Wybierając się w drogę, człowiek czasami nie widzi nic poza kasami i wagonami. A przecież obsługują je setki pracowników, którzy dbają o podróżnych. Kolejarze nie zapominają również o własnej drodze, na której podobnie jak inni są pasażerami...

Pod opieką redemptorystów
    Duszpasterstwo kolejarzy jest najstarszym w diecezji grodzieńskiej. Powstało w 1994 roku w Porzeczu. Wtedy znajdował się tam odcinek pierwszej na ziemiach białoruskich drogi kolejowej. Schowana wśród lasów wieś była dosyć znana. Prawie co roku przyjeżdżały tam ekipy filmowe „Belarusfilmu” oraz Litewskiego Studia Filmu. „Zimorodek”, „Dwoje na wyspie łez” to zaledwie początek długiej listy filmów, w których został nagrany dworzec w Porzeczu. Właśnie tam – w miejscu znanego węzła kolejowego – zaistniało duszpasterstwo pracowników kolei, którzy pragnęli razem rozwijać się duchowo.
    Z biegiem czasu ośrodek duszpasterstwa przeniósł się do Grodna. Tam znajduje się dziś duża część wspólnoty na czele z duszpasterzem (od zawsze opiekowali się nią ojcowie redemptoryści). Pozostała część to mieszkańcy Swisłoczy, Wołkowyska i Lidy. Tam odbywają się formacje na miejscu. Do duszpasterstwa należy około stu osób. Średni wiek członków wspólnoty wynosi 40-60 lat. „Niektórzy już nie pracują na kolei, ale wciąż należą do duszpasterstwa – zauważa o. Edward Petelczyc CSsR, który już 2. rok jest duszpasterzem wspólnoty. – W ciągu tylu lat ludzie stali się rodziną. I dziś dobrze znają siebie nawzajem, przyjaźnią się rodzinami”.  †

„Niektórzy już nie pracują na kolei, ale wciąż należą do duszpasterstwa – zauważa o. Edward Petelczyc CSsR, który już 2. rok jest duszpasterzem wspólnoty. – W ciągu tylu lat ludzie stali się rodziną. I dziś dobrze znają siebie nawzajem, przyjaźnią się rodzinami”. –.
  
  Na podstawie wartości chrześcijańskich 
  W każdą ostatnią niedzielę miesiąca członkowie duszpasterstwa przychodzą na wspólną Mszę świętą. Członkowie Różańcowego Kółka św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki pracowników kolei, wymieniają się tajemniczkami różańcowymi. Potem odbywa się spotkanie. Dla obecnych wygłasza się konferencję. „Odpowiednio wcześniej myślimy o treści spotkania, omawiamy nurtujące pytania – opowiada o. Edward.– Zwykle dotyczą tematyki roku ogłoszonego przez Kościół powszechny. Jeszcze niedawno rozważaliśmy o miłosierdziu. Zwracaliśmy uwagę właśnie na ten aspekt ludzkiego życia. Organizowaliśmy wyjazdy do Wilna, Krakowa, Nowej Rudy – miejsc bezpośrednio związanych z objawieniem Bożego Miłosierdzia człowiekowi”.
    Na comiesięczne spotkania przychodzi około 30-40 osób, na spotkaniach ogólnych natomiast gromadzą się wszyscy. Są to coroczne spotkania opłatkowe i wielkanocne. Zwykle zaprasza się na nie też gości. Już nie raz odwiedzali je koledzy z archidiecezji mińsko-mohylewskiej. Tradycyjnie w listopadzie – w dniu liturgicznego wspomnienia swojej patronki – członkowie wspólnoty gromadzą się razem w parafii Najświętszego Odkupiciela w Grodnie. W trakcie istnienia duszpasterstwa jego uczestnicy zwiedzili prawie wszystkie miejsca święte na Białorusi.  
  
  Formacja na poziomie międzynarodowym
    W ciągu wielu lat członkowie duszpasterstwa biorą udział w Ogólnopolskiej Pielgrzymce Kolejarzy do Częstochowy, gdzie gromadzą się przedstawiciele z różnych państw. Ta tradycja jest kontynuowana od założenia wspólnoty. Kiedyś chętnych było zaledwie kilka osób, dziś natomiast wyrusza co najmniej autokar.
    Co trzy lata członkowie duszpasterstwa biorą udział w Europejskim Kongresie Kolejarzy. W ubiegłym roku odbywał się on w Lublinie (Polska). Wydarzenie to jest organizowane przez Federację Kolejarzy – katolickie stowarzyszenie, które łączy pracowników kolei z różnych państw. Obecni omawiają aktualne kluczowe pytania, perspektywę swojego zawodu pod pryzmatem chrześcijaństwa, możliwości dotyczące głoszenia Ewangelii poprzez swoją pracę. „Przyjeżdżają tam ludzie, którzy nie boją się swojej wiary w życiu codziennym – mówi o. Edward. - – Jest to kongres dla odważnych wiernych”. Jeden z uczestników duszpasterstwa diecezji grodzieńskiej na kongresie w Wiedniu (Austria) wygłosił referat „Jezus w moim życiu”.
     Oprócz tego członkowie wspólnoty biorą udział w corocznych rekolekcjach wielkopostnych dla kolejarzy, które zwykle odbywają się w Wadowicach (Polska). „Jest to wspaniały czas do refleksji nad życiem– mówi Weronika Wejksznar. – – Natchnieniem jest już samo miejsce – miasto, gdzie się urodził i dorastał Jan Paweł II. Miałam możliwość chodzić jego ścieżkami, patrzeć na miasto przez okna domu, gdzie był wychowywany słynny święty. Przez nie można zobaczyć zegar, pod którym widnieją następujące słowa: «Czas ucieka, wieczność czeka». Mocno dotknęły one duszę... Podwójną wartość mają takie rekolekcje, gdy są one wspólnie przeżywane przez małżonków. Kilkakrotnie byłam tam z mężem. Ten czas jednoczy”.
    Dla rodzin pracowników kolei niedaleko Łomska (Polska) zgodnie z tradycją są organizowane wakacje z Bogiem. Rodzice razem z dziećmi mieszkają w lesie, w wagonach. Oddychają świeżym powietrzem, cieszą się z żywych relacji. „Pamiętam, jak ksiądz błogosławił mieszkanie. Przed tem upiększyliśmy je polnymi kwiatami. Dzieci były zachwycone atmosferą i możliwością bycia razem na przyrodzie” , – opowiada Weronika.  
  
  Bogaty owoc działalności
    Duszpasterstwo posiada własny sztandar – czerwono- błękitną flagę z wizerunkiem orędowniczki. Jego istnienie świadczy o tym, że wspólnota została zaliczona do niezależnych jednostek, które aktywnie działają zgodnie z obranym celem. Na każdej Mszy św., na której gromadzą się członkowie wspólnoty, oraz na oficjalnych spotkaniach przed rozpoczęciem wydarzenia ma miejsce piękny rytuał: ze sztandarem do przodu wychodzi honorowa warta. Ten gest jest przypomnieniem, po co powstało duszpasterstwo.
    Podczas uroczystości 150-lecia białoruskiej kolei na terytorium parafii Najświętszego Odkupiciela w Grodnie została poświęcona figura św. Katarzyny Aleksandryjskiej postawiona przy Krzyżu Kolejarzy i zestawie kołowym. Na ostatnim spotkaniu opłatkowym każdy z członków otrzymał obrazek z wizerunkiem patronki na tle kościoła na Dziewiatówce. Na drugiej stronie została umieszczona modlitwa kolejarza. Taką zwykłą i potrzebną chrześcijańską rzecz wygodnie jest trzymać w kieszeni, portfelu. Oprócz tego duszpasterstwo posiada własny modlitewnik.
    „Istnieje opracowany program działania – podkreśla duszpasterz. - Msze św., wspólne wyjazdy, modlitwa... W święto Bożego Ciała kolejarze w parafii na Dziewiatówce stawiają osobny ołtarz, który jest pięknym świadectwem ich wiary... Dla ludzi, którzy mają swoje rodziny i obowiązki, to bardzo dobry rytm. Nie chce się go zmieniać, tylko wspierać”.