Rozważania

Chciałoby się, by w diecezji grodzieńskiej było więcej Mszy św. w języku białoruskim – nie tylko w niedzielę, ale także w dni powszednie, przecież wśród katolików jest wielu Białorusinów, którzy nie zawsze rozumieją język polski.
   Modlitwa jest rozmową z Bogiem, dlatego uważam, że należy każdemu dać możliwość modlić się w języku swego serca. To samo z nauką religii: byłoby dobrze, gdyby katecheza dla dzieci i młodzieży była nie tylko po polsku, ale także po białorusku, a wierni sami dokonaliby wyboru.
    Chce się widzieć Kościół Grodzieński odnawiający się przez młodych wiernych, do których głosów by się przysłuchiwano.
    Pozdrawiam wszystkich młodych Czytelników naszej gazety. Niech Bóg błogosławi i prowadzi ich każdego dnia, pomaga żyć w prawdzie, jakby skomplikowana ona czasem nie była.
    Z modlitwą Żenia, Ostrowiec †

Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. Mt 16, 18

W hiszpańskiej Granadzie, znanym i bogatym swoją starożytną historią mieście, można zobaczyć bardzo dziwne budynki. Zwracają one na siebie uwagę niezwykłym stylem swojej budowy. Ten, kto zna się na architekturze, ze zdumieniem może stwierdzić, że tu przeplatają się w dziwnym kłębku i starożytne budynki rzymskie, i piękne domy arabskie, i potężne świątynie epoki chrześcijańskiej. O burzliwych dziejach tej ziemi można się dowiedzieć nie z podręczników czy monografii naukowych, lecz spacerując ulicami i uliczkami tego miasta i jego okolic. One bardzo wyraźnie i pięknie opowiedzą, kto rządził w tych lub innych czasach, w jakim języku rozmawiano i modlono się, jakie dramaty tu się odbywały. †

"Pościsz? Udowodnij to uczynkami. – Pisze Jan Złotousty. – Zapytasz, jakimi? Kiedy widzisz potrzebującego – zlituj się nad nim, spotkasz wroga – pojednaj się z nim, spotkasz przyjaciela, który robi coś dobrego – nie zazdrość mu".

Кażdy z nas samodzielnie określa dla siebie rolę, sens i wartość postu w życiu. Zapytaliśmy grodzieńską młodzież o to, jak ona rozumie i przeżywa Wielki Post.
    Od razu zaznaczymy, że wśród respondentów, a było ich około trzydziestu, były osoby, które w ogóle nie przestrzegają postu albo sprowadzają go wyłącznie do ograniczenia w spożywaniu mięsa w piątki. Mało prawdopodobnie, że ich zdanie zainteresuje praktykujących katolików.
    Warto skierować uwagę na tych, kto podczas Wielkiego Postu zwrócił się bardziej do sfery duchowej niż materialnej. †

Liturgia Wigilii Paschalnej jest najważniejszą celebracją w Roku Liturgicznym. Zgodnie z dawną tradycją, noc poprzedzająca Niedzielę Zmartwychwstania powinna być czuwaniem na cześć Pana (Wj 12, 42). Wierni, posłuszni upomnieniu Ewangelii (Łk 12, 35), trzymają w rękach zapalone świece. Wszystkie obrzędy Wigilii Paschalnej odbywają się w nocy: nie wolno ich rozpocząć, zanim nie zapadnie noc, a zakończyć je należy w niedzielę przed świtem. Kapłani ubierają się w szaty mszalne białego koloru.

W moim życiu Wielkanoc zajmuje szczególne miejsce. Święto Bożego Narodzenia obchodzimy w gronie rodziny, natomiast radością Zmartwychwstania dzielimy się ze znajomymi i przyjaciółmi. Nieraz słyszałem, jak do mojego dziadka telefonują jego znajomi prawosławni, żeby złożyć życzenia świąteczne. Jeszcze większe wzruszenie wywołuje wspólne obchodzenie Zmartwychwstania z braćmi prawosławnymi. Wielki Post jest czasem duchowego samokształcenia, dlatego na ten okres zawsze przyjmuję postanowienia. Uważam, że poprzez ćwiczenia wytrwałości, posłuszeństwa i dobroci człowiek może przybliżyć się ku zbawieniu, stać się godnym ofiary Chrystusa na krzyżu. †

Kochani młodzi przyjaciele, którzy zaplanowaliście spędzić sierpień razem z młodzieżą całego świata w Madrycie, i wszyscy młodzi ludzie naszej diecezji!

Przez papieża Benedykta XVI zostaliście zaproszeni do udziału w Duchowej Pielgrzymce na Święto Młodych w Madrycie: „Przez nadchodzący rok przygotujcie się starannie do spotkania w Madrycie wraz z waszymi biskupami, waszymi księżmi odpowiedzialnymi za duszpasterstwo młodzieży w diecezjach, we wspólnotach parafialnych, stowarzyszeniach i ruchach”. Pozostało nam około czterech miesięcy, zanim staniemy się uczestnikami i świadkami kolejnego ukazania wobec świata tego, że młodzież potrzebuje Chrystusa i dąży być razem w Jego Kościele.

Im bliżej jest wyjazd, tym większe są nasze zmartwienia w związku z trudem przejazdu, znalezieniem środków i zaplanowaniem czasu. Tutaj sprawdza się nasze zaufanie Jezusowi i intencja wyjazdu. Zastanówcie się nad tym, że jeżeli zaczniemy się martwić o to, stracimy niepowtarzalną szansę zaufać naszemu Panu. Nasz papież Benedykt XVI w orędziu na Światowe Dni Młodzieży wyjaśnił, na czym powinno polegać nasze przygotowanie do Madrytu: „Jakość naszego spotkania będzie zależeć przede wszystkim od przygotowania duchowego, modlitwy, wspólnego słuchania Słowa Bożego i wzajemnego wsparcia”.†

Czy po dwudziestu wiekach jest inna sytuacja? W czasie każdej Mszy świętej Chrystus obecny pod postaciami chleba i wina oddaje za nas swoje życie, a ilu ludzi jest obojętnych na to wydarzenie! Dla nich ważniejsze są bazar, odpoczynek albo zwykłe marnowanie czasu. Nie zdobędą się oni na trud, by udać się do świątyni i uczestniczyć we Mszy świętej. Ilu lekceważy ten wielki dar obecności Chrystusa i możliwość uczestniczenia w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu! A przecież to dla nas Chrystus oddał życie na krzyżu. To dla nas został i jest obecny w każdej Mszy świętej. My Panu Bogu łaski nie robimy. Potrzebne nam w życiu Boże łaski możemy wykorzystać albo zmarnować. Pan Bóg daje nam propozycję, a od nas zależy, co z nią zrobimy.
    Msza święta to dokonana za nas ofiara Chrystusa, ale to również nasza ofiara. My w Jego ofiarę możemy włączyć całe nasze życie. W czasie tej części Mszy świętej, którą nazywamy ofiarowaniem, kapłan bierze chleb i mówi: "Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, bo dzięki Twej hojności otrzymaliśmy chleb, owoc ziemi i pracy rąk ludzkich, który Tobie przynosimy, aby stał się dla nas chlebem życia". Złożony na patenie biały opłatek jest lekki, ale patena powinna mieć swój ciężar, bo wtedy każdy z nas powinien włączyć w ten chleb pracę swoich własnych rąk i swojego serca. Wtedy dołączamy do Chrystusowej ofiary wszystkie nasze prace: te zawodowe - w fabrykach, kołchozie - i te wykonywane w domu, w gospodarskim obejściu. Włączamy w ofiarę Chrystusa nasze bóle i troski, radości i nadzieje, wszystko, co stanowi nasze całotygodniowe życie. †

W Ewangelii świętego Łukasza czytamy, że "gdy dopełniły się dni wzięcia [Jezusa] z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem" ( Łk 9, 51). Dalsza część tej Ewangelii to już opis podróży do Jerozolimy. Podróż ta zakończyła się męką, śmiercią i zmartwychwstaniem. Chrystusowa droga do Świętego Miasta to symbol losu każdego człowieka. Każdy z nas od chwili narodzin nieustannie zmierza na spotkanie z Bogiem po przejściu tajemniczej, a przez to groźnej bramy śmierci. Wierzymy jednak, że śmierć nie jest dla nas końcem naszej egzystencji, ale że czeka nas zmartwychwstanie do nowego, innego życia. O tym, jakie ono będzie, decydujemy sami poprzez nasze czyny i wybory dokonywane w wędrówce przez życie.

Przeżywany okres Wielkiego Postu, zakończony przeżyciami Wielkiego Czwartku, Piątku, Soboty i poranka Wielkanocnego, jest każdorazowym przypomnieniem tej właśnie prawdy. Nasz Zbawiciel zadbał jednak o to, byśmy nie tylko przypominali sobie wydarzenia sprzed prawie dwu tysięcy lat, gdy On oddawał za nas życie na Golgocie. On chce, by wszyscy ludzie wszystkich czasów, wszystkich kultur i języków, żyjący pod każdą długością i szerokością geograficzną, mogli nie tylko wspominać Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie, ale aktywnie uczestniczyć w tych wydarzeniach. Jedynie Boża Mądrość mogła wybrać odpowiedni sposób. Jedynie Boża wszechmoc mogła sprawić, że każdy człowiek może stać się uczestnikiem Mszy świętej, w czasie której Jezus Chrystus prawdziwie jest wśród nas obecny w swoim Ciele "za nas wydanym" i w swojej Krwi "wylanej dla naszego zbawienia". Człowiek nie potrafiłby wymyśleć takiego sposobu. Ludzka wyobraźnia jest za mała, by przewidzieć to, że "Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego" jest rzeczywiście wśród nas. A te same wydarzenia, które miały miejsce przed wiekami na kalwaryjskim wzgórzu, dokonują się w sposób bezkrwawy. †

Dwa miliony ludzi! Tysiące wydarzeń! Najlepszy organizator na świecie! Madryt - nowa stolica dla młodych!

Do rozpoczęcia jednego z głównych wydarzeń dla katolickiej młodzieży całego świata - XVI Światowego Dnia Młodzieży - zostało mniej niż pół roku. Co znaczy Dzień Młodzieży? Dlaczego warto jechać za 3000 km autobusem kilka dób? Po co mieszkać w nieznajomej rodzinie czy w szkolnej sali gimnastycznej przez cały tydzień? Po co się męczyć w 40-stopniowym upale, uczestnicząc we Mszy Świętej? Po co te wysiłki, przecież za te same pieniądze można pojechać na piękne wybrzeże i leżąc na plaży, cieszyć się życiem? Ja i wszyscy uczestnicy ŚDM jesteśmy pewni, że warto! Postaram się to udowodnić. Wyobraźmy sobie Światowe Dni Młodzieży jako wielobarwną tęczę. Siedem kolorów - to siedem przyczyn, żeby być z nami w Madrycie! †

Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba najpierw wyjaśnić, na czym post w ogóle polega. "Leksykon pojęć teologicznych i kościelnych" definiuje post jako "powstrzymanie się od pokarmów oparte na motywach religijnych, takich jak skrucha albo przygotowywanie się do szczególnego zadania (Mt 4,2; Dz 13,2-3); zazwyczaj towarzyszy mu modlitwa". W tej krótkiej definicji poruszony jest tylko jeden aspekt postu. Znamy również inne typy wyrzeczeń, jakich możemy się podjąć: na przykład, powstrzymanie się od uczestnictwa w hucznych zabawach, rezygnacja z alkoholu, papierosów i innych produktów, których spożywanie sprawia przyjemność, ale równocześnie może uzależniać. Mogą to również być dobre postanowienia. Pod tym względem mamy ogromny wybór i wolność. Każdy z nas z pewnością ma jakieś przywiązania, których nadmiar nie tylko szkodzi zdrowiu i relacjom z najbliższymi, ale równocześnie oddala od Boga. †

KOCHANA MŁODZIEŻY! CHŁOPCZE I DZIEWCZYNO!
Cieszę się, że zaplanowaliście spędzić sierpień na XXVI Światowych Dniach Młodzieży w Hiszpanii. Liczba planowanych uczestników z diecezji grodzieńskiej wynosi już ponad 250 osób, a z całej Białorusi - około 500. .

Napewno każdy postawił sobie pytania: "Czy warto? Czy się opłaca (Przecież to mnie i moich rodziców dużo kosztuje)? Co z tego pozostanie?" To jest normalne, że rodzą się te i podobne pytania. Dzisiaj nasze myślenie jest nastawione na kalkulowanie i przewidywanie. Powiem wam jednak, że w drodze na Światowe Dni Młodzieży potrzebne jest nasze zaufanie Panu, że wszystko się uda, otrzymam o wiele więcej duchowych wrażeń, niż spodziewałem się.
Pięknie jest, kiedy w ramach przygotowania do Światowych Dni Młodzieży wspólnie ze swoimi duszpasterzami modlicie się o szczęśliwe podróżowanie i owocne przeżycie Światowych Dni Młodzieży w Hiszpanii. Warto jest zastanowić się nad sensem modlitwy przygotowawczej, aby zrozumieć, że wszystko jest w kompetencji Pana Boga. †