Сябры Бога

Кiрые, элейсон, Хрыстэ, элейсон, Кiрые, элейсон, Хрыстэ, пачуй нас, Хрыстэ, выслухай нас. Ойча з неба, Божа, – змiлуйся над намi. Сыне, Адкупіцель свету, Божа, – змiлуйся над намi. Духу Святы, Божа, – змiлуйся над намi. Святая Тройца, Адзiны Божа, – змiлуйся над намi. Святая Марыя, – малiся за нас. Благаслаўлёны Ян Павел ІІ, – малiся за нас. Заглыблены ў Айца, багатага на міласэрнасць, – малiся за нас. З’яднаны з Хрыстом, Адкупіцелем чалавека,  – малiся за нас. Напоўнены Духам Святым, Панам і Жыватворцам, – малiся за нас. Цалкам адданы Марыі, – малiся за нас. Сябра святых і бласлаўлёных, – малiся за нас. Наступнік Пятра і Слуга слугаў Божых, – малiся за нас. Ахоўнік Касцёла, які навучае праўдам веры, – малiся за нас. Айцец Сабору і выканаўца яго пастановаў, – малiся за нас. Той, хто ўмацоўвае еднасць хрысціянаў і ўсяго роду людскога, – малiся за нас. Адданы шанавальнік Эўхарыстыі, – малiся за нас. Нястомны пілігрым гэтай зямлі, – малiся за нас.

Місіянер усіх народаў, – малiся за нас. Сведка веры, надзеі і любові, – малiся за нас. Трывалы ўдзельнік Хрыстовых цярпенняў, – малiся за нас. Апостал паяднання і супакою, – малiся за нас. Натхняльнік цывілізацыі любові, – малiся за нас. Вястун Новай Евангелізацыі, – малiся за нас. Настаўнік, які заклікае выплысці на глыбіню, – малiся за нас. Настаўнік, які паказвае святасць як крытэрый жыцця, – малiся за нас. Папа Божай Міласэрнасці, – малiся за нас. Святар, які збірае Касцёл на складанне Ахвяры, – малiся за нас. Пастыр, які вядзе аўчарню да неба, – малiся за нас. Брат і настаўнік святароў, – малiся за нас. Айцец кансэкраваных асобаў, – малiся за нас. Апякун хрысціянскіх сем’яў, – малiся за нас. Падтрымка сужэнцаў, – малiся за нас. Абаронца ненароджаных, – малiся за нас. Апякун дзяцей, сіротаў і адзінокіх, – малiся за нас. Сябра і выхаваўца моладзі, - малiся за нас. Добры самаранін для церпячых, – малiся за нас. Дапамога людзям старэйшым і самотным, – малiся за нас. Вястун праўды аб годнасці чалавека, – малiся за нас. Чалавек малітвы, заглыблены ў Бога, – малiся за нас. Шанавальнік літургіі, які цэлебруе Ахвяру на алтарах свету, – малiся за нас. Увасабленне працавітасці, – малiся за нас.

Той, хто палюбіў крыж Хрыста, – малiся за нас. Той, хто верна рэалізуе пакліканне, – малiся за нас. Трывалы ў цярпенні, – малiся за нас. Узор жыцця і памірання для Пана Бога, – малiся за нас. Той, хто павучае грэшнікаў, – малiся за нас. Той, хто паказвае дарогу заблуканым, – малiся за нас. Той, хто прабачае крыўдзіцелям, – малiся за нас. Той, хто паважае праціўнікаў і ганіцеляў, – малiся за нас. Заступнік і абаронца прыгнечаных, – малiся за нас. Той, хто падтрымлівае беспрацоўных, – малiся за нас. Той, хто клапоціцца пра бяздомных, – малiся за нас. Той, хто наведвае вязняў, – малiся за нас. Той, хто ўмацоўвае слабых, – малiся за нас. Той, хто вучыць усіх салідарнасці, – малiся за нас. Баранку Божы, які бярэш на сябе грахі свету,  – даруй нам, Пане. Баранку Божы, які бярэш на сябе грахі свету, – выслухай нас, Пане. Баранку Божы, які бярэш на сябе грахі свету, – змілуйся над намі. С.: Малiся за нас, бласлаўлёны Ян Павел ІІ. Н.: Каб мы жыццём і словам абвяшчалі свету Хрыста, Адкупіцеля чалавека. Молімся. Міласэрны Божа, прымі падзяку за дар апостальскага жыцця і пасланніцтва бласлаўлёнага Яна Паўла ІІ і праз яго заступніцтва дапамажы нам узрастаць у любові да Цябе і адважна абвяшчаць любоў Хрыста ўсім людзям. Праз Хрыста, Пана нашага. Амэн.

У наших отцов и сестер из ордена имени св. Винцента Паллотти есть одно условие: они не имеют права находиться долго в одном приходе, чтобы не привязывались к постоянному месту жительства и к людям. На первый взгляд, может показаться, что это - несколько бесчеловечно, особенно, учитывая то, что если священник - хороший, всех устраивает, много делает добра. Но, с другой стороны, в этом есть глубокий смысл: о священнике тоже надо думать, и в первую очередь - о его душе. Бог лучше знает, что нужно ксендзу для его же спасения.

Помню, как произошла моя первая встреча с пробощем кс. Анджеем. Он начинал только работать в Березе. Поляк, который плохо владел русским языком. Коллега по работе попросила меня, чтобы я преподала ему немного уроков русского языка. Как я волновалась! Как сейчас я помню свои переживания. Я думала, о чем буду с ним говорить, как себя вести, куда его посадить и как одеться самой, предлагать ли чай или нет!? Ксёндз - ко мне домой! Это – как гром среди ясного неба. †

4 сакавіка - свята святога Казіміра, каралевіча

25 лістапада 1993 г. папа Ян Павел II сваёй булай надаў Гродзенскай дыяцэзіі Заступнікаў. Галоўнай Заступніцай стала Вастрабрамская Божая Маці, другараднымі – св. Казімір, каралевіч і св. Максімільян Марыя Кольбэ, святар і мучанік. Святы Казімір з 1636 г. з’яўляецца галоўным Заступнікам Літвы, а з 1948 г. – асаблівым Апекуном літоўскай моладзі (гэта абвясціў папа Пій XII). Святы Казімір – адзін з гістарычных Заступнікаў Польшчы, а з 1960 г. – таксама адзін з Апекуноў Мальтыйскіх кавалераў. Ён з’яўляецца Заступнікам асоб, якія прысвяцілі сябе грамадскай службе. У Літве яго лічаць таксама Апекуном рамеснікаў. Святы Казімір – Заступнік Віленскай і Беластоцкай архідыяцэзій, Радамскай дыяцэзіі (з 1992 г.), Драгічынскай і Пінскай дыяцэзій і г. Радам ( з 1983 г.).

Святы Казімір - другі сын караля Казіміра IV Ягелончыка - нарадзіўся 3 кастрычніка 1458 г. у Кракаве ў Вавельскім замку. “Ён быў высакародным юнаком, з рэдкімі здольнасцямі і вартага памяці розуму”, - так пісаў яго настаўнік кс. Ян Длугаш. У 1471 г. малады каралевіч выязджае ў Венгрыю, дзе яму абяцалі карону. Паход заканчваецца фіяска. Няўдалае падарожжа, падчас якога дайшло да грабяжоў, бунтаў неаплачанага рыцарства і насілля, стала вялікім перажываннем для трынаццацігадовага ўражлівага хлопца. †

2 красавіка 2010 г. – пятая гадавіна смерці папы Яна Паўла II

“Я шукаў Вас, а цяпер Вы прыйшлі да мяне і за гэта я Вам - удзячны”

Ян Павел II

5 гадоў мінула з той пары, як гэтыя словы прагучалі з вуснаў нашага любімага папы Яна Паўла II, калі тысяча маладых людзей з усяго свету стаялі перад яго акном на плошчы імя св. Пятра ў Рыме, а яшчэ мільёны маліліся на каленях у розных кутках свету. Прайшло 5 гадоў, а гэта - многа ці мала? У параўнанні з 26 гадамі 5 месяцамі і 16 днямі яго пантыфікату – гэта мала, але дастаткова многа, каб убачыць, што пакаленне Яна Паўла II існуе, што мы памятаем і пераймаем яго, што молімся да яго і ведаем, што ён заўжды – дзесьці блізка. Сёння, калі за плячамі – 5 гадоў з той падзеі, мы павінны задумацца, што змянілася ў нашых сэрцах, у нашых адносінах з бліжнімі, у якой ступені мы выкарысталі навучанне гэтага Вялікага Чалавека. †

Кожны год 25 сакавіка Касцёл нагадвае нам пра вялікую таямніцу Звеставання НПМ – падзею, якая назаўжды змяніла лёсы чалавецтва. Гэта – успамін аб пачатку справы адкуплення і прадвесце новага жыцця Бога і Чалавека ў адной асобе Езуса Хрыста, Божага Сына.

Анёл Габрыэль аб’явіў Марыі Божыя намеры: “І вось, пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус. Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы” (Лк 1, 31 – 32). Гэтыя словы паказваюць нам сутнасць гэтай урачыстасці ці факт зачацця Езуса. Марыя выразіла свае чалавечыя сумненні словамі: “Як гэта можа стацца, калі Я мужа не спазнала?” (Лк 1, 34). Як магчыма спалучыць цнатлівасць і мацярынства? Марыя ўсведамляла тое, якія вынікі Яе чакаюць: гэта пагражала не толькі стратай добрай рэпутацыі, але - і жыцця. Марыя была тады заручана з Юзафам і ведала, як павінен зрабіць нарачоны ў адпаведнасці з габрэйскай традыцыяй. Яе сумненні і пытанне не застаюцца без адказу. Анёл запэўніў Яе аб Божай дапамозе. У гэтай сур’ёзнай місіі Бог будзе суправаджаць і падтрымліваць, павучаць і весці. Пазітыўны адказ Марыі паклаў пачатак месіянскай эры г.зн. часу Божага Валадарства, якое прыходзіць на зямлю. Напэўна, каб адказаць словам “Так”, Марыя павінна быць умацована Божай ласкай і падрыхтавана раней, дзякуючы цнатліваму жыццю і таму, што яна была зберажона ад першароднага граху. Тут паказваецца дасканалае супрацоўніцтва Бога і чалавека, а таксама бязмежны давер і пакорнасць Божай волі. Найсвяцейшая Маці не спрабавала цалкам зразумець гэтую таямніцу, але дазволіла Богу дзейнічаць у сабе. †

Святы Юзаф быў верным Божым слугой, Яго даверанай асобай. Творца заклікаў св. Юзафа служыць непасрэдна Асобе і місіі Езуса, ажыццяўляючы сваё бацькоўства. Менавіта такім спосабам св. Юзаф саўдзельнічаў у вялікай таямніцы адкуплення і з’яўляецца слугой збавення. У адпаведнасці з такой важнай роллю святога яшчэ ў першыя стагоддзі хрысціянства Касцёл узвысіў ягоны культ. Святы Юзаф быў абраны апекуном у Канадзе, Чэхіі, Аўстрыі, Іспаніі, Партугаліі. Дзень успаміну пра св. Юзафа, узлюбленага Найсвяцейшай Марыі Панны, заступніка сусветнага Касцёла, залічаны ў шэраг касцёльных урачыстасцяў. Гэтая постаць сфармавана ласкай Святога Духа для таго, каб зраўнавацца ў сваёй дасканаласці з Божай Маці, яго ўзлюбленай, і нашым Езусам Хрыстом, яго Сынам паводле габрэйскага права. Сучасныя бацькі маюць намнога лягчэйшую місію, чым выхаванне Божага Сына. Але мы заўважаем часта, наколькі яны разгублены ў сваім бацькоўстве.
    Калі св. Юзаф узяў шлюб з Марыяй, то ён быў маладым чалавекам, поўным сілаў і прыгажосці. Святы Мацвей так гаворыць пра св. Юзафа: “Нараджэнне ж Ісуса Хрыста было такім: калі Маці Яго Марыя была заручана з Язэпам, перш чым яны злучыліся, выявілася, што Яна мае ва ўлонні ад Духа Святога. Язэп жа, Яе муж, паколькі быў справядлівы і не хацеў Яе зняславіць, надумаўся тайком Яе адпусціць. А калі ён пра гэта падумаў, вось, Анёл Госпадаў паказаўся яму ўва сне, кажучы: “Язэп, сын Давідаў, не бойся прыняць Марыю, сужонку тваю. Бо што ў Ёй пачалося, пачалося з Духа Святога. Яна ж народзіць Сына, і дасі Яму імя Ісус, бо Ён збавіць народ Свой ад грахоў яго” (Мц 1. 18 – 21). †

6 чэрвеня б.г. на плошчы імя Ю. Пілсудскага ў Варшаве адбудзецца беатыфікацыя кс. Е. Папялушкі. Пра гэта 15 лютага б.г. праінфармаваў варшаўскі Мітрапаліт арцыбіскуп Казімір Ныч падчас спецыяльнай прэс-канферэнцыі.

Папскі пасол арцыбіскуп Анжэло Амата, прэфект Кангрэгацыі па Кананізацыйных справах будзе кіраваць урачыстасцямі. Першы публічны акт культу кс. Е. Папялушкі - працэсія з плошчы імя Пілсудскага ў святыню імя Божага Провіду ў варшаўскі мікрараён Віляноў, дзе будуць знаходзіцца рэліквіі гэтага святара. 19 кастрычніка – дзень яго мучаніцкай смерці будзе, хутчэй за ўсё, днём літургічных успамінаў. Пастулатар беатыфікацыйнага працэсу кс. Тамаш Качмарэк сказаў, што менавіта культ гэтага святара пачаўся незадоўга пасля яго смерці – у кастрычніку 1984 г. Ужо ў 1985 г. у дзяржаўны сакратарыят Апостальскай Сталіцы прыйшло 13940 просьбаў з 17 краінаў, каб беатыфікаваць кс. Папялушку. Паводле статыстыкі да магілы святара ля касцёла імя св. Станіслава Косткі прыехала 300 тысяч асобаў са 140 краінаў свету. У архіве парафіі захоўваюцца шматлікія сведчанні як вылячэнняў, так і многіх навяртанняў да Бога за пасрэдніцтвам кс. Е. Папялушкі. На працягу 6 гадоў у гэтай парафіі дзейнічае музей імя кс. Е. Папялушкі, які наведала амаль 400 тысяч чалавек.

4 сакавіка каталіцкі Касцёл адзначае свята св. Казіміра. Прайшло ўжо звыш 500 гадоў з хвіліны яго смерці, аднак, штогод мы ўспамінаем пра ягоную постаць. Чаму можна навучыцца ад гэтага святога? Мы жывём у зусім іншых палітычных, культурных і грамадскіх умовах. Штодзённае жыццё прыносіць кожнаму з нас зусім іншыя праблемы. Аднак каштоўнасці, якімі жыў святы, застаюцца вечнымі. Святы Казімір з’яўляецца сведкам Хрыста і прыкладам вернасці Евангеллю.

Святы Казімір-каралевіч нарадзіўся 3 кастрычніка 1458 г. у Кракаве ў Вавельскім замку. Кароль Казімір Ягелончык і Альжбета Ракуская, дачка імператара Германіі Альбрэхта II, былі яго бацькамі. Казімір быў выхаваны выдатным гісторыкам кс. Янам Длугашам у духу глыбокага патрыятызму і рэлігійнасці. З самых ранніх гадоў свайго жыцця малады каралевіч прысвячаў шмат часу малітве. Яго бацькі былі вельмі рэлігійнымі: штодзённа яны ўдзельнічалі ў св. Імшы, засноўвалі касцёлы і кляштары, паломнічалі на Ясную Гару.