, że ten czas każdy odbiera jako coś pozytywnego, przyjemnego. Spróbujmy sobie wyobrazić, co widzimy przed oczyma, gdy myślimy o wakacjach. Plaża i spokojne morze z pięknym zachodem słońca, palmy i tropiki, skały górskie, miasto o ciekawej architekturze, które planujemy zwiedzić... Co będziesz robił podczas odpoczynku? Łowił ryby, pływał w jeziorze, wspinał się na szczyt góry, poznawał miejscowość, opalał się, czytał, jeździł na rowerze? †

Lato to czas gorący, leniwy. Życie toczy się wolniej, niby w innym wymiarze. Odpoczywamy... I właśnie latem z łatwością zostawiamy Boga na uboczu. Czując się wolni i radośni, zapominamy o obowiązkach dobrego chrześcijanina. A Bóg? Bóg czeka.
    Św. Jan Bosko, który żył we Włoszech w XIX wieku, opiekował się ubogimi chłopcami. Gdy zbliżał się okres wakacji, starał się przekonać swych młodych przyjaciół o tym, by w wolnym czasie „Nie krzywdzili Boga i nie szkodzili własnej duszy”. „Gdy ojciec wyprawia swoje dzieci daleko – pewnego razu rzekł św. Jan Bosko – mimo pewności, że są posłuszne i wiedzą, jak się zachować, niepokoi się o nie, by nie zbłądziły, nie trafiły w nieprzyjemną sytuację. Tak mocno je kocha! Ja jestem tym ojcem, a wy – moimi dziećmi, które wkrótce porzucą swego ojca, wyjeżdżając na wakacje. I aby nie zdarzyło się nic złego, chcę dać wam kilka porad. Przede wszystkim pamiętajcie, że Bóg widzi was zawsze i wszędzie, również w chwilach odpoczynku i zabawy. Aby nie obrazić Pana, nie odejść od Niego, warto unikać kontaktu z gorszącymi ludźmi. Są to ci, którzy hańbią religię, mówią o niej źle, mają niedobre zamiary. Podczas wakacji powinniście znaleźć czas na niedzielną i świąteczną Mszę św., regularną spowiedź i Komunię św., a także na codzienną modlitwę poranną i wieczorną. Mimo wolnego czasu, którego macie teraz wystarczająco dużo, musicie walczyć z lenistwem. Troszczcie się o to, by nie stracić ani chwili!”.
    Przed rozpoczęciem wakacji św. Jan Bosko często powtarzał: „Trzeba wam czytać i się uczyć, ponieważ macie dobrą możliwość, by nadrobić luki powstałe w ciągu roku szkolnego. Lektura nie tylko jest rozrywką, lecz przede wszystkim uczy. Wakacje to również czas, by pomóc rodzicom. Pracują bez przerwy dla dobra rodziny. Przez pomoc w swoim wolnym czasie możecie im za to wynagrodzić... Polecałbym wam jeszcze tysiące innych rzeczy. Wszystko po to, byście przeżyli wakacje dobrze. Jednak zatrzymam się na jednej radzie, która zawiera w sobie wszystko, o czym chciałbym was prosić. Nie popełniajcie żadnego grzechu! Brońcie się jak przed jadowitym wężem. Jeśli się to wam uda, spędzicie dobre wakacje, wrócicie zdrowi i radośni, gotowi do rozpoczęcia kolejnego roku nauki i pracy. Zostawiam wam te słowa jak ojciec, który kocha swoje dzieci”.
    Drogi Maleńki Czytelniku! Ja również dołączam do porad tego wielkiego świętego i na koniec zamiast zadania pragnę podzielić się z Tobą niezwykłymi 10 przykazaniami na wakacje. Możesz wydrukować je sobie na dużym arkuszu papieru, aby zawsze były przed oczyma.
   
    10 przykazań na wakacje:
    1. Pożegnaj się ze swoimi rodzicami, ale nie z Bogiem.
    2. Nie zapomnij plecaka, włóż do niego modlitewnik i różaniec.
    3. Weź dobre buty, by podczas wakacji przyjść do kościoła.
    4. Rozmawiaj nie tylko z ludźmi, lecz także z Bogiem – często się módl.
    5. Poruszaj się kierowany kompasem i przykazaniami, wtedy się nie zgubisz.
    6. Zawsze miej pełny żołądek i nigdy puste serce – przystępuj do Komunii św.
    7. Załóż ciemne okulary, lecz nie zakrywaj się przed Bogiem.
    8. Nie zostawiaj śmieci na postojach, a tym bardziej w swojej duszy.
    9. Nie rzucaj po drodze kamienie, lecz uśmiechy.
    10. Po wakacjach zapisz się na katechezę, zaplanuj regularne spotkania z Panem Bogiem podczas Mszy św.

   Pamiętaj: od Bożych i kościelnych przykazań nie ma wakacji!

Djecezjalne Dni Młodzieży 2019

W dniach 6-8 maja w parafii św. Teresy z Avili w Szczuczynie odbyły się 26. Diecezjalne Dni Młodzieży. Na hasło tegorocznego spotkania obrano słowa: „Za przykładem Maryi będę służyć Panu”. Ten frazes kontynuował temat Światowych Dni Młodzieży, które miały miejsce w styczniu w Panamie pod dewizą „Oto ja, sługa Pana, niechże mi się stanie według słowa twego” (por. Łk 1, 38).

Ofiarując, otrzymujemy
    Spotkanie młodzieżowe zgromadziło ponad tysiąc osób z różnych parafii diecezji grodzieńskiej, a także z archidiecezji mińsko- mohylewskiej. Chłopcom i dziewczętom towarzyszyli ich duszpasterze, siostry zakonne i katecheci. O to, by zapewnić uczestnikom nocleg oraz wszystko, czego mogli potrzebować, dbało 60 wolontariuszy i 230 rodzin z miasta i sąsiednich wsi, które zgodziły się przyjąć u siebie młodych wiernych. †

Żyć Ewangelią
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

Do zadań synodalnej Komisji ds. Ekonomicznych i Struktur Diecezjalnych należy wewnętrzna organizacja lokalnego Kościoła. Przedmiotem obrad komisji są zagadnienia ujęte w projekcie roboczym dostarczonym przez sekretariat generalny Synodu. Główne tematy to finanse diecezjalne i parafialne, uposażenie osób duchownych i świeckich pracowników kościelnych oraz zarządzanie dobrami kościelnymi.

Papież Franciszek
   Jezus Chrystus jest naszą nadzieją, jest najpiękniejszą młodością tego świata. Wszystko, czego dotknie, staje się młode, staje się nowe, napełnia się życiem. On żyje i chce, abyś żył!
    Kiedy czujesz się stary z powodu smutku, urazów, lęków, wątpliwości lub porażek, Pan będzie przy tobie, aby znów dać ci siłę i nadzieję. [...] Niezależnie od tego, jak bardzo byś się oddalił, Zmartwychwstały jest obok ciebie, wzywa cię i czeka na ciebie, abyś zaczął od nowa.

☞ Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych obchodziła swe 50-lecie. Wraz z Kongregacją Kultu Bożego została założona przez papieża Pawła VI. Do 1969 roku sprawami kanonizacyjnymi zajmowała się Kongregacja ds. Obrzędów. Liczba procesów zapoczątkowanych przez nową organizację w ciągu ostatniego pół wieku jest większa niż w ciągu poprzednich 350 lat! Pozwoliło to naocznie podkreślić uniwersalny wymiar świętości w Kościele, niemający ani granic geograficznych, ani ograniczeń wiekowych. Obecnie Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych przewodniczy kard. Angelo Beccio. †

25-lecie ustanowienia diecezjalnego sanktuarium Matki Bożej Królowej Naszych Rodzin, 10-lecie koronacji cudownego obrazu, a także 220 lat od chwili wzniesienia lokalnego kościoła – te ważne wydarzenia obchodzi w tym roku parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Trokielach (dekanat Raduń). Jak miejscowi wierni przygotowują się do uroczystości jubileuszowych? Czym w ciągu całego roku żyje sanktuarium? Jakich starań dokłada się, by Trokiele były znanym centrum duchowym i turystycznym? Na te oraz inne pytania odpowiada kustosz sanktuarium ks. Jerzy Biegański.

– Ks. Jerzy, tegoroczne uroczystości ku czci Matki Bożej Trokielskiej odbędą się 12-13 lipca pod hasłem: „Maryjo, otul nasze rodziny!”. Dlaczego wybrano właśnie te słowa?
    – Maryja jest Matką, która słucha swoich dzieci, otula je opieką, pomaga nieść krzyż, razem z nimi się śmieje i płacze. Nigdy się nie wstydzi być z ludźmi, nie pogardza ich ziemskim, ograniczonym duchowo życiem i pokutami. †