Potrzeba kierownictwa duchowego wyrasta także z natury ludzkiej. Nikt nie może być bowiem obiektywnym sędzią w swojej sprawie. Stałe korzystanie z kierownictwa jest szczególnie przydatnym środkiem w zaparciu się siebie i wyrzeczeniu się nieuporządkowanej miłości własnej.
    Doświadczenie uczy, że wiele osób bez kierownictwa gubi się w życiu duchowym. Napotykając liczne trudności szybko przekonują się o niełatwości pójścia naprzód „o własnych siłach”. Św. Franciszek Salezy i św. Alfons Liguori akcentują potrzebę kierownictwa dla osób świeckich, które podejmują życie duchowe, bowiem „dusza bez kierownika to jak łódź bez sternika”.
    Kierownik duchowy jest świadkiem tego, co dzieje się między Bogiem a człowiekiem. Pomaga rozeznawać i realizować wymagania Chrystusa. Przez niego sam Duch Święty kieruje. †

W procesie kierownictwa duchowego pierwszorzędną osobą jest Bóg, dalej wychowanek, a na trzecim miejscu – towarzyszący kierownik duchowy. Można wymienić kilka specyficznych zadań stałego spowiednika i kierownika duchowego. On towarzyszy penitentowi na drodze nawracania się, w pracy nad sobą, modlitwie, w uchwyceniu tego, jak Bóg chce go wewnętrznie oczyścić na drodze życia duchowego. Może pomóc w wypracowaniu regularnej spowiedzi, sposobu robienia rachunku sumienia i spowiadania się, radzi jak pokonywać rożne trudności duchowe i moralne.
    Jak więc znaleźć i wybrać kapłana na stałego spowiednika? Najprostszym rozwiązaniem wydaje się to, aby skorzystać z dotychczasowych doświadczeń spowiedzi u różnych kapłanów. Zwykle z grona tych kapłanów można dokonać dobrego wyboru.
    Ważne jest, aby motywacja wyboru stałego spowiednika miała charakter duchowy, a nie wynikała tylko z uczuciowego przywiązania się do kapłana. Aby ta decyzją na drodze wiary łączyła się z postawą szczerości i otwartości oraz pokory i ufności wobec wybieranego kapłana. Konieczne jest również, aby praktykować regularną modlitwę osobistą oraz być gotowym do podejmowania trudu życia duchowego i pracy nad sobą. Mając takie usposobienie można prosić danego kapłana o stałą posługę w sakramencie pokuty i pojednania. Można to uczynić podczas spowiedzi u niego. Jeśli wyrazi zgodę na posługę stałego spowiednika, warto umówić się z nim na spowiedź generalną z całego życia albo na rozmowę poza spowiedzią (objętą również całkowitą tajemnicą), aby więcej powiedzieć mu o sobie, zwłaszcza o swym stanie duchowym, głównych słabościach i problemach.
    Szczegółowe sprawy z częstotliwością i sposobem spowiedzi penitent już uzgadnia ze swoim wybranym kierownikiem duchowym.