Слова для Жыцця

Папа Бэнэдыкт XVI

    З гэтых двух біблейскіх эпізодаў (разважанне да нядзельнага Евангелля), якія ўмела спалучаны, мы можам атрымаць каштоўны ўрок аб веры. Яна падобная да ўнутраных паводзін тых, хто засноўвае сваё жыццё на Богу, на Яго Слове і поўнасцю Яму давярае. Жыццё ўдавы ў старажытнасці праходзіла само па сабе ў вялікай беднасці. Па гэтай прычыне ў Бібліі ўдовы і сіроты былі тымі асобамі, аб якіх Бог клапаціўся асаблівым чынам: яны страцілі падтрымку на зямлі, але Бог застаецца для іх Жаніхом і Бацькам. Аднак Святое Пісанне кажа, што аб’ектыўная ўмова беднасці, у гэтым выпадку быць удавой, не дастатковая: Бог заўсёды патрабуе нашага вольнага прыняцця веры, якая выяўляецца ў любові да Яго і нашых бліжніх. Ніхто не бедны настолькі, што не можа ахвяраваць штосьці.
   
    Паводле беларускай секцыі Radio Vaticano, 11.11.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Трэці аспект датычыць ахрышчаных асоб, якія, аднак, не жывуць згодна з патрабаваннямі святога хросту. Падчас сінадальных прац было падкрэслена, што гэтыя людзі знаходзяцца на ўсіх кантынентах, асабліва ў краінах найбольш секулярызаваных. Касцёл звяртае на іх асаблівую ўвагу, каб яны нанова сустрэлі Езуса Хрыста, нанова адкрылі радасць веры і вярнуліся да рэлігійнай практыкі ў супольнасці вернікаў. Акрамя традыцыйных душпастарскіх метадаў, якія ўсё яшчэ маюць сваю вартасць, Касцёл хоча выкарыстоўваць таксама новыя метады, клапоцячыся аб новай мове, прыстасаванай да розных культур свету, прапануючы праўду Хрыста ў паставе дыялогу і прыязнасці, што абапіраецца на Бога, які ёсць Любоў.
   
    Фрагмент гаміліі на заканчэнне Сіноду, 28.10.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Нас, вернікаў, павінен непакоіць лёс людзей, якія акрэсліваюць сябе як агностыкі ці атэісты. Магчыма, гаворка аб новай евангелізацыі выклікае ў іх страх, быццам бы гэта азначае, што яны павінны стаць аб’ектам місіі. Аднак, праблема Бога застаецца актуальнай таксама і для іх. Шуканне Бога з’яўляецца адным з галоўных матываў узнікнення заходняга монастыцызму, а разам з ім і заходняй культуры. Першы крок евангелізацыі палягае на падтрыманні пры жыцці гэтага пошуку.
   

    Фрагмент прамовы на распачацце Года веры, 11.10.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Апостал Якуб сцвярджаў у словах, якія заўсёды пабуджалі хрысціян: “Што за карысць, браты мае, каб хто казаў, што мае веру, але ўчынкаў не меў бы? Ці ж здолее вера збавіць яго? [...] Так і вера, калі не мае ўчынкаў, сама па сабе мёртвая. Можа, скажа хто: «Ты маеш веру, а я маю ўчынкі. Пакажы ты мне веру тваю без учынкаў, а я пакажу табе веру са сваіх учынкаў»” (Як 2, 14-18).

    апостальскі ліст у форме “MOTU PROPRIO” “PORTAM FIDEI”, які абвяшчае Год веры †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Ісці за Езусам, значыць узяць Яго крыж, каб спадарожнічаць Яму ў дарозе, дарозе нязручнай, якая не з’яўляецца дарогай улады ці мінучай хвалы, але дарогай, якая павінна весці да адрачэння ад самога сябе, да страты свайго жыцця для Хрыста і Евангелля, каб ацаліць яго. Бо мы ж атрымалі гарантыю, што гэтая дарога вядзе да ўваскрасення, да сапраўднага і канчатковага жыцця з Богам. Рашэнне аб тым, каб спадарожнічаць Езусу Хрысту, які стаў слугой усіх, патрабуе ўсё больш цеснай сувязі з Ім, уважлівага прыслухоўвання да Яго слова, каб чэрпаць з Яго натхненне для сваіх учынкаў. Абвяшчаючы Год веры, які распачнецца 11 кастрычніка, я хацеў бы, каб кожны вернік мог зноў ступіць на дарогу навяртання сэрца.
   

    Фрагмент гаміліі Бенедыкта XVI у Бейруце, 16.09.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Трэба старацца слухаць адзін аднаго, пазбягаючы перабольшанага падкрэслівання асабістай ролі і клапоцячыся хутчэй пра як мага лепшы вынік цэласці. Калі я выражаю гэтыя рэфлексіі, думка накіроўваецца да вялікай сімфоніі спакою паміж народамі, якая ніколі не здзейснена поўнасцю.
   

    Паводле польскай секцыі Radio Vaticano, 12.07.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Мы молімся да Бога аб многіх розных аздараўленнях: ад праблем, у канкрэтных патрэбах – і правільна, але тое, аб чым мы павінны настойліва маліцца, – гэта моцная вера, каб Бог аднавіў нашае жыццё, і вялікі давер Яго любові і Яго Провіду, які нас не пакідае. Езус, чуллівы да людскіх пакут, схіляе нас думаць таксама аб усіх тых, хто дапамагае хворым несці іх крыж, асабліва аб урачах, працаўніках службы здароўя і тых, хто забяспечвае рэлігійную апеку ў дамах апекі. Яны з’яўляюцца “рэсурсамі любові”, якія прыносяць супакой і надзею пакутуючым. У энцыкліцы “Бог ёсць любоў” я адзначыў, што ў гэтай цэннай паслузе перш за ўсё неабходна прафесійная кампетэнцыя – гэта першая асноўная неабходнасць – але адной яе не хопіць. Таму што гаворка ідзе пра чалавечыя істоты, якія патрабуюць чалавечнасці і сардэчнай апекі.
   
    Фрагмент разважання “Regina Caeli”, 01.07.2012, паводле wiara.pl †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Бог стварыў чалавечую іс­то­ту як мужчыну і жанчыну, роўных у годнасці, але таксама з характэрнымі сабе і ўзаемадапаўняльнымі рысамі, каб двое былі дарам адзін для другога, каб цанілі адзін другога і стваралі супольнасць жыцця і любові. Любоў – гэта тое, што робіць чалавечую асобу аўтэнтычным вобразам Бога. Сям’я, праца, свята: тры Божыя дары, тры вымярэнні нашага існавання, якія павінны знайсці адпаведную раўнавагу. Усталяванне часу працы, патрабаванняў сям’і, прафесійнага жыцця і мацярынства, працы і свята з’яўляюцца важнымі для пабудовы грамадства з чалавечым абліччам.
   
    Фрагмент гаміліі, Мілан 03.06.2012, паводле wiara.pl †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Унебаўшэсце кажа нам, што ў Хрысце наша чалавечнасць узносіцца да вышынь Бога; так, кожны раз калі мы молімся, зямля злучаецца з небам. І як ладан, згараючы, узносіць увышыню свой духмяны дым, так, калі мы ўзносім да Бога нашу палкую і верную малітву ў Хрысце, яна прасякае нябёсы і даходзіць да трона Бога, даходзіць да Яго пачутай і выслуханай. У цудоўным творы св. Яна ад Крыжа “Узыходжанне на гару Кармель” чытаем, што “для таго, каб убачыць споўненымі жаданні нашага сэрца, няма лепшага спосабу, чым узносіць з моцай нашу малітву аб тым, што найбольш падабаецца Богу”.
   
    Фрагмент разважання падчас малітвы Regina Caeli, 20.05.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Дарагія сябры, падчас Велікоднага перыяду Касцёл звычайна ўдзяляе дзецям Першую св. Камунію. Таму я заахвочваю душпастыраў, бацькоў і катэхетаў добра падрыхтаваць гэтае свята веры: з вялікім запалам, але і з прастатой. “[...] Гэты дзень па праву застаецца ў памяці назаўсёды як першы момант, у якім [...] была распазнана вага асабістай сустрэчы з Езусам” (паслясінадальная апостальская адгартацыя “Sacramentum caritatis”, 19). Няхай Маці Божая дапамагае нам уважліва слухаць Слова Пана і годна прымаць удзел у эўхарыстычнай Ахвяры, каб станавіцца сведкамі новай чалавечнасці.
   
    Падчас малітвы “Regina Coel” 22.04.2012, паводле ekai.pl †