Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Rubryka "Na skrzyżowaniu" wita Was. Dzisiaj, szanowni Czytelnicy, na naszej stronie przeczytacie majowe planowanie duchowego rozwoju człowieka. Zastanowimy się nad takimi zagadnieniami, jak rola rodziny w społeczeństwie, sposób myślenia, nieobojętność wobec bliźniego. Zapoznamy się także ze wstępem do proponowanej książki i znajdziemy sens w twórczości naszej młodzieży.
    Nie zapominajmy o tym, że dla Boga musimy zawsze znaleźć czas. Dlatego, niechaj przynajmniej jeden z punktów majowego planowania znajdzie skromny przytułek także w Waszym życiu. W tym pomoże nam wybrany cel miesiąca, który pokazuje niezbędność poczucia rytmu życia, poruszając się w wichurze trosk, pragnień i myśli.
    Powodzenia! Z Bogiem!

  Cytat z Pisma Świętego: "Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali" (J 13, 35)
    My, chrześcijanie, różnimy się od innych stosunkiem do bliźnich. Nie jesteśmy obojętni w stosunku do ich próśb, uczynków, myśli. Nie jesteśmy obojętni dlatego, że zachowujemy główne przykazanie Boże: kochaj Boga i bliźniego swego, jak siebie samego. Zgodnie z tym, otwiera się droga do świętości – główny cel życia każdego chrześcijanina. †

   Cel miesiąca: poczuć rytm życia
    To jest ważne. Jeśli idziesz w takt z życiem, możesz się uśmiechnąć złej pogodzie, pomóc bliźniemu w wirze swoich problemów. Tylko pod tym warunkiem masz wszystko rozłożone po pułkach. Jesteś w dobrym stanie ducha i zadowolony z życia. Na wszystko masz czas i śpisz, ile należy.
    Jeśli nie ma rytmu, nie ma też tempa. Wtedy życie wydaje się nudne. Człowiek czuje, że pewne rzeczy robi automatycznie, a niektóre – nawet bez potrzeby.
    I chociaż muzyka w sercu każdego jest inna, rytm jest tym zasadniczym elementem, dzięki któremu instrument twojej duszy jest w stanie wykonać piękną melodię. Tylko ktoś stanowczo ustępuje, i wszyscy zamierają, a ktoś nieśmiało wysłuchuje życzeń innych i wykonuje melodię "na zamówienie".
   
   Przedmiot rozważań miesiąca: droga
   Sposób życia, sposób myślenia, sposób rozwiązywania problemów...
    Istnieje uzależnienie od wybranego kierunku, wyznaczonych zasad i punktów orientacyjnych. Jedni wybierają drogę morską – płyną z prądem, inni wykładają ścieżkę w lesie, ponieważ tam jest najbardziej urodzajna gleba. Jaki wariant podoba Ci się najbardziej? I czy zastanawiałeś się kiedyś, jakie ślady pozostawisz po sobie, do czego dąży Twoja świadomość na drodze myślenia i w jaki sposób próbujesz rozwiązać swoje problemy? W maju mamy czas do zastanowienia się.
     
Osoba miesiąca: św. Kamil de Lellis
    Kamil urodził się 25 maja 1550 roku w prowincji Włoch. Ojciec był wojskowym, chłopak zawsze chciał być podobny do niego. W młodym wieku Kamil służył w Wenecji, Hiszpanii, Afryce. W wojsku uzależnił się od gry w karty. W wyniku czego przegrał swój dobytek. Wkrótce po tym rozpoczął budowę klasztoru. Przeżył odnowienie duchowe i wstąpił do nowicjatu.
    Pewnego razu Kamil trafił do szpitala (rany, otrzymane w wojsku, dawały o sobie znać). Zobaczył tam stosunek do chorych i zechciał coś w tym zmienić. Po zastanowieniu się, postanowił całe swoje życie poświęcić służbie chorym. Pracując, dostał się na stanowisko kierownika, co pozwoliło mu wnieść pewne zmiany do specyfiki pracy szpitala. Na przykład, zamienić najemnych pracowników na wolontariuszy. Kamil de Lellis przyjął święcenia kapłańskie. W 1584 r. założył Stowarzyszenie Sług Chorych (w 1591 r. Towarzystwo podniesiono do rangi Zakonu).
    W ciągu całego życia Kamil de Lellis założył 14 placówek, gdzie pracowali ludzie ze zgromadzenia. Kamilianie, jak ich nazywano, troszczyli się o beznadziejnie chorych ludzi, aby znajdując się obok, móc ich pocieszać.
    W 1742 r. Kamil został beatyfikowany, w 1746 – kanonizowany. Kościół Katolicki wspomina św. Kamila 14 lipca.
    Do jakich Świętych modlić się w maju? Św. Stanisław (8 maja).

   Sprawa miesiąca: zachęcić bliźniego
   Wszyscy w jakimś stopniu jesteśmy od siebie uzależnieni. Ludzie żyją w społeczeństwie, dlatego kontakt, oczywiście, jest potrzebny. A komunikacja jest jednym z elementów stosunków międzyludzkich. Ten, kto jest człowiekiem spostrzegawczym, zwrócił uwagę na to, że osoby komunikatywne są zdolne do okazywania wpływu na innego człowieka. Dobrze, jeśli czynią to z korzyścią dla nas.
    Dlaczego my nie możemy spróbować? Kogoś należy wziąć za rękę, dodając mu pewności, komuś trzeba otworzyć oczy na oczywiste, a ktoś inny czeka na zachętę do dobrej pracy. Małe szturchnięcie – i zachęciłeś bliźniego do czegoś dobrego, przypomniałeś mu coś, zwróciłeś na coś uwagę.
   

    Książka miesiąca: "Ojciec Luigi Orione: Droga chrześcijanina"
   Robić dobro zawsze, robić dobro wszystkim, zła nigdy, nikomu" – od takich słów zaczyna się książka o życiu św. ojca Orione, włoskiego kapłana. "Żył ubogo po to, aby biednych uczynić bogatymi; żył w pokorze, aby porzuceni i pogardzeni znowu zdobyli swoją dobrą jakość; żył dla Boga, aby człowieczeństwo nie czuło chłodu samotności i ponownie otworzyło dla siebie radość braterstwa".
    Książka biograficzna zawierająca opisy fragmentów od samego dzieciństwa o. Orione do jego nauczania. Pełna zdjęć z życia, miejsc odwiedzanych przez ojca, ludzi, z którymi był związany. Przesiąknięta duchem świętości. Zawiera też modlitwy, obrazy Maryi, którą wychwalał o. Luigi Orione. Napisana w stylu krótkiej kroniki życia Świętego.

    Wiersz miesiąca: "Z Jego woli oddychamy", Maria Skierś
   Poznajemy twórczość naszej młodzieży:

    По воле Его мы дышим...
    По воле Его мы уйдем...
    Он сердца голос слышит,
    Он знает как мы живем.
    Он любит нас всем своим сердцем –
    За нас на крест Сына отдал.
    Он ждет, когда сами мы дверцу
    Откроем, чтоб ласки нам дал.
    Он – Пастырь, а мы – Его овцы...
    Он – Свет, а мы – Света лучи...
    Он свыше дарует нам ловкость
    И путь освещает в ночи.
    Он все нам проступки прощает
    И ждет покаянья слезу.
    Его милосердие не тает,
    На сердце оставив следы.
    Он дарит нам Духа Святого
    И вечную радость в раю.
    Испить из Истока Живого
    Стремись еще в жизни бою.
   (Wiersz został podany w języku oryginalnym)

    "Jego miłosierdzie nie ma granic. Cierpliwie czeka, kiedy wyrzekniemy się codzienności, zaprosimy Go do swego życia i otworzymy drzwi swego serca, a On swoją krwią ocali wszystkie rany, oczyści serce i napełni je swą bezgraniczną miłością..." – pisze Maria.