W Niedzielę Palmową wierni gromadzą się wspólnie na pamiątkę triumfalnego wjazdu Chrystusa do Jerozolimy i zgodnie z tradycją wyruszają w procesję.
    Ten dzień jest dla katolików jedną z najważniejszych uroczystości, która nie tylko rozpoczyna wyjątkowy czas Wielkiego Tygodnia, lecz także utożsamia się z duchowym odrodzeniem i przede wszystkim z palmami – symbolem zmartwychwstania i nieśmiertelności ludzkiej duszy.

Rzemieślniczki Dominikówny
    Właśnie tak żartobliwie są nazywane cztery siostry: Dominika, Wanda, Danuta i Czesława (nazwisko panieńskie Sarosiek), które są nosicielkami rzemiosła tworzenia palm wielkanocnych. Dziś bez ich wytworów – prawdziwych dzieł sztuki – nie obchodzi się żadna Niedziela Palmowa w Grodnie. †

„Potencjał twórczy na pewno odziedziczyłyśmy po rodzicach, którzy byli zdolnymi rzemieślnikami – mówi pani Dominika. – Ojciec mógł uszyć buty, wykuć coś z żelaza, a mama bardzo dobrze szyła i tkała dywany. Rodzice musieli ciężko pracować, ponieważ mieli dużą gospodarkę. I nas, dzieci, trzeba było wychować. Jednak mimo wszystko mama znajdowała czas, aby posadzić obok domu kwiaty. Razem z nią pielęgnowałyśmy je. To zapewne było początkiem naszego zafascynowania florystyką”.
    Pani Dominika opowiedziała, że dawniej gałęzie wierzby po prostu związywano nicią. Potem zaczęto ozdabiać je barwinkiem, szparagiem, jałowcem. Później jako dekoracje zaczęto stosować kwiaty z papieru. „Jeszcze za czasów radzieckich zaczęłam tworzyć najróżniejsze warianty ozdób gałązek wierzbowych. Jednak były to lata ateizmu, gdy prześladowano za wiarę. Dlatego też nie było możliwości wyjść na ulicę i pokazać szerszemu gronu palmę wielkanocną, ozdobioną kolorowymi zasuszonymi kwiatami i ziołami , – dzieli się wspomnieniami kobieta. – Gdy się rozpoczęła «odwilż», piękne palmy zaczęły zdobywać popularność.
    Do ciekawej pracy zaangażowały się też moje siostry. Każda zaczęła przedstawiać swoje pomysły na ozdoby, wymyślać ciekawe elementy. Dzięki wyobraźni i twórczemu podejściu palmy wielkanocne stały się naszą wizytówką.
    Od tamtego czasu nie straciłyśmy zapału, z jakim rozpoczynałyśmy to dzieło. Odwrotnie, po latach czujemy jeszcze większy zachwyt”. .
   
    Aby ozdobić palmę, trzeba pracować przez cały rok
    Powstające palmy wielkanocne swym kształtem przypominają liście prawdziwych południowych palm, którymi usłano drogę Chrystusa wjeżdżającego do Jerozolimy. Prosty pień z pyszną koroną jest symbolem wschodzenia i odrodzenia, a różnorodność kolorów oznacza istotę rajskich obrazów.
    „Nasze palmy często porównuje się do «wileńskich», które są popularne na Litwie i w Polsce, – – podkreśla pani Dominika. – – Jednak wyraźnie się różnią: «wileńskie» przypominają prawdziwe bukiety, «grodzieńskie» natomiast nie są wypukłe. Mają płaski kształt, który zasugerowała tradycja przechowywania palmy za ikoną”..
    Rzemieślniczka podkreśla, że nieodłącznym elementem „grodzieńskiej” palmy są trzy gałązki wierzbowe o długości ok. 50 cm, które symbolizują Trójcę Świętą. Właśnie one są trzonem, który zostaje upiększony. „Kompozycje mogą być najróżniejsze, wszystko zależy od wyobraźni i humoru, – mówi pani Dominika. – Ja ozdabiam gałązki wierzby kocankami, żytnimi i owsianymi kłosami, barwinkiem, jałowcem, bukszpanem, tymotką, wiechliną, różnymi ziołami i trawami, które zbieram na łąkach, polach, w lesie. Wykorzystuję również liście kukurydzy, z których robię różnokolorowe kwiaty”..
    Kobieta tłumaczy, że aby ozdobić palmę, trzeba być nie tylko dobrym florystą, lecz też botanikiem, a nawet chemikiem: „Na swoim letniaku specjalnie hoduję kocanki. Później za pomocą barwników nadaję im różne kolory: czerwony, żółty, pomarańczowy, fioletowy, zielony. Również z tymi roślinami, które zbieram na łonie dzikiej przyrody, nie jest tak łatwo. Trzeba wiedzieć, kiedy najlepiej jest po nie pójść, jak suszyć, w jakich warunkach przechowywać. Zebranie materiałów zajmuje dużo czasu. Okazuje się więc, że udekorować palmę można w ciągu godziny, a na przygotowanie ozdób potrzeba niemalże całego roku”.
   
    Rzemiosło nie dla biznesu, tylko dla duszy
    Pani Dominika zaznaczyła, że jej serce napełnia się radością, gdy ludzie zachwycają się jej wyrobami. „Każde moje dzieło to nie tylko piękna kompozycja. Wkładam w to głęboki sens i całą swoją duszę , – przyznaje się pani Dominika. – Kilka lat temu zrobiłam niezwykłą palmę – filozoficzną. Trzy jej gałązki to szlak, którym idziemy do Boga. Serce z kłosa symbolizowało miłość do Pana, do ludzi i do siebie. Okrągłe kwiatki ułożone w kolejności świateł drogowych oznaczały przystanki na naszej drodze życiowej. A u samej góry palmy – tęcza z kłosów: kierujemy się w jej stronę, szukając 8. koloru – sensu życia”..
    Kobieta podkreśla, że „grodzieńskie” palmy cieszą się powodzeniem nie tylko w naszym regionie, lecz także w różnych zakątkach Białorusi i poza jej granicami. Przez 7 lat pani Dominika brała udział w Festiwalu Kultury Kresowej w Mrągowie (Polska). Goście wydarzenia bardzo chętnie nabywali palmy, mimo że festiwal odbywał się latem i, zdawałoby się, nie pora na kupowanie palm wielkanocnych. Wyroby białoruskiej rzemieślniczki trafiły nawet do Anglii, Francji, Chin i USA.
    „«Grodzieńskim» palmom przyznano status historyczno-kulturowej wartości, – z dumą mówi pani Dominika. – Cieszy mnie, że tym rzemiosłem interesuje się też młode pokolenie. W Grodnie mamy już swoich kontynuatorów, którzy tworzą własne oryginalne dzieła. Przyjeżdżali do nas również rzemieślnicy z Brzeszczyzny i Homelszczyzny, chcieli poznać naszą technikę dekorowania palm. Dzięki Bogu, chętnych nie braknie. Dlatego też mamy nadzieję, że po nauczeniu się podstaw tej pracy będą oni rozwijać to rzemiosło i przekazywać je dalej”..