Лісты чытачоў

Я пишу в вашу газету, потому что хочу поделиться своей радостью и рассказать о Божьем Милосердии.
    Бог нас любит. Он посылает нам радости или горести, здоровье или болезни для того, чтобы мы поверили ему, приняли его любовь и почувствовали его милосердие. Нужно просто научиться читать его знаки. Я думаю, что в жизни каждого человека были моменты, когда Бог пытался сказать что-то важное. Но возможно, человеку не всегда удается понять это. Я не раз чувствовала Божье милосердие и много хороших поступков совершила с его помощью. А мой родственник благодаря Богу выжил. Это было в Пепельную среду. Дядя Витя получил серьезную черепно-мозговую травму на работе. Его повезли в больницу. По пути чуть он не умер. Смерть могла произойти в любой момент. Врачи говорили, что с такими травмами не живут.†

18 – 19 жніўня б.г. так, як і штогод, цераз Гродна прайшла пешая экуменічная пілігрымка “Беласток – Гродна – Вільня”. У гэтым годзе яна была вельмі шматлікая, бо ў ёй прыняло ўдзел ажно 340 чалавек, а з іх ліку – каля 70 асобаў - з Беларусі. Дэвіз сёлетняй пілігрымкі: “Акружым клопатам жыццё, як Марыя, Маці Міласэрнасці”. Падчас паломніцкага шляху кс. Мар’ян Райхель абвясціў шэраг канферэнцый на актуальную тэму: аборты, эўтаназія, in vitro і г.д.
    24 жніўня б.г. з удзячнасцю за пройдзены шлях мы сталі перад цудатворным адлюстраваннем Вастрабрамскай Божай Маці, якая са свайго абраза, як бы гаворыць: «Я радуюся, што вы знаходзіце ў гэтым Доме маёй Міласэрнасці і Божых ласкаў».    Падчас сёлетняй пілігрымкі ўпершыню я ўсведаміла цалкам, як мы сабой сведчым перад людзьмі аб сваёй веры. Людзі, бачачы нас, маюць слёзы на вачах. Яны падрыхтоўваюцца на наш прыход, упрыгожваюць свае хаты і абразы Божай Маці кветкамі, хочуць падзяліцца ўсім, што ў іх ёсць. Для іх кожная пілігрымка – гэта свята. Яны жывуць тым і чакаюць паломнікаў на працягу цэлага года.
    У паломніцтва ў Вільню я ішла другі раз. Яно адрозніваецца ад нашых маладзёжных пілігрымкаў з Гродна: у ёй удзельнічае многа вандроўнікаў старэйшага пакалення. Каб упершыню стаць “на цудоўны паломніцкі шлях” (са словаў песні), трэба мець шмат адвагі, але перш за ўсё даверыцца Богу і Яго Маці, а тады кожны крок набірае надзвычайны сэнс. ×