Słowo redaktora

Piękną tradycją w Kościele grodzieńskim stało się coroczne spotkanie młodzieży, które odbywa się na początku maja. Wielu chłopców i dziewcząt przybywa z różnych zakątków diecezji, aby wspólnie dziękować Panu Bogu za wspaniały dar młodości, za skarb wiary, który otrzymali od poprzednich pokoleń, za łaskę chrztu świętego, która włączyła ich raz na zawsze do wspólnoty Kościoła Chrystusowego.
    Młodzi ludzie gromadzą się razem z potrzeby swojego własnego serca w przekonaniu, że ich wiara ma być jak lampa, której nie ukrywają bojaźliwie przed światem, nie chowają pod korcem, lecz odważnie stawiają na świeczniku, aby świeciła im i wszystkim, którzy pragną żyć w blasku chwały Pana.  †

Maryjny miesiąc maj ma w sobie niepowtarzalny klimat. Ziemia jakby przywdziewa szatę dla Matki Bożej, drzewa obsypują się kwiatem, ptaki zakładają gniazda, świeżość i odcienie zieleni ukazują piękno życia, świata stworzonego przez Wszechmocnego. W tym czasie we wszystkich naszych kościołach i kaplicach, a także przy krzyżach przydrożnych oraz w domach prywatnych wybrzmiewają podniosłe dźwięki Litanii Loretańskiej. Jest to jedna z najpiękniejszych modlitw maryjnych skierowana do Boga w Trójcy Świętej jedynego.  †

Nadchodzi okres, kiedy w szczególny sposób przeżywamy największe tajemnice naszej wiary: śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Trudno jest przejść obojętnie obok takich wydarzeń.
    W tych dniach urzeczywistnia się prawda o tym, że „jeżeli ziarno, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostaje tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity” (J 12, 24). Przeżywamy godzinę uwielbienia Zbawiciela. Przeszedł On przez śmierć i powstał z martwych, by nam dać życie. Ofiara Jezusa na krzyżu objawia doskonałą miłość Boga ku światu. Pusty grób jest niemym świadkiem centralnego wydarzenia w historii ludzkości – zmartwychwstania naszego Pana.  †

Niedzielą Palmową – Niedzielą Męki Pańskiej – rozpoczynamy obchody Wielkiego Tygodnia. Te siedem dni w kontekście roku liturgicznego zajmują wyjątkowe miejsce w życiu wiernych.
    Centralnym wydarzeniem Wielkiego Tygodnia jest Triduum Paschalne. „Obchodząc Misteria Odkupienia, Kościół otwiera bogactwa zbawczych czynów i zasług swojego Pana tak, że one uobecniają się niejako w każdym czasie, aby wierni zetknęli się nimi i dostąpili łaski zbawienia” (Konstytucja o Liturgii Świętej nr 102). Jako chrześcijanie nie możemy zapomnieć, że Wielki Tydzień to wielka Tajemnica wiary.  †

Mimo że popiół, którym w Środę Popielcową zostały posypane nasze głowy, uniósł wiatr lub zmyła woda, nadal rozważamy w swoich sercach usłyszane w tym dniu słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” oraz „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.
    Pan nawołuje do nawrócenia zwłaszcza teraz, w świętym czasie Wielkiego Postu. Jest ono absolutną koniecznością! Wszechmocny pragnie nam uświadomić, że istnieje inne niż obecne życie, do którego co dnia zmierzamy. Z jednej strony podejmujemy decyzję o nawróceniu tylko raz, a z drugiej wielokrotnie przez całą swą ziemską wędrówkę. †

Wiara, wrażliwość, szczerość, wstydliwość, czystość dla wielu dziś w ogóle nie mają znaczenia. Współczesny człowiek jest stale narażony na pokusy atrakcyjnego świata, nieustannie toczy bój z wewnętrznym pragnieniem władzy, niepodważalnością własnego zdania, pychą, chciwością... Jego sumienie jest mocno zniekształcone, a czasami nawet zupełnie zagłuszone. Jednak nieustanne dążenie do zaspokojenia własnych potrzeb przysłania prawdziwy obraz Boga i oddala od Niego! Każda osoba bez względu na płeć, majętność, wykształcenie jest narażona na upadki i przegrane, które czasami dostrzega dopiero po upływie wielu lat. †

Ostatnie Światowe Dni Młodzieży, które miały miejsce w Panamie, po raz kolejny stały się świętem radości i nadziei dla całego Kościoła, a także rzeczywistym świadectwem wiary dla świata.
   Głównym celem tego światowego forum, w którym uczestniczyła również grupa młodzieży z diecezji grodzieńskiej, było spotkanie z Chrystusem, z żywym Kościołem powszechnym oraz z Ojcem Świętym. Właśnie po to zostało wymyślone ŚDM przez św. Jana Pawła II. Od 33 lat młodzi ludzie należący do różnych kultur i narodów, mówiący różnymi językami, mający różne doświadczenie życiowe, biorą udział w tym cudownym wydarzeniu, by doznać prawdziwej radości z bycia razem. †