ГРОДНА
Субота,
02 лістапада
2024 года
 

На шляху да святасці

Дапаможнік пілігрыма. Што ўзяць з сабой?

На шляху да святасці

Лета – час пілігрымак. Да нас няспынна далятае інфармацыя, што якаясьці пілігрымка дабралася да месца прызначэння, якаясьці толькі адпраўляецца. Вандроўка да святых месцаў з’яўляецца часам сапраўды вернай малітвы. Аднак для гэтага неабходны таксама фізічны камфорт. Як яго забяспечыць? Што варта ўзяць з сабой? Прапануем кароткі параднік для пілігрыма.
Малітоўнік
    Супольная малітва і спеў падчас пілігрымкі вельмі важныя, таму нельга забываць малітоўнік, ружанец і спеўнік з рэпертуарам песень (часцей за ўсё кожная пілігрымка мае ўласны).
 

Як падрыхтавацца да нараджэння дзіцяці

На шляху да святасці

Жанчына, якая даведваецца, што чакае дзіця, перапоўнена радасцю і трапяткім хваляваннем. Яе могуць непакоіць пытанні: “Ці стану я добрай маці?”, “Што павінна даць свайму немаўляці, каб выхаваць з яго годнага чалавека?”. Адчуваць некаторае замяшанне нармальна – наперадзе такая адказнасць!
Паклапаціцца пра духоўны імунітэт
    Знаходзячыся ў рэжыме “павышанай заклапочанасці” будучая маці можа зачытвацца выхаваўчай літаратурай, рыхтаваць для дзіцяці прыгожыя рэчы. Некаторыя наведваюць спецыяльныя курсы, бяруць кансультацыі ў сябровак “з вопытам”. І ўсё гэта, вядома, патрэбна. Аднак найважнейшае, што можа зрабіць жанчына ўжо на этапе падрыхтоўкі да сустрэчы з немаўлём, – ахвяраваць сябе і дзіця Богу.
   

Адпачыць у Пану

На шляху да святасці

Апошнім часам шмат гаворыцца пра адпачынак.
    Многія адчуваюць стомленасць і з замілаваннем думаюць, куды выберуцца ў вольныя дні.
    Летам гэтая тэма асабліва актуальная, паколькі распачаўся сезон доўгачаканых водпускаў і канікул. Што наконт адпачынку гаворыцца ў Бібліі?
Ізраільцяне здаўна пераймаюць рытм стварэння свету Богам, апісанне якога было дакладна пададзена на старонках Старога Запавету (параўн. Быц 1, 1–2, 4а). Пан працаваў на працягу 6-ці дзён: спачатку дзяліў неба і зямлю, ваду і сушу, каб пазней напоўніць усё гэта жывым стварэннем, такім чынам рыхтуючы свет для чалавека, які павінен быў у ім пасяліцца. “Бог скончыў на шосты дзень усю працу сваю, над якой працаваў, а на сёмы дзень адпачыў пасля ўсяго, што зрабіў” (Быц 2, 2). Выбраны народ таксама працаваў 6 дзён у тыдні, а на 7-мы святкаваў шабат – вольны ад усякага высілку дзень.
    У старажытнасці нават язычнікі давалі нявольнікам і жывёлам магчымасць даўжэй паспаць і адпачыць, каб набрацца сіл на далейшую цяжкую працу. Ізраільцяне, адзначаючы апошні дзень тыдня асаблівым чынам, так выказвалі перакананасць, што чалавек павінен мець акрэслены час, каб прыгадаць сабе, кім на самой справе з’яўляецца і які сэнс маюць яго жыццё і намаганні.
   

Праз пілігрымку да святасці

На шляху да святасці

Калі святыня – гэта месца малітвы, то пілігрымка – гэта шлях малітвы. На ім паломнікі ажыўляюць сваю веру.
У пілігрымку ідуць для таго, каб перапрасіць за свае грахі, вымаліць у Бога патрэбныя ласкі (здароўе, нараджэнне дзіцяці і г. д.)
    або падзякаваць за атрыманыя (добрае заканчэнне навучальнага года і здачу экзаменаў, сесій, вызваленне ад алкагалізму, наркаманіі і інш.). Людзі вырушаюць у дарогу да святых месцаў таксама з жадання асвяціць сябе т. зв. шляхам навяртання, галоўнае ў якім – стан пакуты. Кожная пілігрымка з’яўляецца таксама “перавядзеннем дыхання” і перапынкам ад паўсядзённай манатоннасці, магчымасцю праявіць хрысціянскае братэрства. Акрамя ўсяго, пілігрымка – гэта акт праслаўлення Бога.
   

Сем “я” – адна сям’я, або мы і Бог

На шляху да святасці

Віталій і Іна Белавокія з парафіі Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Гродне некалькі гадоў чакалі нараджэння дзіцяці. Бог аказаў сужэнцам ласку і шчодра адарыў іх патомствам. Сёння бацькі выхоўваюць 10-гадовага Аўгусціна, 8-гадовага Дамініка, 6-гадовага Яна і гадавалую Марыю.
    Сужэнцы з маленства гадуюць дзяцей у веры. Маюць цвёрдую ўпэўненасць у тым, што ў сям’і абавязкова павінна быць месца для Бога. На старонках “Слова Жыцця” бацькі распавядаюць пра сваю штодзённасць і разважаюць наконт таго, што дапамагае ім быць адным цэлым.
   

Некалькі думак з Дня дзіцяці

На шляху да святасці

1 чэрвеня ў гродзенскай парафіі Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі адбыўся IX Дыяцэзіяльны дзень дзіцяці.
    У мерапрыемстве прынялі ўдзел больш за 2,5 тысячы хлопцаў і дзяўчат з розных куткоў Гродзенскай дыяцэзіі, а таксама з Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
Дзецям спадарожнічалі манаскія сёстры, святары, бацькі і апекуны. Больш за сотню валанцёраў і аніматараў стараліся разнастаіць свята, каб усе яго ўдзельнікі атрымалі неймаверныя ўражанні. Сярод іншых дзяцей забаўлялі фокуснікі, артысты лялечнага тэатра. На прыкасцёльнай тэрыторыі працавалі надзіманыя горкі і батуты, цырульніцкі салон, фізіка-хімічная лабараторыя, творчая майстэрня. У дзяцей была магчымасць паспрабаваць сыграць на розных музычных інструментах, а таксама пасядзець у крэсле сапраўднага байкерскага матацыкла. Самыя адважныя маглі апынуцца пад штучным дажджом, які падчас воднага шоу арганізавалі прадстаўнікі службы па надзвычайных сітуацыях.
   

Ахвярна дзейнічаюць на ніве Пана

На шляху да святасці

Святары з’яўляюцца для людзей нібы маякамі на моры, што дазваляюць знайсціся заблукалым караблям – душам. Вучаць, як жыць, каб развіваць ветразі веры і квітнець перад Боскім абліччам. Сёння дзякуем ксяндзам, якія служаць у Гродзенскай дыяцэзіі, за гады ахвярнай працы і запрашаем іх азірнуцца назад, каб паглядзець на пройдзены святарскі шлях.

    Кс. Аляксандр Сямінскі
    5 гадоў святарства – галоўная нагода для ўдзячнасці на дадзеным этапе майго жыцця. Аднак гэтай даты ніколі б не было без сустрэчы з уваскрослым Хрыстом 20 гадоў таму – у Яго жывым і дзейсным Слове ды ў сакрамантах, асаблівым чынам сакрамантах пакаяння і Эўхарыстыі.
    Ёсць такое выказванне: “Як трывога, то да Бога”. І ў маім жыцці быў такі момант. Памятаю, была Вялікая субота. Споведзь. Адпушчэнне грахоў... Сапраўды, гэта быў дзень майго пераходу са смерці граху да жыцця з Хрыстом. Усё паступова пачало змяняцца да лепшага, я адчуваў радасць ад прысутнасці Пана. Ужо ведаў, які добры Бог, як цудоўна з Ім і як дрэнна без Яго, таму вяртацца да колішняга стылю жыцця мне, безумоўна, не хацелася.
   

Праз заступніцтва Маці Божай

На шляху да святасці

Усе мы ведаем гісторыю дзяўчыны, абранай Панам дзеля здзяйснення вялікай перамогі Справядлівасці і Жыцця. Яна магла не прымаць прапанову, бо, як і кожны чалавек, створаны Богам, мела вольную волю. Але як Марыя сябе паводзіць? Пакорна згаджаецца, хоць яшчэ да канца не ўсведамляе, што Яе насамрэч чакае. Для незамужняй жанчыны насіць пад сэрцам дзіця ні ў які час не выглядае добра, выклікае асуджэнне грамадства. Аднак адважная дзяўчына дазволіла Богу кіраваць сваім жыццём, не зважаючы на тое, што маглі падумаць людзі. Яна проста любіла – чыста і цнатліва, давярала Богу поўнасцю і без умоў. Ад першага позірку на Цуд у сваіх руках і да апошняга на крыжы Яна была пакорнай.
    Лёс Марыі не адрозніваўся прастатой, быў поўны вялікага сэнсу. Маці Божай шмат чаго давялося перанесці, шмат чаго страціць. Але ў жыцці Яна не пакідала месца адчаю, усе цяжкасці і турботы заўсёды ахвяравала Пану.
   

У тваёй душы хутка паселіцца Пан Езус

На шляху да святасці

Мая даражэнькая!
Зусім хутка настане дзень, калі ты ўпершыню прымеш у святой Камуніі Езуса Хрыста. Я ведаю, як чакаеш гэтай падзеі. Павер, і Ён таксама чакае…
    Хачу запэўніць, што гэты дзень назаўжды зменіць тваё жыццё. Ужо ніколі не застанешся адна – душу будзе грэць Божая прысутнасць. Твая задача – падтрымліваць гэты агонь. Знаходзь час для Пана Езуса – Ён для цябе яго знойдзе заўсёды.
    У мітусні дзён старайся адшукаць хаця б пару хвілін, каб застацца сам-насам з Панам Езусам. Размаўляй з Ім – сваімі словамі! Дзяліся сваімі поспехамі, перажываннямі, сумненнямі, засмучэннямі. Езус Хрыстус павінен стаць тваім лепшым Сябрам. З часам зразумееш, што гэта той Сябар, які не здрадзіць – Ён назаўсёды. І чым мацнейшыя адносіны ты з Ім выбудуеш, тым больш надзейную апору будзеш далей адчуваць у жыцці.
   

Уваскрасенне Хрыста як надзея для ўсяго чалавецтва

На шляху да святасці

У чарговы раз перажываем велікодную раніцу, спазнаючы праўду аб уваскрасенні нашага Пана Езуса Хрыста. Праўду, якая напаўняе радасцю сэрцы хрысціян.
    Аднак варта ўсвядоміць, што вымярэнне гэтай урачыстасці нашмат большае ды важнейшае, паколькі значэнне пустой магілы трэба шукаць не толькі ў кантэксце жыцця вернікаў, але таксама ўсяго чалавецтва і актуальных выклікаў, якія перад ім стаяць.
Дзень перамогі
    Сёння мы ўвесь час чуем пра разнастайныя несправядлівасці і цяжкасці, якія закранаюць людзей у розных краінах на розных кантынентах. У сваім акружэнні таксама сустракаем шмат людзей, што змагаюцца з разнастайнымі праблемамі, якія пазбаўляюць жадання рухацца наперад, адбіраюць надзею, што ўсё можа быць па-іншаму – лепш. Некаторыя нават губляюць ахвоту жыць, перастаюць верыць у справядлівасць і праўду, у перамогу дабра над злом.
   

Велікапосны рахунак сумлення

На шляху да святасці

Сёлетні перыяд Вялікага посту, калі кожны мог стаць у праўдзе, прызнаць свае памылкі і выправіцца, паволі падыходзіць да свайго завяршэння. Пройдзены за гэты прамежак часу шлях дапамагае наблізіцца да самай неспасціжнай Падзеі ў гісторыі чалавецтва, той Таямніцы, якая перавышае ўсялякае разуменне і якую немагчыма спазнаць уласнымі сіламі – Уваскрасенне Езуса Хрыста. Таму, напэўна, так важна напрыканцы велікапоснай дарогі спыніць свае крокі ў імклівым рытме штодзённасці, каб паразважаць над тым, як прайшоў гэты бласлаўлёны час навяртання, якія перамены прынёс у жыццё, ці паўплываў на глыбіню адносін з Богам і бліжнім.
   

Старонка 10 з 40:

Актуальны нумар

 

Каляндар 2022

Каляндар
«Слова Жыцця»
на 2022 год

Літургічны каляндар

 
violet
Сёння ўспамінаем памерлых святароў:
Да канца года засталося дзён:  60

Чакаем Вашай падтрымкі

skarbonkaДарагія Чытачы!
Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.