Хвала Хрысту!
   Цешуся нашай чарговай сустрэчы, паважаныя Чытачы рубрыкі “На скрыжаванні”. Мінула лета са сваёй бесклапотнасцю, на парозе восень. Хочацца спадзявацца, што за плячыма ў Вас вялізны мяшок з сіламі, бадзёрасцю і добрым настроем.
   У сённяшнім нумары Вас чакае роздум над тым, што шэпча Вам на вуха цішыня, у якіх выпадках марыць проціпаказана і чаму псіхолаг прайграе “хвораму”.
   З Богам! †

Здравствуйте, дорогая Редакция!
    С 26 по 28 июля 2013 года в приходе Пресвятой Троицы в г.п. Россь проходил духовный семинар на тему «Вера и современные угрозы веры» под девизом «...Противостойте ему твёрдою верою» (1 П 5, 9). Конференции этого семинара проводила Эрика Гибелло (Англия), секретарь Международной ассоциации исцеления и освобождения, признанный эксперт по опасностям, которые несут в себе новые религиозные движения, альтернативные методы лечения, оккультные учения и т.д.

И я решила написать о том, как я пережила этот семинар.
    Семинара в Росси я ждала с нетерпением. Я безмерно благодарна Богу за возможность участвовать в нем. В первый же день во время первой конференции Эрики я испытала кучу эмоций. Когда она говорила о проблемах и израненных чувствах из детства и юности, я вспоминала все то, что было у меня, как будто она говорила именно про меня. На глаза наворачивались слезы и я не могла сдержать их – я стала плакать. После мне стало легче. Я поняла, что все свои эмоции, воспоминания и чувства нужно отдать Богу, только тогда Он сможет помочь. Я не могла дождаться следующего дня, ночью почти не спала. †

Прыняцце сакраманту святога хросту – гэта вельмі важная падзея не толькі для асобы, якая прымае гэты сакрамант, але і для яе блізкіх, і для асоб, якія ёй спадарожнічаюць. Вельмі важнай справай з’яўляецца выбар хросных бацькоў. Таму я хацеў бы растлумачыць, хто можа стаць хросным, а хто, на жаль, не можа ўзяцца за гэтае заданне. Людзям часта не хапае ведаў на гэтую тэму, што можа стаць прычынай пэўных праблем у будучым. Каб штосьці даведацца на гэтую тэму, дастаткова звярнуцца да Кодэксу кананічнага права, які вельмі даступна тлумачыць, хто можа выконваць такую важную і адказную функцыю. Трэба таксама памятаць, што Кананічнае права датычыць не толькі ксяндза, але кожнага, хто з’яўляецца католікам і хто прыходзіць, каб прасіць аб сакраманце святога хросту.
    Той, хто просіць аб хросце, павінен мець хроснага, які адпавядае прынятаму сакраманту і верна выконвае абавязкі, што з яго вынікаюць (Кан 872). Права патрабуе як мінімум аднаго хроснага, таму не абавязкова выбіраць дваіх (Кан 873). Хросны сваім жыццём павінен даваць прыклад веры, менавіта таму гэтае заданне вельмі адказнае. †

12 і 13 ліпеня Марыйны санктуарый у Тракелях, як і кожны год, сабраў шматлікіх прыхільнікаў Найсвяцейшай Панны Марыі.
    У гэтым годзе ўсіх вітаў новы кусташ санктуарыя кс. Аляксандр Рудзевіч. Дзякуючы яго намаганням, а таксама дзякуючы намаганням кс. Паўла Галіньскага, былога кусташа санктуарыя, пілігрымы, прыбываючы ў Тракелі, маглі адчуваць сябе, як дома.

Як адзначыў кс. Аляксандр для каталіцкай перадачы “Сімвал Веры”, гэта для яго вельмі важнае заданне – весці вернікаў праз Марыю да Езуса. Як кожны год, на ўрачыстасці прыбыло даволі шмат пілігрымаў, а самая шматлікая пілігрымка прыйшла з Гродна – звыш 400 чалавек. Былі таксама пілігрымы з Ашмянаў, Ваўкавыска, Бярозаўкі і Іўя, Воранава і Ліды. Дэвізам сёлетніх дзён малітвы ў Тракелях былі словы: “Шчаслівая, якая паверыла”. Па прыкладзе Марыі, кожны ў гэты дзень мог асаблівым чынам даручыць сябе і сваё жыццё Богу, а таксама ўзмацніць сваю веру ў Годзе веры, які мы цяпер перажываем. †

Невялікая вёска Тракелi, што ў Радунскім дэканаце, нягледзячы на сваю багатую гісторыю, праславілася, галоўным чынам, дзякуючы на­яўнасцi ў мясцовым касцёле цудатворнага абраза Мацi Божай з Дзіцяткам Езус. Ён налiчвае каля 500 гадоў, а аб гісторыі яго паўстання існуе некалькi розных легенд. У галоўным алтары тра­кельскага касцёла Адве­дзінаў Найсвяцейшай Панны Марыі, заснаваным у 1500 годзе віленскім ваяводам Марцінам Гаштолдам, знаходзіцца абраз рымскай іканаграфіі, які, паводле паданняў, быў намаляваны пад канец ХVI ст. Як сведчыць адна з версій, абраз, прывезены з Вільні ў 1595 г., здаўна славіўся шматлікімі цудамі. Абраз з’яўляецца адной з найбольш майстэрскіх выяваў Маці Божай Снежнай у Беларусі. Невядомы віленскі мастак стварыў незвычайна прыгожы і ўзнёслы абраз Багародзіцы з Дзіцяткам. Па свайму характару ён прыгадвае іншую выяву з 1640 г. аўтарства віленскага мастака фламандскага паходжання Барталамея Пэнса, які знаходзіцца ў галоўным алтары касцёла ў Святой Ліпцы (Польшча). З дасканалым познерэнесансным стылем жывапісу гарманіруе металічная шата з каронамі. У другой палове XVII ст. (верагодна, каля 1664 г.) абраз Маці Божай з Дзіцяткам быў дапоўнены выявай святога Казіміра, які стаіць на каленях і трымае ў далонях ружанец. †

Хрысціянская думка

Кс. Вячаслаў Барок
   Святая зямля не недзе далёка, недасяжная. Святая зямля там, дзе ёсць я, веруючы чалавек, і дзе ёсць мой Бог. І калі я хаджу па гэтай зямлі, то яна ўжо святая. Бо я хаджу не адзін – са мной мой Бог.
   
    З моладзевага форуму
    Калі я веру ў Бога, то сведчу ўчынкамі (у жыцці). Вера не з’яўляецца сцвярджэннем, што Бог ёсць, але тым, што я падпарадкоўваю Яму сваё жыццё і інакш, чым няверуючы, прымаю жыццёвыя рашэнні.
    З партала Idziemy.pl
    Існуе, як бачна, розніца паміж паняццем веры і рэлігіі. У рэлігіі, якая з’яўляецца сувяззю чалавека з Богам, не дастаткова самаго пераканання аб існаванні Бога, у ёй павінен выступаць элемент жывой веры і даверу Богу. Без веры цяжка было б гаварыць аб рэлігіі самой па сабе. Такім чынам, паняцце “вера” не можа быць сінонімам слова “рэлігія”, не можа замяняць яго, вера таксама не можа ўспрымацца, як нешта супрацьлеглае рэлігіі.

Папа Францішак І

Сённяшняе Евангелле – а мы гаворым пра 10 раздзел Евангелля паводле Лукі – распавядае вядомую прыпавесць пра добрага самараніна. Кім быў гэты чалавек? Ён быў адным з тых, хто ішоў з Ерузалема ў Ерыхон па дарозе праз Юдэйскую пустыню. На пачатку гэтай дарогі нейкі чалавек падвергнуўся нападу бандытаў; яго абрабавалі, збілі і кінулі амаль нежывога. Перад самаранінам прайшлі святар і левіт – дзве асобы, уключаныя у здзяйсненне культу ў святыні Пана. Яны бачылі гэтага беднага чалавека, але прайшлі, не затрымаўшыся. А самаранін, калі ён убачыў чалавека, “злітаваўся” (Лк 10, 33), гаворыць Евангелле. Ён злітаваўся! Ён падышоў да яго і перавязаў раны, паліваючы алеем і віном, і, пасадзіўшы яго на свайго асла, прывёз у заезд і аплаціў яго прабыванне там. Адным словам, ён паклапаціўся пра яго: гэта прыклад любові да бліжняга. Але чаму Езус выбраў самараніна ў якасці галоўнага героя прыпавесці? Бо юдэі пагарджалі самаранамі з-за розніцы рэлігійных традыцый. Езус жа паказвае, што сэрца самараніна добрае і шчодрае, і што, у адрозненне ад святара і левіта, ён увасабляе волю Бога, Які хоча больш міласэрнасці, а не ахвяры (параўн. Мк 12, 33).
    Бог заўсёды жадае гэтага: каб мы былі міласэрнымі, а не ішлі, асуджаючы ўсіх! Ён жадае міласэрнасці з сэрца, бо Ён сам міласэрны. Ён разумее нашыя пакуты, нашыя цяжкасці, нашыя грахі таксама. Ён дае нам усім міласэрнае сэрца, і гэта тое, што робіць самаранін: прыпадабняецца да Божай міласэрнасці, той міласэрнасці, у якой сам мае патрэбу.
   
    Фрагмент разважанняў “Анёл Панскі”, 14.07.2013, паводле Radio Vaticano †

   

Папа адказаў на ліст трохгадовай дзяўчынкі
   Трохгадовая дзяўчынка напісала папе Францішку ліст, і той на яго адказаў. Алічэ Марыя Рокка з Озіа Сопра ў паўночна-італьянскай правінцыі Бергама ў маі прыняла ўдзел у св. Імшы з нагоды 50-годдзя з дня смерці Яна XXIII. Францішак пацалаваў яе і блаславіў, калі праходзіў паміж натоўпу вернікаў. Гэта ўразіла дзяўчынку, і Алічэ Марыя напісала з дапамогай бабулі ліст да Святога Айца, у якім папрасіла бласлаўлення для сябе, сваёй сям’і і дзіцячага садка. Цяпер яна атрымала адказ ад Папы з бласлаўленнем, паведаміла 13 ліпеня “Corriere della Sera”.
    Гэта не першы прыклад, які сведчыць аб тым, што Святы Айцец з увагай ставіцца да карэспандэнцыі, якая надыходзіць на яго адрас. Так, у маі папа Францішак выслаў ліст да маладых вязняў з Каліфорніі, у якім паабяцаў маліцца за іх. Фота Святога Айца, на якіх ён абмыў ногі жыхарам калоніі для непаўналетніх у Рыме ў Вялікі чацвер, узрушылі вязняў у Лос-Анджэлесе, і яны скіравалі ліст Пантыфіку, падзякаваўшы яму за гэты ўчынак і просячы аб малітве. У адказ Папа выслаў ліст, дзе папрасіў езуіцкую асацыяцыю, якая апекуецца маладымі вязнямі, перадаць ім, што ён памятае пра іх у малітве. †

Паводле беларускай секцыі Radio Vaticano

3 жніўня ў катэдральны касцёл у Гродне прыбудуць рэліквіі св. Тэрэзы ад Дзіцятка Езус, а 4 жніўня вернікі катэдральнай парафіі аддадуць асаблівую пашану Маці Божай Кангрэгацкай. Аб духоўным перажыванні гэтых цудоўных дзён з кс. пробашчам Янам Кучынскім размаўляе кс. Павел Салабуда.

- Ксёндз Ян, чым для Вас з’яўляецца вера?
   - Асабіста для мяне вера – гэта перажыванне рэчаіснасці, якая ёсць, але якую нельга ні зразумець, ні навукова растлумачыць і апісаць, а проста трэба прыняць так, як яно ёсць, бо гэта відавочна. Няма няверуючых людзей, бо кожны ў нешта верыць: хтосьці ў сілу прыроды, хтосьці ў сілу розуму, хтосьці ў моц камп’ютара ці аўтамабіля. Вера можа быць памылковай, таму трэба выбіраць тое, што з’яўляецца самым важным у жыцці, а самае важнае тое, ад Каго мы выйшлі і да Каго вернемся. Таму трэба пазнаваць Бога і верыць у Яго бясконцую моц. Вера здзяйсняе цуды. †

У многіх вернікаў каталіцкага Касцёла лета звязана з наведваннем санктуарыяў Маці Божай. Людзі накіроўваюцца да святых месцаў, каб атрымаць патрэбныя ласкі аздараўлення або навяртання, падзякаваць Маці за выслуханыя просьбы. 13 і 14 ліпеня месцам сустрэчы і супольнай малітвы вернікаў з нашай краіны і з-за мяжы стаў санктуарый Маці Божай у Гудагаі.

Ушанаванне абраза Маці Божай Гудагайскай звязана са шкаплерным набажэнствам. Гэтае свята можна назваць міжэтнічным. Мястэчка Гудагай знаходзіцца на памежжы з Літвой, жыхары якой таксама прыехалі сюды на ўрачыстасць. Шмат было і палякаў.
    Галоўную адпустовую святую Імшу 14 ліпеня ўзначаліў біскуп Пінскі Антоні Дзям’янка. У гаміліі іерарх адзначыў: “Мы прыбываем сюды ў свята Маці Божай Шкаплернай і ведаем, чым быў і ёсць шкаплер. Гэта знак духоўнай лучнасці і памяці паміж Маці і дзецьмі. Падчас «цемры атэізму» шкаплер быў прадметам насмешак і крытыкі. Сёння «ноч атэізму» мінула, але шкаплер і надалей застаецца знакам духоўнай сувязі паміж дзецьмі і Божай Маці. †

Ужо амаль на працягу некалькіх месяцаў увесь каталіцкі Касцёл разважае над скарбам нашай хрысціянскай веры, над яе вартасцю і неабходнасцю. Аналізуючы розныя аспекты дадзенай тэмы, нельга абмінуць яшчэ адзін, без якога, на маю думку, не было б магчымасці ўвогуле размаўляць аб веры. Гэтым аспектам з’яўляецца эклезіяльнасць ці, інакш кажучы, супольны характар нашай веры. Ужо сам тэрмін “рэлігійнасць” прамаўляе пра ўзаемаадносіны прынамсі адной невялікай супольнасці: чалавека і Бога!
    Аднак мне здаецца, што мы, сучасныя людзі, пачалі падыходзіць да веры, як да прыватнай справы. Усе больш і больш гучаць настойлівыя галасы аб тым, што кожны мае права сам выбіраць, у каго і як верыць. Паступова такія, здавалася б, непарушныя аўтарытэты, як Настаўніцкі Інстытут Касцёла, Рымскі Пантыфік, дыяцэзіяльны біскуп, для многіх перасталі быць голасам, які тлумачыць і вядзе, настаўляе і прамаўляе... †

Хвалюючую падзею пера­жывалі 15 лі­пе­ня бягучага го­да католікі Смаргоні, а асабліва вернікі парафіі бл. Яна Паўла II. У нядзелю ў гонар ушанаванага Папы-паляка тут была асвечана новая прыгожая капліца, якая паўстала менш чым за восем месяцаў ад асвячэння пляцоўкі пад будову парафіяльнага касцёла. Урачыстасць асвячэння ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.
    Ва ўрачыстасці прынялі ўдзел святары са Смаргоні і дэканата, прадстаўнікі мясцовай раённай улады, шматлікія вернікі. З гаміліяй да прысутных звярнуўся кс. Юрый Марціновіч, які разважаў аб значэнні святыні для кожнага верніка.
    Капліца ў гонар бл. Яна Паўла II была пабудавана намаганнямі пробашча парафіі кс. Дзмітрыя Урбановіча і католікаў Смаргоні. Вялікую падтрымку аказаў кс. Здзіслаў Вэдэр, смаргонскі дзекан, а таксама некаторыя святары, якія ахвяравалі неабходныя для новай капліцы рэчы. Цяпер новая парафія мае сталае месца малітвы і правядзення літургічных набажэнстваў. †