ГРОДНА
Нядзеля,
26 мая
2024 года
 

На шляху да святасці

Разам у святасці

На шляху да святасці

Калі ідзе гаворка пра святых, хто найперш прыходзіць на думку? Напэўна, кананізаваныя духоўныя асобы – людзі, якія сваім жыццёвым шляхам абралі поўнае прысвячэнне сябе Госпаду. Аднак гэта не адзіная сцежка, якая вядзе да святасці.
    Дзе як ні ў сужэнстве чалавек мае магчымасць узрастаць у ахвярнасці і праведнасці? Каханне мужа і жонкі праходзіць шматлікія выпрабаванні: быт, непаслухмянасць дзяцей або немагчымасць зачацця, нявернасць, недахоп увагі, якую ён ці яна лічаць за лепшае ўдзяліць сябрам, працы або ўласным захапленням. Калі сужэнцы здольны захаваць сям’ю насуперак нягодам, гэта сведчыць пра іх адважнае трыванне ў любові і Божай ласцы, якую атрымалі падчас сакраманту шлюбу.
    Мы маем шчасце жыць у часы, калі Касцёл на афіцыйным узроўні прызнае святасць сужэнцаў, уводзячы паняцце “святасці абодвух”. Пачатак XXI стагоддзя адзначыўся завяршэннем беатыфікацыйнага і кананізацыйнага працэсаў 2-юх сем’яў: Бельтрамэ-Кватрокі і Мартэн.
    Гэтыя сужэнствы на ўласным прыкладзе паказалі, што поўнае гармоніі жыццё магчымае, а звычайнасць сямейных будняў можа стаць прамой дарогай да Бога.
 

Калі невядома, у чым справа, то справа ў любові. Пра чысціню

На шляху да святасці

“У чалавечай душы дзіра   памерам з Бога,   і кожны яе запаўнае,   як можа”.  (Жан-Поль Сартр)Падаецца, што часцей за ўсё ў каталіцкім бачанні чысціня асацыіруецца з цялеснасцю, з сексуальнасцю, асабліва, як можна часта пачуць, з перадшлюбнай чысцінёй, г. зн. з адсутнасцю сексу. Ці так гэта? У самім жа акце цялеснай любові няма нічога дрэннага, як і ў сексуальнасці. Разуменне чысціні трэба вывесці па-за кантэкст цела. Яна, як і кожная добрая і наадварот справа, пачынаецца ў галаве ды ў сэрцы, якія пазней, зразумела, падключаюць і наша цела.
Нячыстасць – прага любові
    Польскі рэкалекцыяніст дамініканец а. Адам Шустак у адным са сваіх навучанняў выказаў цікавую думку: “Нячыстасць – гэта форма шукання любові, неспатоленае жаданне сэрца быць каханым, жаданне, каб быў другі чалавек, які так мяне пакахае, што мне гэтага хопіць”. Калі чалавек адчувае недахоп у чымсьці альбо патрэбу чагосьці, то хоча іх заспакоіць. А што, калі гэтая патрэба фундаментальная? Быць каханым – гэта аснова асноў.
   

Найбольшая з цнотаў

На шляху да святасці

У сучасным свеце шмат гаворыцца пра любоў. Аднак гэтае паняцце было так перакручана, што многія страцілі веру ў яе. Мы як хрысціяне добра ведаем, што любоў з’яўляецца падмуркам, на якім неабходна будаваць святасць, паколькі сам Хрыстос найважнейшай запаведдзю прызнаў наступную: любі Пана Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім розумам тваім, а бліжняга твайго, як самога сябе (параўн. Мц 22, 37–39). Дык якім чынам разумеецца любоў у каталіцкай тэалогіі? Чым з’яўляецца? Якія мае рысы?
Тэалагічныя цноты
    Кожная асоба, якая прымае хрост, атрымлівае асвячаючую ласку, якая робіць яе ўдзельнікам жыцця і натуры Усемагутнага. Такім чынам чалавек становіцца Божым дзіцём. Разам з ласкай Стварыцель улівае ў чалавечую душу 3 цноты: веру, надзею і любоў. Менавіта па гэтай прычыне побач з назвай “тэалагічныя цноты” функцыянуе іншая – “улітыя цноты”.
   

Першы і найважнейшы сакрамант

На шляху да святасці

Хрост – гэта не нейкі абрад палівання вадою, нязвыклы рытуал, які трэба адбыць на ўсялякі выпадак, каб дзіця было здаровае і шчаслівае, а найважнейшы сакрамант хрыcціянскага жыцця. Праз яго Бог вызваляе чалавека ад першароднага граху і іншых асабістых грахоў, яднае з сабою, дае Божае жыццё і ўключае ў святы Касцёл.
Што, калі, як і навошта?
    Чалавек мае патрэбу ў прыняцці сакраманту хросту, каб вызваліцца ад улады граху і стаць свабодным Божым дзіцём. Разам з тым хрост з’яўляецца пачаткам развіцця веры ў нованароджаным хрысціяніне. Такім чынам, кожны год у Пасхальную вігілію Касцёл запрашае вернікаў аднавіць абяцанні, складзеныя падчас святога хросту.
    Варта адрозніваць дзве магчымыя сітуацыі – хрост дзіцяці і хрост дарослага чалавека. Пры ўдзяленні сакраманту хросту дзіцём лічыцца асоба да заканчэння 7-га году жыцця (кан. 97 §2). Калі дзіця мае больш за 7 гадоў, то, згодна з канонамі, яно павінна быць ахрышчана як дарослы чалавек (кан. 852 §1, кан. 97). Практыка хросту дарослых існуе з самага пачатку існавання Касцёла, хросту дзяцей – з ІІ стагоддзя.
   

Адвэнт і Новы год

На шляху да святасці

Прызнаюся, я свядома пішу словы “Новы Літургічны год” з вялікай літары. Чаму? Проста хачу, каб кожны, хто гаворыць, што верыць у Хрыста, што быў ахрышчаны ў Хрыстовым Касцёле, звярнуў увагу на тое, што Новы год ужо наступіў.
    З гэтай нагоды можна прыпомніць сабе, як людзі, у тым ліку і веруючыя, святкуюць наступленне новага часу ў 00.00 1 студзеня. Святло і ўключаныя экраны тэлевізараў амаль што ў кожным акне, застолле, шмат розных страў… Феерверкі, петарды, бенгальскія агні: усё вельмі ярка, прыгожа. А калі пазней пешшу ідзеш у касцёл на ўрачыстую св. Імшу на ўшанаванне Святой Багародзіцы Марыі, бачыш толькі пустыя, бязлюдныя вуліцы і чуеш цішыню. Не, не тую цішыню, якая дапамагае хрысціяніну разважаць над сваім жыццём і пакліканнем, якая адрывае ад няспыннай штодзённай спешкі і пагружае ў рэчаіснасць уласнай душы і яе адносін з Богам, якая дапамагае навярнуцца, стаць на шлях да Божага Валадарства, апрануцца “ў новага чалавека, створанага паводле Бога” (параўн.: Эф 4, 24)… Гаворка ідзе зусім пра іншую цішыню.
   

Бласлаўлёны закрыстыянін

На шляху да святасці

Папа Францішак апублікаваў дэкрэт аб гераічнасці цнот і пацвярджэнні спрадвечнага культу (т. зв. раўназначная беатыфікацыя) Слугі Божага Міхала Гедройца. Гэта азначае ўключэнне яго ў літургічны каляндар і дае дазвол на ўшанаванне новага бласлаўлёнага ў месцах, звязаных з яго жыццём і дзейнасцю.
Кульгавы
    Бл. Міхал Гедройц нарадзіўся каля 1425 года ў мястэчку Гедрайчай недалёка Вільнюса (Літва). Паходзіў з сям’і літоўскіх князёў.
    Быў невысокі, хваравіты, хадзіў на мыліцах. На падставе пазнейшага даследавання рэліквій было ўстаноўлена, што адна яго нага была карацейшай за другую. З-за гэтага хлопца называлі “кульгавым”, таму ён цярпеў з самага дзяцінства – не толькі фізічна, але і псіхічна.
    Дзякуючы досведу свайго калецтва даспяваў да глыбокага разумення Мукі Хрыста і спачування пакутуючым людзям. У маладосці вырабляў посуд, у якім прыносілі хворым Найсвяцейшы Сакрамант. Пазбягаючы людзей, шмат часу прысвячаў на малітву.
   

Необходимость достижения молодежью духовной зрелости

На шляху да святасці

Сегодня молодые люди в старшем школьном возрасте часто пренебрегают поисками красоты, добра и правды, а также смысла и цели жизни. Это задерживает их психическое, эмоциональное и духовное созревание.
Период бури
   и натиска

    Психологи единодушно называют старший школьный возраст (15–18 лет) этапом «бури и натиска». Биологическое созревание отражается на образе самого себя, вызывая беспокойство, часто агрессию, неясные желания, стремление испытать собственные возможности.
    Это может быть также период бунта по отношению к Богу, особенно когда человек переживает незаслуженное страдание, внезапную болезнь, неожиданную смерть близкого. Тогда возникают сомнения: действительно ли Небесный Отец заботится о людях? В этом случае прослеживается еще незрелое понимание молодым человеком присутствия Господа в жизни. В таком возрасте у молодых людей может наблюдаться много парадоксов, касающихся религиозной жизни. С одной стороны, встречается больше всего обращений, а с другой – снижение религиозных практик, что может быть связано, например, с сексуальным опытом, не соответствующим нравственным нормам.
   

“Арханёл” горада над Нёманам

На шляху да святасці

5 лістапада – Дыяцэзіяльны дзень малітвы за памерлае духавенства
У касцёле Адшукання Святога Крыжа ў Гродне знаходзіцца памятная дошка ў гонар кс. інфулата Міхала Арановіча, фундаваная ўдзячнымі вернікамі. Магіла святара на старых каталіцкіх могілках заўсёды задбаная. Там часта можна пачуць малітву людзей, для якіх выключная асоба святара не можа застацца забытай. Наадварот, яна і надалей натхняе сваім прыкладам. 43 гады душпастырскай дзейнасці кс. Міхал прысвяціў Гродзеншчыне. Выбраўшы Бога, святар заставаўся верным Яму і свайму пакліканню ажно да апошняга моманту жыцця.
Пачаткі святарскага шляху
    Кс. Міхал нарадзіўся ў 1907 годзе ў вёсцы Любешчы на Беласточчыне (Польшча). У 1926 годзе паступіў у духоўную семінарыю ў Вільнюсе (Літва). Там жа адначасова вучыўся на тэалагічным факультэце Універсітэта ім. Стэфана Баторыя. Святарскае пасвячэнне прыняў у 1932 годзе з рук аб-па Рамуальда Ялбжыкоўскага.
   

Время сознательной религиозности молодого человека

На шляху да святасці

Ребенок, начинающий учебу в школе, познает мир природы и удовлетворяет человеческое любопытство. Это также наилучший период для катехизации, задача которой – воспитать у ребенка любовь к Богу и ближнему.
Занятия по религии
    Преподаватель религии приводит ребенка к принятию конкретных решений, для реализации которых необходима помощь родителей. Разговаривая с детьми на тему веры, отцы и матери помогают им перенести содержание занятий по религии на повседневную практику: недостаточно одной веры без поступков. Помощью служат встречи учителя религии с родителями.
    Поскольку ребенок в этом возрасте (6–7 лет) легко и быстро усваивает знания, нужно позаботиться о том, чтобы он знал наизусть и понимал краткий катехизис, основные молитвы и литургические песни. Это является этапом подготовки детей к первой исповеди и св. Причастию.
   

Святасць, схаваная ў дробязях

На шляху да святасці

1 лістапада – дзень нябачнага абмену позіркамі з усімі святымі, дзень удзячнасці і малітвы аб іх заступніцве ў самых розных справах. Як цудоўна сказаў папа Бенедыкт XVI: “Спадарожнічаюць нам прыяцелі Бога, яны атачаюць нас і вядуць [...]. Я не павінен насіць тое, што на самой справе ніколі не змог бы насіць сам. Грамада Божых святых абараняе мяне, падтрымлівае і вядзе”.
Сапраўды, іх шлях ужо пройдзены, а мы яшчэ ў дарозе. Толькі куды ідзём? Ці даўно спраўджвалі свой накірунак? У гэтых пытаннях няма суровасці, толькі запрашэнне прыгледзецца ўважліва да рэчаіснасці вакол нас.
    Пачнём з канца: з нашай мэты. Проста і ясна акрэслівае яе папа Францішак у адгартацыі “Gaudete et exsultate” (“Радуйцеся і весяліцеся”). Ён піша: “Я асабліва хацеў бы нагадаць пра пакліканне да святасці, з якім Пан звяртаецца да кожнага з нас, пра той заклік, з якім Ён звяртаецца таксама да Цябе: «Будзьце святымі, таму што Я святы» (Лев 11, 44; 1 П 1, 16)”.
   

Как не опоздать с религиозным воспитанием

На шляху да святасці

Если с ранних лет родители не поделятся с ребенком истинами о Боге, то в будущем религиозные практики не будут иметь никакого значения. Дети не полюбят Бога, о котором ничего не знают.
Когда и как развивать религиозность ребенка?
    Обычно считается, что младенчество – это время без религиозности. Тем временем, после полугода дети способны выучить самые простые религиозные жесты. Например, когда родитель спрашивает, как нужно молиться, ребенок складывает ручки вместе. Начиная с года жизни он наблюдает и подражает поведению родителей.
    Стоит заметить, что первые религиозные представления остаются на всю жизнь. Это так называемый закон стойкости первого впечатления.
   

Старонка 12 з 40:

Актуальны нумар

 

Каляндар 2022

Каляндар
«Слова Жыцця»
на 2022 год

Літургічны каляндар

white
Адзначаем імяніны:
Сёння ўспамінаем памерлых святароў:
Да канца года засталося дзён:  220

Чакаем Вашай падтрымкі

skarbonkaДарагія Чытачы!
Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.