Podczas tych uroczystości towarzyszyły mi uczucia wdzięczności Panu Bogu za nowego Orędownika, którym jest błogosławiony ks. Jerzy – Kapłan i Męczennik. Ta wdzięczność była spotęgowana obecnością tylu tysięcy ludzi pracy, którym towarzyszył modlitwą i głoszonym Słowem Prawdy bł. ks. Jerzy. Można powiedzieć, że w jakimś sensie oddał życie za klas robotniczy.

Najbardziej utkwił mi w pamięci moment beatyfikacji, wniesienie relikwii, za którymi w procesji szła Jego Matka. Jest ona wzorem modlitwy i zaufania Panu Bogu dla naszych matek w wychowaniu i cierpieniu dla dobra swoich dzieci.

Błogosławiony ks. Jerzy najpierw uczy nas, kapłanów, aby zło dobrem zwyciężać i głosić Chrystusową Prawdę, za którą został umęczony.

Dla ludu naszego jest przykładem zjednoczenia z Jezusem w chwilach radosnych, ale też w chwilach cierpienia, które przychodzi przez krzyż.

Szczególny Patron ludzi pracy

Dla nas, ludzi XXI wieku, postać nowego błogosławionego jest bogatym przesłaniem duchowym. Błogosławiony ukazuje nam, że obok miłości Boga, miłości bliźniego ma być umiłowanie swojej Ojczyzny, jej historii, kultury, języka...Duchowym przesłaniem dla każdego z nas są również dobrze znane słowa ks. Jerzego: „Zło dobrem zwyciężaj”.

Zauważyłem, że na beatyfikacji młodzi ludzie byli obecni ze swymi duszpasterzami, rodzicami i dziadkami. Ks. Jerzy może być przykładem dla współczesnej młodzieży, ale po pewnym uwrażliwieniu młodych ludzi i ukazaniu im tragicznych losów ludzi, stojących w obronie ludzkich i chrześcijańskich wartości.  Przykłady ludzi oddanych szlachetnej idei zawsze pociągały młodzież. Błogosławiony ks. Jerzy również, jako autentyczny świadek Ewangelii, może zostać przykładem poświęcenia dla tego, co jest piękne i szlachetne, a jednocześnie -  niezmierne trudne: podjęcia ofiary na rzecz dobra drugiej osoby i społeczeństwa. Chciałoby się mieć nadzieję, że dzisiaj coraz więcej młodzieży katolickiej opowie się za mottem życia błogosławionego ks. Jerzego: „zło Dobrem zwyciężaj!”

Po raz kolejny obdarzył nas  Bóg darem wolności i solidarności ludzkiej, jakim był i jest ks. Jerzy. Wolności nieco innej, aniżeli tej, co dzisiaj obserwujemy. Wolności wywodzącej się z miłości. Taki mały, a zarazem taki wielki, słaby fizycznie, ale wielkiego ducha, ks.  Jerzy nie bał się śmierci. W imię czego? - W imię wolności. Wolności jakiej? Bym nadal był zniewolony przez grzech i robił, co mi się chce, bo jestem wolny?  – Nie! Nie pozwólmy, by jego męczeńska śmierć poszła na marne. Nie dajmy się zwieść. Nie bójmy się choć trochę zaryzykować. On był odważny i tego właśnie nas uczy: bądź odważny w wierze.  Jakim będę jutro, co zrobię z darem wolności - zależy ode mnie.