Задай пытанне

У дні святкавання беатыфікацыі Папы Яна Паўла II прыгадваліся розныя жыццёвыя моманты, звязаныя з постаццю гэтага вялікага і святога чалавека. У памяці ўсплывалі перш за ўсё моманты масавых сустрэч з Папам. З асаблівай чуласцю ўзгадвалася апошняя пілігрымка Яна Паўла II на Радзіму ў 2002 годзе. Тады ў Кракаве, нібы прадчуваючы, што гэта апошняя сустрэча са Святым Айцом, сабралася рэкордная колькасць удзельнікаў – 2 млн. Мы, беларускія пілігрымы, радаваліся таму, што маглі падысці блізка да алтара, наблізіцца да гэтай гістарычнай постаці, маліцца разам з Ім.
    Але з найбольшай удзячнасцю Богу мне ўзгадаўся момант непасрэднай сустрэчы з Бласлаўлёным, 8 чэрвеня 1999 г. у Элку (Польшча), падчас аднаго з яго падарожжаў на Радзіму. На ўрачыстай св. Імшы мы, тагачасныя беларускія семінарысты, атрымалі месца непасрэдна каля алтара. Гэта быў незабыўны момант малітвы пры самім Пантыфіку ў акружэнні кардыналаў і біскупаў. Пасля Імшы была наша кароткая сустрэча з Папам. Я памятаю ўсціск Яго моцнай і цёплай далоні, уважлівы і лагодны позірк, характэрную задумлівую ўсмешку. Пасля агульнага развітання з Папам мы з таварышам зноў падышлі бліжэй да Пантыфіка. У той момант столькі хацелася Яму сказаць, а вырваліся толькі словы: “Ойча, чакаем у Беларусі!”. †

Дарагія чытачы!
Як працуе Гродзенская духоўная семінарыя?
Колькі алюмнаў вучыцца ў гэтай навучальнай установе?
Як туды паступіць?
Якія семінарыя мае планы на будучыню?

На гэтыя і іншыя пытанні адкажа 14 чэрвеня госць нашай рэдакцыі, рэктар ВДС у Гродне ксёндз Юзаф Станеўскі. Пытанні будуць прымацца з 10.00 да 13.00 па нумары (8-0152) 75-64-38. Можна таксама іх дасылаць на электронную пошту: Гэты e-mail адрас абаронены ад спаму-ботаў, для яго прагляду ў Вас павінен быць уключаны Javascript .
Адказы будуць змешчаны ў бліжэйшых нумарах "Слова".

Кожны з нас ведае словы Езуса: “Вы заўсёды павінны маліцца, а не ўкідацца ў роспач” (Лк 18, 1). Менавіта ў гэтым нам дапамагаюць малітоўныя заклікі. Гэта кароткія просьбы, выказванні ці падзякі. Часцей за ўсё гэта фразы, узятыя са Святога Пісання, з асабістых адкрыццяў або тыя, якія паўставалі на працягу стагоддзяў. Гэтая кароткая малітва нясе ў сабе глыбокі сэнс. Мы можам часта яе паўтараць, напрыклад тады, калі знаходзімся ў цяжкім становішчы і патрабуем Божай падтрымкі. Гэтая кароткая думка, скіраваная да Бога, часам называецца “малітвай хвіліны”. Мы таксама можам скіроўваць думкі да Найсвяцейшай Панны Марыі і да нашых святых заступнікаў. Дакладна акрэсленых формул няма. Кожны чалавек, пачынаючы ад малога дзіцяці, у стане вывучыць на памяць гэтыя кароткія заклікі. Трэба памятаць, што пры гэтым мы павінны няспынна скіроўваць нашы думкі да Бога. †

4 красавіка госцем нашай рэдакцыі быў ксёндз Віталій Дабраловіч, дырэктар “Карытас” Гродзенскай дыяцэзіі. Прапануем самыя цікавыя пытанні, якія былі зададзены ў гэты дзень, а таксама адказы кс. дырэктара.

- Паважаны кс. Віталій, сёння Вы зазірнулі да нас у рэдакцыю, каб адказаць на пытанні, якія непакояць многіх людзей, трапіўшых у цяжкую сітуацыю і патрабуючых дапамогі, а таксама тых, хто хацеў бы далучыцца да гэтай дапамогі. З якім настроем Вы сёння прыйшлі?
    Рэдакцыя
    - Напэўна, я змагу адказаць не на кожнае пытанне, але прыкладу ўсе намаганні, каб мае адказы маглі дапамагчы людзям здабыць матэрыяльныя сродкі і аб’яднацца ў супольнай справе дабрачыннай дзейнасці. Пастараюся таксама дапамагчы парадай.

    - Скажыце, калі ласка, як даўно ў Беларусі існуе “Карытас”?
    Рэдакцыя
    - Касцёл вядзе дабрачынную дзейнасць ужо 20 гадоў, а з 1994 года “Дабрачыннае каталіцкае таварыства “Карытас” Гродзенскай дыяцэзіі атрымала юрыдычную рэгістрацыю як рэлігійная місія. †