•   У Польшчы кард. Ста­ніслаў Дзівіш абвясціў афі­цыйную дату Сусветных дзён моладзі, якія адбудуцца ў Кракаве. Гэта будзе апошні тыдзень ліпеня 2016 года – з 26 да 31. Гэты тэрмін зацверджаны папам Францішкам.
   
    •   Старшыня міжнароднай арганізацыі “Caritas Inter­nationalis” кард. Ос­кар Радрыгес Марадзьяга звярнуўся да хрысціян з велікапосным пасланнем, у якім ён заахвочвае дапамагаць галадаючым. Кардынал прыгадаў, што штодзённа каля 800 мільёнаў людзей ва ўсім свеце галадаюць. Іерарх у сваім пасланні гаворыць аб грамадскай справядлівасці, прастаце і ўменні дзяліцца з тымі, хто знаходзіцца ў патрэбе. Таксама кардынал заахвочвае далучыцца да акцыі, якую распачаў “Caritas Internationalis” і галоўнай мэтай якой з’яўляецца змаганне з галаданнем і дапамога тым, хто галадае. †

Праблемы Касцёла і сучаснага свету закрануў папа Францішак у інтэрв’ю, якое ён даў з нагоды надыходзячай першай гадавіны свайго выбару на Пасад св. Пятра дырэктару найбуйнейшай італьянскай газеты “Corriere della Sera” Феруччо Дэ Бортолі. Інтэрв’ю было праведзена ў Доме св. Марты. Як адзначае Дэ Бортолі, Папа не вельмі хацеў успрымаць гэтую размову як падсумаванне года. Як пажартаваў, вынікі ён падводзіць праз кожныя пятнаццаць дзён са сваім спаведнікам.

– Ваша Святасць, Вы тэлефануеце да многіх людзей, якія просяць Вас аб дапамозе. Ці здаралася, што яны не вераць, што гэта сапраўды Вы?
    – Так, здаралася. Калі хтосьці тэлефануе, ён робіць гэта таму, што хоча паразмаўляць, хоча спытацца, што трэба рабіць, просіць парады. Калі я быў ксяндзом у Буэнас-Айрэсе, было прасцей. Для мяне гэта ўжо стала звычкай. Службай. Я так гэта адчуваю. Але безумоўна, цяпер гэта нялёгка з-за вялікай колькасці людзей, якія да мяне пішуць.
   
    – А ці быў сярод усяго гэтага які-небудзь кантакт, які Вы ўзгадваеце з асаблівай сімпатыяй?
    – Пэўная жанчына, 80-гадовая ўдава, якая страціла сына, напісала да мяне. Цяпер я кожны месяц тэлефаную да яе і мы трошкі размаўляем. Яна шчаслівая, а я застаюся душпастарам і мне падабаецца гэта. †

Радость встречи с Богом в Евхаристии

В наших храмах РЕАЛЬНО ПРИСУТСТВУЕТ БОГ, скрытый под видом белого хлеба. Он – Врач жизни, исцеляющий наши духовные раны. Он – Источник милосердия, омывающий нечистоту нашей души. Он – Свет вечности, освещающий нашу слепоту. Он – Господь неба и земли, обогащающий наше духовное убожество. Так называет Иисуса, присутствующего в Евхаристии, св. Фома Аквинский в своей молитве приготовления к участию в святой Мессе.
    Когда человек получает какое-то благо, в котором он очень нуждается, в его душе рождается радость. В Евхаристии Бог щедро даёт человеку множество духовных милостей, столь необходимых душе. Так почему же в нас так мало духовной радости при встрече с Иисусом во время святой Мессы? И какая она, эта радость встречи с Богом, пожелавшим быть среди нас? †

Пашырайма навучанне Яна Паўла II!
   Група “eM Media” абвясціла міжнародны конкурс на праект евангелізацыйнага рэкламнага шчыта, які папулярызаваў бы навучанне Святога Айца Яна Паўла II.
   
    Ідэяй мерапрыемства з’яўляецца прадстаўленне важных аспектаў навучання Яна Паўла II праз выкарыстанне сучасных форм камунікацыі, такіх як графіка і вобраз.
    “Наш любімы Святы Айцец – гэта найбольшы аўтарытэт, які ў нас ёсць. Мы ўсе памятаем, што за гады свайго Пантыфікату ён зрабіў для нас вельмі многае, і цяпер мы хочам прыпомніць аб яго навучанні, яго думках”, – кажа Адам Гуздэк, член журы конкурсу.
    У конкурсе можа прымаць удзел кожная паўналетняя асоба. Да ўдзелу ў мерапрыемстве запрошаны асабліва графікі, пластыкі, а таксама асобы, якія прафесійна займаюцца праектаваннем.
    Найлепшыя працы будуць выстаўлены ў публічнай прасторы. Праекты будуць вывешаны на рэкламных шчытах і дазволяць нам памятаць аб навучанні і пасланні, якое Святы Айцец хацеў нам пакінуць.†

Сустрэча пад дэвізам “Быць адкрытым на жыццё – першае заданне ад Бога” запланавана на 22 сакавіка ў касцёле Узвышэння Святога Крыжа.

Сустрэча арганізуецца Душпастарствам службы аховы здароўя Гродзенскай дыяцэзіі. Ад імя Душпастарства біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч запрашае на мерапрыемства ўрачоў, медсясцёр і ўсіх працаўнікоў службы аховы здароўя.
    “Прыязджайце на сустрэчу, каб быць разам і дзяліцца сваім вопытам у абароне чалавечага жыцця”, – адзначае іерарх.
    Па пытаннях удзелу і запісу звяртацца да кс. Мікалая Ціхановіча, душпастара службы аховы здароўя ў Гродне:
    (8 029) 884-54-82 – МТС;
    (8 029) 661-14-05 – VELCOM.

Чэмпіёнамі Еўропы па міні-футболе сталі ксяндзы з Польшчы: на шляху да залатога медаля яны не прайгралі ніводнага матча. Святары з Беларусі здабылі чацвёртае месца.

VIII Чэмпіянат Еўропы па міні-футболе сярод ксяндзоў адбываўся ў Лідзе 24–28 лютага. Каля 170 ксяндзоў з трынаццаці краін у зацятых і эмацыйных матчах змагаліся за залаты медаль.
    Каманда польскіх ксяндзоў заваявала тытул чэмпіёнаў Еўропы, перамогшы ў групавых матчах Партугалію і Аўстрыю, у чвэрцьфінале Румынію, а ў паўфінале Беларусь. У фінальным матчы каманда Польшчы здолела перамагчы Харватыю з лікам 2:1. Гэта быў ужо пяты трыумф польскіх святароў у гісторыі Чэмпіянату Еўропы. †

Калі мы ўдзельнічаем у абрадзе бласлаўлення нейкіх прадметаў ці рэчываў, то варта ведаць, які ў гэтым сэнс. Звычайна непасрэдна перад бласлаўленнем святар або дыякан растлумачвае, для чаго гэта робіцца. Праз малітву Касцёла на прадметы зыходзіць Божае бласлаўленне, і такім чынам яны атрымліваюць новае значэнне. Яны становяцца знакамі Божай прысутнасці ў свеце.
    Нельга прадаваць або вы­кідваць блаславёныя прад­меты. Мы можам іх падарыць блізкаму або знаёмаму чалавеку. Калі блаславёныя рэчы былі пашкоджаны і няма магчымасці іх аднавіць, то варта дэмантаваць ці спаліць тое, што гарыць. Напрыклад, вербачкі з Пальмовай нядзелі спальваюць, а гэтым попелам потым пасыпаюць галовы ў Папяльцовую сераду. Аднак гэта не датычыцца выпадкаў, калі пры бласлаўленні нейкага прадмета асвячаецца сама дзейнасць, якая адбываецца пры яго дапамозе, а сам ён не служыць Божаму культу, як, напрыклад, у выпадку бласлаўлення транспартных сродкаў.
    Вяртаючыся да абраду бласлаўлення рэчаў, варта падкрэсліць, што сам гэты абрад часта падказвае, што нам з імі рабіць. Свечку мы запальваем як знак нашай малітвы і ахвяры, даём у руку паміраючаму і гэтак далей. Хлеб святой Агаты на нашых землях прынята браць з сабой у падарожжа або захоўваць у дамах, спалучаючы з гэтым малітву аб захаванні ад небяспекі. Калі ў нас узнікаюць сумненні, для чаго неабходны тыя або іншыя блаславёныя рэчы і як іх захоўваць, варта проста запытацца ў аўтарытэтных асоб ці звярнуцца да правераных крыніц ведаў. Многія інтэрнэт-крыніцы і друкаваныя вы­данні падаюць непраўдзівую інфармацыю на гэты конт. †

“Служыце адно аднаму, кожны тым дарам, які атрымаў, як добрыя дойліды разнастайнай ласкі Божай. (1 П 4, 10)

Вясна ў гэтым годзе прыйшла ранняя, цёплая і нейкая дзіўна радасная. Але больш за ўсё яе прыходу цешыліся дзеці, бо яны маглі цэлымі днямі гуляць на вуліцы. Усё было напоўнена вясеннім настроем, нават хадзіць у школу было весялей і лягчэй. І калі настаўніца сказала дзецям намаляваць вясну, усе з радасцю прыняліся за справу.
    Жэнька вельмі любіў маляваць. Ён узяў алоўкі і пачаў думаць пра вясну. Ён успомніў, як у мінулую нядзелю яны з мамай і татам паехалі за горад. Гэта было якраз у самым пачатку вясны. Яны ішлі па лесе. Снег толькі пачынаў раставаць, і зямля яшчэ была вільготнай. Неба было блакітнае і халоднае. Але ўсё ж адчуваўся прыход вясны: дзе-нідзе ўжо прабівалася свежая зялёная траўка, весела гаманілі птушкі, нібы цешачыся хуткаму цяплу і раздоллю. Іх радасць перадалася Жэньцы: ён радасна бегаў па лесе і крычаў на ўсё горла: “Вясна прыйшла! Вясна прыйшла!”. А потым, калі яны ўжо збіраліся ехаць дахаты, пайшоў першы веснавы дожджык. †

5 сакавіка ў Папяльцовую сераду каталіцкі Касцёл распачне літургічны перыяд Вялікага посту, які для кожнага з нас будзе нагодай, каб задумацца над сэнсам і вартасцю хрысціянскага жыцця, часам унутранай адновы і падрыхтоўкай да перажывання вялікай падзеі – Уваскрасення Божага Сына.

Як кожны год, уваходзячы ў перыяд Вялікага посту – час пакаяння, ачышчэння і навяртання – веруючыя людзі будуць старацца максімальна мабілізаваць сябе да ўчынкаў пабожнасці і любові, якія служаць нашаму навяртанню. Касцёл у сваю чаргу будзе заклікаць да малітвы, барацьбы з грахом, пакаяння, а таксама да роздуму над тым, што для нас істотна і важна; ён будзе заклікаць нас пераацаніць уласны стыль жыцця і проста пабыць сам-насам з сабой і з Богам. Адначасова кожны з нас будзе перажываць асабісты “Вялікі пост”, які стане часам змагання з самім сабой, паколькі не так і лёгка з належнай засяроджанасцю і шчырасцю прыступіць да 40-дзённай працы над сабой, каб стаць як мага лепшым і бліжэйшым да Хрыста. †

“...Прыйдзі ў сваёй моцы і сіле, радасцю напоўні мяне”

Амаль кожнае дзіця на пытанне, ці хоча яно быць дарослым, адкажа “так”. Мы марым аб даросласці. Мы ўсе хочам быць дарослымі не толькі па гадах, але і па розуме, мудрасці. Мы хочам быць разважлівымі, мужнымі, справядлівымі. Часта кажам: “Я ўжо не дзіця”. Гэта натуральны парадак рэчаў, але было б вельмі дрэнна, калі б такі дарослы чалавек у сваёй веры быў бы як малое дзіця. Наша вера павінна сталець разам з намі, бо вера малога дзіцяці, падлетка, дарослага чалавека і асобы ў пажылым узросце вельмі розная.
    Чалавечае жыццё падзелена на перыяды, якія часта напоўнены няведаннем, бунтам, стрэсам, пытаннямі, радасцю і расчараваннямі. Езус Хрыстус праз паслугу каталіцкага Касцёла прагне спадарожнічаць кожнай важнай хвіліне чалавечага жыцця і ўзмацняць іх сваёй ласкай. Калі дзіця прыходзіць на свет, усе блізкія і родныя цешацца дару новага жыцця, таксама і Пан Бог праз сакрамант святога хросту прымае гэтае дзіця за сваё, і з гэтай хвіліны яно можа ўжо называць Бога Бацькам. Калі дзіця пачынае адрозніваць дабро ад зла, цікавіцца Богам і глыбей уваходзіць у Божыя таямніцы, прыходзіць Хрыстос у сакраманце пакаяння і Эўхарыстыі, каб узмацніць чалавека сваім Найсвяцейшым Целам на дарозе веры і пазнання свету. Калі чалавек перажывае розныя пакуты, выкліканыя хваробай, Хрыстос спяшаецца з ласкай аздараўлення, суцяшэння і духоўнай падтрымкі ў сакраманце намашчэння хворых. Да маладога чалавека, які часам не знаходзіць сабе месца дома, якому здаецца, што бацькі яго не разумеюць, не прымаюць яго таварыства, сэрца якога часам напаўняецца бунтам і нянавісцю, Бог прыходзіць з дарамі Святога Духа ў сакраманце канфірмацыі, задавольваючы ўсе жаданні, лагодзячы бунты і гарантуючы: “Хопіць табе маёй ласкі”. †

Папа Францішак
    Св. Павел кажа: “Таму няхай ніхто не хваліцца людзьмі, бо ўсё вашае: ці Павел, ці Аполас, ці Кіфа, ці свет, ці жыццё, ці смерць, ці цяперашняе, ці будучае – усё вашае, вы ж – Хрыста, а Хрыстос – Бога” (1 Кар 3, 21–23). Чаму менавіта аб гэтым кажа Апостал? Таму што праблема, на якую ён звяртае ўвагу, гэта падзелы ў супольнасці Карынту. Св. Павел тлумачыць, што гэты спосаб мыслення з’яўляецца памылковым, таму што не супольнасць належыць Апосталам, але яны – Апосталы – належаць супольнасці, супольнасць жа, уся поўнасцю, належыць Хрысту!
    З гэтага вынікае, што ў хрысціянскіх супольнасцях – дыяцэзіях, парафіях, аб’яднаннях і рухах – адрозненні не могуць стаяць у супярэчнасці з фактам, што ўсе мы праз хрост маем адну і тую ж годнасць – усе мы ў Езусе Хрысце з’яўляемся дзецьмі Божымі. І гэта наша годнасць – у Езусе Хрысце мы дзеці Божыя! Тыя, хто атрымаў служэнне кіраўніцтва, прапаведавання, удзялення сакрамантаў, не могуць разглядацца ў якасці ўладальнікаў адмысловых паўнамоцтваў, уласнікаў; яны тыя, хто знаходзіцца на службе супольнасці, дапамагаючы іншым з радасцю ісці па дарозе святасці.
        
“Анёл Панскі” са Святым Айцом, 23.02.2014 †

•   20 лютага ў Ватыкане самая старэйшая манахіня свету Кандзіда Белоцці адзначала свой 107-ы Дзень нараджэння. Юбілярка ў гэты дзень змагла сустрэцца і паразмаўляць з папам Францішкам, а таксама прыняць удзел у св. Імшы ў Доме св. Марты. Самая старэйшая манахіня Касцёла сказала, што пражыла столькі гадоў таму, што ўсё сваё жыццё перажывае ў радасці.
   
    •   Група тэолагаў Кангрэ­гацыі па справах кананізацыі прызнала цудоўнае аздараўленне праз заступніцтва Джавані Баціста Манціні – Паўла VI. Аднак гэты мяркуемы цуд павінен яшчэ быць даследаваны і ацэнены, пасля чаго яго павінен зацвердзіць Папа. Аздараўленне адбылося ў Каліфорніі на пачатку 90-х гг. ХХ ст., калі маладая жанчына насуперак парадам урачоў вырашыла нарадзіць дзіця, у якога былі выяўлены праблемы з мозгам, даверыўшы гэтую сітуацыю заступніцтву Паўла VI. Дзіця нарадзілася здаровым, але абнародаванне ўсёй гэтай справы было адкладзена на некалькі гадоў, пакуль дзіця не падрасло, каб канчаткова можна было сцвердзіць адсутнасць наступстваў праблем з перыяду цяжарнасці і гэтым самым пацвердзіць цудоўнае аздараўленне. Вывучэннем гэтай сітуацыі займаецца Апостальская Сталіца. †