Minęło lato, a wraz z nim gorąca pora na przygody i ciekawe wydarzenia. Roztropni chrześcijanie zaplanowali swoje wakacje tak, aby poświęcić wolne chwile Bogu. Dzięki temu nie tylko odpoczęli, lecz także otrzymali uzdrowienie duchowe.
Przypomnijmy, jakie wydarzenia odbywały się tym latem w diecezji grodzieńskiej i jakie owoce pozostawiły w duszach naszych wiernych.

Rozpoczęło się lato od VI Diecezjalnego Dnia Dziecka, który miał miejsce w Grodnie. Ponad 2000 chłopców i dziewczynek z różnych zakątków diecezji i spoza jej granic wzięło udział w bogatym programie rozrywkowym.
    Na Dzień Dziecka czekałam przez cały rok, ponieważ jest to ciekawe święto dla dzieci i dzień mojego Anioła Stróża. W tym roku spotkałam tam swoich kolegów, którzy jak i ja przyszli, aby wesoło spędzić czas. Wrażenia pozostały najlepsze. Szczególnie pamiętam konkurs, w którym uczestniczyłam i otrzymałam w prezencie zeszyt szkolny. Wręczył go mnie ks. Antoni. Jak się później dowiedziałam, ten ksiądz udzielał mi sakramentu Chrztu... Jeszcze na imprezie byli śmieszni aniołki i klauny. Pamiętam, jak podszedł nagle jeden z klaunów i namalował mi na twarzy minkę.
W tym roku pójdę już na zajęcia z religii. Spodziewam się, że tam więcej dowiem się o Panu Bogu, o którym dużo słyszałam podczas święta dzieci, w domu, w kościele. Jakże wspaniale jest wiedzieć, że Pan Bóg zawsze jest obecny obok nas! Obowiązkowo chcę wziąć udział w Dniu Dziecka jeszcze nie jeden raz. †

   W końcu czerwca w Grodnie odbyła się VIII Parafiada Dzieci i Młodzieży. W spotkaniu religijno-sportowym uczestniczyło około 500 młodych ludzi z 36 parafii diecezji grodzieńskiej.
    Tegoroczna Parafiada pozostawiła po sobie niezapomniane wrażenia i wyłącznie pozytywne emocje. Nie tylko wesoło spędziliśmy czas, poznaliśmy ciekawych i otwartych ludzi, zdobyliśmy nowych przyjaciół, lecz także umocniliśmy swoją wiarę, na nowo odkryliśmy jej wartość, aby po powrocie do domu mężnie świadczyć przed ludźmi o Chrystusie.
Organizatorzy Parafiady zadbali o to, by każdy nasz dzień był pożyteczny nie tylko dla ciała, lecz i dla duszy. Rano braliśmy udział we Mszy Świętej. W ciągu dnia mogliśmy osobiście spotkać się z Bogiem podczas adoracji. Wieczorem zaś gromadziliśmy się, żeby poprzez wspólną modlitwę podziękować za przeżyty dzień.
Bardzo jaskrawe wspomnienia są związane z zawodami sportowymi. Wspólnie przeżywaliśmy porażki, szczerze cieszyliśmy się z sukcesów i dokładaliśmy wszelkich starań, aby zaprezentować dobry poziom. Także podczas Parafiady odkrywaliśmy talenty dane przez Boga każdemu z nas i prezentowaliśmy je podczas konkursu teatralnego.
Po Parafiadzie międzynarodowej, która miała miejsce trochę później w Warszawie, pojechaliśmy do obozu parafiadowego w Kołobrzegu. Odpoczynek na morzu, który dał nam “zapas zdrowia” przynajmniej na rok, był połączony z naszym rozwojem duchowym. Wraz z diakonem Denisem Brazińskim zastanawialiśmy się nad 10 Przykazaniami Bożymi i miłosierdziem Bożym.
Szczerze dziękujemy wszystkim, którzy się dołączyli do organizacji Parafiady. Szczególne wyrazy wdzięczności kierujemy do kapłanów, którzy przygotowywali nas do udziału w tym wydarzeniu i przez cały czas wspierali duchowo.
   
    W sierpniu w Lidzie miało miejsce Diecezjalne Spotkanie Ministrantów. Przyjechało tam 130 chłopców z różnych parafii Grodzieńszczyzny.
    W Diecezjalnym Spotkaniu Ministrantów uczestniczyłem po raz pierwszy, chociaż ministrantem jestem od 2010 roku. Byłem ciekawy, jak to się odbywa.
Program był bardzo rozmaity. Msza św. celebrowana w pierwszy dzień przez ks. bpa Aleksandra Kaszkiewicza pomogła nastroić się na te dni i oddać je Jezusowi. Zaplanowana była również adoracja Najświętszego Sakramentu, którą prowadził nasz wikariusz ks. Jerzy Górski. Podczas niej znajdowaliśmy się blisko ołtarza, co wypełniało obecnych duchem jedności. Była to wspaniała możliwość, aby zastanowić się nad swoim powołaniem i tym, co naprawdę chcę robić w życiu... W tym roku ukończyłem szkołę i dokonałem swojego wyboru: dostałem się na studia do Polski.
W drugim dniu spotkania dołączył do nas ks. bp Józef Staniewski, który podczas homilii zaznaczył, że być ministrantem to wielki dar i powołanie. Być „rycerzem Chrystusa” – jeden z najbardziej prostych sposobów, aby znajdować się bliżej Jezusa, co naprawdę jest wielką łaską. Nagle zdałem sobie sprawę: służba przy ołtarzu dała mi lepszych przyjaciół. Jestem wdzięczny Bogu za to powołanie, dzięki któremu zapoznałem się z nowymi ludźmi, byłem w różnych ciekawych i pięknych miejscach. Między innymi, uczestniczyłem w tegorocznych Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie.
Mam nadzieję, że takiego rodzaju spotkania będą regularnie odbywać się w naszej diecezji. Są one wspaniałą możliwością dla nastolatków, żeby zastanowić się nad swoim powołaniem, stać się dobrym sługą ołtarza, a również całe swe życie poświęcić posłudze Bogu.
   
    W ciągu całego lata na terenie rejonu lidzkiego funkcjonował obóz dziecięcy w Niecieczy. Przez ten czas w pięciu turnusach odpoczęło 300 chłopców i dziewcząt.
    Obóz wypoczynkowy „Nieciecz” – jeden z najbardziej znaczących projektów, które organizuje Katolicka Organizacja Charytatywna „Caritas” Diecezji Grodzieńskiej. Dzięki temu obozowi dzieci z ubogich, wielodzietnych, niepełnych i opiekuńczych rodzin mogą wesoło spędzić wakacje. W tym roku Nieciecz witała dzieci w wieku od 8 do 13 lat, które przyjechały z różnych zakątków naszej diecezji oraz z archidiecezji mińsko-mohylewskiej.
Jak co roku, głównym celem obozu było wychowanie duchowo-moralne dzieci i młodzieży, dlatego uczestnicy nie tylko dobrze się bawili, ale również poznawali podstawy wiary chrześcijańskiej. Organizatorzy dbali, aby każdy dzień był ciekawy, niezapomniany i wypełniony treściami duchowymi: dzieci uczestniczyły w różnorodnych zajęciach, śpiewały, tańczyły. Przy tym nie zapominały o modlitwie, codziennej Mszy św. i adoracji Najświętszego Sakramentu.
Hasłem tegorocznego wypoczynku były słowa „Miłosierdzia czas do Boga przybliża nas”. W sposób szczególny dbaliśmy o to, by chłopcy i dziewczęta poznali prawdę o Bożym miłosierdziu, zrozumieli, czym jest miłosierdzie i jak być miłosiernym w życiu codziennym.
Jeszcze jednym ciekawym wydarzeniem wakacji stał się spektakl integracyjny według baśni Lewisa Carrolla „Alicja w Krainie czarów”, główne role w którym zagrały dzieci z upośledzeniem umysłowym. Impreza została przygotowana i przeprowadzona przez wolontariuszy naszej organizacji. Oni w ciągu całego roku opiekują się małymi wychowankami grupy  przedszkolnej „Caritas” dla dzieci z upośledzeniem umysłowym w Centrum Rozwoju Dziecka nr 30 w Grodnie. Pomagając dzieciom zapewnić jak najwięcej pozytywnych emocji od otaczającego świata, wolontariusze sami wzrastają duchowo.
   
    Każdego lata z różnych zakątków diecezji wyruszają pielgrzymki do świętych miejsc. W bieżącym roku tysiące wiernych tradycyjnie skierowali się do Trokiel, Nowogródka, Naumowicz, Rosi, Gudohaju, Budsławia, Wilni.
    Pierwszą pielgrzymką w moim życiu była podróż duchowa do Trokiel. Później było Wilno, w zeszłym roku – Budsław i Roś, w tym zaś roku na mapie moich obowiązkowych pielgrzymek pojawił się Nowogródek.
Biorę udział w pielgrzymkach, żeby umocnić swoją wiarę. Zwiedzając święte miejsca, czuję obecność Boga w swoim życiu, Jego bezgraniczną miłość i miłosierdzie. Ja też się zmieniam: staję się bardziej spokojna i zrównoważona, na liczne problemy życiowe zaczynam patrzeć innymi oczami.
Idąc w pielgrzymce obok młodzieży czuję się młoda i energiczna. Trochę smutno się staje, kiedy zapraszam na pielgrzymkę ludzi swojego wieku, a w odpowiedzi słyszę: „Ja nie dam rady”. Przecież człowiek nawet nie spróbował! Ufajcie, że jeżeli w drodze będzie wam trudno, Pan poniesie was na swoich ramionach.
Dziękuję wszystkim kapłanom, siostrom zakonnym, klerykom i pielgrzymom za to, że pomogli mi otworzyć piękno pielgrzymowania, które zmieniło moje życie.
   
    W licznych parafiach diecezji zorganizowane były Wakacje z Bogiem. Dzienne obozy dziecięce dostarczyły wypoczynek wielu chętnym.
    W tym roku Wakacje z Bogiem w naszej parafii przebiegały pod hasłem “Miłosierni jak Ojciec”.  Codziennie spotykaliśmy się na katechezie, podczas której rozważaliśmy o uczynkach miłosierdzia względem duszy i ciała, modliliśmy się Koronką do Bożego Miłosierdzia i wspólnie uczestniczyliśmy we Mszy św. Wszystko przebiegało w ciepłej i życzliwej atmosferze.
Był to radosny czas w gronie przyjaciół. Zwiedzaliśmy piękne miejscowości. Byliśmy w Wołpie, Wołkowysku, Mostach, Zelwie, Kopciówce. Dużą dawkę emocji otrzymaliśmy podczas rowerowej wycieczki: jeździliśmy nad kanał Augustowski, gdzie spędzaliśmy czas przy ognisku. Nie zabrakło też różnego rodzaju konkursów i zawodów sportowych.
Starsi chłopcy i dziewczęta zwiedzali Białoruś pociągiem. Niektórzy z nas mieli okazję zwiedzić Baranowicze, Brześć i Pińsk. Wspólnie bawiliśmy się, śpiewaliśmy piosenki religijne w pociągu, dając świadectwo swojej wiary. Modliliśmy się w pięknych miejscowych świątyniach, poznawaliśmy historię miast, a potem nocowaliśmy  w namiotach na łonie przyrody. Ta podróż bardzo nas ubogaciła: doznaliśmy wielkiej gościnności i otwartości ludzkich serc, nauczyliśmy się dostrzegać, jak dobry jest Bóg i że każdy człowiek jest darem.
Podczas Wakacji z Bogiem ważnym był dla nas nie tylko odpoczynek i rozrywka, ale też możliwość uczyć się na co dzień żyć wiarą, dostrzegać obecność Pana Boga i odnosić się do siebie nawzajem z miłością i życzliwością. Niech Ojciec miłosierny za wszystko będzie błogosławiony i uwielbiony!