Было ж там шэсць каменных збаноў, пастаўленых для юдэйскага ачышчэння, якія змяшчалі дзве або тры меры.
Езус сказаў: “Напоўніце збаны вадою”. I напоўнілі іх даверху. I кажа ім: “Цяпер зачэрпніце і занясіце кіраўніку вяселля”. I панеслі. Калі ж кіраўнік вяселля пакаштаваў ваду, што стала віном, - і не ведаў, адкуль яно ўзялося, ведалі толькі слугі, якія чэрпалі ваду, - то паклікаў жаніха і кажа яму: “Кожны чалавек падае спачатку добрае віно, а калі нап’юцца, тады горшае. Ты ж збярог добрае віно аж дагэтуль”.
Такі пачатак цудаў учыніў Езус у Кане Галілейскай і аб’явіў славу сваю, і паверылі ў Яго вучні Ягоныя.
Пасля гэтага прыйшоў Ён у Кафарнаум, Ён сам і Маці Ягоная, і браты, і вучні Ягоныя, і прабылі там некалькі дзён. †
Ян 2, 1-12
Евангелле з’яўляецца кнігай жыцця па некалькі прычынах. Першая і самая важная: яна паказвае Асобу нашага Збавіцеля, Езуса Хрыста. Ён сам назваў сябе “шляхам, праўдай і жыццём”. Другая падстава – гэта факт, што Евангелле – гэта Добрая Навіна, якая вядзе да жыцця. Божае слова з’яўляецца словам жыцця. Бог стварыў наш Сусвет з нічога, толькі сваім словам. Для нашага збаўлення Божы Сын, Адвечнае Слова Айца, стаў Целам і пасяліўся сярод нас. Таму кожная старонка Евангелля, якая расказвае пра вялікія Божыя справы, заключае ў сабе моц і магутнасць жыцця. Чытаючы Святое Пісанне, мы дакранаемся да Божых таямніцаў, пазнаём планы Творцы. Слова Бога набліжае нас да Яго любові.