Абранае для дзіцяці імя не ўплывае на яго лёс, які залежыць толькі ад адкрытасці чалавека на Божую ласку, але яно мае вялікае значэнне.†

Перш чым даць дзіцяці імя, варта даведацца, як гэта рабілі людзі Бога ў часы патрыярхаў і прарокаў, а таксама як было з наданнем імя Езусу і апосталам. У старажытнасці дзіця атрымлівала імя па бацьках або дзядулях і бабулях. Некаторыя імёны мелі рэлігійны характар і адносіліся да нейкага боства, а імёны нявольнікаў часта ўказвалі на тэрыторыю, з якой яны паходзілі. Часам імёны выяўлялі пэўную рысу характару, якую бацькі хацелі б бачыць у свайго сына ці дачкі.
    Таксама не ўсе імёны даваліся пры нараджэнні. Былі імёны, якія даваліся за канкрэтныя заслугі або звязаныя з прыняццем нейкай важнай пасады.
    У Бібліі знойдзем шмат тэкстаў, дзе гаворыцца пра значэнне імён, якімі бацькі называлі сваіх дзяцей, і імён, якімі Бог называў сваіх слуг з моманту іх паклікання. Напрыклад, “ты Сымон, сын Яна; ты будзеш названы Кефас, што азначае «скала»” (параўн. Ян 1, 42), “і на гэтай скале Я пабудую Касцёл Мой, і брамы пякельныя не перамогуць яго” (Mц 16, 18).
    Сярод юдэяў існуе таксама погляд, што ў хвіліны надання імя ў чалавека ўваходзіць “вышэйшая душа”. Толькі тады Бог можа яго заклікаць і паслаць. Безыменныя маюць ускладненыя адносіны з Богам і людзьмі, бо як жа звярнуцца да іх, калі іх ніхто не назваў? Мідраш на Кнігу Эклезіяста кажа, што кожны мае тры імёны: першае даюць яму бацькі, другім называюць яго іншыя людзі, а трэцяе ён мусіць здабыць сам. Каб чалавек быў шчаслівы, ён павінен прыняць першае, прызвычаіцца да другога і адкрыць трэцяе.
    Імя, дадзенае пры нараджэнні, з’яўляецца словам, якое распачынае малітву, а адкрытае пазней – ключом да неба.
    Даючы імя свайму дзіцяці, бацькі распачынаюць яго асабістую малітву. Кажуць “А”, каб яно магло жыццём дадаць “Б”. Гэтая малітва – таксама іх найглыбейшыя жаданні наконт яго будучыні.
    Згодна са старым звычаем, само дзіця прыносіць сваё імя ў свет. Дзень, калі яно нарадзілася, ужо мае сваё імя, і гэта імя святога, чый успамін Касцёл у той дзень адзначае.
    Гэта, безумоўна, не з’яўляецца нейкай догмай. Ёсць бацькі, якія задоўга да нараджэння дзіцяці вывучаюць біяграфіі святых і разважаюць. Ёсць і такія, якія пакідаюць выбар імя для дзіцяці на апошнюю хвіліну.
    Іншыя шукаюць больш арыгінальных натхненняў у назвах кветак (Ружа) і з’явах прыроды (Аўрора).
    Варта памятаць, што, выбіраючы дзіцяці імя, не толькі выбіраем яму апекуна, але і распачынаем малітву да Бога, каб учыніў навароджанага тым, кім ён сапраўды ёсць, і каб ён не жыў толькі для сябе, а быў бласлаўленнем для іншых. Каб паўсюль яго імя прамаўлялася з удзячнасцю Богу за яшчэ аднаго добрага чалавека.