GRODNO
Piątek,
19 kwietnia
2024 roku
 

Sidła grzechu

Halloween: pod maską żartobliwego show

Sidła grzechu

Ангеліна Пакачайла

18 października 2015 |
Miliony ludzi w całym świecie co rok obchodzą Halloween – święto w przeddzień Wszystkich Świętych. Uczestnicy karnawału przybierają się za różne potwory i wykonują rytuały magiczne. Zabawa ma szczególną popularność wśród dzieci i młodzieży. Co jest ukryte za straszliwym uśmiechem dyni i w czym tkwi niebezpieczeństwo świętowania Halloween dla chrześcijan?
Święto z korzeniami pogańskimi
    Halloween jest jednym z najbardziej egzotycznych i niezwykłych świąt, które swoimi korzeniami sięga tradycji starożytnych Celtów z Irlandii i Szkocji. Jeszcze w epoce przedchrześcijańskiej plemiona celtyckie obchodzili w nocy z 31 października na 1 listopada Nowy Rok, albo zakończenie zbioru plonów i początek zimy. Zakończenie rocznego cyklu prac polowych było utożsamiane z końcem życia ziemskiego. W tym dniu Celtowie uwielbiali pogańskiego boga Samhaina, którego czczono jako boga śmierci. Jemu przynosili ofiary, spalając na ogromnym ognisku owoce, zwierząt, a nawet ludzi. Wierzono, że jeżeli lepiej przebłagać tego boga, pozwoli on duszom zmarłych na jakiś czas wyjść z piekła i nawiedzieć domy bliskich.
    Święto częściowo miało charakter rozrywkowy. Młodzi ludzie zakładali maski martwych i chodzili od domu do domu z lampami. Robiono je z dyni: ją wydrążano, a na bokach wycinano otwory na kształt twarzy. Młodzi ludzie pukali do drzwi domów i zabawiali mieszkańców w zamian za poczęstunek lub monety.
    W VII wieku Kościół rzymskokatolicki ogłosił 1 listopada dniem Wszystkich Świętych. Tradycje ludowe stopniowo przeplatały się ze świętem „oficjalnym” i w taki sposób powstał Halloween, co miałoby znaczyć “All Hallows’ Evе” – wigilia Wszystkich Świętych.†
Więcej: Halloween: pod maską żartobliwego show
 

Czerwona nić

Sidła grzechu

Вольга Пінкевіч

19 stycznia 2014 |
Olga Pinkiewicz- Szczęść Boże, księże.
    - Szczęść Boże.
    - Kazał mi ksiądz przyjść, niedługo zostanę chrzestną.
    - To bardzo dobrze, że Pani przyszła. Może mi Pani pokazać swoją rękę?
    - Rękę? Po co?
    - Tak-tak, rękę. Co to jest?
    - Czerwona niteczka... Aby chroniła przed złymi ludźmi...
    - Niech mi Pani uwieży, przed ZŁYMI Pani nie ochroni!
    Od tamtego czasu nitki nie noszę. Ale zawsze mam przy sobie modlitewnik i świecę kościelną.
Tę historię usłyszałam od pewnej mojej znajomej. Inną zaś opowiedział pewnego razu podczas Mszy św. proboszcz grodzieńskiej kartedry ksiądz Jan: „Pewnego razu przyjechałem, by ochrzcić dziecko. Małe było bardzo niespokojne, płakało. I wnet zobaczyłem na jego rączce czerwoną niteczkę. Wtedy babcia (zdaje mi się, że właśnie tak? Przepraszam, jeśli się mylę! – O. P.) odpowiedziała, że jest to po to, by bronić dziecko przed rzuceniem uroku. „Przed jakim urokiem? – oburzyłem się – przecież tu ksiądz przyjechał!”. Zażądałem, by w tej chwili pozbyto się tego sznurka. Gdy to zrobiono, dziecko przestało płakać. I je ochrzciłem”. †
Więcej: Czerwona nić
   

Sidła grzechu. Lenistwo

Sidła grzechu

Вольга Пінкевіч

01 stycznia 2014 |
Вольга Пінкевіч, аўтар рубрыкі Zawsze mnie zastanawiał fakt, że grzechów głównych jest jedynie siedem. Wydaje się całkiem niedużo. Jeśli natomiast uzmysłowić sobie, że żaden z nich nie „działa” w samotności, to wszystko staje się jasne.
Grzechy główne są takimi złoczyńcami, które zachęcają do współpracy jak najwięcej innych przywar. Zaraz udowodnimy to.
    Ludzie często się dziwią, iż lenistwo w ogóle jest uważane za grzech, przecież leń niczego złego nie robi: leży sobie na kanapie i niczego nie rusza. No właśnie! Grzech główny jest kusicielem, bez którego nie odbywa się żaden zły uczynek na wojnie duchowej. Dlatego takich grzechów jest jedynie siedem. Tak na przykład gniew może stać się powodem zabójstwa, chciwość - powodem kradzieży, pycha i lenistwo - nieposłuszeństwa. †
Więcej: Sidła grzechu. Lenistwo
   

Sidła grzechu. Gniew

Sidła grzechu

Вольга Пінкевіч

21 grudnia 2013 |
Olga Pinkiewicz W życiu każdego człowieka często się zdarzają takie sytuacje, gdy się nie wie, w jaki sposób postąpić, czy będzie to uczynek sprawiedliwy, zgodny z sumieniem, chrześcijański? W takich oto sytuacjach warto przypomnieć Pana Jezusa, który przyjął na siebie los człowieka, a to znaczy, że i jego problemy, emocje, kłopoty życiowe. Życie Jezusa Chrystusa tu na ziemi jest przykładem życia bez grzechu. Doskonały przykład doskonałego życia.
Gdy trafiłam na tę myśl, wydała mi się ona bezwarunkowa. Potem zaś przypomniałam sobie fragment Ewangelii, gdzie Jezus po przyjściu z uczniami do świątyni wyrzucił wszystkich sprzedających i kupujących w świątyni, powywracał stoły zmieniających pieniądze oraz ławki tych, którzy sprzedawali gołębie (por.: Mt 12, 12 -14). To znaczy, że sam Chrystus się rozgniewał? Odczuł to, co nazywamy grzechem ciężkim? †
Więcej: Sidła grzechu. Gniew
   

Sidła grzechu. Nieumiarkowanie

Sidła grzechu

Вольга Пінкевіч

06 grudnia 2013 |
Olga Pinkiewicz Nasza dusza jest ściśle związana z ciałem, a ciało z duszą. Więź ta jest bardziej poważna niż mogło by się wydawać na pierwszy rzut oka.
W Ewangelii św. Łukasza są takie słowa: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych...” (por.: Łk 21, 34). Od stanu naszego ciała zależy też stan naszej duszy. Dlatego się mówi, że zdrowi na ciele są zdrowi na duchu. Św. Łukasz zaznacza: „...by serca nie były ociężałe”, a nie brzuch czy boki. Można przytoczyć wiele przykładów, by te słowa znalazły potwierdzenie w rzeczywistości. Na przykład jak się nie chce po sutej kolacji pójść pozmywać naczynia, jak ciężko wstać zza stołu, coś zrobić po obfitym posiłku. Ciało je, a dusza się leni! †
Więcej: Sidła grzechu. Nieumiarkowanie
   

Sidła grzechu. Zazdrość

Sidła grzechu

Вольга Пінкевіч

22 listopada 2013 |
Olga PinkiewiczNasze przekleństwo zaczęło się od grzechu pierworodnego. Pewnego razu mężczyzna i kobieta pozazdrościli Bogu. A teraz my, ich potomkowie, żyjemy wygnani z naszej ojczyzny niebieskiej i poszukujemy prawdy...
Całe zło na świecie zaczęło się od zdrady. Ale co było jej przyczyną? Anioł, najbliższy przyjaciel Boga, pozazdrościł potęgi Bogu i zdradził, więc znowu przyczyną zazdrość.
    Zazdrość stała się pierwszym grzechem. I od niej wszystko zaczęło się. Nieskończone cierpienia ludzkie na tej ziemi też się zaczęły od zazdrości. Nie znam więcej żadnego takiego grzechu, który by miał tyle konsekwencji. Zazdrość wywołuje gniew: „Nie znoszę cię! Nie jesteś godny takich łask! Nienawidzę!”. Zazdrość rodzi krzywdę: „Dlaczego on, a nie ja? W czym on jest lepszy? Czyż ja jestem gorszy od niego?..”. Zazdrość rozpala chciwość: „Mają tyle pieniędzy! Tak dobrze im się układa! Też tak chcę! I samochód też chcę! Taki, żeby zobaczyli i pozazdrościli mi!..”. Zazdrość wzywa do zemsty: „Ona wybrała jego, a nie mnie? Ale bezwstydniku, stań mi tylko na drodze!”. †
Więcej: Sidła grzechu. Zazdrość
   

Sidła grzechu. Nieczystość

Sidła grzechu

Вольга Пінкевіч

08 listopada 2013 |
Olga Pinkiewicz Gdybym była osobą z innej planety i trafiła na Ziemię, jednym z pierwszych moich pytań byłoby pytanie „Co to jest seks?”.
Wydaje mi się, że tematyką seksu obecnie jest przesiąknięta całą nasza rzeczywistość: telewizja, Internet, gazety, kultura, cele, żarty… i dopiero jako ostatnia, gdzie ów temat istnieje, jest rodzina. Na tyle żeśmy się do tego przyzwyczaili, wszystko się poplątało w naszym pojęciu, iż nienormalne jest odbierane jako norma.
    Świat uczy, że homoseksualizm jest chorobą, skutkiem urazu z okresu dzieciństwa, prawem wyboru każdego… przy tym wszystkim to jest norma! Nie widzę w tym żadnej logiki. Gdy ktoś nazywa homoseksualizm rozpustą, jest posądzany o nietolerancję, o dyskryminację praw człowieka. †
Więcej: Sidła grzechu. Nieczystość
   

Więcej artykułów…

Strona 1 z 2:

Numer aktualny

 

Kalendarz 2022

Kalendarz
«Słowo Życia»
na rok 2022

Kalendarz liturgiczny

Wtorek Wielkanocny
white
Obchodzimy imieniny:
Leona, Wincentego
Dziś wspominamy zmarłych kapłanów:
1947 + Ks. Marcin Puzyrewski, prob. Odelsk
Do końca roku pozostało dni:  257

Czekamy na Wasze wsparcie

skarbonkaDrodzy Czytelnicy!
Prosimy Was o pomoc w głoszeniu Dobrej Nowiny. Czekamy na Wasze listy, artykuły, zdjęcia i wsparcie finansowe gazety. Jako jedna rodzina "Słowo Życia" pragniemy nieść słowo Boże, mówić o Chrystusie i Kościele co raz większemu gronu ludzi na Białorusi oraz poza jej granicami.

Z głębi serca