Mimo że popiół, którym w Środę Popielcową zostały posypane nasze głowy, uniósł wiatr lub zmyła woda, nadal rozważamy w swoich sercach usłyszane w tym dniu słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” oraz „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.
    Pan nawołuje do nawrócenia zwłaszcza teraz, w świętym czasie Wielkiego Postu. Jest ono absolutną koniecznością! Wszechmocny pragnie nam uświadomić, że istnieje inne niż obecne życie, do którego co dnia zmierzamy. Z jednej strony podejmujemy decyzję o nawróceniu tylko raz, a z drugiej wielokrotnie przez całą swą ziemską wędrówkę. †

Raz – gdy postanawiamy, że chcemy żyć w jedności z Bogiem. Wielokrotnie – po każdym upadku. Grzech to zejście z drogi prowadzącej ku wieczności. Jednak Jezus zawsze daje nam szansę. Ile ich otrzymujemy w ciągu swego życia! I rzadko myślimy o tym, że każda może być ostatnia...
    Bóg objawia się człowiekowi jako ktoś najbliższy, jako Ojciec i Przyjaciel. Pragnie On ustrzec swe ukochane dziecko przed kolejnym zranieniem; pragnie szczerej i otwartej, pełnej zaufania więzi z człowiekiem, by móc go uzdrawiać. Jednak łączność z Wszechmocnym nie jest możliwa bez wyrzeczenia się grzechu.
    Nikt z ludzi nie rodzi się wielkim grzesznikiem. Staje się nim, gdy pozwala szatanowi na wtargnięcie do swojej duszy i panowanie w niej. Przypomnijmy sobie los Adama i Ewy: byli niewinni, dopóki nie ulegli pokusie. Grzech tylko na początku jest słodki, jak owoc zerwany z Drzewa Życia. Jego konsekwencje są bardzo gorzkie, a nieraz nawet trujące. Szatan, główny sprawca nieprawości, pragnie dla ludzi wyłącznie zniszczenia. Natomiast szczęście człowiek może osiągnąć jedynie przez harmonię z Bogiem.
    Kiedyś siostra zakonna tłumaczyła dzieciom: „im bliżej podchodzę do okna i światła, tym więcej plam widzę na swoim habicie”. Tak też jest z naszym nawracaniem i przybliżaniem się do Pana. Im bardziej się do Niego zbliżamy, tym więcej niedoskonałości dostrzegamy w sobie. Jednak nie powinno to powodować niezdrowe wyrzuty sumienia, lecz wywołać wielkie pragnienie, by wytrwale dążyć ku świętości, pokładając ufność w kojącym Bożym miłosierdziu.
    Wielki Post to czas pokuty i walki z grzechem, czas uznania swoich niedoskonałości i potępienia zła. Powinniśmy zniszczyć wszystkie bożki, które postawiliśmy na swojej drodze do Boga, pamiętając, że unikać zła to za mało – trzeba też czynić jak najwięcej dobra.
   
   Drodzy Czytelnicy!
    Niech w tegorocznym okresie pokuty pokrzepią nas rekolekcje, nabożeństwa wielkopostne, post i jałmużna, a także dobrze przeżyta spowiedź. Miejmy odwagę rzucić się w otwarte ramiona Boga, powierzając Mu całe swoje życie.