Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: „Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: «Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy». Ten odpowiedział: «Idę, Panie», lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: «Nie chcę». Później jednak opamiętał się i poszedł.
    Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca?”. Mówią Mu: „Ten drugi”. Wtedy Jezus rzekł do nich: „Zaprawdę powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do Królestwa Niebieskiego.
    Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć”.†

Na powrót do Boga nigdy nie jest za późno!
    Najczęściej słowa są dużo mniej ważne niż działanie, akty nawrócenia i wiara. Jezus skierował to przesłanie do arcykapłanów i starszych, którzy po- wiedziawszy Bogu „tak”, pozwolili, by ich religijność stała się rutyną. Ludzie, którzy cierpią z powodu grzechów i tęsknią za czystym sercem, są bliżsi Królestwu Bożemu niż „rutyniarze świątynni”, którzy widzą w Kościele jedynie mechanizm i w rzeczywistości są obojętni na wiarę. Jak mówi św. Ignacy: „Lepiej być katolikiem, chrześcijaninem, nie mówiąc o tym, niż rozgłaszać to, nie będąc nim”.
   Słowa Jezusa powinny nas skłonić do refleksji i nami wstrząsnąć. Stan ślepoty ducha potęgują brak pokory i „mania niewinności”, w której żyjemy i na którą chorujemy. Zaniedbujemy proces nawrócenia także z powodu lęku przed sakramentem spowiedzi oraz powierzchownym stosunkiem do niego. „Tylko ten, kto wierzy w Boga, wierzy też w przebaczenie. A kto wierzy w przebaczenie, potrafi przyznać się do grzechu” – mówi emerytowany papież Benedykt XVI. Nie lękajmy się powracać do Pana!