Życie Kościoła

Jesień to szczególny czas. Bardziej niż którykolwiek w ciągu roku, przypomina on nam o kruchości ziemskiego bytowania. Opadające z drzew liście i długie jesienne wieczory sprzyjają głębokiej refleksji nad sensem naszego istnienia.

Non omnis moriar – nie umrę na wieki – oto sentencja, którą spotyka się na niektórych tablicach nagrobnych. Jaki sens zawarty jest w tych słowach? Mówią one nam o tym, że przemijamy tu, na ziemi. Wraz ze śmiercią przemija nasze ciało fizyczne pełne ludzkich słabości. Przypominają nam o tym cmentarze, szczególnie w listopadzie. Niektórzy odchodzą w wiośnie życia, inni – jak liście z drzew przez wiatr „strącani” są gwałtownie, przypadkowo lub przez chorobę w wieku dojrzałym, a jeszcze inni odchodzą w jesieni starości. Wspomniane słowa znaczą też, że śmierć kończy tylko pewien etap naszej wędrówki. Mamy jedno życie dane nam przez Stwórcę, w którym czas i wieczność przenikają się wzajemnie. †

22 listopada, kiedy wspominamy św. Cecylię, patronkę muzyki i muzyków kościelnych, myślimy też o tych, którzy swoją ofiarną pracą przyczyniają się ku ukazywaniu piękna muzyki liturgicznej. Wspominamy również zespoły śpiewające, chóry kościelne i schole parafialne, które ożywiają życie w naszych parafiach. Do naszych czasów doszło powiedzenie św. Augystyna: «Kto śpiewa, dwa razy się modli». W dzisiejszym numerze „Słowa” chcemy więc przybliżyć naszym Czytelnikom niektóre diecezjalne chóry i zespoły, które poprzez muzykę i śpiew wprowadzają wiernych w tajemnicę wiary. †

Świadectwo lekarza, który zrozumiał, że in vitro to grzech

Byłem dyrektorem jednej z klinik in vitro. Byłem znany, miałem dużo klientów, zarabiałem ogromne pieniądze.

Pewnego razu, będąc już na szczycie sławy, zdjąłem kitel i wyszedłem na ulicę. Miałem już dość medycyny. Nie było ważne dla mnie, czy zostanę stróżem, czy też będę zamiatał ulice. Zrozumiałem, że od tej chwili najważniejszy dla mnie jest szacunek do Boga. †

10 października br. w ramach obchodów 10-lecia utworzenia diecezji witebskiej byliśmy świadkami konsekracji kościoła pw. Jezusa Miłosiernego w Witebsku. Jest to pierwsza świątynia katolicka, zbudowana w tym mieście od 125 lat.

3 października 2009 r. w sobotnie popołudnie wierni parafii Berdówka k. Lidy od godzin porannych oczekiwali na przybycie ks. biskupa Aleksandra, kapłanów i gości z sąsiednich parafii. Przez 8 ostatnich lat wierni na czele ze swoim ks. proboszczem Jerzym Swisłockim skrzętnie prowadzili budowę nowej świątyni. Nastał więc dzień, w którym uroczyste poświęcenie nowego kościoła miało zapoczątkować kolejny etap dziejów parafii w Berdówce.

Radość wiernych nie miała granic . Parafianie berdowscy z dumą patrzyli na własną świątynię. Jej gmach, mimo swej skromnej sylwetki architekturnej, przyciąga wzrok przechodniów i podróżujących przez gościniec samochodem. Położony nad jeziorem w nowej części Berdówki, kościół rzeczywiście stał się ozdobą terenu. Zgrabna wieża wraz z gmachem jednej nawy podłużnej i dobudowanymi we frontonie zakrystiami tworzą jeden obiekt sakralny, który odtąd można uważać za wizytówkę wsi. †