Дарагая моладзь нашай дыяцэзіі!
   Ад усяго сэрца я запрашаю Вас на сёлетнія Дыяцэзіяльныя дні моладзі (з 7–9 мая) у Шчучын.
    Іх дэвізам былі выбраны для ўсяго Касцёла словы багатага юнака з Евангелля паводле св. Марка: “Настаўнік добры, што маю рабіць, каб здабыць жыццё вечнае?” (Мк 10, 17). Сутнасць пытання, якое задаў Езусу евангелічны юнак, няхай суправаджае Вас на працягу ўсяго дыяцэзіяльнага свята маладых ў Шчучыне. Дазвольце Хрысту, каб Ён праводзіў і быў для Вас найлепшым Настаўнікам на жыццёвых шляхах пошуку і росту. Паверце ў тое, што Ён зможа і сёння ў сваім Касцёле даць адказы на вашыя складаныя пытанні. †

9 красавіка б.г. госцем нашай рэдакцыі быў арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч. Карыстаючыся нагодай, я задаў мітрапаліту некалькі пытанняў, якія датычылі яго сустрэчы з Прэзідэнтам Беларусі і жыцця Касцёла ў Мінску.

- Пасля Велікодных святаў ксёндз-арцыбіскуп сустрэўся з Прэзідэнтам Беларусі. Ці гэта была Ваша першая сустрэча?
    - Не, гэта была ўжо трэцяя сустрэча. Першая ж адбылася ў 2008 годзе, другая – у 2009 г.
    - Хто быў ініцыятарам гэтай сустрэчы?
    - Прэзідэнт.
    - Дзе яна прайшла?
    - У катэдры ў Мінску.
    - Якая была яе мэта?
    - Прэзідэнт хацеў паглядзець катэдру. Ён цікавіўся, як мы адзначалі святы. Заўжды для такіх сустрэчаў мы падрыхтоўваем стэнды. А на гэты раз былі падрыхтаваны тры стэнды. Адзін з іх датычыў жыцця Касцёла: паломніцтвы, працэсія Божага Цела, Трыдуум, а таксама - Велікодныя святы. Другі стэнд быў прысвечаны дзейнасці Карытас і дабрачыннасці, што вельмі зацікавіла Прэзідэнта: яму мы прадставілі даныя аб тым, у якой ступені нашая дыяцэзія дапамагла людзям у мінулым годзе, а гэта была дапамога на суму звыш 200 тысяч еўра. Трэці стэнд быў прысвечаны выдавецтву “Pro Christo”. Пасля знаёмства з інфармацыяй, якая была адлюстравана на трох стэндах, прайшла нашая сустрэча. †

Умілаваныя ў Хрысце браты і сёстры! Чацвёртая Велікодная нядзеля з’яўляецца нядзеляй Добрага Пастыра, а таксама - Сусветным днём малітваў за святарскія і манаскія прызванні. Езус з’яўляецца добрым пастырам, які не ўцякае перад небяспекай. Таму я – не самотны, мая самотнасць і бездапаможнасць перад абліччам цяжкасцяў была пераможана і я магу з большым супакоем ісці па жыцці.Езус, адыходзячы з зямлі, запэўніў, што нас не пакіне сіротамі. Таму ён аставіў нам дапамогу, якая адпавядае маім жаданням: ксяндзы. Гэта яны ўмацоўваюць чалавека моцай Хрыста ў сакрамэнтах, дапамагаюць нам сустрэць жывога і сапраўднага Езуса ў св. Камуніі, паказваюць нам шлях сярод складанасцяў жыцця. Можа хтосьці скажа, што яшчэ не адчуў гэтага, не сустрэў такога святара. Сёння ж усклікніце, браты і сёстры, услед за папам Бэнэдыктам XVI: “Марыя, Маці Касцёла, беражы кожнае, нават самае меншае “зерне” прызвання ў сэрцах тых, каго заклікае Бог, каб яны былі бліжэй да Яго і пераймалі Хрыста. Няхай Марыя пасадзейнічае таму, каб гэтае “зерне” стала квітнеючым дрэвам са шматлікімі пладамі для дабра ўсяго Касцёла”. †

Ва ўсім свеце яшчэ можна пачуць радасны заклік: “Хрыстус уваскрэс!”, які нагадвае нам пра тое, што не так даўно мы адзначалі вялікую падзею ў гісторыі ўсяго чалавецтва: Змёртвыхпаўстанне Хрыста. У каталіцкім Касцёле прадаўжаецца Велікодны перыяд, падчас якога хрысціяне разважаюць пра Змёртвыхпаўстанне Пана, як і пра тое, што адбылося пасля гэтай падзеі. Кожны дзень гэтай пары нагадвае пра праўду, што Езус жыве і перамог смерць.

На працягу многіх гадоў чацвёртая Велікодная нядзеля адзначаецца як нядзеля Добрага Пастыра і пачынае ў Касцёле тыдзень малітваў за новыя святарскія і манаскія пакліканні. Згаданы тыдзень з’явіўся па ініцыятыве Паўла VI, які 23 студзеня 1964 г. пастанавіў, што адна з нядзеляў Велікоднага перыяду будзе прызначана для малітваў за прызванні да святарскага стану і манаскага жыцця. Асаблівае значэнне гэты тыдзень і нядзеля Добрага Пастыра набіраюць падчас году Святарства, калі ўвесь Хрыстовы Касцёл просіць Найвышэйшага Пастыра Езуса Хрыста аб шматлікіх новых і святых пакліканнях да святарскай службы. Аднак, каб зразумець тэалагічны сэнс гэтай нядзелі, трэба перанесціся на 2000 гадоў назад у той час, калі па зямлі хадзіў Хрыстус, як і ў перыяд жыцця першых хрысціянаў. †

Дарагія чытачы!

У адным з папярэдніх нумароў газеты “Слова Жыцця” мы прапанавалі Вам артыкул пра пачатак дзейнасці місіянерскага кружка ў нашай семінарыі. Тады было зазначана, што сустрэчы членаў нашага клерыцкага кружка адбываюцца два разы ў месяц ці раз у два тыдні. Падчас адной з такіх сустрэчаў мы вырашылі, што для кожнай чарговай сустрэчы члены місіянерскага кружка падрыхтуюць рэферат, які пазнаёміць слухачоў з сітуацыяй Касцёла ў пэўным місіянерскім краі. Сёння мы хочам абрысаваць Вам сітуацыю місіянераў у Афрыцы. Давайце пачнём з Кеніі.
    Кенія – дзяржава, якая ляжыць ва ўсходняй Афрыцы ля Індыйскага акіяна. Яна мяжуе з Эфіопіяй, Самалі, Суданам, Танзаніяй і Угандай. Тэрыторыя гэтай краіны складае 582 800 квадратных кіламетраў, што амаль у два з паловай разы перавышае тэрыторыю Беларусі. Звыш 3-х мільёнаў людзей яе насяляюць. Дзве трэція насельніцтва Кеніі – хрысціяне, а да каталіцкага Касцёла належыць кожны чацвёрты кеніец. 22 % насельніцтва складаюць прыхільнікі традыцыйнай рэлігіі, а 1\8 – ісламу. †

Божа, ад якога паходзіць усякае бацькоўства на небе і на зямлі. Ойча, які ёсць Любоў і Жыццё! Здзейсні так, каб кожная чалавечая сям’я на зямлі станавілася сапраўднай святыняй жыцця і любові для ўсё новых пакаленняў з дапамогай Твайго Сына, Езуса Хрыста.Няхай Твая ласка накіроўвае думкі і ўчынкі сужэнцаў да дабра іх уласных сем’яў і ўсіх сем’яў на свеце. Учыні, каб маладое пакаленне знаходзіла ў сем’ях моцную апору для сваёй чалавечнасці і яе развіцця ў праўдзе і любові. Здзейні, каб любоў, узмоцненая ласкай сакрамэнту Сужэнства, аказалася мацнейшай, чым усе слабасці і крызісы, цераз якія не раз праходзяць нашыя сем’і. Амэн.

Аднойчы мне задалі такое пытанне: “Як ксёндз ці клерык можа штосьці парадзіць ці дапамагчы сям’і, калі ў яго няма яе?” Я падумаў: “Праўда, што я, клерык, магу сказаць аб сям’і?” Але адразу ж адкінуў гэтую думку і адказаў: “Але ж я правёў у сям’і дзіцячыя і юнацкія гады. Я выйшаў з сям’і, каб рэалізаваць сваё жыццёвае прызванне ў сям’і Божага люду”. З-за гэтага пытання, а таксама з-за апошняга нашага паломніцтва ў Чанстахову на начное чуванне шэнштацкага руху, які ахоплівае выхаванне сем’яў, я хацеў бы падзяліцца з чытачамі сваім роздумам пра сям’ю. †

Валадар сярод нас, Хрыстэ!

Дарагія міністранты! Падчас Велікодных урачыстасцяў мы аддаёмся ўспамінам пра перамогу Хрыста над грахом і смерцю. Наш Настаўнік, Гаспадар жыцця, адкрыў усяму чалавецтву брамы неба, дзякуючы паўстанню з памерлых. Кожны чалавек можа стаць спадкаемцам Нябеснага Валадарства, калі толькі ён адкажа свайму Збавіцелю сваёй непахіснай верай і добрымі чынамі. Людская істота, а асабліва хрысціянін, прызвана ўжо тут на зямлі да святасці: “Будзьце святымі, бо Я – святы, Пан, ваш Бог!” – чытаем у адной з кнігаў Старога Запавету (Лев 19, 2).
    Ці магчыма ў XXI стагоддзі святасць? Каб адказаць на гэтае пытанне, я запрашаю Вас, дарагія сябры, да супольнага роздуму.
    Касцёл навучае, што святы – гэта чалавек, які любіць Бога звыш сваіх сілаў і згаджаецца з Яго воляй. Сучасны свет, развіццё цывілізацыі, пагоня за грашамі перашкаджаюць людзям імкнуцца да святасці. Сёння нам можа здавацца, каб стаць святым, трэба быць кімсьці выключным і мець дар ад Бога. Аднак гэта не да канца праўда. Ідэал святога змяніўся на працягу тысячагоддзяў. Несумненна, святымі былі наступныя асобы: св. Стэфан, св. Алексій, св. Францішак з Асыжу, нягледзячы на тое, што яны ішлі да Айца ў неба рознымі шляхамі. Яны былі святымі, бо святы – гэта чалавек, які згаджаецца з Божай воляй. †

Адкуль бяруць свой пачатак дні Моладзі? Дваццаць пяць гадоў таму 29-31 мая 1985 году ў Рыме адбылася Сусветная сустрэча моладзі, арганізатарам якой быў папа Ян Павел ІІ. Так Касцёл святкаваў Міжнародны год моладзі, арганізаваны ААН. Напярэдадні з’езду 8 снежня 1984 г. папа Ян Павел ІІ накіраваў пасланне да маладых людзей на Сусветны дзень міру. Святы Айцец запрасіў маладых у Пальмовую нядзелю ў Рым на Сусветную сустрэчу моладзі. На гэты заклік адказала 350 тысяч маладых людзей з 70 краінаў свету. Дэвізам гэтага вялікага форуму былі словы: “Госпада Хрыста асвячайце ў сэрцах вашых і будзьце заўсёды гатовыя абараніцца перад кожным, хто патрабуе ад вас адказу аб той надзеі, якая прабывае ў вас” (1 П 3, 15). З нагоды году Моладзі Папа Рымскі выпусціў у свет апостальскі ліст да моладзі. Гэта быў першы такога тыпу дакумент, скіраваны выключна да маладых людзей. Пасля Сусветнага дня моладзі ў Рыме Ян Павел ІІ вырашыў абвяшчаць, пачаўшы з 1986 году Сусветныя дні моладзі. †

Сотавы тэлефон у руках і дзіцяці, і пенсіянера – гэта рэальнасць нашага часу, з якой мы павінны жыць, з якой жывём. Адмовіцца ад яе ўжо немагчыма і няма сэнсу. Але жыць з ёй, аказваецца, не так проста. Чалавек прывыкае да новых тэхналогій, яны маюць над ім уладу. Сотавы тэлефон ператвараецца для нас і нашых сучасных постсавецкіх вернікаў у выпрабаванне і спакусу.
    У час св. Імшы у касцёле не-не ды раздаюцца званкі тэлефонаў. Хтосьці пачне мітусліва адключаць сігналы, хтосьці сагнецца і, схаваўшыся за спіны, прыглушаным шэпатам адказвае, а нехта накіруецца важна (ідучы цераз увесь касцёл) да выхаду і потым абавязкова захоча вярнуцца назад. І тут хочацца крыкнуць, унутрана паабураўшыся: ”Змілуйцеся, колькі можна! Мала таго, што ў грамадскім транспарце, у маршрутных таксі прыходзіцца выслухоўваць ці падслухоўваць пра працоўныя праблемы, пра чарговую серыю бразільска-мексіканскага серыялу, пра сямейныя скандалы – дык яшчэ ў храме!” Нашы “мабільныя” грамадзяне, узброеныя моднымі “трубкамі”, верагодна, не чулі пра этыкет у дачыненні да сотавага тэлефону. †

Прапануем вам вырабіць цікавыя мячыкі з крупаў і шарыкаў. Гэта вельмі карысныя рэчы для дзіцячых конкурсаў, гульняў і спартыўных спаборніцтваў. Да таго ж, гэтыя мячы проста прыемна трымаць і камячыць у руках - гэта добры сродак ад стрэсу.

Матэрыялы: для вырабу аднаго мячыка – два шарыкі, крупы – па выбару (грэчка, рыс, фасоль, гарох, проса), лейка і нажніцы. †

На працягу пэўнага часу навучанні Езуса, яго пасланні і памяць пра Яго жылі толькі ў вусным пераказе. Пасля паступовага адыходу апосталаў і пакалення відавочцаў пачаўся крызіс пераказу Добрай Навіны. Вучні апосталаў, прадаўжаючы іхнюю місію абвяшчэння, пачалі занатоўваць фрагменты вуснага пераказу. Такім спосабам з’явіліся першыя апісанні мукі і смерці Езуса, logia ці сентэнцыі, абвешчаныя Езусам, пераказы пра цуды, а таксама дыялогі.
    Агіяграфія пад уплывам Святога Духа старалася ўпарадкаваць гэтыя меншыя дакументы, кампануючы іх у большыя цэласнасці, згодна з акрэсленымі схемамі ў геаграфічным, храналагічным і тэматычным планах. Чатыры кананічныя кнігі Мацвея, Марка, Лукі і Яна назвалі Евангеллямі з-за вельмі сціслай лучнасці паміж гэтымі кнігамі і Езусам, Яго навучаннем, а таксама - паміж гэтымі падзеямі, абвяшчэннем апосталаў пра Хрыста і Яго пасланнем.
    Хоць раннехрысціянская традыцыя прыпісвае паасобныя Евангеллі канкрэтным асобам, аднак, у працэсе стварэння яны, як і творы, якія знаходзяцца ў каноне Старога Запавету, таксама мелі шмат ананімных аўтараў і ў рэшце рэшт дайшло да канчатковай рэдакцыі паасобных кнігаў як Старога, так і Новага Запаветаў. †

11 красавіка – нядзеля Божай Міласэрнасці

У гербе Яго Эксцэленцыі біскупа Аляксандра Кашкевіча змешчаны капялюш зялёнага колеру (знак надзеі), адмыслова ўкладзены шнур, і па 6 фрэнзляў (што ўказвае на біскупскую годнасць). Лацінскі крыж падкладзены пад шчыт. Гербавы шчыт гродзенскга біскупа аздабляюць наступныя элементы: карона (сімвал перамогі), літара “М” (усе справы біскуп аддае ў рукі Божай Маці) і Сэрца Езуса, з якога выходзяць два праменні (біскуп паказвае самую высакародную праўду пра сілу праменняў Божай Міласэрнасці, што яны могуць здзейсніць у нашых душах). Знізу шчыта размешчаны паўмесяц, які мае сувязь з Вастрабрамскай Божай Маці (абраз Вастрабрамскай Божай Маці заканчваецца знізу паўмесяцам, што з раннехрысціянскіх часоў з’яўляецца сімвалам Багародзіцы як Каралевы Нябёсаў). Знізу герб дапаўняе дэвіз біскупскай паслугі, напісаны на стужцы: “Jezu in Te confido” (“Езу, давяраю Табе”), які з’яўляецца адначасова ключом да інтэрпрэтацыі самога герба, а таксама заключаных у ім своеасаблівых прыярытэтаў пастырскай паслугі біскупа. †