Для сталых удзельнікаў Еўрапейскіх сустрэч моладзі, якія арганізуюцца экуменічнай супольнасцю братоў з Тэзэ, кожная сустрэча непаўторная, кожная заахвочвае ўвесь час нанова адкрываць сваё месца ў хрысціянскай сям’і маладых людзей Еўропы. Не была выключэннем і сёлетняя 36-я сустрэча моладзі, якая з 28 снежня 2013 года па 01 студзеня 2014 года адбывалася ў Страсбургу. Жыхары Страсбурга і прыгарадных мясцовасцей, якія прымалі каля трыццаці тысяч удзельнікаў Сустрэчы, аказаліся вельмі гасціннымі. Усіх удзельнікаў Сустрэчы прынялі ў свае дамы мясцовыя сем’і. Акрамя гэтага, сёлетняя Сустрэча моладзі была добра арганізавана. †

Поспех у гэтай справе залежаў ад добрай каардынацыі і супрацоўніцтва братоў Тэзэ з парафіямі розных хрысціянскіх канфесій. Гэта таксама плён падрыхтоўкі і супольных дзеянняў, што працягваліся на працягу некалькіх месяцаў: каб не падвяла гарадская камунікацыя, былі прасторныя і ўтульныя залы для сустрэч, каб моладзь з розных краін мела магчымасць супольна маліцца на розных мовах і быць разам падчас фестывалю.
    Невыпадкова гэтыя экуменічныя сустрэчы адбы­ваюцца пад агульнай назвай “Пілігрымка даверу”. Безумоўна, увесь рух і дзейнасць супольнасці братоў, заснаванай у 1940 г. братам Рожэ, – гэта адна Пілігрымка даверу. Не стала выключэннем і сустрэча ў Страсбургу, якая была адным з важнейшых этапаў на шляху падрыхтоўкі да 75-й гадавіны заснавання супольнасці Тэзэ ў Францыі. Дзякуючы навагоднім сустрэчам і рэкалекцыям, якія на працягу года праходзяць у вёсцы Тэзэ, адбываецца духоўная і культурная інтэграцыя маладых людзей з заходняй і ўсходняй часткі Еўропы. Абмен вопытам і духоўнае навучанне быць разам з’яўляецца сёння адным з выклікаў для хрысціян, якія ў выніку балючых раздзелаў страцілі адзінства паміж сабой.
    Сустрэча ў Страсбургу ўвайшла ў гісторыю таксама як адна з тых, у якой прымала ўдзел найбольшая колькасць прадстаўнікоў Беларусі. У ёй удзельнічала каля 1000 нашых суайчыннікаў, у тым ліку каля 200 з Гродзенскай дыяцэзіі. Гэта былі як католікі, так і праваслаўныя і пратэстанты з розных куткоў краіны. Удзел у сустрэчы аб’яднаў таксама моладзь з розных куткоў Еўропы, з Азіі і Амерыкі. Каштоўным вопытам экуменічных сустрэч моладзі заўсёды застаецца супольная малітва і разважанне над Божым словам. У Страсбургу падчас сустрэч і малітваў мы разам шукалі адказ на пытанне, пастаўленае перад намі братамі з супольнасці Тэзэ: “Як знайсці бачнае адзінства паміж тымі, хто любіць Хрыста?”. Малітва, спеў канонаў і разважанне Божага слова служылі таму, каб паказаць новыя гарызонты для з’яднання і ўзаемапрабачэння.
    З 29 па 31 снежня 2013 г. мы сустракаліся ў групах, каб паразмаўляць на розных мовах і падзяліцца сваім вопытам адзінства. Як галоўныя словы для разважання былі выбраны цытаты з Бібліі: “Любіце адзін аднаго. Па гэтым пазнаюць, што вы Мае вучні” (Ян 13, 34–35) і “Дзе двое ці трое сабраліся ў імя Маё, там Я сярод іх” (Мц 18, 20). Добра, што моладзь мае магчымасць слухаць іншых і расказваць пра тое, як жыве Божым словам кожны дзень у сваёй краіне. Можна таксама вынесці для сябе пэўныя заўвагі на тэму таго, як ісці дарогай вернасці словам Пана Езуса, каб не стварыць са сваёй хрысціянскай супольнасці ўласнае гета.
    Красамоўным знакам будавання хрысціянскай еднасці быў сам горад Страсбург, які ў выніку палітычных і рэлігійных змен захаваў у сабе духоўнае адзінства, нягледзячы на розніцу моў і хрысціянскіх канфесій. Горад сёння з’яўляецца прыкладам культурнага і хрысціянскага дыялогу. Пазнанню багатай духоўнай спадчыны горада і адкрыццю новых дарог развіцця для хрысціянства ў Еўропе паспрыялі фестывалі і канферэнцыі, якія падчас ЕСМ адбываліся ў касцёлах розных хрысціянскіх канфесій у Страсбургу.
    Кожны з удзельнікаў экуменічнай сустрэчы атрымаў сваё асабістае ўражанне. Адно ўражанне атрымалі тыя, хто ўпершыню ўдзельнічаў у такіх сустрэчах, іншае – тыя, хто рэгулярна прымае ў іх удзел і ўжо плануе паездку на наступны год. Я заўважаю гэта як сталы ўдзельнік экуменічных моладзевых сустрэч Тэзэ і адчуваю, што кожная такая сустрэча мае свой добры духоўны плён. Я вяртаюся з сёлетняй Еўрапейскай сустрэчы моладзі духоўна ўзбагачаны. Такія мерапрыемствы прыводзяць да ўнутранай змены і пабуджаюць да таго, каб выйсці за свае межы і шырэй паглядзець на справу духоўнай еднасці на рэлігійным і культурным узроўні. Нараджаецца таксама разуменне, што і ў нас варта дзяліцца сваім досведам малітвы, адарацыі крыжа, сустрэчы з тымі, хто гаворыць на іншай мове і мае іншае, не каталіцкае, веравызнанне. Я магу залічыць гэта да аднаго з важных пладоў майго ўдзелу, які я атрымаў падчас Еўрапейскай сустрэчы моладзі ў Страсбургу.
   

Аліна, АД “OPEN”, Гродна     Чым для мяне была сёлетняя Еўрапейская сус­трэча моладзі Тэзэ ў Страсбургу?     У першую чаргу, гэта не была турыстычная паездка. Сустрэча ў Страсбургу стала для мяне чарговай нагодай, каб пілігрымаваць шляхам даверу, надзеі і братэрскай любові. Кароткія і глыбокія па сваім сэнсе малітвы, спеў канонаў на розных мовах, ціхая музыка – усё гэта паглыбляе ў незвычайную атмасферу сустрэчы, аказвае незвычайны ўплыў на чалавека. Сустрэчы заўсёды добра падрыхтаваны, таксама і для таго, каб пабудзіць да малітвы. Пасля спеву – хвіліны цішыні і засяроджання, спалучаныя з глыбокім роздумам, цішыня таксама становіцца сапраўднай малітвай.     Кожны ўдзельнік сустрэчы мог асабіста адчуць Бога: ці то ў спеве, ці то ў прыгожай ілюмінацыі і дэкарацыях залаў у цэнтры горада Вакен. Сустрэча ў Страсбургу была таксама чарговай нагодай, каб адчуць прысутнасць Бога ў іншым чалавеку, які з усмешкай на твары звяртаецца да цябе на іншай мове.     Мы кожны дзень маем магчымасць адкрываць для сябе прысутнасць Бога, а для мяне такая магчымасць асаблівым чынам з’явілася на сёлетняй сустрэчы. На ёй былі тысячы маладых людзей з Еўропы, гатовых жыць і дзяліцца сваёй любоўю і спакоем. Сустрэча з гаспадарамі і ўдзельнікамі ЕСМ яшчэ больш пераканала мяне ў неабходнасці дзяліцца хрысціянскай любоўю ў сваім асяроддзі.         Ірэна, Гродна     Я ўвесь час шукаю сябе сярод іншых. І калі я прыязджаю на Еўрапейскую сустрэчу моладзі Тэзэ, мне хочацца быць іх часткай.     Сустрэча моладзі, якая прайшла ў Страсбургу, стала, пасля доўгага перапынку, пятай у маім жыцці.     Прыязджаючы на сустрэ­чы Тэзэ, я вучуся еднасці, прымірэнню і прабачэнню. Вучуся прымаць іншых такімі, якія яны ёсць, і радавацца прастаце жыцця. Я таксама пазнаю сябе, разумею, што яшчэ многаму трэба вучыцца, і запасаюся цярплівасцю.     Тэзэ для мяне з’яўляецца крыніцай надзеі і натхнення.     Агульная малітва і спеў, якія ўсіх аб’ядноўваюць, – гэта ўкладванне сябе ў агульную справу прымірэння. Часам ты молішся і не ведаеш, хто знаходзіцца побач з табой, але гэта зусім не палохае, а наадварот дадае ўпэўненасці. Кожны раз Тэзэ дае мне па-знаць, што ёсць нешта важнейшае, чым паўсядзённыя клопаты і мітусня. Малітва перад крыжам, яго адарацыя – гэта як ачышчэнне. Ты аддаеш усё тое, что раздзяляе цябе з Богам, з бліжнім. Упаўшы на калені, дакрануўшыся да крыжа, ты раптам пачынаеш гаварыць тое, што змог бы сказаць толькі Укрыжаванаму Хрысту. Давяраючы, атрымліваеш. Становішся мацнейшым.     Тэзэ стала для мяне як званочак у маім розуме і сэрцы, які дапамагае мне абудзіцца і заклікае ісці далей разам з усімі, хто шукае Бога сярод іншых.