Zdarza się, że dziecko płacze, gdy rodzice na przykład zabierają mu tablet, bo musi iść spać. Nie może rozpoznać gestu troski, nie rozumie wychowawczej konieczności tego czynu. Tak też my w swoim codziennym życiu nieraz trzymamy się czegoś błahego niby ostatniej deski ratunku.
    Gdy Jezus kroczy po naszych burzliwych wodach – nieuporządkowanych przyjaźniach, nieadekwatnym odpoczynku, niepohamowanej agresji – krzyczymy podobnie jak apostołowie w swej łodzi, ujrzawszy „zjawę” nad jeziorem. Wyjście poza swoją wizję, ze swej łodzi, jak to uczynił Piotr, oznacza próbę poszerzenia własnego światopoglądu. †

Dojrzałość. Co to jest? Czy można być dorosłym, ale niedojrzałym i przy tym szczęśliwym? Czy też bycie szczęśliwym oznacza bycie dojrzałym?

Słowniki elektroniczne podają następujące definicje dojrzałości: „Na okres dojrzałości przypadają najbardziej znaczące i ważne wydarzenia w życiu: zawiera się małżeństwo, kształtują się rodzinne relacje oraz obowiązki rodzicielskie; dobiega końca formacja indywiduum jako osoby, podstawowym wyróżnikiem której jest poczucie odpowiedzialności, troska o innych, zdolność do aktywnego udziału w życiu społecznym, skutecznego wykorzystywania swojej wiedzy, konstruktywnego rozwiązywania ważnych problemów na drodze ku najpełniejszej realizacji siebie”. „Stały – o człowieku: ukształtowany pod względem umysłowym i emocjonalnym”. †

☞ Ojciec Święty mianował Kamerlinga Świętego Kościoła Rzymskiego. Został nim kard. Kevin Farrell, prefekt Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia. Przed nim funkcję tę pełnił zmarły w lipcu ubiegłego roku kard. Jean-Louis Tauran. Kardynał kamerling odgrywa kluczową rolę po śmierci lub rezygnacji papieża. To on stwierdza i ogłasza jego zgon, niszczy pierścień rybaka i papieskie pieczęcie, a także zarządza Kościołem i Watykanem do czasu wyboru nowego Następcy Piotra. †

Poniemnie – unikalny region, gdzie w ciągu wielu wieków współistniały różne narody, wyznania, kultury, które pozostawiły po sobie liczne zabytki materialne. Dzieła sztuki, które zachowały się do naszych czasów, znajdują się w muzeach i religijnych placówkach Białorusi. Niektóre z nich zostały zaprezentowane w Sali Senatorskiej Nowego Zamku w ramach wystawy „Sakralne Dziedzictwo Poniemnia”. Jest to unikalna kolekcja przedmiotów kultu przedstawiających chrześcijańskie konfesje naszego kraju. Część ekspozycji składają okazy, historia których jest związana z działalnością sióstr brygidek w Grodnie. Proponujemy zapoznać się z najciekawszymi z nich.

Rząd apostolski „Chrystus, Maryja i 12 apostołów”
    Gdy zakonnice przychodziły na modlitwę do świątyni, zajmowały miejsce na chórze. Parapet chóru kościoła pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie zdobił rząd apostolski. Jeśli postawić wszystkie obrazy w jednym szeregu, łączą się one w płótno o około 8-metrowej długości. Te ikony oddzielały zakonnice od ludzi, znajdujących się na dole. Pośrodku płótna znajdują się Jezus i Jego Matka, a po bokach 12 apostołów. Ciekawe, że uczniowie Chrystusa zostali przedstawieni z symbolami, od których ponieśli śmierć. †

Otwarto
   proces beatyfikacyjny
   o. Pedro Arrupe Przebywając na misjach w Japonii, przeżył wybuch bomby atomowej. Aby pomagać poszkodowanym, w budynku nowicjatu organizował szpital polowy i samodzielnie opatrywał rannych.
Później już jako przełożony generalny Towarzystwa Jezusowego prowadził ten zakon drogą posoborowego odnowienia, skupiając uwagę na najbardziej uciskanych, szczególnie na uchodźcach. Dziś spora liczba wiernych jest inspirowana jego duchowymi dziełami, powierza się jego orędownictwu. Imię Pedro Arrupe noszą setki wspólnot, inicjatyw apostolskich i programów w całym świecie. †

Gdy mowa o świętych, o kim od razu myślimy? Na pewno o kanonizowanych osobach duchownych – o tych, którzy za swoją drogę życiową obrali pełnie oddanie się Bogu. Jednak nie jest to jedyny szlak prowadzący do świętości.
    Gdzie jeśli nie w rodzinie człowiek ma okazję do wzrastania w ofiarności i szlachetności? Miłość małżeńska doświadcza licznych prób: codzienność, nieposłuszeństwo dzieci lub niemożność poczęcia, niewierność, brak uwagi, gdyż woli się ją poświęcać przyjaciołom, pracy lub własnym inspiracjom. Jeśli mąż i żona są w stanie zachować rodzinę mimo trudności, świadczy to o ich odważnym trwaniu w miłości i łasce Bożej, którą otrzymali podczas sakramentu małżeństwa.
    Mamy szczęście żyć w czasach, w których Kościół oficjalnie potwierdza świętość małżonków, wprowadzając pojęcie „świętość obojga”. Początek XXI wieku odznaczył się zakończeniem procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego dwóch rodzin: Beltrame Quattrocchi i Martin.
    Ci małżonkowie własnym przykładem udowodnili, że życie w pełnej harmonii jest możliwe, a zwyczajność rodzinnej codzienności może się stać prostą ścieżką do Boga.†

Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego Msza św. jest ofiarą Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa, którą Zbawca ustanowił, by uwiecznić aż do swego powtórnego przyjścia ofiarę Krzyża, obdarowując w ten sposób Kościół wspomnieniem swej śmierci i zmartwychwstania. Innymi słowy, jest to główne wydarzenie z życia Jezusa, do którego wchodzimy, pokonawszy bariery czasu i przestrzeni.†

Witaj Maleńki Czytelniku!

У W tym numerze proponuję Ci poznać innego świętego – Kazimierza Królewicza. Na pewno możesz się zdziwić, w jaki sposób królewiczowi udało się zostać świętym. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że Królestwo Niebieskie osiągają prostaczkowie, którzy przeznaczają swe życie na służbę Bogu i ludziom. Jednak jest to naprawdę możliwe! Mimo że życie św. Kazimierza było bardzo trudne, że musiał podejmować ogrom najróżniejszych decyzji, wybrał dla siebie drogę świętości przez ascezę i post. Kim więc był ten niezwykły święty? Oto czego się dowiedziałam o nim z książki „Ufając Chrystusowi. Życiorys niektórych świętych”.†

27 stycznia w Panamie zakończyły się XXXIV Światowe Dni Młodzieży.
    Wzięło w nich udział 100 tys. katolików ze 156 krajów, w tym z Białorusi. Młodzi ludzie wrócili z dalekich stron do swoich domów z sercami rozpalonymi świadectwem wiary, ufając, że ŚDM wyda dobre owoce w ich rodzinach, środowiskach i parafiach. Jakie wydarzenia najbardziej utkwiły im w pamięci? Jakie słowa i gesty poruszyły ich serca?

    Podczas ŚDM w Panamie papież Franciszek skierował do młodzieży wiele ważnych słów. Wieczorem, gdy gromadziliśmy się razem, każdy dzielił się tym, co najbardziej zostało mu w pamięci. Mnie bardzo poruszyły słowa o tym, że nasza młodość to nie wczoraj, nie jutro, tylko dziś. Ojciec Święty zwracał na to uwagę wcześniej, ale sens tej wypowiedzi w pełni zrozumiałam właśnie w Panamie. †

Żyć Ewangelią Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

Młodość ma bardzo ważne znaczenie. Jest niejako fundamentem, na którym ma się oprzeć cała budowla życia człowieka; czasem, w dużej mierze decydującym nie tylko o jego przyszłości, lecz także poniekąd o wieczności. Młodzi działają dziś na „rynku” konkurujących ze sobą światopoglądów. Współczesny świat ma wiele zajmujących propozycji dla osób, które stawiają pierwsze kroki w dorosłe życie, natomiast „oferty" Kościoła są nieraz postrzegane przez młodzież jako nieatrakcyjne, a nawet przestarzałe. Starając się jakoś w tym świecie odnaleźć, młody człowiek często napotyka poważne problemy. Do wyjścia na dobrą drogę, potrzebuje autorytetów, przewodników, prawdziwych drogowskazów, które doprowadzą go do prawdy.

Rozważania Światowy Dzień Chorego

Choroba to trudne doświadczenie w życiu każdego człowieka. Jaki będziemy mieli stosunek do bliskiej osoby, gdy zaniemoże? Czy będziemy cierpliwi dla jej słabości? Kto stanie się tym przykładem, na którym będziemy się wzorowali? Jak będzie się zachowywał chory, gdy usłyszy straszną diagnozę? Jego reakcja w dużym stopniu zależy od temperamentu: choleryk zareaguje gwałtownie, flegmatyk powstrzyma emocje, a melancholik bardzo się zatrwoży. Jednak na szczęście człowiek to nie tylko biofizyka.

Wiara pocieszeniem w chorobie
    „Najczęściej pierwszą reakcją na diagnozę, która przewiduje długą lub nawet dożywotnią kurację, jest poczucie niesprawiedliwości: «Dlaczego?». Jest to naturalne. Ciekawe jest to, co się dzieje dalej – osoby niewierzące tracą siły i pewność. Wraz z tym zanika chęć walczenia, rodzi się złość na siebie samych oraz otoczenie. Człowieka pochłania rozpacz, w niczym nie widzi sensu, a to prowadzi do apatii” – zaznacza na podstawie własnych obserwacji psycholog Larisa Wołkowa, pracująca w Grodzieńskim Obwodowym Szpitalu Chorób Infekcyjnych. Kobieta podkreśla też, że reakcja na krytyczną sytuację osoby wierzącej jest inna. †

Papież Franciszek
   Wiemy, że ojciec kłamstwa, diabeł, zawsze woli lud podzielony i kłótliwy. Jest on mistrzem podziału i boi się ludu, którzy uczy się pracować razem. To jest kryterium służące odróżnieniu osób: budowniczych mostów od budowniczych murów. Budowniczowie murów, którzy sieją strach, próbują podzielić i zastraszyć ludzi. Natomiast wy chcecie być budowniczymi mostów. Uczycie nas, że spotkanie nie oznacza naśladowania jedni drugich ani tego, aby wszyscy myśleli jednakowo, czy też życia w taki sam sposób i powtarzania tych samych rzeczy – tak czynią papugi. Spotkać się to znaczy umieć czynić coś innego – wejść w kulturę spotkania. Jest to powołanie i zaproszenie, by mieć odwagę podtrzymywania razem wspólnego marzenia, do którego dążymy. I to nas nie przekreśla, lecz wzbogaca. Jest to marzenie wspaniałe, zdolne do zaangażowania wszystkich. Marzenie, dla którego Jezus oddał swoje życie na krzyżu, a Duch Święty zstąpił i naznaczył ogniem w dniu Pięćdziesiątnicy w sercu każdego mężczyzny i kobiety, w twoim i moim sercu, w oczekiwaniu, że znajdzie tam miejsce, by się rozwijać i wzrastać.
Fragment przemówienia podczas otwarcia ŚDM w Panamie, 24.01.2019  †

☞ W bieżącym roku 41 mln dzieci w 59 krajach trzeba zapewnić zapas czystej wody i wyżywienia, bezpieczeństwo, dostęp do edukacji i służby zdrowia. Informuje o tym najnowszy raport UNICEF dotyczący interwencji humanitarnych na świecie. Aby zrealizować ten cel, organizacja potrzebuje 4 mld dolarów. UNICEF sądzi, że obecnie najtrudniejsza jest sytuacja dzieci w Jemenie, Syrii i Demokratycznej Republice Konga. †

Po ХХХІV Światowych Dniach Młodzieży w Panamie delegacja z Białorusi, przedstawiająca nasz kraj na tym spotkaniu, miała czas na przemyślenie i krótki odpoczynek, a także na podziwianie malowniczych panamskich krajobrazów. Ks. kanonik Antoni Gremza, duszpasterz młodzieży diecezji grodzieńskiej, dzieli się myślami, które powstały po intensywnych wydarzeniach dwutygodniowego forum młodych.

Podobne spotkania są konieczne
    Pierwsza myśl, która się rodzi w sercu, sygnalizuje o tym, że takie spotkania są bardzo potrzebne młodzieży.
    Dążenie współczesnego społeczeństwa do integracji ma raczej charakter wirtualny. Globalizacja, a zarazem odrzucenie i alienacja nie dają człowiekowi dostępu do innych ludzi. Papież Franciszek bardzo często zwracał uwagę na prognozę izolacji wierzącej osoby w stosunku do Boga i bliźniego. Wszechmocny zawsze posyła nas do innych z pewną misją życiową, by pomóc pokonać współcześnie szerzące się odosobnienie. †

Wydaje się, że w katolickim odbiorze czystość najczęściej jest kojarzona z cielesnością, z seksualnością, w sposób szczególny, jak nieraz słyszymy, z czystością przedmałżeńską, czyli z powstrzymaniem się od seksu. Czy tak jest rzeczywiście? W samym akcie miłości cielesnej nie ma nic złego, podobnie jak w seksualności. Rozumienie czystości trzeba wyprowadzić poza kontekst ciała. Zaczyna się ona, jak każda dobra lub gorsząca sprawa, w umyśle oraz sercu, które później aktywują też nasze ciało.

Nieczystość – pragnieniem miłości
    Polski rekolekcjonista dominikanin o. Adam Szustak w jednej ze swoich konferencji wypowiedział ciekawą myśl: „Nieczystość jest formą szukania miłości, niezaspokojonym pragnieniem serca, żeby być kochanym, żeby był drugi człowiek, który okaże mi tę miłość w taki sposób, że mi wystarczy”. Jeśli człowiek odczuwa potrzebę czegoś, pragnie ją zaspokoić. A jeśli jest to zapotrzebowanie fundamentalne? Być kochanym to jedna z najbardziej podstawowych pragnień. †