Слова рэдактара

Сёння слова “міласціна” становіцца ўсё менш папулярным, паступова сыходзіць у нябыт. У многіх яно атаясамліваецца з літасцю, вымушаным спачуваннем і дробнымі манетамі. Мы забываемся, што міласціну можна чыніць па-рознаму, але заўсёды з радасцю і жаданнем.
    “Больш шчасця ў тым, каб даваць, чым у тым, каб браць”, – чытаем у Дзеях Апосталаў (Дз 20, 35). На жаль, вельмі часта мы не памятаем пра гэтую ісціну і не карыстаемся нагодай, калі можам дапамагчы, апраўдваючыся недахопам часу, грошай, жадання... Дзяленне чымсьці з іншымі часам прыносіць турботы. На думку прыходзіць пытанне: чаму менавіта я мушу дапамагаць? †

Нягледзячы на тое, што попел, якім у Папяльцовую сераду былі пасыпаны нашы галовы, здзьмуў вецер ці змыла вада, мы надалей разважаем у сваіх сэрцах пачутыя ў гэты дзень словы: “Ты – прах, і ў прах вернешся” і “Навяртайцеся і верце ў Евангелле”.
    Пан заклікае да навяртання асабліва цяпер, у святы час Вялікага посту. Яно з’яўляецца абсалютнай неабходнасцю! Усемагутны прагне нам усвядоміць, што існуе адрознае ад звычайнага жыццё, да якога мы штодзённа імкнёмся. З аднаго боку, рашэнне аб навяртанні мы прымаем толькі аднойчы, а з другога – шматразова на працягу ўсёй сваёй зямной вандроўкі. †

Вера, успрыімлівасць, сарамлівасць, чысціня для многіх сёння ўвогуле не маюць значэння. Сучасны чалавек, пастаянна падвержаны спакусам захапляльнага свету, нястомна вядзе барацьбу з унутраным жаданнем улады, бясспрэчнасцю ўласных поглядаў, пыхай, хцівасцю… Яго сумленне моцна здэфармавана, а часам нават абсалютна заглушана. Аднак нястомнае імкненне да задавальнення ўласных патрэб засланяе чалавеку сапраўдны вобраз Бога і аддаляе ад Яго! Ніводная асоба, незалежна ад полу, набытку і адукацыі, не застрахавана ад падзенняў і паражэнняў, якія часам можна распазнаць толькі праз многія гады. †

Апошнія Сусветныя дні моладзі, якія адбыліся ў Панаме, у чарговы раз сталі святам радасці і надзеі для ўсяго Касцёла, а таксама сапраўдным сведчаннем веры для свету.
   Галоўнай мэтай гэтага сусветнага форуму, у якім удзельнічала таксама група моладзі з Гродзенскай дыяцэзіі, была сустрэча з Хрыстом, з жывым Паўсюдным Касцёлам і са Святым Айцом. Менавіта для гэтага СДМ былі задуманы св. Янам Паўлам ІІ. На працягу 33-ох гадоў маладыя людзі, якія належаць да розных культур і народаў, размаўляюць на розных мовах, маюць розны жыццёвы вопыт, прымаюць удзел у гэтай цудоўнай падзеі, каб перажыць сапраўдную радасць ад таго, што знаходзяцца разам. †