Kościół Matki Bożej Różańcowej w Łabnie (w. Podłabienie)

Parafii i świątynie

Dekanat Sopoćkinie
Dotychczas nie znaleziono żadnej informacji o tym, czy przed XVIII w. w Łabnie były chrześcijańskie świątynie. Mieszkańcy wsi należeli do parafii grodzieńskiego prawosławnego klasztoru kałożskiego. W 1715 r. król August II założył w Łabnie parafię greckokatolicką, "by w poddanych mnożyła się chwała Boża". W 1875 r. kościół w Łabnie, zarówno jak inne unickie świątynie ziemi sopoćkińskiej, został przekazany przez władze carskie pod władanie prawosławne. W drugiej połowie XIX w. starożytna drewniana świątynia zniknęła.
    W 1887 r. (według innych źródeł, w 1882 r.) w Łabnie pobudowano świątynię w stylu neoklasycyzmu z otynkowanej cegły na wzór cerkwi prawosławnej (na zdjęciu z 1915 r. świątynia ma jeszcze dzwonnicę, która prawdopodobnie została zniszczona podczas I wojny światowej). W 1917 r. cerkiew przeszła do katolików. W 1929 r. poświęcono ją jako kościół rzymskokatolicki pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej. Pod koniec 1935 r. generał Wojska Polskiego Klebans dobudował do świątyni kaplicę, a w 1956 r. dodano kopułę i zakrystię.
Kompozycja świątyni składa się z nawy centralnej z ośmiościennym bębnem pod szczytem, wydłużonego babińca pod spadzistym dachem i pięciościennej absydy (część ołtarzowa) z zakrystią po prawej stronie. Od strony południowo-wschodniej zostało dobudowane oddzielne skrzydło (kaplica).
    Łabno: kościół Matki Bożej Różańcowej. Boczny ołtarz św. Antoniego z Padwy Główny ołtarz kościoła Matki Bożej Różańcowej w Łabnie Wnętrze ozdabiają cylindryczne sklepienia z rozszalowaniami. Sklepienie ozdobiono polichromią. W głównym drewnianym neobarokowym ołtarzu znajduje się obraz Matki Bożej Różańcowej, a w kaplicy - rzeźbiona polichromiczna figura św. Antoniego. Balkon organowy nad wejściem podtrzymują dwie okrągłe kolumny.
   Kościół w Łabnie był czynny także w czasach radzieckich. Około 1983 r. pobudowano dzwonnicę w stylu modernistycznym, którą pokryto cegłą sylikatową. W latach dziewięćdziesiątych dla upamiętnienia miejscowych parafian, którzy zginęli w okresie 1939-1945, wykonano symboliczną mogiłę-krzyż. I dopiero w latach dziewięćdziesiątych kościół otrzymał status zabytku architektury.
    Na starym cmentarzu parafialnym zachowały się dwa ciekawe wysokie drewniane krzyże, które wytyczają ścieżkę cmentarną.