Якім чынам у Беларусі адзначаецца пачатак Года веры?
    На пачатку Года веры, які 11 кастрычніка распачаўся ў каталіцкім Касцёле, хочацца данесці як мага больш інфармацыі аб ім да духавенства і вернікаў Беларусі, да беларускага грамадства. У касцёлах чытаецца апостальскае пасланне “Porta Fidei”, адбываюцца малітвы аб добрых выніках Года для ўсяго паўсюднага Касцёла, вернікі моляцца аб памнажэнні веры. У грамадскіх ініцыятывах праз магчымыя сродкі масавай інфармацыі – тэлебачанне, радыё і інтэрнэт – накрэсліваюцца галоўныя аспекты веры і яе значэнне для веруючага чалавека.
    Мая прысутнасць на адкрыцці Года веры – гэта доказ духоўнай лучнасці са Святым Айцом Бенедыктам XVI і ўсім паўсюдным Касцёлам, а таксама доказ таго, што Касцёл у Беларусі хоча дзейсна перажываць веру. †

Святы апостал Павел заклікаў свайго вучня Цімафея, каб не стамляўся ў веры (пар.: 2 Цім 2, 22; 3, 15). Гэты заклік мы павінны скіраваць і да нас саміх, каб не быць лянівымі ў нашай веры. Вера з’яўляецца спадарожніцай нашага жыцця. Яна дазваляе нанова ўбачыць цуды, якія чыніць Бог. Распазнаючы знакі часу, вера абавязвае нас быць жывымі знакамі прысутнасці Хрыста ў свеце, чаго так патрабуе сучасны свет.

Дарагія браты і сёстры!
    1. 11 кастрычніка 2012 г. падчас XIII Звычайнага Сіноду Біскупаў па новай евангелізацыі для пераказу хрысціянскай веры, у 50-ю гадавіну пачатку Другога Ватыканскага Сабору і 20-ю гадавіну абвяшчэння Катэхізіса Каталіцкага Касцёла папа Бэнэдыкт XVI распачне Год веры, які завершыцца ва ўрачыстасць Хрыста, Валадара Сусвету, 24 лістапада 2013 г.
    Чытаць поўную версію ліста 

Касцёл Імя Найсвяцейшай Панны Марыі (Найсвяцейшай Тройцы) быў заснаваны ў 1790 г. каралеўскім шамбелянам і ашмянскім падкаморыем Ігнацыем Важынскім, мясцовым землеўладальнікам. Сёняшняя традыцыя лічыць датай заснавання парафіі 1650 г., датай пабудовы касцёла – 1790 г.
    У 1841 г. на сродкі Марціна Важынскага і ў 1874 г. на сродкі Караля Важынскага святыня, узведзеная ў цэнтры вёскі, была рэканструявана.
    З таго часу касцёл уяўляе сабой драўляны на каменным падмурку зальны аб’ем з трансептам, які пераходзіць у прэзбітэрый з трохграннай алтарнай часткай. Сакрыстыя прыбудавана з заходняга боку да апсіды. Пры рэканструкцыі ў ХIХ ст. да галоўнага фасада дабудаваны нартэкс з хорамі над ім і прыбудова да ўсходняга бакавога фасада. Двухсхільны дах з вальмамі над алтаром увенчаны невялікімі шлемападобнымі вежачкамі: васьміграннай над уваходам і чатырохграннымі над франтонамі трансепта. Зала, капліцы трансепта і прэзбітэрый перакрыты люстранымі скляпеннямі. Арка прэзбітэрыя ўмацавана бэлькай, характэрнай для касцёльнага дойлідства XVII ст. У галоўным алтары, выкананам у стылі ман’ярызм, змешчаны абраз Найсвяцейшай Тройцы. Бакавыя алтары знаходзяцца ў крылах трансепта: левы – Маці Божай, правы – Езуса Міласэрнага. Над нартэксам зроблены хоры з арганам. †

Дарагія Чытачы “Слова Жыцця”!

Тыя, хто ўважліва сочыць за падзеямі ў жыцці Касцёла, заўважылі, напэўна, што цяперашні папа Бенедыкт XVI кожны год з пачатку свайго пантыфікату рэгулярна заахвочвае вернікаў і людзей добрай волі развіваць сваю веру, паглыбляць сваё жыццё і нанова адкрываць прыгажосць хрысціянства. З гэтай мэтай Папа абвяшчае ў Касцёле час, калі Бог асаблівым чынам будзе дапамагаць сваім дзецям, г.зн. нам, больш Яго палюбіць як нашага Айца і жыць паводле Яго запаведзей.
    Па волі Святога Айца 11 кастрычніка бягучага года ўвесь каталіцкі Касцёл увайшоў у Год веры. Перажыванне Года веры завершыцца ў Нядзелю Хрыста, Валадара Сусвету, 24 лістапада 2013 года. Дзень 11 кастрычніка быў выбраны Папам невыпадкова. 50 гадоў таму, 11 кастрычніка 1962 года распачаў свае сесіі II Ватыканскі Сабор, сабраўшы сотні біскупаў з усяго свету пад кіраўніцтвам тагачаснага папы бл. Яна XXIII. Тады Касцёл здзейсніў вялікае аднаўленне веры, дактрыны і літургіі, прадстаўляючы іх людзям у даступнай форме. Так, напрыклад, толькі з таго часу кожны народ пачуў справаванне св. Імшы на роднай мове (дагэтуль св. Імшу адпраўлялі па-лацінску). Год веры распачаўся таксама ў 20-ю гадавіну выдання бл. Янам Паўлам II Катэхізіса Каталіцкага Касцёла, які з’яўляецца незаменнай крыніцай ведаў і паглыблення веры ў Езуса Хрыста. †

Марына Буйніцкая, катэхетка:
    Для мяне вера – гэта перадусім адзін з найкаш­тоўнейшых дароў Пана Бога, а таксама мой адказ на Яго любоў. І калі можна так сказаць, то вера – гэта мой спосаб быцця. “Справядлівая вера жыць будзе”.
   
    А. Пётр Рудкоўскі OP, Віцебск
    Крайне важна, каб мы распачалі Год веры з ачышчанай душой. Калі хтосьці знаходзіцца ў стане цяжкага граху, хай не чакае моманту, калі гэты грэх пачне душыць, гнясці і пустошыць жыццё яго самога і ягоных блізкіх. З дапамогай сакраманту паяднання, які, дзякаваць Богу, фактычна паўсюль даступны, трэба разарваць грахоўныя путы і вызваліць сябе для сапраўднай радасці і любові. †

2009 год

---

   26 верасня  -  Адбылося святкаванне 485-годдзя пабудовы касцёла ў Гнезна. На ўрачыстую св. Імшу прыбылі ксяндзы біскупы Аляксандр Кашкевіч і Антоній Дзям’янка.
       3 кастрычніка  -  Кс. бп Аляксандр Кашкевіч асвяціў святыню ў Бердаўцы.
   4 кастрычніка  -  Ардынарый нашай дыяцэзіі асвяціў новую капліцу ў Субачах (дэк. Ваўкавыск).†

Папа Бэнэдыкт XVI

    Нас, вернікаў, павінен непакоіць лёс людзей, якія акрэсліваюць сябе як агностыкі ці атэісты. Магчыма, гаворка аб новай евангелізацыі выклікае ў іх страх, быццам бы гэта азначае, што яны павінны стаць аб’ектам місіі. Аднак, праблема Бога застаецца актуальнай таксама і для іх. Шуканне Бога з’яўляецца адным з галоўных матываў узнікнення заходняга монастыцызму, а разам з ім і заходняй культуры. Першы крок евангелізацыі палягае на падтрыманні пры жыцці гэтага пошуку.
   

    Фрагмент прамовы на распачацце Года веры, 11.10.2012 †

   Прыводзім некаторыя цытаты з інтэрв’ю са сп. Мішэлем Рэнеры.
    “Я не магу назваць сябе праведным хрысціянінам толькі таму, што часта хаджу ў касцёл. У мяне таксама ёсць свае недахопы, але менавіта вымаўляючы малітву і знаходзячыся ў касцёле, я спазнаю пакору, якая дапамагае мне іх пераадольваць”.
    “... Я прыйшоў да высновы, што найлепшае рэлігійнае выхаванне, якое я магу даць як бацька, – проста хадзіць у касцёл разам з дзецьмі. Працуючы ў Афрыцы, я асабіста рыхтаваў дачку да першай Камуніі, а ў Парыжы быў членам парафіяльнай рады і рыхтаваў падлеткаў да канфірмацыі на працягу шасці гадоў”. †

Адказваючы на гэтае пы­тан­­не, трэба спачатку прыга­даць, чым з’яўляецца цела чалавека з хрысціянскага пункту гледжання. З Божага Аб’яўлення мы ведаем, што Бог стварыў чалавека як цялесна-духоўную асобу, прызначаную для вечнага жыцця. Св. Аўгус­тын прыгадвае нам: “Чалавек не з’яўляецца толькі целам або толькі душой, але тым, што складзена з душы і цела”. Для вечнага жыцця прызначана не толькі душа, але і цела чалавека, якое на працягу ўсяго жыцця было святыняй Святога Духа. І, як навучае Касцёл, пасля смерці чалавека душа ідзе на Божы Суд, а цела з пашанай і верай кладзецца ў зямлю, дзе яно будзе спачываць да Апошняга Суда. Гэтую ісціну мы вызнаём у хрысціянскім сімвале веры, калі гаворым, што верым ва ўваскрасенне цела. †

6-7 кастрычніка моладзь Душпастарства “OPEN” сабралася на чуванне перад абразом Маці Божай Чанстахоўскай у Капцёўцы.

Стала ўжо традыцыяй давяраць Маці Божай з Капцёўкі новы акадэмічны год, сваю працу, свае справы, планы, надзеі, сваю будучыню. Гэтая восень не стала выключэннем.
    6 кастрычніка больш за 30 чалавек моладзі з “OPEN” разам са сваім душпастарам кс. Антоніем Грэмзам прыехалі па запрашэнні кс. Міхала Ластоўскага ў санктуарый у Капцёўцы. Маладыя людзі не звярталі ўвагі на холад і дрэннае надвор’е – іх чакала Маці Божая.
    Кс. Міхал, пробашч Марыйнага санктуарыя, перадаючы ключы ад касцёла кс. Антонію, пажадаў нам дароў Святога Духа і плённай малітвы, каб мы маглі адпачыць з Богам, узбагаціць і памножыць сваю веру. †

Увогуле, разважаючы над значэннем і роляй сіноду, трэба памятаць, што гэтая з’ява мае багатую гісторыю ў жыцці Касцёла. У перакладзе з грэчаскай мовы слова “сінод” азначае ‘супольная дарога’ і сваімі каранямі сягае першых вякоў хрысціянства. У розных кутках тагачаснага свету біскупы і святары збіраліся на спецыяльных з’ездах (таксама вельмі часта і свецкія асобы бралі ўдзел у гэтых сустрэчах). Прычынай такіх сустрэч былі цяжкасці і праблемы, з якімі сутыкаліся тыя ці іншыя правінцыі Касцёла. Праблемы маглі быць вельмі разнастайнымі: арганізацыйныя справы, ерасі, тэалагічныя спрэчкі... Па сутнасці, першыя сіноды збіраліся ўжо ў апостальскія часы, але больш шырокае распаўсюджанне яны атрымалі пасля 313 года, калі хрысціянства было афіцыйна прызнана ў Рымскай імперыі. З цягам часу ў гісторыі заходняга хрысціянства роля сінодаў страціла сваё былое значэнне. †

Даўным-даўно ў казачнай краіне Акварэліі жылі фарбы. Гэтая чароўная краіна была яркай і маляўнічай: велізарныя пурпурныя палацы сваімі востраканцовымі вежамі разразалі залатое неба над бязмежнымі зялёнымі сенажацямі. Вытканы мастаком свет Акварэліі жыў размераным жыццём, кожны дзень прыносячы сваім жыхарам радасць.
    Цюбікі з фарбамі цэлы дзень займаліся толькі тым, што стваралі яркія і прыгожыя будынкі. А раз на год у Акварэліі адбываўся турнір фарбаў, на якім мастак вызначаў лепшы колер.
    Перад пачаткам свята часта можна было ўбачыць жыхароў краіны, якія горача спрачаліся пра добрыя якасці таго ці іншага колеру. Кожны лічыў сябе самым лепшым, самым прыгожым і самым патрэбным. †