Касцёл у Беларусі ўступіў у новы год, які можна акрэсліць, як новы этап служэння, паколькі яго пачатак быў азнаменаваны пасвячэннем трох новых біскупаў. Гэтая падзея станоўчым рэхам адбілася ў Касцёле і грамадстве. “Каталіцкі Касцёл у Беларусі – гэта не «Касцёл прыезджых» – асоб, якія прыбылі звонку. Гэта Касцёл, які нарадзіўся тут і меў тут свае карані заўсёды”, – адзначыў Апостальскі нунцый у Беларусі арцыбіскуп Клаўдыа Гуджэроці. Ён пагадзіўся адказаць на некалькі пытанняў Беларускай рэдакцыі Ватыканскага радыё.

- Ваша Эксцэленцыя, што Вы лічыце сваім прыя­рытэтам у служэнні ў Беларусі?
    - Вельмі складана казаць аб прыярытэтах, таму што ў такой цікавай, багатай і нават непрадказальнай краіне прыярытэты прыходзяць самі. Як ведаеце, заданне нунцыя датычыць як адносін з каталіцкай супольнасцю, так і прадстаўніцтва перад беларускай дзяржавай і іншымі інстытутамі, такімі як праваслаўная Царква або культурныя ўстановы. Я павінен сказаць, што цікавасць беларускага боку да каталіцкага Касцёла вялікая. А таму колькасць абавязкаў палітычнага, дыпламатычнага, культурнага характару не меншая за тыя, якія датычаць служэння каталіцкаму Касцёлу ў розных парафіях, падчас розных свят, вялікіх цэлебрацый, а таксама звычайных штодзённых сустрэч. Таму складана казаць пра загадзя вызначаныя прыярытэты. Прыярытэты вызначаюцца асобамі і гістарычнымі момантамі. †

У гродзенскай катэдры распачаўся чарговы этап рэстаўрацыйных прац. 11 лютага з будынка касцёла св. Францішка Ксаверыя былі зняты статуі святых Апосталаў Пятра і Паўла.

Фігуры, якія маюць звыш двух метраў вышыні, стаялі на франтоне пры галоўным уваходзе ў святыню. Хутчэй за ўсё, гэтыя фігуры ніхто ніколі не рэстаўрыраваў, паколькі пра гэта няма ніякай гістарычнай згадкі. Яны некалькі разоў перафарбоўваліся, бо на іх бачны слаі фарбы.
    “Фігуры знялі, таму што іх становішча ўжо аварыйнае і яны патрабуюць канкрэтнай рэстаўрацыі, – тлумачыць кс. Ян Кучынскі, пробашч катэдры. – Некаторыя часткі фігур вельмі пашкоджаны пад уплывам дажджу і снегу. Рэстаўрыцыя будзе раскладзена на тры этапы: натуральнае высушванне, насычэнне хімічнымі сродкамі і фарбаванне гэтых фігур. Усе рэстаўрацыйныя працы будуць праведзены спецыялістамі з Мінска пры супрацоўніцтве з польскімі рэстаўратарамі”. †

У сённяшнім грамадстве пануе шкодны адносна псіхічнага развіцця чалавека недахоп. Чалавек не пакінуў сабе часу на чытанне. Гаворка ідзе пра чытанне газет, часопісаў, кніг рэлігійнага зместу. Чалавек паглыбіўся ў тэлевізар, камп’ютар, інтэрнэт. Гледзячы тэлевізар, ён не становіцца мудрэйшым, бо на самой справе, ён жыве чужым розумам. Ён становіцца залежным ад тэлевізара. Ён глядзіць тое, што яму паказваюць, аднак не паглыбляе свайго мыслення. Чытаючы ж, чалавек аналізуе і нават паглыбляе напісанае. У яго з’яўляюцца думкі, якія часам дапаўняюць, а часам аправяргаюць ці пабуджаюць. Па тэлевізары перадаецца тое, што камусьці падабаецца. Інтэрнэт папа Францішак называе Божым дарам. Ён нясе зло нясціпласці толькі цікаўным. †

Далучайся да малітвы
за хворых
   Група “Іскра Божай Міласэрнасці”, якая дзейнічае пры кляштары айцоў езуітаў, звяртаецца з вялікай просьбай аб далучэнні і дапамозе ў распаўсюджванні “Міжнароднага шпітальнага Вяночка да Божай міласэрнасці”.
   
    Малітва, якая яднае хворых з розных куткоў свету ў першыя пятніцы месяца ў Гадзіну міласэрнасці (15.00), павінна ўсведамляць хворым, якой вялікай каштоўнасцю з’яўляецца адданне Пану Богу свайго цярпення за іншых хворых і за тых, хто памірае. “Праз гэты Вяночак мы хочам наблізіць хворым міласэрнасць Бога, які не пакідае чалавека ў патрэбе”, – растлумачваюць мэту пачынання яго ініцыятары.
    Дзякуючы капеланам і свецкім асобам яны хочуць дайсці з гэтай малітвай да шпіталяў, хоспісаў, дамоў сацыяльнай апекі і ўсюды, дзе ёсць хворыя і пакутуючыя, не толькі ў Польшчы, але і ў іншых краінах свету.
    Плакаты і брашуры можна знайсці на інтэрнэт-старонцы www.iskra.info.pl.
    Бальніцы могуць заявіць аб удзеле ў гэтай малітоўнай ініцыятыве, дасылаючы e-mail на адрас: Гэты e-mail адрас абаронены ад спаму-ботаў, для яго прагляду ў Вас павінен быць уключаны Javascript .†

Хвала Хрысту!
    Віншую Вас, мае паважаныя Чытачы, з трохгоддзем існавання ў газеце “Слова Жыцця” моладзевай рубрыкі “На скрыжаванні”. Некаторых з Вас я ведаю асабіста, некаторых ніколі не бачыла. Незалежна ад гэтага кожнаму кажу асабістае “дзякуй”. Разам з Вамі мы сутыкаемся з цяжкасцямі, разважаем і нешта вырашаем, плануем, ведаем, што мы не адны – нас шмат. І разам мы можам многае.
    Вялікую справу робіць газета – наш з Вамі пасрэднік у дыялогу жыцця. Я ўдзячна ўсім супрацоўнікам, якія задзейнічаны ў справе распаўсюджвання Слова. Гэта рэдактары газеты, карэктары, вярстальшчыкі. Разам мы, спадзяюся, робім добрую справу.
    Тры гады – не так многа, але і нямала. Час падвесці вынікі і зрабіць адпаведныя высновы. Але не я павінна іх рабіць. Варта на гэта адказаць Табе, Чытач, той, дзеля каго ўсё гэта робіцца. Хацелася б пачуць Твой голас… Ён мне патрэбны. Вельмі...
    Сёння нас чакае роздум аб міражы бясконцай працы і новага пачатку без страты для сябе.
   З Богам. †

Узнёслая ўрачыстасць адбылася ў нашай парафіі 11 лютага. За некалькі тыдняў да гэтай падзеі нашы хворыя маліліся аб патрэбных сілах і Божай дапамозе, каб у Дзень хворых магчы быць у святыні, прыняць святыя сакраманты і выказаць перад Богам усё сваё складанае жыццё. Многія з іх былі ў гэты дзень у супольнасці Касцёла, а тыя, каму не хапіла сіл, аддавалі свае сілы і цярпенне ў ахвяру Хрысту і духоўна ядналіся са здаравейшымі, якія прымалі ўдзел у літургіі гэтага дня. Касцёл, запоўнены вернікамі, ужо задоўга напоўніўся цудоўным кранальным спевам “Авэ Марыя” і “Сардэчная Маці”. Такі спеў нячаста можна пачуць у нашым касцёле. Толькі хворыя, старэйшыя, самотныя людзі з такім запалам, верай, любоўю і даверам выспеўваюць сваю душу. Гэта штосьці непаўторнае і вельмі ўзнёслае. †

Юля і Аня разам са сваёю матуляй займаліся ў агародзе праполкай. Праца ішла хутка і весела, дзяўчынкі паспешна рвалі зелле, якое расло сярод гародніны, і не заўважалі, як пралятаў час, таму што ўважліва слухалі цікавыя гісторыі, якія расказвала мама. А яна расказвала дачушкам пра тое, як раней жылі людзі ў вёсках, кім была прабабуля дзяўчынак, які смачны хлеб яна пякла ў печы... Перад тым, як скончыць працу, малодшая дзяўчынка акінула поглядам праполатае месца, і ёй стала шкада той травы, якая раней красавалася сярод град, усыпаючы ўвесь агарод разнастайнымі дробнымі кветачкамі.
    – Матуля, – сказала Аня, – я больш не буду палоць гэтую градку. Мне сумна глядзець цяпер на наш агародзік: тут так прыгожа каласіўся пырай, цвіў малачай і канюшына, а пасля нашай праполкі пуста стала, толькі дзе-нідзе парасткі агуркоў. Няма чым мне палюбавацца!
    Маці пагадзілася і ўшанавала жаданне сваёй маленькай дачушкі, таму палова агурочнай градкі засталася непраполатай. †

Біскупскае пасвячэнне кс. прэлата Юзафа Станеўскага

1 лютага ў катэдральным касцёле ў Гродне адбылося біскупскае пасвячэнне ксяндза прэлата Юзафа Станеўскага, прызначанага дапаможным біскупам Гродзенскай дыяцэзіі. Галоўным пасвячаючым быў кс. бп Аляксандр Кашкевіч, ардынарый Гродзенскай дыяцэзіі, асістуючымі – Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч і біскуп Пінскі Антоні Дзям’янка. Біскупскае пасвячэнне адбылося падчас св. Імшы а 12-й гадзіне.

“Намінацыя дапаможнага біскупа з’яўляецца важнай падзеяй для ўсяго каталіцкага Касцёла, а непасрэдна для Касцёла Гродзеншчыны і ўсёй Беларусі, – сказаў, звяртаючыся да ўсіх прысутных, біскуп Аляксандр Кашкевіч. – Гэта знак таго, што наш Касцёл становіцца больш сталым, што перад ім адкрываюцца новыя гарызонты і новыя заданні”. Гродзенскі ардынарый заклікаў прысутных падтрымаць біскупа намінанта сваімі малітвамі.†

Старажытным звычаем Касцёла з’яўляецца практыка выкарыстання святарамі адпаведнага герба для сцвярджэння статусу або выканання касцёльных функцый. Герб з дэвізам ствараюць шчыт з геральдычнымі знакамі і акружаючымі элементамі, якія вызначаюць святарскі статус.

Герб кс. б-па Юзафа Ста­неўскага складаецца з гербавага шчыта, змешчанага на крыжы, над якім знаходзіцца зялёны капялюш са шнурком, што заканчваецца з кожнага боку 6 вузламі ў трох радах. Гэта ўказвае на годнасць біскупа. Пантыфікальны капялюш, які называецца прэлацкім ці гербавым (найбольш характэрны сімвал годнасці ў духоўных гербах), паходзіць ад круглага чорнага капелюша з даволі шырокімі палямі і шнурком, які завязваецца пад падбародкам; такі капялюш калісьці шырока выкарыстоўваўся духоўнымі асобамі падчас падарожжаў і пілігрымак. Герб дапаўняецца дэвізам біскупскага служэння EVANGELIA GAUDIUM (РАДАСЦЬ ЕВАНГЕЛЛЯ), які адначасова з’яўляецца ключом да інтэпрэтацыі самога гербавага знака, а таксама змешчаных у ім прыярытэтаў, характэрных для пастарскай паслугі ксяндза біскупа. †

Дэканат Ваўкавыск

У XVII ст. Рэпля належала вядомаму роду Сцыпіёнаў, пасля – Валовічам, у XVIII ст. яна перайшла да роду Масальскіх, пазней – да Глазераў. Першы касцёл быў заснаваны тут у 1632 г. гродзенскім падкаморыем Сцыпіёнам. Новы драўляны касцёл пад тытулам св. Ганны, маці Найсвяцейшай Панны Марыі, пабудаваў у 1730 г. князь Міхал Масальскі, кашталян віленскі і польны гетман ВКЛ. У святыні было тры алтары: галоўны – св. Ганны; левы бакавы – двух’ярусны алтар з абразом Найсвяцейшай Панны Марыі ў сярэбранай шаце ў цэнтры і з абразом Маці Божай Чанстахоўскай у другім ярусе; правы бакавы – св. Антонія Падуанскага з абразом св. Міхала Арханёла наверсе. Да таго ж, у 1783 г. генерал Ксаверый Масальскі ўзнёс тут яшчэ і капліцу.
    У 1850 г. старажытная свя­тыня была адноўлена: гэта быў прамавугольны ў плане драўляны дзвюхвежавы касцёл, памерамі 29 на 17 локцяў (каля 18,5 на 11 м), унутры якога размяшчалася пяць алтароў. †

Айцец Ян Гура OP, як адзін з арганізатараў сустрэч моладзі “Ледніца 2000”, звяртаецца да беларусаў з запрашэннем на супольную малітву на Ледніцкіх Палях 7 чэрвеня 2014 г.

Шаноўныя сябры з Беларусі!
   Сустрэча моладзі “Ледніца 2000” мае ўжо 18 гадоў. Яна атрымала незалежнасць і сталасць, зрабілася сталым элементам польскага душпастарства, выхавала сотні тысяч маладзёнаў. З неаслабным энтузіязмам мы працягваем выбіраць Хрыста і адкрываць наступныя аспекты яго любові.
    Прыязджайце на Ледніцкія Палі за пасведчаннем асобы і пярсцёнкам заручынаў з Езусам. Па Ледніцкім Возеры Езус ходзіць і сёння, а мы глядзім Яму ў вочы, ідучы па вадзе ў Яго бок. Людзі выбару Хрыста – гэта зусім іншыя людзі. Гэта людзі, для якіх мэтай з’яўляецца дом Айца, а часам нават цэлая вечнасць. Людзі Ледніцы пазбаўляюцца боязі і паглыбляюць сваю свядомасць прыналежнасці да Хрыста. Хоць раз на год мы павінны сустракацца. Чакаю Вас 7 чэрвеня на Ледніцкіх Палях.
    У гэтым годзе нас чакае выключная навіна! Сустрэча моладзі “Ледніца 2000” становіцца канфесіяналам польскай моладзі. Пакутнае набажэнства разам з рахункам сумлення і споведдзю правядзе ў 14.00 шматгадовы папскі цырымоніймайстар і адказны па справах міласціны кс. aбп Конрад Краеўскі. Усім сэрцам чакаем Вас. Да сустрэчы 7 чэрвеня!!!

Сярод сямі сакрамантаў Касцёла хрост называюць першым. Гэта не выпадкова – ён абавязковы для прыняцця ўсіх астатніх сакрамантаў. У сувязі з гэтым хрост называюць брамай усіх сакрамантаў. Праз яго мы вызваляемся ад граху, становімся Божымі дзецьмі і далучаемся да Касцёла.

Ці быў хрост выдуманы Касцёлам?
    Сёння ўсё часцей можна сустрэць сцвярджэнне, што хрост быў выдуманы Касцёлам як рытуал, які павінен паказваць прыналежнасць чалавека да гэтага Інстытута, або нават, што хрост быў “пазычаны” хрысціянствам з іншай рэлігіі. Бясспрэчна, што ў многіх язычніцкіх рэлігіях існавалі рытуалы рэлігійнага абмывання, набліжаныя па сваёй форме да сакраманту хросту. Так, напрыклад, у рэлігіях старажытнага Вавілона, Егіпта, Грэцыі ці Індыі прысутнічаў абрад рэлігійнага абмывання як сімвал маральнага ачышчэння. У іудаізме ж да сённяшняга дня практыкуецца рытуальнае абмыванне ад бруду. †