Касцёл у абрадзе пахавання выпрошвае духоўную дапамогу памерлым, аказвае пашану чалавечаму целу, якое з’яўляецца святыняй Святога Духа, а таксама суцяшае тых, хто ў жалобе нясе надзею вечнага жыцця (параўн.: Кодэкс Кананічнага Права 1176). Права на каталіцкае пахаванне мае кожны вернік, адкак ёсць выпадкі, калі святар павінен адмовіць у правядзенні абраду пахавання. Кодэкс Кананічнага Права ў каноне 1184 пералічвае тры катэгорыі вернікаў, якія пазбаўлены касцёльнага пахавання, калі яны не пакаяліся перад смерцю:
    1. тыя, хто сам паставіў сябе па-за Касцёлам: паўсюдна вядомыя адступнікі ад веры, ерэтыкі і схізматыкі,
    2. тыя, хто выбраў крэ­мацыю па матывах супра­ціўных хрысціянскай веры (каб паказаць, што не верыць ва ўваскрашэнне цела),
    3. яўныя грэшнікі, кас­цёльнае пахаванне якіх выклікала б публічнае згаршэнне.
    Адмову ў касцёльным пахаванні не трэба ўспрымаць як пакаранне памерлага ці яго родных, але як вынік выбару, учыненага чалавекам пры жыцці.
    Прыняцце пробашчам (часам разам з роднымі памерлай асобы) такого складанага і прыкрага для супольнасці Касцёла рашэння, не замінае малітве аб Божай міласэрнасці для памерлага.
    Можна таксама ахвяраваць за такога чалавека святую Імшу, якую святар можа цэлебраваць у іншы, чым само пахаванне, час.

Міхась сядзеў за сталом і напружана думаў. Святар на ўроку рэлігіі сказаў, што ў Бібліі апісаны гісторыі і падзеі, якія сапраўды мелі месца, і ўсё напісанае ў ёй мае сілу і сёння.
    І вось Міхась адкрыў Біблію на той старонцы, дзе было напісана, што Бог дае тое, аб чым Яго просяць, калі тое, што просіш, адпавядае Яго волі. Бог абяцаў гэта. Міхась вырашыў адразу праверыць, ці сапраўды Бог выконвае просьбы. Хлопчык успомніў, што яму ўжо даўно хацелася мець новенькі прыгожы веласіпед. Цікава, ці дасць Бог яму такі веласіпед, калі Яго аб гэтым папрасіць? Але Міхась тут жа ўспомніў яшчэ і іншыя словы святара пра тое, што Бог – не Дзед Мароз і не супермаркет. Міхась не быў упэўнены ў тым, што Бог хоча, каб хлопчык адразу атрымаў веласіпед. †

Habemus Sanctum! 27 красавіка, у Нядзелю Божай міласэрнасці, папа Францішак кананізаваў бласлаўлёнага Яна Паўла II. Гэтай гістарычнай падзеі чакаў увесь свет, паколькі Святы Айцец быў аўтарытэтам для кожнага з нас, а сваімі словамі, учынкамі і шчырай верай ён даваў прыклад для пераймання.

У дзень, калі Касцёл афі­цыйна абвясціў Яна Паўла II святым, у розных кутках зямнога шара адбываліся ўрачыстасці, што суправаджалі кананізацыю Папы паляка. Абвяшчэння Яна Паўла II святым чакалі таксама і ў Гродне. Перад урачыстасцю з нагоды кананізацыі Папы ў касцёле св. Францішка Ксаверыя адбылося начное малітоўнае чуванне, а апоўдні 27 красавіка ў горад над Нёманам прыбылі рэліквіі крыві святога Папы, падараваныя гродзенцам ад арцыбіскупа Кракава, былога асабістага сакратара Яна Паўла II, кардынала Станіслава Дзівіша. †

Дыяцэзіяльныя дні мола­дзі бяруць пачатак у 1993 годзе, калі біскуп Аляксандр Кашкевіч па прыкладзе Святога Айца Яна Паўла II вырашыў прысвяціць асаблівую ўвагу выхаванню маладых вернікаў. Першы з’езд адбыўся ў маі 1993 г., і з той пары штогод каталіцкая моладзь з усёй дыяцэзіі збіраецца на сумесную сустрэчу і малітву.
    Сёлетнія XXI Дыяцэ­зіяльныя дні моладзі адбудуцца 16–18 мая 2014 г. у гродзенскай парафіі Божай Міласэрнасці (Вішнявец). Маладыя людзі запрашаюцца на іх, каб умацаваць сваю веру, а таксама перажыць прыгожую сустрэчу з Богам і сваімі равеснікамі.
   
    Дэвізам Дзён моладзі будуць словы:
   “Убогія духам маюць доступ да неба”. †

Папа Францішак
    Евангелле трэ­цяй Велі­коднай нядзелі – гэта Евангелле аб вучнях з Эмаус (параўн.: Лк 24, 13–35). Гэта былі два вучні Езуса, якія пасля Яго смерці, калі мінула субота, пакінулі Ерузалем і вярталіся, сумныя і прыгнечаныя, у сваю вёску, якая называлася Эмаус. Па дарозе Уваскрослы Езус наблізіўся да іх, але яны Яго не пазналі. Убачыўшы іх смутак, Ён спачатку дапамог ім зразумець, што мука і смерць Месіі былі прадугледжаны Божым планам і абвешчаны яшчэ ў Святым Пісанні; такім чынам Ён зноў запаліў полымя надзеі ў іх сэрцах. †

Я хацела б з Табой пазнаёміцца…

Дарагі мой Ян Павел II,
    Дзякую за дабрыню Тваю,
    Аб якой я ад кожнага чую.
       Ты – святы,
       Ты – наша сонца,
       Заўжды з усмешкай Ты.
    Я хацела б з Табой пазнаёміцца,
    Да Цябе прытуліцца хацела бы,
    Але Ты ўжо з Богам побач, Ты ў небе.
       Калі малітвы свае ўзношу,
       Тваю любоў я адчуваю.
       Ты прыкладам свайго жыцця
       Дарогу праўды паказаў мне.
    Яшчэ малое я дзіця,
    І моцна Бога я кахаю,
    Людзей навокал... і Цябе,
    Бо ўва мне веру абуджаеш.

Мілена Пракопенка (8 гадоў)

†

– Ваша Эксцэленцыя, Вы прымалі ўдзел у кананізацыі Папаў у Рыме. Раскажыце, калі ласка, якая атмасфера панавала там у гэтыя дні, а асабліва падчас кананізацыйнай св. Імшы? Ці адчуваўся на плошчы св. Пятра дух Папаў?
    – Я думаю, што кожны, хто быў у гэтыя дні ў Вечным Горадзе, адчуў незвычайную атмасферу, у першую чаргу, з-за вялікай колькасці пілігрымаў, якія прыбылі з розных куткоў свету. Рым даслоўна разыходзіўся па швах. У вачах людзей, у выразе іх твараў, у іх паводзінах можна было ўбачыць энтузіязм веры. Асабліва моладзь, як заўсёды вясёлая, спяваючая, поўная энергіі, часам, можа, нават занадта шумная, хацела, здавалася, паведаміць усім навокал, што адбываецца нешта вельмі важнае, нешта доўгачаканае, нешта прыгожае.
    Кульмінацыяй гэтых незабыўных дзён была, безумоўна, кананізацыйная св. Імша пад кіраўніцтвам Святога Айца Францішка з удзелам папы Бенедыкта. Шматлікая канцэлебра, прысутнасць мноства афіцыйных дэлегацый, тлумы вернікаў, для якіх плошча св. Пятра аказалася замалой, клімат малітвы, задумы і адначасова радасці – усё гэта было пацвярджэннем таго, якую вялікую ролю адыгралі святы Ян XXIII і святы Ян Павел II у гісторыі Касцёла і свету, і паказвала, як моцна Божы люд чакаў гэтай кананізацыі. †

Встреч с Папой было много, и все были интересные. Но самыми запоминающимися были, может быть, следующие.

В начале июня 1986 г. я с тогдашним настоятелем прихода св. Терезы Авильской в Вильнюсе прел. Альгирдасом Гутаускасом возвращался с заседания генеральных секретарей Совета Епископских Конференций Европы. Мы возвращались через Рим и были на общей аудиенции Папы на площади св. Петра. Впервые я увидел, как к нему, как магниту, тянутся люди. Потом нас представили Папе, и он очень интересовался положением католической Церкви в бывшем СССР и в частности в Литве. Это была моя первая встреча с ним.
    В 1989 г., после хиротонии 20 октября, когда я с другими тремя новыми епископами подошел к алтарю Пьета, с правой стороны у входа в Базилику св. Петра, Папа подошел ко мне, очень сильно взял за руки и сказал: «Тадеуш, не бойся, все будет хорошо, я молюсь за тебя». Я не знаю, что было написано на моем лице, может быть тревога, ибо Папа подошел и подбодрил меня. Эти слова всегда сопутствуют мне. †

Урачыстасці з нагоды 20-годдзя дзейнасці Дабрачыннага каталіцкага таварыства “Карытас” Гродзенскай дыяцэзіі прайшлі ў горадзе над Нёманам. У межах мерапрыемства, якое адбылося 5 мая ў будынку Вышэйшай духоўнай семінарыі, дабрачынная арганізацыя прэзентавала сваю дзейнасць, а таксама выказала ўдзячнасць усім, хто спрычыніўся да высакароднай справы дапамогі людзям.

У юбілейных урачыстасцях дабрачыннай арганізацыі прынялі ўдзел біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч і дапаможны біскуп Юзаф Станеўскі, дырэктар “Нацыянальнага Карытас” кс. Віктар Гайдукевіч, дырэктар “Карытас” Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі кс. Аляксандр Фаміных, дырэктар “Карытас” Пінскай дыяцэзіі кс. Павел Халяўкін, партнёры арганізацыі з Германіі, валанцёры, спонсары, а таксама прадстаўнікі дзяржаўнай улады і дыпламатычнага корпуса. †

•  У Чэхіі, свецкай і атэістычнай дзяржаве, адбылася незвычайная падзея. Былы прэм’ер Станіслаў Грос, які на працягу 10-ці гадоў зрабіў бліскавічную кар’еру, аднак пасля пэўнага часу павінен быў адмовіцца ад яе, публічна выказаўся аб тым, што прыняў Хрыста і жыве ва ўнутранай свабодзе. Ён таксама прызнаўся, што раней заблытваўся ў паўпраўдзе і падмане, аднак пры выпадку папрасіў прабачэння ва ўсіх, каго падвёў сваімі ўчынкамі.
   
    •  У Галандыі ўрачы, якія выконваюць працэдуру эўтаназіі, маюць праблемы з пакупкай неабходных фармакалагічных сродкаў. У продажы ім адмаўляюць фармацэўты, якія спасылаюцца на права пратэсту сумлення. Адна з левых партый звярнулася ва ўрад з прапановай, каб адмовіць фармацэўтам у праве пратэсту сумлення. Асацыяцыя фармацэўтаў, у сваю чаргу, увесь час прыгадвае, што аптэка – гэта магазін з лякарствамі, а не са сродкамі, якія выклікаюць смерць.†

Заклік аб Ружанцы
за Папу
   “На пачатку мая – марыйнага месяца – давайце не будзем забывацца, што наш Папа мае выключна глыбокую адданасць Найсвяцейшай Панне Марыі”, – прыгадвае кс. кард. Сантас Абрыль-і-Кастэлья.
   
    Гэты іспанскі пурпурат, які ад імя Святога Айца апекуецца марыйнай базілікай у Рыме, заклікае вернікаў да інтэнсіўнай ружанцовай малітвы за Папу. “Мы добра ведаем, што Францішак – гэта чалавек з вельмі глыбокай марыйнай пабожнасцю, – сказаў Ватыканскаму радыё кс. кард. Абрыль-і-Кастэлья. – Ён шматразова сам аб гэтым прыгадваў. Як архіпастыр базілікі Санта-Марыя-Маджорэ я хацеў бы сказаць, што адразу пасля выбару на Пасад св. Пятра Францішак сказаў мне, што хацеў бы наведаць базіліку. І, безумоўна, прыбыў на наступны дзень, каб апецы Марыі даручыць увесь свой Пантыфікат. З моманту выбару ён быў у нашай базіліцы ўжо сем разоў”. Як дадае кс. кард. Абрыль-і-Кастэлья, Папа робіць гэта ахвотна, бо Марыю ён лічыць сваёй спадарожніцай і крыніцай натхнення для ўсіх сваіх пачынанняў. †

7–8 чэрвеня ў парафіі Найсвяцейшай Тройцы адбудуцца традыцыйныя летнія рэкалекцыі. На гэты раз спецыяльным госцем будзе а. Джон Башабора з Уганды. Для ўдзелу ў рэкалекцыях неабходна прайсці папярэднюю рэгістрацыю праз інтэрнэт на старонцы grodnensis.by. Тыя, хто не маюць магчымасці зарэгістравацца праз інтэрнэт, могуць тэлефанаваць па нумары (029) 935-64-04 з 10.00 да 15.00 і з 19.00 да 21.00 (з 12 мая). Рэкалекцыі распачнуцца ў суботу 7 чэрвеня а 9-й гадзіне і скончацца на наступны дзень св. Імшой у 12.00. У гэты ж дзень, 8 чэрвеня, у парафіі Святой Сям’і ў Лідзе а. Джон адправіць св. Імшу, пасля якой адбудзецца адарацыя з малітвай аб ацаленні.