Rekolekcje ze SŁOWEM

„Jeśli kto chce mnie naśladować, niech weźmie krzyż swój...” (por.: Łk 9, 23)

Pewnego razu szedłem z Wiatykiem (Komunia św. dla chorych) do starego wiejskiego domu. Za piecem na żelaznym łóżku leżała na pół sparaliżowana starsza kobieta. „Ojcze, Bóg tak bardzo mnie kocha – z trudem powiedziała, - ja się Jego doczekałam!). Zorana tysiącami zmarszczek twarz świeciła się nieziemską radością i spokojem. Nagle w jej oczach pojawił się cień trwogi. „Ojcze, jak ojciec mnie wyspowiada i udzieli komunii, to niech porozmawia z moją córką. Ona tak się męczy, a ja nie wiem, w jaki sposób mam jej pomóc...”.
    W pokoju obok czekała na mnie młoda, ładnie ubrana córka chorej kobiety. Widząc kapłana, jakoś się spięła, w jej obliczu trudno było zauważyć emocje. Jednak jej spojrzenie zdradzało ukryty bunt i sprzeciw. Gdy zamknąłem drzwi pokoju, powiedziała: „Proszę księdza, jestem taka nieszczęśliwa... Dlaczego Bóg dał tyle cierpienia mej mamie? Ona cierpi, a ja męczę się z nią...”.
    Zadziwił mnie ów kontrast między chorą matka a pełną sił córką. Jedna jest sparaliżowana, lecz szczęśliwa. Druga zaś zdrowa, lecz nieszczęsna. Chora cieszy się Bogiem, a zdrowa przeciwko Niemu się buntuje. Sparaliżowana się zastanawia, w jaki sposób pomóc zdrowej, która się skupia jedynie na swych przeżyciach. To życie jest pełne paradoksów. Ludzie na różne sposoby przeżywają krzyż własnych lub osoby bliskiej cierpień. †

Trwamy w okresie Wielkiego Postu i z każdym dniem zbliżamy się do najważniejszego wydarzenia w Historii Zbawienia – uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego. Zanim doczekamy się tego dnia, musimy zastanowić się nad tym, jaki sens i cel ma w naszym życiu.

Z pewnością trzeba powie­dzieć, że to wszystko miało miejsce dawno temu, jednak Kościół w szczególny sposób w tym okresie pragnie nam przybliżyć świadomość tego, jaką cenę zapłacił Jezus i jakie to znaczenie ma dla nas. W poprzednim numerze mieliśmy możliwość przypomnieć sobie, czy też poznać, czym są Gorzkie Żale.
    Trudno jest wyobrazić Wielki Post również bez nabożeństwa Drogi Krzyżowej, które daje nam możliwość poprzez rozważanie kolejnych stacji jakby uczestniczyć w tym wszystkim, co przeżył i doświadczył Zbawiciel podczas drogi, na której dźwigał krzyż.
    Oto trochę historii. Nabożeństwo Drogi Krzyżowej wyrosło z tradycji pielgrzymowania do Ziemi Świętej. Już z IV w. pochodzą wspomnienia o procesji w Niedzielę Palmową z góry Oliwnej do Jerozolimy, a także pochód z modlitwami i śpiewem z ogrodu Getsemani na Golgotę w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek, z którym była połączona adoracja krzyża. W Europie pierwsze Drogi Krzyżowe zaczęto odprawiać w południowej części Niderlandów. Jednak różniła się ona od tej, którą przeżywamy obecnie. Dopiero we Włoszech w XVII w. została założona Droga Krzyżowa, która składała się z 14 stacji. †

Rekolekcje ze Słowem

Wchodzimy w os­tatnią fazę przygo­towań do świąt Bożego Narodzenia. Na ulicach, w sklepach widać zwiększony ruch. Rośnie ilość sprzedawanych rzeczy. Wzrasta popyt na drzewka iglaste, ozdoby choinkowe oraz prezenty. Już wkrótce zasiądziemy do wigilijnego stołu. Z głośników radiowych, telewizyjnych i różnego rodzaju odtwarzaczy kaset i płyt popłyną chwytające za serce melodie i słowa kolęd. Damy się ponieść niepowtarzalnej atmosferze Świąt, nacechowanej życzliwością, miłością. Jednak wydaje się, że w ferworze przygotowań i w samym przeżywaniu Świąt w wielu rodzinach, uważających się za katolickie, maleje ranga ich istoty. Nieraz główny Jubilat tych Świąt, Jezus Chrystus, którego kolejną pamiątkę, czy rocznicę urodzin obchodzimy, schodzi na dalszy plan. †

Rekolekcje adwentowe

Czas Adwentu ma swoje symbole, z którymi codziennie się spotykamy. Tylko niestety nie zawsze do końca wiemy co ten lub inny symbol oznacza i dlaczego jest używany. Nawet człowiek, który tak wiele wie na temat swej wiary, nie zawsze do końca potrafi wyjaśnić, np. symbole różnych okresów liturgicznych. W czasie przygotowania do świąt Bożego Narodzenia spotykamy się z takimi symbolami, jak świeca roratnia, wieniec adwentowy, figura Matki Bożej, przekazywana różnym osobom, lampion adwentowy oraz adwentowy kalendarz. Więc postarajmy się wyjaśnić i zrozumieć, czym są i co oznaczają symbole, z którymi spotykamy się w Adwencie.

1. Świeca roratnia - roratka
    Świeca jest symbolem chrześcijanina. Wosk symbolizuje ciało, knot - duszę, a płomień - światło Ducha Świętego płonące w duszy człowieka. Świeca roratnia jest dodatkową świecą, zapalaną podczas rorat. W kościele umieszczana jest na ołtarzu i zapalana w czasie roratnich Mszy Świętych. Zazwyczaj jest to wysoka biała świeca, przepasana białą wstążką i udekorowana zielenią. Zapala się ją dopiero podczas uroczystego hymnu «Chwała na wysokości Bogu». Także w niektórych domach roratkę umieszcza się na ołtarzyku domowym, bardzo często obok figurki lub obrazu Matki Bożej. Zapalana jest w czasie modlitw rodzinnych. Świeca roratnia symbolizuje Maryję, która w mroczny czas adwentowy niesie światu Chrystusa - Światłość Prawdziwą.†

Rekolekcje adwentowe

Adwent w Kościołach chrześcijańskich jest czasem przygotowania, w tym także duchowego, do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Jest to także czas oczekiwania i nadziei. W tym roku Adwent rozpoczyna się w niedzielę 2 grudnia i zgodnie z tradycją potrwa do 24 grudnia.
   W kalendarzu kościelnym, zwanym też liturgicznym, występują święta stałe oraz ruchome. Święta stałe mają określoną datę, zmienne natomiast uzależnione są od księżycowej rachuby czasowej. Właśnie Adwent podpada pod kategorię okresu zmienności.
Nazwa «adwent» pochodzi od łacińskiego słowa «adventus», co znaczy przyjście, nadejście króla. Wierni przeżywają ten czas, rozmyślając nie tylko o narodzinach Syna Bożego, lecz także o powtórnym Jego przyjściu w dniu Sądu Ostatecznego. Podczas Adwentu w czasie liturgii używa się szat koloru fioletowego, z wyjątkiem III niedzieli, zwanej «Gaudete», co w języku łacińskim oznacza «radujcie się». Wtedy to kapłan może włożyć różowy ornat. Tego też dnia w Rzymie papież błogosławi figurki Dzieciątka Jezus, które na Plac Świętego Piotra tradycyjnie przynoszą rzymskie dzieci. Do naszych tradycji adwentowych należy Msza św. wotywna, zwana roratami, odprawiana zazwyczaj przed świtem. Jej początki sięgają XII wieku.  †

Rekolekcje wielkopostne ze Słowem

Drodzy czytelnicy! Po raz kolejny na stronach naszej diecezjalnej gazety rozpoczynamy czas rekolekcji wielkopostnych, które mają nas przygotować do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. W kolejnych numerach naszej gazety pragniemy przedstawić Wam specjalne nauki wielkopostne. Tyle już postów za nami… Każdy był inny, każdy niósł ze sobą nowe przeżycia. Mamy nadzieję, że rekolekcje ze "Słowem" pozwolą Wam jeszcze lepiej przygotować się do Paschy. Pamiętajmy o wewnętrznym skupieniu i poświęceniu czasu dla Boga. Redakcja

Okres Wielkiego Postu dla każdego chrześcijanina stanowi okazję do rewizji swojego życia w świetle Ewangelii. Instynktowne pragnienie dobra i właściwe człowiekowi lenistwo powodują, że wielu z nas tę rewizję sprowadza do bilansu dobra i zła. Wynik takiego subiektywnego rachunku może wielu uspokoić, że ich życie "nie jest takie złe", że "więcej jest w nim dobra niż zła". Tym samym może usprawiedliwić niechęć do walki z grzechem i zmiany na lepsze. Podstawą takiej "filozofii życia" jest bardzo prosta zasada: dobrze – to kiedy dobra jest więcej niż zła. Taki moralny minimalizm może zadowalać poganina, ale nie chrześcijanina. †